Fronda - Archiwum - Nr 13-14 table.main {} tr.row {} td.cell {} div.block {} div.paragraph {} .font0 { font:10.00pt "Times New Roman", serif; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; pisarka Dubravka UgreÅ›ić w swojej książce Kultura kÅ‚amstwa Å›ledzi kreujÄ…cÄ… (niektórzy powiedzieliby: antycypujÄ…cÄ…) moc sÅ‚owa na przykÅ‚adzie wojny w byÅ‚ej JugosÅ‚awii. Jednym z najpopularniejszych filmów w czasach jugo-ko-munizmu byÅ‚ obraz Do widzenia w przyszÅ‚ej wojnie. Komisja ekspertów ONZ do spraw zbrodni wojennych pod przewodnic­twem Cherifa Bassiouni ocenia, że podczas wojny w byÅ‚ej JugosÅ‚awii zosta­Å‚o zgwaÅ‚conych okoÅ‚o 20 tysiÄ™cy kobiet — w wieku od piÄ™ciu do osiemdziesiÄ™ciu jeden lat. Ulubionym motywem jugosÅ‚owiaÅ„skiej kinematografii — pisze Du-bravka UgreÅ›ić — byÅ‚ gwaÅ‚t: „Kobiety sÄ… w filmach brutalnie gwaÅ‚cone (ulubiony kadr: pierÅ› kobiety przygnieciona owÅ‚osionÄ… rÄ™kÄ… mężczyzny), policzkowane (ulubiony kadr: rÄ™ka mężczyzny na twarzy kobiety), bite i maltretowane w rozmaity sposób". „Cudzoziemiec, któremu uprzednio pokazaliÅ›my maÅ‚Ä… retrospektywÄ™ filmu jugosÅ‚owiaÅ„skiego, a potem dokumentalne zdjÄ™cia przedstawiajÄ…ce kobiety zgwaÅ‚cone w tej wojnie, bÄ™dzie — tak przypuszczam — skonfundo­wany." GwaÅ‚ty dokonywane podczas wojny potraktuje jako logiczny ciÄ…g dalszy tego, co miaÅ‚o miejsce w czasach pokoju (w komunistycznej JugosÅ‚a­wii za gwaÅ‚t groziÅ‚a kara wiÄ™zienia od jednego do dwóch miesiÄ™cy). Dubravka UgreÅ›ić opowiada nastÄ™pujÄ…cÄ… historiÄ™: „W maÅ‚ym chorwackim miasteczku Duga Res zasadzono niewielki lasek: osiemdziesiÄ…t osiem drze­wek na urodziny Tita. Dzisiaj mieszkaÅ„cy miasteczka wyciÄ™li w pieÅ„ caÅ‚y las. MówiÄ…, że rozliczyli siÄ™ z «ostatnimi pozostaÅ‚oÅ›ciami komunistycznego re-żimu». Ci, którzy Å›cinali drzewa, kiedyÅ› je sadzili". Dekomunizacja skoÅ„czyÅ‚a siÄ™ tylko na dziaÅ‚aniach magicznych. Tymcza­sem w byÅ‚ej JugosÅ‚awii nadal rzÄ…dzÄ… byli komuniÅ›ci. MiloÅ›ević w Serbii, Tu-djman w Chorwacji, Kućan w SÅ‚owenii to niegdysiejsi aparatczycy (czasami któremuÅ› z nich wymknie siÄ™ publicznie sÅ‚owo „towarzysze!", wtedy szyb­ko gryzie siÄ™ w jÄ™zyk i poprawia: „rodacy!"). Nie sÄ… oni fanatycznymi nacjo­nalistami, lecz raczej pragmatycznymi, tak jak kiedyÅ› nie byli ideowymi ko­munistami, lecz oportunistami. To ludzie bez krÄ™gosÅ‚upa i bez staÅ‚ego systemu moralnego, gotowi zmieniać idee w zależnoÅ›ci od zmian koniunk­tury. Aby ich przepoczwarzenie siÄ™ z komunistów w nacjonalistów byÅ‚o wia­rygodne w oczach spoÅ‚eczeÅ„stwa, musieli uruchomić propagandowÄ… machi- nÄ™ kÅ‚amstwa. Recenzja Dubravki UgreÅ›ić z filmu Franjo Tudjman — chorwac­ki George Washington to rejestr kÅ‚amstw, jakich w prezentacji wÅ‚asnej biogra­fii dopuÅ›ciÅ‚ siÄ™ przywódca Chorwacji. Film ten to proklamowanie „ostatniej wersji prawdy" podanej do wierzenia obywatelom. Jeden z miÄ™dzynarodowych mediatorów podczas konfliktu na BaÅ‚kanach, lord Owen powiedziaÅ‚: „RzeczÄ… najbardziej zdumiewajÄ…cÄ… — potwierdzi to każdy, kto braÅ‚ udziaÅ‚ w negocjacjach dotyczÄ…cych dzisiejszej JugosÅ‚awii — jest nieprawdopodobna umiejÄ™tność posÅ‚ugiwania siÄ™ kÅ‚amstwem, wÅ‚aÅ›ciwa lu­dziom na każdym poziomie. ZdumiewajÄ…ce zjawisko. Ile choćby rozejmów zo­staÅ‚o zÅ‚amanych! Ale nadal podpisywano dokumenty, z oczywistÄ… intencjÄ… nie­przestrzegania ich postanowieÅ„. W byÅ‚ej JugosÅ‚awii nie istniejÄ… zasady honoru, to cecha kultury tak rozpowszechniona, że nikogo już nie dziwi, gdy przekona siÄ™, iż X lub Y jest kÅ‚amcÄ…. Ludzie żyjÄ… tu kulturÄ… kÅ‚amstwa". KÅ‚amstwo zostaÅ‚o zalegalizowane. Politycy i dziennikarze, wychowan­kowie starego systemu, dla których kÅ‚amstwo staÅ‚o siÄ™ sposobem na życie, teraz przedstawiajÄ… je jako czyn chwalebny. Pisarz Dobrica Ćosić, w latach 1992-93 prezydent tzw. nowej JugosÅ‚awii, powiedziaÅ‚ wprost: „KÅ‚amstwo jest formÄ… naszego patriotyzmu i potwierdzeniem naszej wrodzonej inteli­gencji". Dubravka UgreÅ›ić cytuje jednÄ… z najbardziej wpÅ‚ywowych dzienni­karek chorwackich, która oÅ›wiadczyÅ‚a publicznie: „Kiedy w grÄ™ wchodzi los ojczyzny, gotowa jestem kÅ‚amać". A co na to proÅ›ci ludzie? Hydraulik, który przyszedÅ‚ remontować zlew au­torce książki, powiedziaÅ‚: „Nam niepotrzebna prawda, nam potrzebny spokój". KÅ‚amstwo szuka legitymizacji w autorytecie. Któż zaÅ› może być wiÄ™k­szym autorytetem niż sam Bóg? Dlatego serbski poeta i parlamentarzysta Bra­no Crneević oÅ›wiadcza: „Serbowie nie zabijajÄ… z nienawiÅ›ci, ale z rozpaczy. Ten, kto zabija z rozpaczy, ma w sobie coÅ› z zabójcy i z Boga, ten zaÅ›, kto za­bija z nienawiÅ›ci — z zabójcy i z diabÅ‚a. NajwyższÄ… instancjÄ… dla serbskich zbrodni jest Bóg, dla zbrodni innych — diabeÅ‚". Bywa taki sposób mówienia, który do Å›mierci można przyrównać, niechże siÄ™ on nie znajdzie w dziedzictwie Jakuba! (Syr 23,12a) « Poprzednie  [Spis treÅ›ci]  NastÄ™pne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();