"Prolog" - polemika na temat roli poety i poezji.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Prolog" - polemika na
temat roli poety i poezji.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




Polemika rozgrywa
się w całym dramacie. Pierwszą osobą w Prologu jest właśnie
Mickiewicz, który wygłasza teorię poezji narodowo - wyzwoleńczej.
Jest twórcą teorii mesjanistycznej. Według Słowackiego mesjanizm to
przeżywanie cierpienia i bierne czekanie na godzinę wyzwolenia.
Poeta jest ukazany za pomocą dogmatów biblijnych, jako duch
apokalipsy, prorok, który wieści przyszłość, jest pierwszym i
ostatnim, alfą i omegą. Głos poety - proroka jest głosem
uspokajającym, pocieszającym, usypiającym czujność narodu. Poezja
według Mickiewicza powinna koić rozpacz i nieszczęście, być balsamem
lezącym rany. Pierwszej osobie odpowiada druga. Jest ona
przeciwnikiem Mickiewicza, najprawdopodobniej jest nią Słowacki,
który krytykuje jego poglądy. Następnie przemawia osoba trzecia.
Jest to nowy Słowacki, inne wcielenie poety, który wygłasza nową
koncepcję walki narodowo - wyzwoleńczej, przeciwną mesjanizmowi i
prometeizmowi Mickiewicza. Poezja ma pobudzać do działania,
wskrzeszać bohaterów narodowych, ratować od cierpienia, wierności
(rozbudzić świadomość narodową Polaków, powoływać do czynu
zbrojnego). Słowacki dwóm drogom Mickiewicza prowadzącym do
wyzwolenia (mesjanizm i prometeizm) przeciwstawia trzecią -
winkelriedyzm (idea walki zbrojnej czynnej lecz samotnej). Słowacki
kompromituje też prezentowaną przez siebie drogę - obrazuje to
klęska Kordiana. W scenie w szpitalu wariatów krytykuje mesjanizm
(Kordiana odwiedza Doktor o szatańskich cechach. Jeden jest krzyżem,
drugi podtrzymuje niebo, aby nie spadło na ludzi - obaj
przedstawiają swoista oceną mesjanizmu. Ujęcie poety i
poezji w innych utworach. Konrad Wallenrod Poezja
jest skarbnicą pamiątek narodowych, utrwala i opiewa czyny
bohaterów, przechowuje historie narodu. Poezja ma wymiar
tyrtejski - zagrzewa do walki, podsyca nienawiść do wroga, stawia
wzorce postępowania. Poezja łączy pokolenia, jest "arka
przymierza między starszymi a nowymi laty" - spoiwem ojców i synów.
Dziady W "Wielkiej improwizacji" temat poezji jest
szczególnie ważny . Konrad, mówiąc o sobie, stwarza mit poety -
samotnego śpiewaka, którego przeciętni ludzie nie rozumieją. jest to
jednak istota obdarzona boską mocą tworzenia - dlatego poeta Konrad
uzurpuje sobie prawo, by być równym Bogu, by mieć jego władzę.
Poezja jest tu siłą stwarzania, potęgą boską, a ponadto jest siłą
natchnienia, płynie wprost z serca obdarzonych łaską poetów.
Grób Agamemnona W grobowcu dawnego wodza ujrzał
poeta "lutnię Homera", lecz nie mógł jej użyć, by opiewać czyny
szlachetne i zwycięskie, bo jest potomkiem narodu niewolników...
"Koń poezji - Pegaz", któremu poeta dał się ponieść, czerpie siłę z
historii, przedstawia obrazy, stawia oceny, rozlicza narody z ich
czynów (do takiego rozliczenia doprowadza w utworze).
Testament mój "zostanie po mnie ta siła fatalna",
oto poezja jest siłą, która nie boi sie smierci, trwa nawet gdy nie
ma juz jej twórcy i ma wielka moc - przekształcania dusz zwykłych w
bophaterów: "aż was zjadacze chleba w aniołów
przerobi."







Autor: Nieznany

Ocena : 2 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000