Definicja komunikacji globalnej.
Wiadomości w postaci tekstu, obrazu i dźwięku są przesyłane natychmiast, na dowolną odległość. W tym systemie, audiowizualne środki przekazu niekoniecznie związane z kontrolą i oficjalnymi kanałami komunikowania, umożliwiają podmiotom taki typ kontaktu, w którym zarówno nadawca, jak i odbiorca, mają możliwość aktywnego uczestniczenia.
Aspekty w jakich można omawiać cechy nowych mediów:
1. Technika - ścisłe zastosowanie mediów w połączeniu z komputerem, cyfryzacja - nieograniczone możliwości przetwarzania, różnicowania danych materiałów, miniaturyzacja i możliwość integracji poszczególnych urządzeń, konwergencja technologiczna.
2. Przekaz - szybkość wynikająca z rewolucji lat 90tych, dokładność, możliwość magazynowania przekazów i ich odtwarzania w dowolnym czasie.
3. Nadawca - bardzo liczne punkty nadawcze, decentralizacja punktów nadawczych, nie jesteśmy jako odbiorcy skazani na jednego nadawcę, zacierają się granice między nadawcą, a odbiorcą, interaktywność, interakcyjność podmiotów oddalonych od siebie przestrzennie, każdy nadawca biorąc udział w komunikacji globalnej może być profesjonalistą, lub amatorem.
4. Odbiorca - zindywidualizowany, ma możliwość inicjowania kontaktu, ma możliwość odbierania przekazu w dowolnym momencie, odbiorca może być aktywny i sam przetwarzać otrzymane treści.
5. Oddziaływanie - globalne, bo sieć jest globalna. Globalne nie wyklucza lokalnego, promocja miast, wydarzeń kulturalnych.
6. Zasięg
7. Treść