ORGANIZACJA PRODUKCJI FILMOWEJ

Wykładowca: Ewa Gębicka

Wydział Radia i Telewizji, Egzamin

Zagadnienia egzaminacyjne z przedmiotu Organizacja produkcji filmowej - egzamin 2012 I rok

1. Producenci filmowo telewizyjni: rodzaje i typy producentów. Funkcje producenta. Ustawowa definicja producenta. Producenci w Polsce XX-lecia międzywojennego. Producenci filmowi w kinematografii państwowej. Państwowi i prywatni producenci po 1989 roku

2. Organizacja kinematografii. Podstawowe uregulowania prawne

Ustawa o kinematografii z 30 czerwca 2005 roku: definicje podstawowych pojęć (np. dystrybucja, koproducent, producent, produkcja, rozpowszechnianie, upowszechnianie kultury filmowej, usługi filmowe).

Zadania i organy PISF oraz zródła jego finansowania

3. Struktura podsystemu produkcji filmowej: Studia Filmowe, prywatni

Producenci, wytwornie filmowe, jednostki usługowe

4. Grupa zdjęciowa filmu: typowy skład, wewnętrzna organizacja,

Kierownictwo. Zawody filmowe; pracownicy twórczy, pomocniczo-twórczy , techniczno produkcyjni.

5. Kierownik produkcji filmu: obowiązki w kolejnych etapach realizacji filmu według „Regulaminu grupy zdjęciowej”

6. Wytwórnie filmowe jako element bazy techniczno-produkcyjnej kinematografii: rodzaje wytworni, typowe zakłady i usługi

7. Podsystem materiałowo-inscenizacyjny w kinematografii: główne

ogniwa podsystemu. Pojęcie i rodzaje środków inscenizacyjnych. Formy

sposoby pozyskiwania środków inscenizacyjnych. Plany zaopatrzenia w rekwizyty i kostiumy. Elementy umowy o wynajem środka inscenizacyjnego. Dekoracje jako element oprawy inscenizacyjnej filmu. Kryteria podejmowania decyzji: obiekt naturalny czy dekoracja.

8. Tok produkcji filmu. Działania w okresie preprodukcji, produkcji i postprodukcji:

Okres preprodukcji: ( w tym formy prac literackich i funkcje scenariusza)

Etap prac przygotowawczych: od skierowania filmu do produkcji po przygotowanie pierwszego obiektu zdjęciowego

Etap zdjęć: pojęcie i składniki bilansu okresu zdjęciowego, podstawowe działania związane i niezwiązane z realizacja zdjęć

Etap montażu i udzwiękowienia: podstawowe działania związane z montażem obrazu i przygotowaniem ścieżki dzwiękowej filmu

Etap prac końcowych: działania zmierzające do wykonania kopii wzorcowej, pojecie materiałów bezpieczeństwa , pojecie i rodzaje materiałów informacyjno-reklamowych

9. Planowanie produkcji filmowej: rodzaje planów; szczegółowy plan filmu i jego załączniki; Plan produkcji filmu i plan kosztów filmu; Rodzaje kosztów; budowa i informacje zawarte w kalendarzowym planie zdjęć; inne plany operatywne

10. Problemy finansowania produkcji filmowej

Najczęściej stosowane formy pomocy finansowej dla kina w państwach europejskich

Publiczne zródła finansowania:

zasady finansowania ze środków PISF. Kryteria oceny projektów. Formy udzielania dofinansowania Pojęcie i rodzaje programów operacyjnych

• Pozostałe zródła finansowania

Rola telewizji publicznej i stacji komercyjnych

Kredyt bankowy: systemy kredytowania w warunkach polskich i amerykańskich. Podstawowe warunki uzyskania i spłaty kredytu

Product placement i sponsoring w finansowaniu produkcji filmowej

Inne zródła finansowania

11. Formy międzynarodowej współpracy w dziedzinie produkcji filmów

Koprodukcje filmowe: przyczyny popularności. Ujemne strony koprodukcji. Europejska konwencja o koprodukcji filmowej europejskie, polskie itp. Podstawowe elementy umowy koprodukcyjnej

Programy i fundusze europejskie ze szczególnym uwzględnieniem MEDIA 2007 i Eurimages: cele utworzenia podprogramy i ogólne zasady wspierania projektów

Literatura:

G. Goodwell. Sztuka produkcji filmowej. Podręcznik dla producentów, Warszawa 2009

E. Gębicka. Między państwowym mecenatem a rynkiem. Polska kinematografia po 1989 roku w kontekście transformacji ustrojowej. Katowice 2006

E. Zajicek. Praca i film. Problemy ekonomiki pracy w produkcji filmowej, Lódz 1997

M. Hendrykowski. Słownik terminów filmowych, Poznań 1994

W. Dąbal, P. Adrejew. Kompendium terminologii filmowej, Warszawa 2005

Encyklopedia kultury polskiej. Film. Kinematografia

R. Bocian, M. Zabłocki. Angielsko-polski słownik terminów filmowych, Wrocław 2000

D. Bordwell, K. Thompson. Film art. Wprowadzenie. Sztuka filmowa, Warszawa 2010

P. Neumann, Ch. Appelgren. Sztuka koprodukcji wyd. KIPA

Strony internetowe: np. PISF; Media Desk: Eurimages, SFP, KIPA, Wytworni Filmowych; www.bazafilmowa.pl / Czasopisma: „Film Pro”; Film&TV Kamera, Kino, Film

Dz.U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1111

U S T A W A

z dnia 30 czerwca 2005 r.

o kinematografii

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

Ustawa określa zasady wspierania twórczości filmowej i innej działalności w dziedzinie kinematografii oraz ochrony zasobów sztuki filmowej.

Art. 2.

Ustawy nie stosuje się do:

1) audiowizualnej rejestracji:

a) wykonań utworów słownych, słowno-muzycznych, muzycznych i scenicznych,

b) zdarzeń z życia politycznego, społecznego, kulturalnego, religijnego, gospodarczego i sportowego,

c) sporządzanej na potrzeby nauki, nauczania, techniki, reklamy, promocji, informacji i instruktażu,

d) sporządzanej na użytek wewnętrzny kościołów i innych związków wyznaniowych,

e) zdarzeń z życia prywatnego;

2) produkcji filmu i rozpowszechniania filmów przez jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej oraz ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub zlecanych do produkcji przez takie jednostki, przeznaczonych do wykonywania zadań związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa lub porządkiem publicznym, a także produkcji filmów i rozpowszechniania filmów przez jednostki organizacyjne więziennictwa podległe Ministrowi Sprawiedliwości lub zlecanych do produkcji przez takie jednostki, przeznaczonych do wykonywania zadań w zakresie instruktażu oraz działalności ochronnej i resocjalizacyjnej.

Art. 3.

1. Państwo sprawuje mecenat nad działalnością w dziedzinie kinematografii, jako części kultury narodowej, polegający w szczególności na wspieraniu produkcji i promocji filmu, upowszechnianiu kultury filmowej oraz ochronie dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie filmu.

2. Kinematografia obejmuje twórczość filmową, produkcję filmów, usługi filmowe, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin, upowszechnianie kultury filmowej, promocję polskiej twórczości filmowej oraz gromadzenie, ochronę i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej.

Art. 4.

1. Filmem jest utwór dowolnej długości, w tym utwór dokumentalny lub animowany, złożony z serii następujących po sobie obrazów z dźwiękiem lub bez dźwięku, utrwalonych na jakimkolwiek nośniku umożliwiającym wielokrotne odtwarzanie, wywołujących wrażenie ruchu i składających się na oryginalną całość, wyrażającą akcję (treść) w indywidualnej formie, a ponadto, z wyjątkiem utworów dokumentalnych i animowanych, przeznaczony do wyświetlania w kinie jako pierwszym polu eksploatacji w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

2. Film uznaje się za film polski, jeżeli jego producentem lub koproducentem jest podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto spełniony jest co najmniej jeden z warunków:

1) autor scenariusza lub adaptowanego utworu literackiego, reżyser oraz wykonawca jednej z głównych ról są obywatelami polskimi, udział środków finansowych producenta mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kosztach produkcji filmu stanowi 100%, przy czym środki te, do wysokości 80% kosztów produkcji filmu, muszą być wydatkowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto kopia wzorcowa jest wykonana w języku polskim;

2) autor scenariusza lub adaptowanego utworu literackiego lub reżyser lub wykonawca jednej z głównych ról są obywatelami polskimi, udział środków finansowych koproducenta mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kosztach produkcji filmu stanowi co najmniej 20% przy filmie będącym koprodukcją dwustronną oraz co najmniej 10% przy filmie będącym

koprodukcją wielostronną, przy czym środki te, do wysokości 80% kosztów produkcji filmu, muszą być wydatkowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto główna wersja językowa wykonana jest w języku polskim.

Art. 5.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) dystrybucja filmu - nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu;

2) film niskobudżetowy - film, którego koszt produkcji jest niższy niż dwukrotność maksymalnej kwoty dofinansowania filmu ustalonej na dany rok przez Radę Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej,

3) kino - miejsce i zespół urządzeń technicznych służących do publicznego wyświetlania filmu;

4) kopia wzorcowa - kopię filmu stanowiącą wzorzec przy produkcji kopii eksploatacyjnych;

5) koproducent filmu - podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych;

6) producent filmu, osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu;

7) produkcja filmu - zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu w postaci kopii wzorcowej;

8) rozpowszechnianie filmu - publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób, z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych;

9) upowszechnianie kultury filmowej - działalność polegającą na organizowaniu przeglądów, festiwali, dni kultury filmowej, sympozjów i innej podobnej działalności kulturalnej i edukacyjnej, a także wydawanie czasopism oraz publikacji naukowych i kulturalnych, poświęconych sztuce filmowej;

10) usługi filmowe, usługi świadczone w ramach wykonywanej działalności gospodarczej przez przedsiębiorców na rzecz producentów dla celów produkcji filmowej, obejmujące w szczególności czynności dokonywane przy pomocy własnych pracowników, udostępnianie pomieszczeń i hal zdjęciowych, sprzętu filmowego bez obsługi oraz wykonywanie specjalistycznych usług transportowych.

Art. 6.

1. Zadania organów administracji rządowej w zakresie kinematografii realizuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zwany dalej "ministrem".

2. Do zakresu działania ministra należy w szczególności:

1) projektowanie kierunków realizacji polityki kulturalnej państwa w dziedzinie kinematografii;

2) zapewnienie powszechnego dostępu społeczeństwa do dorobku polskiej, europejskiej i światowej sztuki filmowej;

3) tworzenie warunków do rozwoju wszystkich gatunków i rodzajów twórczości filmowej;

4) wspierania rozwoju artystycznego młodych twórców;

5) wspieranie edukacji i doskonalenia zawodowego oraz ochrony zawodów filmowych;

6) wspieranie upowszechniania kultury filmowej i działanie na rzecz rozwoju społecznego ruchu filmowego oraz piśmiennictwa filmowego.

Rozdział 2

Polski Instytut Sztuki Filmowej

Art. 7.

1. W celu wspierania rozwoju kinematografii tworzy się Polski Instytut Sztuki

Filmowej, zwany dalej "Instytutem", będący państwową osobą prawną.

2. Siedzibą Instytutu jest miasto stołeczne Warszawa.

Art. 8.

1. Instytut realizuje zadania z zakresu polityki państwa w dziedzinie

kinematografii w szczególności przez:

1) tworzenie warunków do rozwoju polskiej produkcji filmów i koprodukcji filmowej;

2) inspirowanie i wspieranie rozwoju wszystkich gatunków polskiej twórczości filmowej, a w szczególności filmów artystycznych w tym przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów i rozpowszechniania filmów;

3) wspieranie działań mających na celu tworzenie warunków powszechnego dostępu do dorobku polskiej, europejskiej i światowej sztuki filmowej;

4) wspieranie debiutów filmowych oraz rozwoju artystycznego młodych twórców filmowych;

5) promocję polskiej twórczości filmowej,

6) dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej, w tym produkcji filmów podejmowanych przez środowiska polonijne,

7) świadczenie usług eksperckich organom administracji publicznej,

8) wspieranie utrzymywania archiwów filmowych,

9) wspieranie rozwoju potencjału polskiego niezależnego przemysłu kinematograficznego, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorców działających w kinematografii.

2. Instytut, w zakresie realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, współpracuje z organami administracji rządowej i jednostkami samorządu terytorialnego.

Art. 9.

1. Instytut samodzielnie gospodaruje mieniem oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadą efektywnego ich wykorzystania.

2. Instytut nie może wykonywać działalności gospodarczej.

Art. 10.

1. Nadzór nad działalnością Instytutu sprawuje minister.

2. Minister, w terminie 30 dni, bada uchwały podejmowane przez Radę Instytutu i przesyłane mu niezwłocznie przez ten organ, w zakresie zgodności z prawem, i stwierdza nieważność uchwały w całości lub w części, jeżeli narusza ona prawo lub stwarza zagrożenie wystąpienia ujemnego wyniku finansowego.

3. Minister zatwierdza roczny plan działalności oraz roczny plan finansowy Instytutu.

4. Minister rozpatruje i zatwierdza roczne sprawozdanie z działalności oraz roczne sprawozdanie finansowe Instytutu.

5. Minister wskazuje biegłego rewidenta do badania rocznego sprawozdania finansowego.

Art. 11.

1. Instytut działa na podstawie ustawy i statutu.

2. Minister, w drodze zarządzenia, nadaje Instytutowi statut, w którym określa

w szczególności:

1) szczegółowy zakres działania Instytutu;

2) organizację wewnętrzną Instytutu;

3) szczegółowe zadania organów Instytutu oraz tryb ich działania- uwzględniając stworzenie właściwych warunków do prawidłowej realizacji zadań przez Instytut.

3. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 2, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Art. 12.

Organami Instytutu są:

1) Dyrektor Instytutu, zwany dalej "Dyrektorem";

2) Rada Instytutu, zwana dalej "Radą".

Art. 13.

1. Dyrektor kieruje Instytutem i reprezentuje go na zewnątrz.

2. Do zadań Dyrektora należy w szczególności:

1) opracowanie rocznego planu działalności oraz rocznego planu finansowego Instytutu, a także występowanie do ministra z wnioskami w sprawie wysokości dotacji na realizację zadań Instytutu;

2) sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności Instytutu oraz rocznego sprawozdania finansowego Instytutu;

3) dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji i rozpowszechniania filmów, promocji twórczości filmowej oraz upowszechniania kultury filmowej, po zasięgnięciu opinii ekspertów wskazanych przez ministra spośród przedstawicieli środowisk filmowych;

4) sprawowanie zarządu majątkiem Instytutu;

5) prowadzenie gospodarki finansowej Instytutu.

3. Dyrektor może ustanawiać stypendia i nagrody ze środków Instytutu.

Art. 14.

1. Dyrektora powołuje minister po przeprowadzeniu konkursu. Komisję konkursową powołuje minister, w szczególności spośród kandydatów zgłoszonych przez środowiska filmowe, w tym twórców i producentów filmowych oraz związki zawodowe działające w kinematografii.

2. Kadencja Dyrektora trwa 5 lat.

3. Funkcję Dyrektora można pełnić nie więcej niż przez dwie kadencje.

4. Zastępcę Dyrektora powołuje i odwołuje minister na wniosek Dyrektora.

5. Dyrektor i jego zastępca są zatrudniani na podstawie powołania, z tym że do Dyrektora nie stosuje się art. 70 § 1 Kodeksu pracy.

6. Minister może odwołać Dyrektora, po zasięgnięciu opinii Rady, przed upływem kadencji w przypadku:

1) działania z naruszeniem prawa;

2) zrzeczenia się funkcji;

3) choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji;

4) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

5) nie zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego Instytutu;

6) negatywnej opinii Rady w zakresie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3.

7. W przypadkach, o których mowa w ust. 6, minister może odwołać Dyrektora również na wniosek Rady.

8. W okresie kierowania Instytutem Dyrektor nie może wykonywać innej działalności związanej z kinematografią, a w szczególności być zatrudniony w instytucjach kultury oraz podmiotach wykonujących działalność gospodarczą w zakresie produkcji filmów i dystrybucji filmów, posiadać akcji lub udziałów w takich podmiotach, a także być członkiem ich organów.

9. Minister określi, w drodze rozporządzenia, sposób ogłaszania, organizację i tryb przeprowadzania konkursu, a także skład, sposób powołania oraz zadania komisji konkursowej, uwzględniając w szczególności potrzebę sprawnego przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnej oceny kwalifikacji kandydatów.

Art. 15.

1. Rada składa się z jedenastu członków powoływanych na okres 3 lat przez ministra.

2. W skład Rady minister powołuje:

1) trzech członków zgłoszonych przez twórców filmowych;

2) jednego członka zgłoszonego przez producentów filmowych;

3) jednego członka zgłoszonego przez związki zawodowe działające w sferze kinematografii;

4) pięciu członków zgłoszonych przez podmioty, o których mowa w art. 19 ust. 1-5;

5) jednego członka reprezentującego ministra.

3. Pracami Rady kieruje przewodniczący wybierany przez Radę spośród jej członków w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów w obecności co najmniej sześciu członków. Rada może w czasie kadencji dokonać, w tym samym trybie, zmiany jej przewodniczącego.

4. Nie można pełnić funkcji członka Rady przez więcej niż dwie, kolejno po sobie następujące kadencje.

5. Za pełnienie funkcji członka Rady nie przysługuje wynagrodzenie.

Art. 16.

1. Minister może odwołać członka Rady przed upływem kadencji w przypadku:

1) zrzeczenia się funkcji;

2) choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji;

3) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.

2. W przypadku odwołania członka Rady przed upływem kadencji, minister powołuje nowego członka Rady na okres do końca tej kadencji.

Art. 17.

1. Do zadań Rady należy w szczególności:

1) wytyczanie kierunków działania Instytutu;

2) opiniowanie rocznego planu działalności oraz rocznego planu finansowego Instytutu;

3) opiniowanie rocznego sprawozdania z działalności oraz rocznego sprawozdania finansowego Instytutu;

4) opiniowanie zmian statutu.

2. Rada może przedstawiać ministrowi, innym organom administracji publicznej i Dyrektorowi stanowiska, opinie lub wnioski we wszystkich sprawach dotyczących Instytutu i kinematografii.

Art. 18.

1. Przychodami Instytutu są:

1) dotacje podmiotowe z budżetu państwa, przekazywane przez ministra ze środków ujętych w części budżetowej, której jest dysponentem;

2) przychody z eksploatacji filmów, do których autorskie prawa majątkowe przysługują Instytutowi;

3) darowizny, spadki i zapisy;

4) przychody z majątku Instytutu;

5) środki przyznawane przez ministra z Funduszu Promocji Kultury, o którym mowa w art. 47e ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 i Nr 273, poz. 2703);

6) wpłaty, o których mowa w art. 19 ust. 1-5, 6 i 7;

7) przychody, o których mowa w art. 27a pkt 4 oraz 45b ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o państwowych instytucjach filmowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 513 oraz z 2005 r. Nr ..., poz. ...).

2. Instytut może otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na realizację zadań inwestycyjnych.

3. Koszty działalności Instytutu pokrywane są z przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4.

Art. 19.

1. Podmiot prowadzący kino dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu wyświetlania filmów i reklam w kinie, przed podziałem z podmiotem prowadzącym dystrybucję.

2. Podmiot prowadzący dystrybucję dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego ze sprzedaży oraz wynajmu nośników z nagranymi na nich filmami oraz z umów upoważniających inne podmioty do takiej sprzedaży lub wynajmu.

3. Nadawca programu telewizyjnego dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu emisji reklam, telesprzedaży i audycji sponsorowanych albo przychodu pochodzącego z pobranych bezpośrednio od abonentów opłat za dostęp do nadawanych programów, jeżeli przychód ten w danym okresie rozliczeniowym jest wyższy.

4. Operator platformy cyfrowej dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu przychodów pochodzących z opłat za dostęp do programów telewizyjnych nadawanych lub reemitowanych na platformie cyfrowej.

5. Operator telewizji kablowej dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu przychodów pochodzących z opłat za dostęp do reemitowanych programów telewizyjnych oraz świadczenia usług reemisji.

6. Podmiot kontrolowany w ramach grupy kapitałowej w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 z późn. zm.)[1] przez podmiot, o którym mowa w ust. 1-5, dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułów, o których mowa w ust. 1-5. W takim przypadku podmiot kontrolujący może od kwoty należnej Instytutowi z tytułu, o którym mowa w ust. 1-5, odliczyć, w danym okresie rozliczeniowym, kwoty faktycznie wpłacone na rzecz Instytutu z tego tytułu, w tym samym okresie rozliczeniowym, przez podmiot kontrolowany w ramach grupy kapitałowej.

7. Publiczny nadawca telewizyjny jest zobowiązany przeznaczyć na produkcję filmów nie mniej niż 1,5% rocznych wpływów z abonamentu za posiadanie odbiorników telewizyjnych. Z wykonania tego obowiązku nadawca przekazuje Dyrektorowi roczne sprawozdanie w terminie do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego. W przypadku, gdy kwota, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie zostanie w całości wydatkowana na produkcję filmów, nadawca przekazuje Instytutowi różnicę wynikającą z rozliczenia w terminie 1 miesiąca po upływie pierwszego kwartału roku kalendarzowego.

8. Wpłaty, o których mowa w ust. 1-5 i 6, są przekazywane w okresach kwartalnych, w terminie 30 dni po upływie kwartału.

9. Do należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1-5, 6 i 7, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), z tym, że uprawnienia organu podatkowego przysługują Dyrektorowi, a uprawnienia organu odwoławczego -ministrowi.

10. Wpłaty, o których mowa w ust. 1-5, 6 i 7, stanowią koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w dacie ich poniesienia.

Art. 20.

1. Podstawą gospodarki finansowej Instytutu jest roczny plan finansowy.

2. Roczny plan finansowy obejmuje w szczególności:

1) przychody, w tym dotacje z wyodrębnieniem ich rodzajów;

2) koszty operacyjne, w tym wydatki na wynagrodzenia i składki naliczane od wynagrodzeń;

3) wydatki inwestycyjne;

4) stan środków obrotowych na początek i koniec roku obrotowego.

3. Rokiem obrotowym Instytutu jest rok kalendarzowy.

4. Instytut prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości.

5. Roczne sprawozdanie finansowe Instytutu podlega badaniu przez biegłego rewidenta.

Art. 21.

1. Instytut tworzy:

1) fundusz statutowy;

2) fundusz rezerwowy;

3) inne fundusze, jeżeli obowiązek ich utworzenia wynika z odrębnych przepisów.

2. Fundusz statutowy odzwierciedla wartość mienia otrzymanego przez Instytut w momencie utworzenia.

3. Fundusz statutowy zwiększa się o:

1) dotacje celowe na inwestycje służące realizacji zadań Instytutu;

2) wartość mienia otrzymanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów;

3) zysk netto, z uwzględnieniem ust. 5.

4. Fundusz statutowy zmniejsza się o:

1) wartość mienia przekazanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów;

2) straty netto nie znajdujące pokrycia w funduszu rezerwowym.

5. Fundusz rezerwowy tworzy się z zysku netto. Odpis na fundusz rezerwowy nie może być niższy niż 10% zysku netto. Instytut może zaniechać odpisu, gdy stan funduszu rezerwowego przekroczy równowartość 2% kosztów działalności Instytutu w roku obrotowym.

6. Fundusz rezerwowy przeznacza się na pokrycie straty netto.

Rozdział 3

Dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej

Art. 22.

1. Z wnioskiem o dofinansowanie przedsięwzięcia z zakresu przygotowania

projektów filmowych, produkcji filmów, dystrybucji filmów i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej, zwanego dalej "dofinansowaniem przedsięwzięcia", może wystąpić każdy podmiot prowadzący działalność w zakresie kinematografii, zarówno polski jak i z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub z państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, bez względu na formę organizacyjno-prawną oraz strukturę własności, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Instytut nie może udzielić dofinansowania przedsięwzięcia:

1) osobie fizycznej skazanej prawomocnym wyrokiem za przestępstwo składania fałszywych zeznań, przekupstwa, przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, systemowi bankowemu, przestępstwo skarbowe albo inne związane z wykonywaniem działalności gospodarczej lub popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

2) osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nie będącej osobą prawną, w której osoba będąca członkiem jego organów zarządzających bądź wspólnikiem została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo, o którym mowa w pkt 1;

3) podmiotowi, który:

a) posiada zaległości z tytułu należności publicznoprawnych lub

b) pozostaje pod zarządem komisarycznym bądź znajduje się w toku likwidacji, postępowania upadłościowego, postępowania naprawczego, lub

c) w okresie 3 lat przed złożeniem wniosku o udzielenie dofinansowania przedsięwzięcia naruszył w sposób istotny umowę zawartą z Instytutem.

3. Dofinansowanie przedsięwzięcia udzielane jest w oparciu o następujące kryteria:

1) walory artystyczne, poznawcze i etyczne;

2) znaczenie dla kultury narodowej oraz umacnianie tradycji polskiej i języka ojczystego;

3) wzbogacenie europejskiej różnorodności kulturalnej;

4) przewidywane skutki planowanego przedsięwzięcia;

5) warunki ekonomiczno-finansowe realizacji.

Art. 23.

1. Dofinansowanie przedsięwzięcia odbywa się w formie dotacji, a w odniesieniu do przedsięwzięć z zakresu przygotowania projektów filmowych i produkcji filmów również w formie udzielenia pożyczki lub poręczenia.

2. Dofinansowanie przedsięwzięcia nie może przekroczyć 50% budżetu filmu, z wyjątkiem filmów, których treść i forma mają charakter ambitny artystycznie i które mają ograniczone walory komercyjne lub debiutów reżyserskich (film trudny) oraz filmów niskobudżetowych. W każdym przypadku kwota dofinansowania przedsięwzięcia nie może przekroczyć 90% budżetu przedsięwzięcia.

3. Instytut udziela dofinansowania przedsięwzięcia w drodze umowy cywilnoprawnej, którą w imieniu Instytutu zawiera Dyrektor, po zasięgnięciu opinii ekspertów.

4. Instytut jako organ udzielający dofinansowania przedsięwzięcia zobowiązany jest do kontroli rozliczenia przychodów i kosztów dofinansowanego przedsięwzięcia. Kontroli podlega również przebieg i sposób realizacji przedsięwzięcia oraz prawidłowość wykorzystania otrzymanego z Instytutu dofinansowania.

5. Podmiot otrzymujący dofinansowanie przedsięwzięcia jest zobowiązany, w przypadku osiągnięcia zysku z przedsięwzięcia, do zwrotu dofinansowania przedsięwzięcia na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.

6. Minister określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe warunki i tryb udzielania dofinansowania przedsięwzięcia, a także istotne elementy wniosku o udzielenie dofinansowania przedsięwzięcia;

2) istotne elementy umów cywilnoprawnych, o których mowa w ust. 3

- uwzględniając konieczność realizacji celów, określonych w art. 3 ust. 1, efektywnego i skutecznego wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia oraz zapewnienia przejrzystości jego udzielania.

Art. 24.

1. Ekspertów, o których mowa w art. 23 ust. 3, powołuje, w liczbie co najmniej 7, minister spośród przedstawicieli środowisk filmowych oraz opiniotwórczych na okres 12 miesięcy.

2. Opinie ekspertów są sporządzane na piśmie i zawierają szczegółową analizę przedsięwzięcia pod kątem kryteriów, o których mowa w art. 22 ust. 3.

3. Ekspert sporządzający opinię nie może być w jakikolwiek sposób związany z realizacją analizowanego przedsięwzięcia.

Art. 25.

Otrzymujący dofinansowanie przedsięwzięcia ma obowiązek wykorzystać uzyskane środki zgodnie z celem, na jaki je uzyskał i zgodnie z umową o dofinansowanie przedsięwzięcia. Dotyczy to także odsetek bankowych od uzyskanych środków w ramach dofinansowania przedsięwzięcia.

Art. 26.

1. W ramach kontroli, o których mowa w art. 23 ust. 4, upoważnieni pracownicy Instytutu mogą badać dokumenty i inne nośniki informacji, które mają lub mogą mieć znaczenie dla oceny prawidłowości wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia, oraz żądać udzielenia ustnie lub na piśmie informacji dotyczących wykonania objętego dofinansowaniem przedsięwzięcia.

2. Minister określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 23 ust. 4, uwzględniając konieczność realizacji celów, określonych w art. 3 ust. 1, oraz efektywnego i skutecznego wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia.

Art. 27.

1. Instytut może odstąpić od umowy o udzielenie dofinansowania przedsięwzięcia w przypadku wykorzystania dofinansowania przedsięwzięcia niezgodnie z przeznaczeniem, nieterminowego lub nienależytego wykonywania umowy, w tym w szczególności zmniejszenia zakresu objętego dofinansowaniem przedsięwzięcia stwierdzonego na podstawie wyników kontroli oraz oceny realizacji wniosków i zaleceń pokontrolnych.

2. Odstępując od umowy Instytut określa kwotę wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia przekazania środków, termin jej zwrotu oraz nazwę i numer konta, na które powinna być dokonana wpłata.

Rozdział 4

Gromadzenie, ochrona i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej

Art. 28.

1. Działalność w zakresie ochrony narodowego dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie kinematografii prowadzi Filmoteka Narodowa oraz filmoteki regionalne.

2. Do zadań Filmoteki Narodowej należy w szczególności:

1) gromadzenie i zabezpieczanie:

a) materiałów negatywowych, kopii wzorcowych oraz innych archiwalnych kopii filmowych filmów polskich,

b) archiwalnych kopii filmowych filmów niebędących filmami polskimi, jeżeli filmy te mają istotne znaczenie dla polskiej kultury, nauki lub życia społecznego;

2) wypracowywanie metodologii archiwizacji filmów polskich i polskiej dokumentacji historyczno-filmowej;

3) gromadzenie i archiwizacja dokumentacji dotyczącej produkcji filmów i rozpowszechniania filmów;

4) upowszechnianie kultury filmowej, w tym udostępnianie zasobów sztuki filmowej;

5) gromadzenie zbiorów bibliotecznych oraz eksponatów dotyczących historii filmu i kinematografii;

6) prowadzenie katalogu dzieł filmowych;

7) współpraca z krajowymi i zagranicznymi podmiotami;

8) działalność kulturalno-oświatowa oraz wydawnicza.

3. Filmoteka Narodowa udostępnia Instytutowi zgromadzone materiały filmowe, w tym materiały wyjściowe i promocyjne, w celu wykorzystania ich do działalności określonej w ustawie lub w statucie. Wysokość opłat za udostępnianie materiałów określi minister w drodze zarządzenia.

4. Samorządy lokalne mogą tworzyć filmoteki regionalne w formie samorządowych instytucji kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z późn. zm.)[2]. Zakres działania filmotek regionalnych określa ust. 2, ze szczególnym uwzględnieniem dziedzictwa kulturalnego kinematografii w regionie.

5. Do działalności Filmoteki Narodowej i filmotek regionalnych w zakresie państwowego zasobu archiwalnego, określonej w ust. 2 pkt 1-3, stosuje się ustawę z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1396, z późn. zm.)[3].

Art. 29.

Filmoteka Narodowa otrzymuje na swoją działalność dotację budżetową. Przychodami Filmoteki Narodowej są także przychody z dystrybucji filmów, do których przysługują jej autorskie prawa majątkowe oraz opłaty wynikające ze świadczonych usług.

Art. 30.

Producent filmu przekazuje nieodpłatnie Filmotece Narodowej jeden egzemplarz nieeksploatowanej kopii każdego wyprodukowanego filmu oraz materiały dokumentacyjne związane z produkcją filmu, w szczególności scenariusz, listę montażową i dialogową, fotosy, plakaty, listę napisów i materiały reklamowe w terminie 30 dni po zakończeniu produkcji, nie później jednak niż w dniu rozpoczęcia dystrybucji filmu.

Rozdział 5

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 31.

W ustawie z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 513) wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie:

"o państwowych instytucjach filmowych";

2) art. 1 otrzymuje brzmienie:

"Art. 1. Ustawę stosuje się do utworzonych przed dniem 1 stycznia 2006 r. państwowych instytucji filmowych oraz do działających w nich zespołów filmowych.";

3) uchyla się art. 2-4;

4) uchyla się rozdział 2;

5) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:

"Państwowe instytucje filmowe";

6) uchyla się art. 14 i 15;

7) art. 16 otrzymuje brzmienie:

"Art. 16. Organem założycielskim dla państwowych jednostek organizacyjnych kinematografii jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.";

8) w art. 17 uchyla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1;

9) uchyla się art. 18-19;

10) użyte w art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 1-4 i 8, art. 22 ust. 1, 4 i 5, art. 23 ust. 2 i 3, art. 24 ust. 3, art. 28 ust. 1, art. 29 w zdaniu wstępnym, art. 30 ust. 3, art. 31 ust. 1 i 2 w zdaniu wstępnym, art. 32 ust. 1 i 2, art. 34 ust. 1 w zdaniu wstępnym, art. 35 ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2, w art.

37 ust. 1, w art. 38 ust. 1 pkt 2, art. 39, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i 2 w różnej liczbie i przypadku, wyrazy "instytucja filmowa" zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami "państwowa instytucja filmowa";

11) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Załoga państwowej instytucji filmowej uczestniczy w zarządzaniu instytucją według zasad określonych w przepisach o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego, z zastrzeżeniem art. 33 i art. 39.";

12) w art. 21 uchyla się ust. 7;

13) uchyla się art. 23a;

14) art. 25 otrzymuje brzmienie:

"Art. 25. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może, w drodze zarządzenia, łączyć państwowe instytucje filmowe utworzone przed dniem 1 stycznia 2005 r.

2. Do połączenia państwowych instytucji filmowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 18 ust. 2 i art. 19 ust. 1-3 i ust. 4 zdanie pierwsze ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej(Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z 2002 r. Nr 41, poz. 364, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568, Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 96 i Nr 261, poz. 2598).

3. Z dniem wpisu do rejestru nowo utworzonej państwowej instytucji filmowej, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wykreśla z rejestru państwowe instytucje filmowe, które uległy połączeniu.";

15) uchyla się art. 26;

16) art. 26a otrzymuje brzmienie:

"Art. 26a. Do likwidacji i upadłości państwowej instytucji filmowej stosuje się odpowiednio ustawę z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2004 r. Nr 273, poz. 2703), z tym, że: 1) likwidacja państwowej instytucji filmowej polega na zadysponowaniu składnikami materialnymi i niematerialnymi tej instytucji na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, z zastrzeżeniem pkt 5, i wykreśleniu państwowej instytucji filmowej z rejestru instytucji filmowych, o którym mowa w art. 22, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Jeżeli wierzycielem likwidowanej państwowej instytucji filmowej jest Skarb Państwa - wierzytelności te z dniem podjęcia decyzji o likwidacji umarza się,

2) likwidacja państwowej instytucji filmowej, z zastrzeżeniem pkt 3, może nastąpić na wspólny wniosek dyrektora i rady pracowniczej państwowej instytucji filmowej. Decyzje o likwidacji podejmuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

3) jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 19 ust. 1 tej ustawy lub państwowa instytucja filmowa nie spełnia zadań określonych w statucie bądź do 31 grudnia 2010 r. nie została podjęta decyzja o likwidacji państwowej instytucji filmowej lub państwowa instytucja filmowa nie została skomercjalizowana - instytucja ta podlega likwidacji z inicjatywy ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,

4) art. 19 ust. 2, art. 20, art. 22 i art. 23 tej ustawy nie stosuje się,

5) z dniem postawienia w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości państwowej instytucji filmowej autorskie prawa majątkowe przysługujące tej instytucji stają się nieodpłatnie własnością Filmoteki Narodowej.";

17) art. 27 otrzymuje brzmienie:

"Art. 27. Państwowa instytucja filmowa, na wniosek sejmiku województwa, może być przekazana do prowadzenia samorządowi województwa na zasadach określonych w porozumieniu ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego z zarządem województwa.";

18) art. 27a otrzymuje brzmienie:

"Art. 27a. 1. Do państwowych instytucji filmowych stosuje się odpowiednio przepisy o komercjalizacji i prywatyzacji, z tym, że:

1) komercjalizacja państwowej instytucji filmowej może być dokonana na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub za zgodą tego ministra na wspólny wniosek dyrektora i rady pracowniczej państwowej instytucji filmowej,

2) w razie podjęcia decyzji o prywatyzacji państwowej instytucji filmowej zasoby sztuki filmowej zgromadzone w tej instytucji stają się nieodpłatnie własnością Filmoteki Narodowej i podlegają przekazaniu jej,

3) prywatyzacji nie podlegają autorskie prawa majątkowe do filmów wyprodukowanych do dnia 31 grudnia 1989 r. przysługujące państwowej instytucji filmowej; w razie jej prywatyzacji prawa te stają się nieodpłatnie własnością Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej,

4) wpływy z prywatyzacji państwowej instytucji filmowej są przychodami Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej,

5) o sporządzeniu aktu komercjalizacji lub o podjęciu decyzji o prywatyzacji państwowej instytucji filmowej powiadamia się

Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, który ma prawo wglądu w dokumentację rachunkową i księgi handlowe spółki powstałej z przekształcenia państwowej instytucji filmowej oraz przysługuje mu prawo zgłaszania uwag i występowania z wnioskami dotyczącymi spraw tej spółki - do czasu jej sprywatyzowania,

6) z dniem sporządzenia aktu komercjalizacji państwowej instytucji filmowej instytucję tą wykreśla się z rejestru instytucji filmowych, o którym mowa w art. 22,

7) na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony

dziedzictwa narodowego lub ministra właściwego do spraw Skarbu

Państwa, Rada Ministrów może w formie uchwały udzielić zgody na

inny niż publiczny tryb zbycia udziałów lub skomercjalizowanych państwowych instytucji filmowych poprzez ich nieodpłatne wniesienie do Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, który ma obowiązek je zbyć w terminie 12 miesięcy od dnia wniesienia.

2. Przepisy ust. 1 nie naruszają praw twórców wynikających z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.)[4], w szczególności dotyczących nowych pól eksploatacji.";

19) w art. 28 uchyla się ust. 2, 3 i 5;

20) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. Państwowa instytucja filmowa prowadzi działalność na podstawie planu, który ustala dyrektor po zasięgnięciu opinii organów doradczych i opiniodawczych, a następnie zatwierdza minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.";

21) w art. 34 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego zapewnia państwowej instytucji filmowej środki niezbędne do wykonania nałożonego zadania.";

22) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. 1. Państwowa instytucja filmowa prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową pokrywając z uzyskanych przychodów koszty działalności i zobowiązania.

2.Podstawą gospodarki finansowej państwowej instytucji filmowej jest roczny plan finansowy, który ustala dyrektor po zasięgnięciu opinii organów doradczych i opiniodawczych.

3. Roczny plan finansowy obejmuje w szczególności:

1) przychody, w tym dotacje z wyodrębnieniem ich rodzajów,

2) koszty operacyjne, w tym wydatki na wynagrodzenia i składki naliczane od wynagrodzeń,

3) wydatki inwestycyjne,

4) stan środków obrotowych na początek i koniec roku obrotowego.

4. Rokiem obrotowym państwowej instytucji filmowej jest rok kalendarzowy.

5. Państwowa instytucja filmowa prowadzi rachunkowość na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości.

6. Roczne sprawozdanie finansowe państwowej instytucji filmowej podlega badaniu przez biegłego rewidenta.

7. Roczne sprawozdanie finansowe państwowej instytucji filmowej zatwierdza minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.";

23) po art. 45 dodaje się art. 45a i 45b w brzmieniu:

"Art. 45a. 1. Państwowa instytucja filmowa tworzy:

1) fundusz statutowy,

2) fundusz rezerwowy,

3) inne fundusze, których utworzenie przewidują odrębne przepisy.

2. Fundusz statutowy odzwierciedla wartość mienia otrzymanego przez państwową instytucję filmową w momencie utworzenia.

3. Fundusz statutowy zwiększa się o:

1) wartość mienia otrzymanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów,

2) zysk netto, z uwzględnieniem ust. 5.

4. Fundusz statutowy zmniejsza się o:

1) wartość mienia przekazanego nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwych organów lub na podstawie odrębnych przepisów,

2) straty netto nieznajdujące pokrycia w funduszu rezerwowym.

5. Fundusz rezerwowy tworzy się z zysku netto. Odpis na fundusz rezerwowy nie może być niższy niż 10% zysku netto. Państwowa instytucja filmowa może zaniechać odpisu, gdy stan funduszu rezerwowego przekroczy równowartość 2% kosztów działalności tej instytucji w roku obrotowym.

6. Fundusz rezerwowy przeznacza się na pokrycie straty netto.

Art. 45b.

1. Państwowe instytucje filmowe dokonują na rzecz Polskiego

Instytutu Sztuki Filmowej wpłat w wysokości 50% przychodów z

majątkowych praw autorskich do filmów wyprodukowanych do dnia 31 grudnia 1989 r.

2. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w okresach

kwartalnych, w terminie 30 dni po upływie kwartału.

3. Do należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), z tym, że uprawnienia organu podatkowego przysługują Dyrektorowi Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, a uprawnienia organu odwoławczego - ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

4. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią koszty uzyskania

przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w dacie ich poniesienia.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się art. 27a ust. 2.";

24) uchyla się rozdział 5;

25) uchyla się rozdział 6.

Art. 32.

W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z późn. zm.)[5] art. 2 otrzymuje brzmienie:

"Art. 2. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w

szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry,

instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.".

Art. 33.

W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 i Nr 273, poz. 2703) w art. 47e wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Wydatki Funduszu Promocji Kultury są przeznaczane, z zastrzeżeniem ust. 4a, wyłącznie na promowanie lub wspieranie:",

b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

"4a. Dysponent Funduszu Promocji Kultury przekazuje corocznie, w terminie do 30 marca następnego roku kalendarzowego, nie mniej niż 5% przychodu, o którym mowa w ust. 3, do Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej na realizację zadań tego Instytutu.".

Rozdział 6.

Przepisy przejściowe i dostosowujące

Art. 34.

Z dniem wejścia ustawy w życie podlegają umorzeniu postępowania w sprawie stwierdzenia kwalifikacji do wykonywania zawodów filmowych, prowadzone na podstawie ustawy, o której mowa w art. 31.

Art. 35.

1. Wierzytelności państwowych instytucji filmowych w stosunku do których toczy się postępowanie likwidacyjne lub upadłościowe, wymagalne w dniu wejścia ustawy w życie - z tym dniem stają się nieodpłatnie mieniem Instytutu.

2. Wierzytelności Skarbu Państwa wobec państwowych instytucji filmowych z tytułu odpłatnego nabycia z dniem 5 grudnia 1990 r. własności budynków, innych urządzeń i lokali, niezaspokojone w całości lub części do dnia wejścia ustawy w życie - z tym dniem stają się nieodpłatnie mieniem Instytutu.

3. Wierzytelności Skarbu Państwa wobec samorządowych instytucji filmowych z tytułu odpłatnego nabycia z dniem 5 grudnia 1990 r. własności budynków, innych urządzeń i lokali, niezaspokojone w całości lub części do dnia wejścia ustawy w życie - z dniem przekształcenia samorządowej instytucji filmowej w samorządową instytucję kultury stają się nieodpłatnie mieniem tej samorządowej instytucji kultury.

4. Zmiana w księgach wieczystych wpisów dotyczących hipotek zabezpieczających wierzytelności, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje na wniosek Dyrektora, a w odniesieniu do wierzytelności, o których mowa w ust. 3, na wniosek właściwego organu wykonawczego organizatora samorządowej instytucji kultury.

Art. 36.

Rozporządzenie wydane na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 31, zachowuje moc do czasu wydania rozporządzenia na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 31, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 37.

1. Pierwszego Dyrektora minister powołuje na okres do czasu powołania Dyrektora w trybie art. 14 ust. 1, nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia wejścia niniejszej ustawy w życie.

2. Okresu pełnienia funkcji Dyrektora, o którym mowa w ust. 1, nie zalicza się na poczet kadencji, o których mowa w art. 14 ust. 2 i 3.

Art. 38.

Z dniem wejścia w życie ustawy samorządowe instytucje filmowe, utworzone na podstawie ustawy z dnia z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii, stają się samorządowymi instytucjami kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Art. 39.

1. Zarząd województwa będący organem założycielskim samorządowej instytucji filmowej staje się, z dniem wejścia w życie ustawy, organizatorem w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

2. Organizator, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy nada statut samorządowej instytucji kultury, o której mowa w art.38.

3. Organy samorządowej instytucji filmowej, o której mowa w ust. 1, pełnią funkcję do czasu powołania organów zarządzających samorządowej instytucji kultury, o której mowa w art. 38, nie dłużej niż przez 3 miesiące od dnia wejścia w życie ustawy.

4. Pracownicy samorządowej instytucji filmowej, o której mowa w ust. 1, stają się, z dniem wejścia w życie ustawy, pracownikami samorządowej instytucji kultury, o której mowa w art. 38.

5. Mienie samorządowej instytucji filmowej, o której mowa w ust. 1, staje się, z dniem wejścia w życie ustawy, mieniem samorządowej instytucji kultury, o której mowa w art. 38.

6. Samorządowa instytucja kultury, o której mowa w art. 38, wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem była samorządowa instytucja filmowa, o której mowa w ust. 1, bez względu na charakter prawny tych stosunków.

Rozdział 7

Przepis końcowy

Art. 40.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 19 oraz art. 31 pkt 23 w zakresie art. 45b, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

_______________________________

[1] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 891 i Nr 96, poz. 959.

[2] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2002r. Nr 41, poz. 364, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568, Nr 213, poz.2081 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 96 i Nr 261, poz. 2598.

[3] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2002r. Nr 241, poz. 207, z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, z 2004 r. Nr 173, poz. 1808,Nr 202, poz. 2065 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 10, poz. 69 i Nr 64,poz. 565.

[4] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z

2001 r. Nr 128, poz. 1402, z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662, z 2003 r. Nr 166, poz. 1610 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 172, poz. 1804.

[5] Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2002r. Nr 41, poz. 364, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568, Nr 213, poz.2081 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 96 i Nr 261, poz. 2598.

(kolokwium 4 - hania)

Źródła i sposoby finansowania produkcji filmowej w Polsce.

1. Dotacje, pożyczki i poręczenie z PIF.

2. Dotacje z innych jednostek z sektora publicznego(to takie które są zaliczanie do sektora finansów publicznych) i poza publicznego.

1. Dotacje ze środków jednostek teryt.

2. Dotacje ze środków fundacji.

3. Dotacje z funduszy zagranicznych.

a)europejski fundusz filmowy EUROIMAGES

b)np. fundusz MEDIA

3. Udziały koprodukcyjne.

1. Producent wiodący.

2. Nadawcy publiczny (TVP SA / prywatne).

3. Dystrybutorzy.

4. Wytwórnie filmowe i inne jednostki obsługi technicznej

4. Kredyty.

1. Kredyty bankowe.

2. Kredytowane koszty usług i dostaw materiałowych.

5. Sponsoring.

6. Darowizny

7. Przedsprzedaż praw na kraj i zagranicę

1. Do dystrybucji filmu na różne pola eksploatacji

2. Do odrębnego wykorzystania z dzieł wkładowych filmów.

8. Samo finansowanie.

AD1

ZADANIA I GOSPODARKA FINASOWA PIF

Zadanie te określa art.8 ust o Kinematografii z 30.06.05, wśród nich znajduje się zadanie dotyczące dofinansowywania przedsięwzięć z zakresu przygotowania produkcji filmowej, produkcji filmów, dystrybucji i rozpowszechniania filmów,

Zadania podkreślone w art. 8 instytut org. samodzielnie gospodarując własnym mieniem oraz samodzielnie gospodarując posiadanymi środkami finansowymi. Instytut nie może prowadzić działalności gospodarczej.

Przychody instytutu- przychody te stanowią dotacje podmiotowe dla instytutu z budżetu państwa przekazywane przez MkiDN ze środków ujętych w części budżetowej, w której jest on dysponentem;

2.przychody z eksploatacji filmów do których autorskie prawa przysługują PIF;

3.darowiznę, spadki iż zapisy;

4.przychody z majątku instytutu;

5.środki przyznawane przez MkiDN z funduszu promocji kultury o którym mowa w art. 47E ust.29.07.1992 o grach i zasadach wzajemnych;

6. wpłaty wynikające z art.17 o Kinematografii;

7. przychody wynikające z ust. o PIF 16.07.1992.

Koszty działalności instytutu mogą być pokrywane tylko z przychodów wymiennych w pkt. 1,3 i 4. Instytut może otrzymywać dotacje celowe na realizację zadań inwestycyjnych.

Podstawę gosp. Finansowej inst stanowi roczny plan finansowania- roczny plan sporządza dyrektor, rada sprawdza, i po zatwierdzeniu ministra przekazywany jest ministrowi odpowiedniemu do spraw publicznych. Plan zawiera w szczególności proponowany podział środków instytutu w ujęciu odrębnym,

1. na działalność inst.

2. Na dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu kinematografii

Instytut nie może wykorzystywać na zadania własne środków przeznaczone na cele kinematografii.

2

Chodzi tu autorskie prawa majątkowe do filmów wyprodukowanych do 31 grudnia 1989 przysługujące PIF o które w razie jej prywatyzacji stają się nie odpłatnie własnością instytutu.

3.

Darowizna jest to jednostronne świadczenie pieniężne, rzeczowe lub usługowe darczyńcy na rzecz obdarowywanego bez jakichkolwiek odwrotnych

Spadki i zapisy-

4.

Chodzi tu o grunty, nieruchomości i mienie ruchome PIFów postawionych w stan likwidacji lub upadłości, w takim przypadku dysponentem majątku staje się Instytut i może go sprzedawać, dzierżawić, najmować i uzyskiwać z tego przychody.

7.

przychody z art. 27A pkt4 oraz art. 45B ust o PIFach

5

w zakresie od PISFów w zakresie promocji kultury aktualnie obowiązuje następując stan prawny uregulowany odpowiednio przepisami ustawy o grach i zakładach wzajemnych oraz przepisami ust. o kinematografii.

1). Ustanowiona jest kategoria finansowa tzw. Dopłat, dostawek w grach stanowiących monopol w państwie.

2). Dopłaty te wynoszą:

1. 25% stawki ceny losu lub innego dowodu udziału w grze- w grach liczbowych

2. 10% -w video loteriach, loteriach pieniężnych i tele- bingo.

3) utworzone są dwa państwowe fundusze celowe

1. fundusz rozwoju kultury fizycznej którego dysponentem jest minister do spraw kultury i sportu,

2. fundusz promocji kultury, którego dysponentem jest minister właściwy od spraw kultury, 20% z dopłat

Wydatki funduszu przeznaczane są na rzecz instytutu zgodnie z art. 47e ust 4a ustawy o grach i zakładach wzajemnych „dysponent funduszu promocji kultury przekazuje corocznie w terminie do 30 marca każdego roku kalendarzowego nie miej niż 5% przychodu do instytutu na realizację zadań tego instytutu. Działalność funduszu promocji kultury regulowana jest dwoma rozporządzeniami ministra właściwego ds. kultury :

I. rozporządzeniem w sprawie szczegółowych warunków dofinansowania realizacji zadań z zakresu kultury, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków z tytułu promocji kultury

II. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej FPK.

6.

wkład o których mowa artykule 17 ust o kinematografii dokonują następuje podmioty w następujących %, i w następujących

2), dystrybutorzy- 1,5 % przychodów z tytułu sprzedaży oraz najmu nośników z nagranymi na nich filmami oraz z tytułu umów umożliwiające inne podmioty do sprzedaży lub wynajmu

3) prywatni nadawcy telewizyjni- 1,5% z tytułu czasu reklamowego , telesprzedaży i audycji sponsorowanych albo przychodów z opłat abonamentowych za dostęp do nadawanych programów , uwaga jeśli przychód ten jest wyższy w danym okresie sprzedaży

4) operatorzy platform filmowych- 1,5% przychodów, za dostęp do programów tv nadawanych lub reemitowanych na platformie

5) operatorzy tv kablowych- 1,5% z przychodu z tytułu opłat za dostęp do reemitowanych programów tv oraz świadczenia usług reemisji

Publiczny nadawca TVP S.A. zobowiązana jest przeznaczać bezpośrednio na produkcję filmu nie mniej niż 1,5% rocznych wpływów abonamentowych, z wykonania tego obowiązku przekazuje dyrektorowi instytutu roczne sprawozdanie do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego i w przypadku gdyby wymagana kwota nie została w całości przeznaczona na produkcję filmową to TVP S.A. zobowiązana jest do przekazania na konto instytutu nie wydatkowanej kwoty w terminie jednego miesiąca po upływie pierwszego kwartału.

Istota obowiązującego od 1 stycznia 2006 roku sytemu dofinansowania przedsięwzięć z zakresu kinematografii w tym z zakresu przygotowania projektów filmowych lub produkcji filmowej.

Dofinansowanie przedsięwzięć kinematografii.

Podstawy prawne:

1. Ustawa o kinematografii z 30 czerwca 2005.

2. Rozporządzenie ministra właściwego ds. z 27pażdziernika z 2005r. W sprawie udzielania przez PISF dofinansowania.

3. Rozporządzenie ministra 24listopada 2005r w sprawie szczegółowego trybu i sposobu przeprowadzania kontroli podmiotów otrzymujących dofinansowanie z PISF.

4. Programy operacyjne na dany rok kalendarzowy.

Dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu kinematografii dotyczy:

1. Przygotowania projektów filmowych.

2. Produkcji filmów.

3. Dystrybucji i rozpowszechniania filmów.

4. Promocji polskiej twórczości filmowej.

5. Upowszechniania kultury filmowej.

Z wnioskiem o dofinansowanie przedsięwzięć z pkt. 1 do 5 może wystąpić każdy podmiot prowadzący działalność w zakresie kinematografii, zarówno polski jak i z innego państwa członkowskiego UE lub państwa członkowskiego EFTA, bez względu na formę org-prawną tego podmiotu oraz strukturę własności.

Na dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu produkcji filmowej pkt2 przeznacza się co najmniej 60% środków przeznaczonych na działalność statutową instytutów.

Dofinansowania przedsięwzięć z zakresu pkt 1 do 5 udziela się wyłącznie gdy dotyczą filmów przeznaczonych w pierwszej kolejności do publicznego wyświetlania w kinach. Zasada ta nie dotyczy filmów animowanych i dokumentalnych, które o ile mają formę artystyczną mogą uzyskać dofinansowanie także gdy w pierwszej kolejności skierowane są na inne pola eksploatacji niż wyświetlanie w kinie.

Główne kryteria dofinansowania przedsięwzięć z pkt 1 do 5

-walory artystyczne, poznawcze i etyczne;

-znaczenie dla kultury na rodowej oraz umacnianie tradycji polskiej i języka ojczystego;

-wzbogacanie europejskiej różnorodności kulturalnej;

-przewidywane skutki planowanego przedsięwzięcia

a). rozwój i zastosowanie nowoczesnych technologii w sferze rejestracji i projekcji filmowej;

b). międzynarodowy zasięg projektu;

c). zróżnicowanie struktury odbiorców lub uczestników projektu;

d). Rozwój nie zależnej produkcji filmowej oraz małych i średnich przedsięwzięć

-warunki ekonomiczno finansowe realizacji w tym

a). udział poza publicznych środków;

b). zaangażowanie środków finansowych;

c). Spodziewany efekt ekonomicznych;

d). Dotychczasowy dorobek producenta i reżysera.

Formy dofinansowana przedsięwzięć z pkt 1 do 5

Dofinansowanie przedsięwzięć z pkt. 1 do 5 odbywa się w formie dotacji a w odniesieniu do przedsięwzięć z 1 i 2 dodatkowo w formie udzielenia pożyczki lub poręczenia.

Dotacja albo subsydia pod tym pojęciem należy rozumieć pomoc, wsparcie finansowe, ze swej istoty bez zwrotne udzielanie w celu popierania jakiejś działalności.

Umowa o dotację określa:

1. Zakres planowanych prac i termin ich realizacji.

2. Wysokość udzielonej dotacji oraz termin i sposób płatności.

3. Tryb kontroli wykonania umowy.

4. Termin i sposób rozliczenia dotacji.

5. Tryb i termin zwrotny dotacji w przypadku osiągnięcia zysku z przedsięwzięcia.

6. Tryb i termin zwrotu dotacji w przypadku wykorzystania jej w nie pełnej wysokości bądź wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem.

W przypadku przedsięwzięć z zakresu pkt. drogiego dotacja stanowi przychód producenta, a przysługujące producentowi prawa adekwatne do wartości otrzymanego dofinansowania pozostają przy producencie(instytut ceduje te prawa na producenta) i przychody z ich tytułów są przedmiotem rozliczeń z instytutem na następujących zasadach.

Podmiot, który otrzymał dotację jest zobowiązany do jej zwrotu z zysku osiągniętego z przedsięwzięcia proporcjonalnie do uzyskanej dotacji; zysk rozliczany jest w następujących okresach nie dłuższym niż 36miesięcy od końca okresy rozliczeniowego w którym miała miejsce miała miejsce premiera filmu fabularnego; a w przypadku filmu poza fabularnego od zakończenia produkcji; podmiot który zwróci dotację z zysku osiągniętego z przedsięwzięcia

W powyższych zasadach przejawia się tzw. publiczny oraz zwrotny charakter dotacji.

Pożyczka -przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy oraz rzeczy a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy.

Pożyczka udzielana przez instytut jest także zwrotna. Udzielana jest na okres nie przekraczający 5lat i jest bez %. W szczególnych wypadkach dyrektor instytutu może podjąć decyzję o całkowitym lub częściowym umorzeniu pożyczki.

Umowa o udzielenie pożyczki określa :

1. Przeznaczenie pożyczki.

2. Wysokość pożyczki.

3. Warunki i termin jej wypłaty.

4. Warunki i termin spłaty pożyczki.

5. Przypadki w których pożyczka podlega zwrotowi przed upływem terminu spłaty.

6. tryb kontroli wykonania umowy.

7. Warunki rozwiania umowy.

8. Sposób zabezpieczenia spłaty pożyczki.

• Poręczenie- przez umowę poręczenia, poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

Wnioskodawca(dłużnik) wskazuje podmiot(wierzyciela) z którym Instytut(poręczyciel) ma zawrzeć umowę poręczenia.

Umowa o udzielenia poręczenia określa:

1. Przedmiot zobowiązania.

2. Podmiot z którym ma być zawarta umowa poręczenia.

3. Odpowiedzialność instytutu jako poręczyciela.

4. Wysokość i okres poręczenia.

5. Warunki rozwiązania umowy

6. Zabezpieczenia poręczenia.

Rygory umów o udzielnie dotacji, pożyczki i poręczenia.(określone są w rozporządzeniu ministra właściwego z dnia listopada 2005 w sprawie).

Wysokość dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu kinematografii. Wszystkie wartości % i kwotowe dofinansowań określonych w odpowiednich przepisach są nieprzekraczalne, oznacza to, że wszystkie wartości nie mogą przekroczyć wartości określonych przepisami ustawy i odpowiednimi rozporządzeniami, ale mogą być mniejsze.

20.03.2009

17.04.2009 KOLOKWIUM- DOFINASOWANIE

Wysokości dofinansowań przedsięwzięć z zakresu kinematografii

1. Dofinansowanie podstawowe przedsięwzięć z pkt.2 nie może przekroczyć 50% budżetu filmu oraz kwot.

1. 4mln w przypadku filmu fabularnego przeznaczonego w pierwszej kolejności do publicznego wyświetlania w kinach z paragrafu7 ustęp1 rozporządzenia

Budżet filmu 5mln - dofinansowanie 3,5

2. 500tyś przypadku filmu dokumentalnego

3. 2mln zł w przypadku filmu dokumentalnego pełnometrażowego do kin

4. 500tyś w przypadku filmu animowanego.

5. 3mln w przypadku filmu animowanego pełnometrażowego do kin

O ile wyżej wymienione przedsięwzięcia zakwalifikowane zostaną do kategorii filmów trudnych lub nisko budżetowych dofinansowanie nie może przekroczyć 90% budżetu oraz następujących kwot

1. 50% kwot odpowiednio z wyżej wymienionych z pkt1 do 5 w przypadku filmu trudnego

2. 40% kwot odpowiednio z wyżej wymienionych pkt1 do 5 w przypadku filmu nisko budżetowego

Film trudny- jest to film którego treść i forma mają charakter ambitny artystycznie i które ma ograniczone walory komercyjne lub film który jest debiutem reżyserskim.

Za film nie komercyjny uznaje się film posiadający wysokie walory artystyczne i humanistyczne oraz posiadający istotne znaczenie dla kultury narodowej i europejskiej którego widownia w kinach nie przekroczy 1mln widzów.

Film nisko budżetowy- jest to film którego koszt produkcji jest niższy niż dwukrotność niżej wymiennych kwot:

1.dla filmu fabularnego 700tyś

2.dla filmu dokumentalnego:

a).o czasie projekcji więcej lub równym 25min nie może przekroczyć 200tyś

b).do 25 min to 50tyś

3. dla filmu animowanego

a). o czasie projekcji powyżej 70 min to 750tyś

b)o czasie między 10 a 70 min to kwota wynosi 120tyś

c) o czasie projekcji do 10 min to kwora 50 tyś

ad1. film fabularny pełno metrażowy trudnego

budżet 5mln -> 90% z 5mln, do 50% z 4mln = czyli maks. 2mln

ad2. film fabularny pełnometrażowy nisko budżetowy

budżet 1,3mln-> do 90 % z 1,3mln, do 40% z 4mln =czyli maks. 1,170mln

budżet 1mln-> do 90% z 1mln, do 40% z 4mln =czyli maks. 900tyś.

• ZWYŻKI

Z paragrafu7 ustęp 3

1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach po zasięgnięciu dodatkowych opinii ekspertów dyrektor instytutu przyznać wyższe dofinansowanie od kwot wynikających z powyższych zasad, jednak nie więcej niż o 50% tych kwot(przyznanych), z zastrzeżeniem określonych % limitów dofinansowania odpowiednio 50% i 90%.

2. Film fabularny pełnometrażowy trudny

3. Film nisko budżetowy

• Z paragrafu 7 ustęp4

• W przypadku koprodukcji międzynarodowych dyrektor po zasięgnięciu dodatkowych ekspertów może zarządzić wyższe od wynikającego z ostatniego dofinansowania przepisu jednak nie wyże niż o 35% nadal z zastrzeżeniem procentowych wyników dofinansowania odpowiednio 50% i 90% budżetu filmu.

Budżet 10mln-

Powyższe dofinansowania mogą się sumować w sposób następujący:

1. dofinansowanie podstawowe +1 zwyżka

2. dofinansowanie podstawowe +2 zwyżka

3. dofinansowanie podstawowe +1 i 2zwyżka

w każdym z wymienionych przypadków kwota dofinansowanie nie może przekroczyć limitów procentowych odpowiednio 50% i 90%

Tryb naboru i rozpatrywanie wniosków o dofinansowania przedsięwzięć z zakresu kinematografii z pkt1 i 2

Wniosku muszą zawierać w swym składnie wszystkie informacje i dokumenty wynikające z wzorów druków w PO. W przypadku ewentualnych braków wnioskodawca wzywany jest do uzupełnienia dokumentacji w terminie 7dni od dnia otrzymania wezwania i o ile uzupełnienie braków wniosek ulega odrzuceniu..

W szczególności jeżeli chodzi wnioski o dofinansowanie w ramach PO

1.rozwój projektu priorytet 1

2. produkcja filmowa producent oświadcza we wniosku oświadczenie z której formy pomocy chce skorzystać.

A jeżeli chodzi o wniosek dotyczący PO Produkcja Filmowa to dodatkowo producent osadcza w nim jaki tryb jaką drogą ubiegania się o dofinansowanie obiera. Do wyboru ma dwie możliwości

1.tryb o tak zwaną promesę czyli przyrzeczenie udzielenia dofinansowania w określonej kwocie, ta droga dotyczy tylko produkcji filmowej, promesa przyjmuje formę umowy warunkowej

2.tryb o decyzję czyli udzielenie dofinansowania w określonej kwocie ta droga dotyczy wszystkich przedsięwzięć z zakresu kinematografii w tym z pkt1 i 2,decuzja przyjmuje formę umowy ostatecznej

	Tryb ubiegania się o dofinansowania
	decyzję	Promesę
1. 2. 3. 4. 5.	ok. ok. ok. ok. ok.	--- ok. --- --- ---

AD1. tryb o promesę

O promesę mogą występować tylko ci producenci którzy nie dysponują kompletem umów na podst. których miało by nastąpić finansowanie produkcji filmu przez podmioty inne niż instytut, a dysponują tylko listami intencyjnymi(wystawionymi nie później niż 3misiące przed dniem składania pakietu z konkretnymi kwotami udziałów i świadczeń). Dyrektor instytutu może w takim przypadku ze wzgl. Na specyfikę filmu może wydać przyrzeczenie czyli promesę(przyjmuje formę umowy warunkowej, ważność 6miesięcy od daty pisemnego poinformowania producenta o). W tym czasie wnioskodawca powinien zgromadzić brakujące umowy na cało pozostałą kwotę budżetu filmu a także pozostałą niezbędną dokumentację czego skutkiem będzie już podpisanie umowy ostatecznej o dofinansowanie. W szczególnych przypadkach promesa może być przedłużona o kolejne 6miesięcy i jeżeli w terminie ważności promesy producent nie dostarczy wymaganych rzeczy to promesa definitywnie wygasa.

AD2. tryb i decyzję:

Z tego trybu ubiegania się o dofinansowania mogą ubiegać się podmioty które posiadają podpisane wszystkie umowy na podstawie których nastąpi finansowanie przedsięwzięcia przez podmioty inne niż instytut. Decyzja dyr. Instytutu zachowuje ważność 6miesięcy i w szczególnych przypadkach za zgodą dyr. decyzja może być przedłużona maks. o 6 miesięcy. Dyr. Instytutu rozpatruje wnioski w terminie 90dni licząc od ostatniego dnia naboru w danej sesji w tym terminie mieści się również czas na ekspertów a także podejmowanie decyzji przez dyrektora. Wnioskodawca zawiadamiany jest i decyzji liczone są prolongaty terminowe o których mowa wyżej.

• PO PISF

Pogramy operacyjne sporządzane są dany rok kalendarzowy. PO określają szczegółowo priorytety państwa w poszczególnych grupach przedsięwzięć z zakresu kinematografii z okt1 do 5 i w podgrupach na dany rok kalendarzowy oraz rozdział, alokację środków na poszczególne z nich w danym roku kalendarzowym. Alokacje finansowe uzależnione są od środków zapisanych na ten cel w budżecie państwa oraz od wysokości podstawy obliczenia i ściągalności wpłat zapisanych w ustawie o kinematografii.

Szczegółowe warunki i wysokości dofinansowania pojedynczych projektów w ramach danego priorytetu i PO.

Zasady , wniosek, kosztorys PO przeczytać i naumieć

ZADANIE:

Mechanizm przyznawania i rozliczania dofinansowania na dewelopment

Film fabularny zwykły (bez wyżek):

a). składany jest wniosek o dofinansowanie przedsięwzięcia o zawartości dokumentów określonych w PO wraz ze szczegółowym kosztorysem wydatków całkowitych wg wzoru z PO. UWAGA!: w przypadku adaptacji utworu literackiego na scenariusz lub scenariusza przeznaczonego do zmian i poprawek producent składa dodatkowo w załączeniu do wniosku umowę nabycia praw lub opcji(do utworu literackiego) lub scenariusza przeznaczonego do poprawek ponadto w tych dwóch przypadkach przed złożeniem wniosku producent zobowiązany jest do zapłacenia scenarzyście z własnych środków minimum 20% kwoty całego honorarium za zakup wyżej wymienionych praw lub opcji.


120.000(50% z PISF)


240.000zł

120.000(wkład własny lub,+ inne źródła)

b). następują opnie ekspertów, decyzja dyrektora i podpisanie umowy na development,

c). Rozliczenie dofinansowania dla przypadku scenariusza oryginalnego, który będzie dopiero pisanego:

I. rata 20% wypłacana z góry przy podpisaniu umowy- 24tyś.

II rata 30% po przedłożeniu scenariusza oraz kopii umowy o nabycie praw, scenariusz może być kierowany do poprawek aż do przyjęcia jego wersji ostatecznej- 36tyś, w przypadku nie spełnienia warunków producent nie dostanie II i III raty

III. rata 50% po przedłożeniu kompletnego projektu filmowego to jest po złożeniu wniosku o dofinansowanie produkcji filmu oraz po rozliczeniu dotacji otrzymanej na development. Przy niespełnieniu tych warunków nie otrzyma producent trzeciej raty, ale nie istnieje tutaj wymóg otrzymania dofinansowania na produkcję filmu.

W przypadku jednak gdy producent otrzyma dofinansowanie na produkcję filmu to kwota tego dofinansowania ulega zmniejszeniu o kwotę dotacji otrzymanej na development w tej zasadzie przejawia nam się publiczny i zwrotny charakter dotacji na development.

PO PRODUCKJA FILMOWA (zasady oraz wniosek)

(kolokwium hania 5)

DOTACJE Z INNYCH JEDNOSTEK BUDŻETU PAŃSTWA I Z POZA

Dotację ze środków jednostek samorządów terytorialnego- chodzi tu głównie o środki na cele kultury i sztuki oraz promocji regionu dostępne w urzędach województw, powiatów, miast i gmin.

Istota wsparcia produkcji filmowej ze środków jednostek samorządów terytorialnego polega na udzielenie przez nie pomocy finansowej a także innej natury na rzecz produkcji filmu i uzyskaniu z tego tytułu wzajemnych określonych korzyści.

Katalog korzyści możliwych do uzyskania przez producentów filmowych:

3. Korzyści finansowe mogę przyjmować następujący formy:

a). dotacje o ch. Bezpośrednim czyli pomocy pieniężnej

b). dotację o ch. Pośrednim czyli zaniechania pobierania lub obniżenia opłat od niektórych świadczeń jednostek samorządowych na rzecz produkcji filmu.

2. Możemy uzyskać korzyści natury organizacyjno administracyjnych chodzi tu o wszelkiego rodzaju ułatwienia i pomoc w załatwieniu niektórych praw produkcyjnych na danym terenie.

4. Korzyści promocyjne- elementem promocyjnym dla filmu może być sam fakt realizacji zdjęć na danym terenie i w danych obiektach jeśli są one znane historycznie i turystycznie, a także np., poprzez obcięcie patronatem honorowym władz samorządowych w produkcji filmu

Katalog korzyści do uzyskania przez jednostki samorządu terytorialnego:

9. Korzyści finansowe ujmowane w skali lokalnej, mogą przyjmować następujące formy:

a). dochodu dla osób fizycznych angażowanych przy produkcji filmu;

b). dochodu dla przedsiębiorców świadczących usługi na rzecz produkcji filmowej, a także wyspecjalizowane w produkcji filmowej.

W skutek działań uruchamiane są tu doraźne czasowe źródła zapotrzebowane na usługi.

W formie podatków i opłat lokalnych wpływających do budżetów samorządowych.

10. Korzyści promocyjne: powstają przy produkcji filmu jako takiej oraz za pośrednictwem filmu.

W przypadku gdy producent ubiega się dofinansowanie ze środków instytutu wykazuje wysokości kwotowe i procentowe w odniesieniu do całości filmu , oraz pomocy finansowe uzyskanej z jednostek samorządu terytorialnego.

DOTACJE ZE ŚRODKÓW FUNDACJI

Fundacja- są to organizacje które mogą być zakładane przez osoby fizyczne nie zależnie od ich obywatelstwa i ich miejsca zamieszkania bądź osoby prawne mające siedzibę w Polsce lub za granicą dla realizacji ważnych doniosłych celów społecznych, gospodarczych i innych. Podstawy prawne działania fundacji stanowi ustawa o fundacjach 1984 z 6kwietnia, statut fundacji z dokładnie określonych celem czy też celami działania- fundacja jest osobą prawną i jako taka podlega rejestracji w KRS, ustanowienie fundacji wymaga zatwierdzenia przez właściwego ministra odpowiednio do występującej zbieżności celów fundacji z zakresem kompetencji danego ministra. Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podst. Interesami Polski celów społecznie lub gospodarczo użytecznych a w szczególności takich jak oświata i wychowanie, kultura i sztuka, ochrona środowiska, opieka i pomoc społeczna, opieka nad zabytkami, ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki.

Źródła finansowania fundacji- wartości majątkowe założycielskie wniesione przez powołujących f., wpłaty założycieli, darowizny spadki i zapisy, przychody z działalności gospodarczej prowadzone przez własne jednostki org. wew lub wyodrębnione np., w formie zakładu( o ile fundacja zamierza prowadzić działalność gosp. To statut musi to zawierać) działalność ta może być prowadzona w rozmiarach służących celów fundacji; subwęcje a więc ulgi w podatku dochodowym od usług ....; dochody z lokat bankowych i ich papiery wartościowe lokaty te mogą być czynione ponieważ oznaczają powiększenia na działalność statutową, ze zwolnień podatkowych może korzystać dochód fundacji przeznaczone na jej cele statutowe także w razie wykorzystania go na nabycie papierów wartościowych a nie jedynie wydatkowany wprost na cele statutowe.

Formy dofinansowania ze środków fundacji:

2. Dotacje podmiotowe- pomoc pieniężna świadczona na rzecz konkretnych podmiotów.

3. Dotacje przedmiotowe- pomoc pieniężna i granty finansowe na konkretne

4. stypendia naukowa, kultura, darowizny

W przypadku produkcji filmowej wsparcie finansowe ze strony fundacji można uzyskać o ile tematyka filmu i przekazywane treści za pośrednictwem tego filmu są społecznie lub gospodarczo użyteczne i zderzają się, mogą propagować cele statutowe dla których fundacja została powołana.

Instytucja fundacji celowych powołanych przez producenta filmu na rzecz realizacji konkretnego tytułu filmowego

• EXCLUSIVE MATERIALS FOR THE GĘBICKA

TOK PRODUKCJI FILMU FABULARNEGO

Algorytm działań: działania twórcze (trudno ująć je w przepisy) + działania odtwórcze

12. Faza preprodukcji

13. Faza produkcji:

1. okres przygotowawczy

2. okres zdjęciowy

14. Faza postprodukcji:

1. montaż i udźwiękowienie

2. prace końcowe i likwidacyjna

Ad 1. Faza preprodukcji

3. sprawy literackiego opracowania filmu:

4. pomysł

5. scenariusz; akcja, charakterystyka postaci, okoliczności...

6. inne prace literackie: temat filmu, szkic scenariusza (synopis), treatment - nowela filmowa-wątki postacie, sceneria

7. poszukiwanie inwestorów, środków finansowych

8. wstępne prace dokumentacyjne, wystąpienie o środki budżetowe

9. umowy z koproducentami

10. wstępne koszty

11. czasami umowy z dystrybutorami

12. zatwierdzenie scenariusza

Ad 2. Faza produkcji

Okres przygotowawczy - skierowanie filmu do produkcji; warunki skierowania:

13. tytuł roboczy

14. trójka realizatorska

15. czarno-biały / kolor

16. format filmu - 16/35mm

17. terminy rozpoczęcia i ukończenia produkcji

18. limit kosztów;

Okres przygotowawczy:

19. skład grupy zdjęciowej

20. dokumentacja plenerowa i wybór obiektów zdjęciowych, uzyskanie zezwoleń na zdjęcia

21. scenopis; partytura dla operatora

22. wybór obsady aktorskiej, próbne zdjęcia

23. projekty dekoracji, kostiumów, rekwizytów + dokumentacja techniczna

24. kosztorys; plan kosztów, budżet

25. przygotowanie zleceń na sprzęt dla różnych firm

26. próby sprzętu, playback'i, itp...

27. plan kampanii reklamowej

28. przygotowanie pierwszego obiektu; uzbrojenie - światło, prąd, baza produkcyjna.

Okres zdjęciowy: rozpoczyna się z 1 dniem zdjęciowym, a kończy z ostatnim.

Dzień zdjęciowy - kiedy zarejestrowano partię filmu, pada klaps. Około 40 dni = zdjęcia + przerzuty.

Co ważne:

29. wcześniejsze załatwienie zezwoleń na zdjęcia

30. jaki dojazd, droga, środki transportu

31. układy telekomunikacyjne

32. operator decyduje kiedy zdjęcia - jakie oświetlenie, czas ekspozycji

33. jaka akustyka, hałas, zakłócenia

34. wnętrze rezerwowe w razie niepogody (gdzieś blisko)

Ad 3. Faza postprodukcji

Etap postprodukcji dzieli się na dwa okresy: Okres Montażu i Udźwiękowienia Okres prac końcowych OKRES MONTAŻU I UDŹWIĘKOWIENIA Okres montażu i udźwiękowienia - rozpoczyna się następnym dniem po okresie zdjęciowym, a kończy kolaudacją. Kolaudacja - przyjęcie filmu na 2 taśmach - dźwięk + film; oglądanie filmu do zatwierdzenia. Prace w okresie montażu i udźwiękowienia: ostateczny montaż kopii obrazu i dźwięku Efektem tych prac jest kopia robocza, która jest podstawą do dalszej pracy laboratoryjnej postsynchronizacja dialogów Spisujemy wszystkie dialogi z pilota i dzielimy je na sklejki. Tak samo tniemy kopię roboczą i do tak przygotowanych sklejek aktor powtórnie nagrywa dialogi, dźwięki. Postsynchrony nagrywane są w salach synchronizacyjnych. Po zsynchronizowaniu obrazu z dźwiękiem następuje opracowanie oprawy muzycznej. opracowanie i nagranie ilustracji muzycznej Muzykę tworzy kompozytor na nasze zlecenie lub po opłaceniu praw autorskich wykorzystujemy istniejące już utwory. opracowanie i nagranie gwarów i efektów synchronicznych oraz wybór i przepisanie efektów niesynchronicznych efekty - ilustracja dźwiękowa środowiska w którym rozgrywa się akcja: szumy; hałasy - w zależności od rodzaju gwary (związane z ludźmi) synchroniczne w zależności, czy źródło dźwięku nie synchroniczne jest widoczne na ekranie Imitator dźwięku - osoba imitująca dźwięki prostymi sposobami Fonoteka - gotowe nagrania opracowanie i wykonanie czołówki W czołówce powinny znaleźć się informacje o podstawowych wykonawcach i realizatorach filmu. Grupa zdjęciowa składa pełną listę napisów do zakładu zdjęć kombinowanych, który wykonuje czołówkę. Równocześnie robiona jest kopia tła pod napisy. mieszanie dźwięków (rerekording) Wszystkie dialogi, efekty oraz muzykę zgrywamy na jedną taśmę szeroką 35 mm. W ten sposób mamy dwie taśmy - z dźwiękiem i obrazem, które przedstawiamy na kolaudacji. Muzyka; korzysta się z fragmentów dźwięku już istniejącego lub skomponowanie muzyki specjalnie dla filmu umowa z kompozytorem: - czas trwania - formę, skład zespołu - termin złożenia partytury nagranie: zaangażowanie zespołu, obsługi sali, miksera konsultant muzyczny - bezpośrednia współpraca z reżyserem, odpowiedzialny za muzykę; przygotowuje taśmy, nagrania; określa w jakich momentach i jak długo będzie trwała ilustracja muzyki; charakter wykonania; sugeruje, kto mógłby grać; uczestniczy w nagraniach; montuje; bada sprawę praw autorskich; Rodzaje nagrywanego dźwięku: presynchron -playback zdj. 100% postsynchrony OKRES PRAC KOŃCOWYCH Prace do wykonania w okresie prac końcowych: wykonanie poprawek pokolaudacyjnych przepisanie zmieszanego dźwięku filmu z taśmy magnetycznej na taśmę światłoczułą, tzw. negatyw tonu Negatyw tonu - co to jest i do czego służy… Zmontowany do całości film jest niemy, bo jak wiadomo taśma filmowa nie rejestruje dźwięku - dopiero później dźwięk jest nagrywany na taśmę metoda optyczna. Pod koniec okresu montażu i udźwiękowienia mamy dwie taśmy - filmowa 35 mm i dźwiękowa. Z taśmy dźwiękowej wykonuje sie negatyw tonu na taśmie 35mm i potem kopiuje sie ja razem z negatywem obrazu na kolejna taśmę 35mm uzyskując wersje pokazowa. Czyli przegranie dźwięku na taśmę światłoczułą. wykonanie materiałów informacyjnych i reklamowych czołówka streszczenie filmu listy montażowe metryka filmu zestawy fotosów zestawy przeźroczy zwiastuny i teledyski przeprowadzenie promocyjnych pokazów filmów na dwóch taśmach wykonanie zwiastuna filmu i teledysków ścinanie negatywu oraz zwiastuna i teledysków wykonanie trików wykonanie kopii korekcyjnych, wzorcowej skierowanie filmu do rozpowszechniania wykonanie kopii pokazowych sprawozdanie organizacyjno - ekonomiczne z realizacji filmu przekazanie materiałów informacyjno - reklamowych, bezpieczeństwa, wyjściowych przeprowadzenie ocen filmu rozliczenie i likwidacja zobowiązań rozwiązanie grupy zdjęciowej i przekazanie całej dokumentacji do archiwum

GRUPA ZDJĘCIOWA

 bezpośredni wykonawca filmu

 powoływana przez producenta w celu i na czas realizacji filmu

 działa na rzecz, ryzyko i rachunek tego producenta oraz w ramach jego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa firmy, której zlecił wykonanie (producent wykonawczy)

 powołanie grupy zdjęciowej oznacza podjęcie decyzji o zatrudnieniu, które w odniesieniu do g.z. następuje na podstawie następujących umów:

• umowa o dzieło (materialne/niematerialne)

• umowa zlecenie

STRUKTURA GRUPY ZDJĘCIOWEJ

PRACOWNICY TWÓRCZY:

Realizatorzy:

• operator dźwięku:

• określa sposoby zapisów dźwięku,

• dobiera sprzęt, pomieszczenia;

• twórca opracowania ścieżki dźwiękowej;

• zajmuje się nagraniem playbacku, postsynchronów, dźwięku na planie;

• może prowadzić synchrony (1)dźwięk (2) zdjęcia;

• operator obrazu:

• autor zdjęć filmu;

• organizuje razem z reżyserem ustawienie światła,, układają koncepcje zdjęciową, udźwiękowienia;

• musi utrzymać kompozycje zdjęciową, jednolity charakter zdjęć (myśl przewodnia pod względem zdjęć), ma eksponować role;

• dysponuje decyzją jak wszystko będzie realizowane i odtwarzane;

• kieruje pracą wieloosobowej grupy (mistrz oświetlenia, asystent operatora obrazu);

• charakteryzator:

• scenograf:

• autor całościowej koncepcji plastycznej,

• konsultuje się z reżyserem, wybiera obiekty zdjęciowe pod kontem adaptacji(musi je ocenić);

• sporządza projekty dekoracji;

• daje ogólne wytyczne w sprawach rekwizytów (nadzoruje wykonanie, kosztorysuje, może je wyceniać);

• kostiumograf:

• projektuje i nadzoruje kostiumy; nadzór nad wykonaniem, przeróbkami,

• wybór kostiumów ( ma do pomocy garderobianą - osobę odpowiedzialną za przechowanie kostiumów, ich konserwacji)

reżyser:

• koordynuje pracą całej ekipy; koordynacja planu filmowego

• organizacja w sposób twórczy pracy od początku do końca produkcji filmu; obowiązki i uprawnienia reżysera mają charakter otwarty, w zależności od filmu;

• realizują zamówienia producentów, ale są też tacy, którzy sami piszą scenariusz i poszukują współtwórcy do swojego dzieła = producenta lecz swobody zupełnej nie ma;

montażysta:

• łączy, montuje obraz filmu; dźwięk musi być zsynchronizowany z obrazem;

• jest potrzebny już w momencie powstawania scenopisu; od niego zależy pewien rytm filmu;

• ma swojego asystenta z którym współpracuje + reżyserem;

PRACOWNICY POMOCNICZO - TWÓRCZY:

Asystenci:

asystent operatora obrazu:

• odpowiada za właściwą opiekę sprzętu, sprawność; pełni opiekę nad nośnikiem;

• nadzoruje zużycie nośnika;

asystent reżysera:

• opieka nad statystami, czy odpowiednio ubrani,

• przynieś, podaj...

Administrator:

• bezpośredni współpracownik reżysera;

• pomaga przy szczegółowym opracowaniu filmu;

• przyjmuje pieniądze (kontrola nad rachunkami bankowymi); ma kontrole nad dokumentacją operacji gospodarczych;

• ma nadzór nad regulacją płatności z grupą zdjęciową;

• prowadzi ewidencje środków inscenizacyjnych;

• prowadzi rejestr kosztów filmu;

• sprawdza jakie ma zaległości grupa zdjęciowa, co jest winna;

Sekretarka planu:

• podlega zwierzchnictwu 2 reżysera;

• potrzebna od momentu prac przygotowawczych, bo mają miejsce próby aktorskie, musi sporządzić wyciągi ze scenopisu;

• na planie prowadzi książkę zdjęć, zapisuje wszystkie okoliczności, szczegóły (charakteryzacje, rzeczy aktorów, sposoby ich ustawienia na planie, jak posługują się rekwizytami, sprawdza czy dialogi są zgodne ze scenopisem);

• notuje zdjęcia, jak ustawiono kamerę, oświetlenia; jaka jest ogniskowa obiektywu;

• stoperuje czas trwania dialogów;

• notuje które ujęcia będą kopiowane, a które odrzucić;

• sporządza dokumenty, np. raporty montażowe, raporty z planu, postsynchronizacja dialogów, podkładanie na obraz;

• często bywa klapserką

Kierownik planu:

• odpowiada za sprawny przebieg zdjęć w ramach ustalonego planu na dany dzień zdjęciowy;

• nadzoruje prace przygotowawcze poprzedzające dzień zdjęciowy;

• sporządza, gromadzi całą dokumentacje związaną z konkretnym dniem pracy;

• pisze raporty, zdaje protokoły zniszczeń z planu;

• sprawuje generalny nadzór w sytuacjach przerzutów zdjęć;

• kończy pracę w momencie zakończenia zdjęć;

PRACOWNICY WSPÓŁDZIAŁAJĄCY:

Scenarzysta:

• Nie uchodzi za twórcę filmu

• Autor scenariusza

• Może być obecny na planie zdjęciowym, nie musi

• Najczęściej autorami scenariuszy są reżyserzy, literaci, dziennikarze,

• nigdy nie wiązali się ze scenariuszem na stałe.

• Brak stabilnych źródeł utrzymania.

• W Polsce trudno jest dorobić się na scenariuszu

Autor dialogów:

Autor muzyki:

Choreografowie:

PRACOWNICY ARTYSTYCZNI I ODTWÓRCZY:

Aktorzy:

• Polska kinematografia nie wykształciła aktorów filmowych,

• częste korzystanie z aktorów teatralnych.

• Obecnie duża liczba nie pracujących aktorów

Kaskaderzy:

• dublują aktorów w scenach niebezpiecznych;

• połączenie aktorstwa ze sportem;

• zawód widowiskowy; specyficzne grupy pracownicze;

2 grupy kaskaderów:

• kaskader filmowy - odtwarza role aktorskie ryzykowne;

• kaskader filmowy koordynator - współpracownik reżysera; zajmuje się inscenizacją ujęć niebezpiecznych; reżyseruje sceny ryzykowne;

Epizodyści:

• ma niewielkie pole występu;

Statyści:

• uczestnicy scen masowych

PRACOWNICY DORAŹNI:

• prace np. z utrzymaniem porządku (na rzecz grupy zdjęciowej),

• zapewnienie bezpieczeństwa pożarowego,

• ochrony zdrowia;

PIONY ZAWODOWE GRUPY ZDJĘCIOWEJ

Grupa Zdjęciowa zorganizowana jest w tzw. Piony zawodowe (podzespoły pracownicze) wg zasady przedmiotowej.

Piony:

• pion kierownika produkcji - zadania organizacyjne ekonomiczne i produkcyjne w odniesieniu do całości procesu produkcji: drugi kierownik produkcji, kierownik planu, 2 asystentów, kasjer, administrator, sekretarka grupy zdjęciowej, kierowcy;
  Pracownicy od początku do końca uczestniczący w produkcji, kierownik produkcji I i II, administrator, sekretarka grupy i planu

• pion reżysera - zad. polegające na scaleniu efektów pracy twórczej, artystycznej i technicznej; jest dyrygentem całej orkiestry

• pion operatora obrazu - zadania techniczno - technologiczne, dotyczące całości produkcji jak i samego okresu zdjęciowego.

• pion inscenizacyjny

kostiumografa

charakteryzatora - zadania związane z całościową

scenografa oprawą plastyczną filmu od strony

dekoratora wnętrz scenografii, kostiumogii, charakteryzacji

rekwizytora

• pion operatora pion montażysty i dźwięku - zad. związane z nagraniem dźwiękowym i udźwiękowieniem filmu jako całości.

zad. związane z montażem obrazu i dźwięku

PODSTAWOWE USŁUGI WYTWÓRNI FILMOWYCH

Usługi WF - zakres usług przy każdym filmie jest zawarty w umowie o współpracy techniczno - produkcyjnej; w tym oddelegowaniepracowników;

Usługi typowe świadczące przez Wytwórnie Filmowe:

2. budowa dekoracji filmowych ( nie tylko w wytwórni); adaptacja transformacja;

3. wynajem hal zdjęciowych;

4. wynajem pomieszczeń produkcyjnych ( np. garderoby, stanowiska charakteryzatorskie, składy podręczne);

5. wykonanie środków inscenizacyjnych, kostiumów, wynajem z magazynów;

6. usługi związane z charakteryzacją;

7. techniczna obsługa zdjęć i oświetlenia (światła, agregaty, dostawa energii elektrycznej);

8. techniczna obsługa związana z udźwiękowieniem i montażem;

9. usługi związane z montażem obróbki fototechnicznej (obróbka materiałów filmowych);

10. wykonanie zdjęć specjalnych (napisy końcowe, czołowe);

11. usługi związane z pirotechniką;

12. oddelegowanie pracowników do grup zdjęciowych;

13. produkcja fotosów;

14. opracowanie polskiej wersji językowej;

Zasoby wytwórni filmowych, dzielimy na dwa podsystemy:

• podsystem techniczny:

- zbiór celowo dobranych obiektów materialnych, w sensie finansowym to środki trwałe ( dłużej niż rok użytkowane [magazyny, obiekty])

• podsystem materiałowo - inscenizacyjny:

- środki obrotowe, stosunkowo krótkotrwałe (zużywają się szybko, do roku zmieniają swą postać);

ZAKŁADY FUNKCJONUJĄCE W WYTWÓRNI:

1. Zakład budowy dekoracji : ( adaptacja obiektów istniejących, transformacja, budowa dekoracji w halach zdjęciowych); pracownia sztukatorska, stolarnia, tapicernia, warsztaty mechaniczne;

• kierownik budowy dekoracji delegowani

• dyżurni na planie do grupy zdjęciowej

• Zakład inscenizacji i kostiumów: ( pirotechnika, wynajem rekwizytów, kostiumów, przeróbki, poprawki, wykonanie czegoś od nowa, nowych rekwizytów, kostiumów, dostawa wyrobów charakteryzatorskich i charakteryzacja, wynajem garderób, rekwizytorni, stanowisk charakteryzatorskich)

• rekwizytorzy

• garderobiani delegowani

• pirotechnicy

• Zakład obróbki taśmy: ( dysponuje pomieszczeniami, np.. sale projekcyjne, montażownie, które mogą się przydać; maszyny obróbki taśmy; laboratoria [wywołanie negatywów, sporządzenie kopii różnego rodzaju, np. robocze, korekcyjne, pokazowe; obróbki taśmy: zwiastuny; przygotowanie czołówek filmowych; wywołanie negatywu dźwięku; tło pod napisy, wywoływanie fotosów]);

• Zakład techniki dźwięku i montażu: ( zamówienie dźwięku, np. taśmy magnetycznej; zakup negatywu tonu; w formie optycznej, blank montażowy - naświetlona taśma do napisów; sprzęt: magnetofon „Nagra”; zakład ten posiada fonotekę- efekty dźwiękowe gotowe; wynajem pomieszczeń do prac produkcyjnych: sale synchronizacyjne, przepisywanie dźwięku, studia nagraniowe, sprzęt dźwiękowy, salki przeglądowe):

• asystent techniczny operatora dźwięku

• asystent montażysty delegowani

• imitator dźwięku

• Zakład techniki zdjęć i oświetlenia: ( wynajem kamer i urządzeń pomocniczych, np. wózków, dźwigów, podnośników, filtrów, światłomierzy, transfokatory, szyny; wynajem aparatów fotosowych, sprzęt oświetleniowy - lampy):

• asystent techniczny operatora obrazu

• wózkarze delegowani

• asystenci operatora zdjęć specjalnych

Zadania i rola Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej

PISF - programy operacyjne

- PO „Produkcja Filmowa”

- PO „Promocja Polskiego Filmu za granicą

-PO „ Edukacja i upowszechnienie kultury filmowej”

-PO „ Rozwój kin”

Program cyfryzacji polskich kin. Co jest jego zaletą?

Wspiera przejście polskich kin na cyfrową technikę projekcji - polega na wyposażaniu lokalnych instytucji prowadzących działalność kinową w technologię niezbędną do wyświetlania filmów w formacie cyfrowym. Ma to m.in. podnieść konkurencyjność kin jednosalowych wobec multipleksów.

Inicjatywa PISF, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych, Fundacji Polskie Centrum Audiowizualne oraz Stowarzyszenia Filmowców Polskich.


§ 1. Polski Instytut Sztuki Filmowej, zwany dalej "Instytutem", jest państwową osobą prawną działającą na podstawie ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111), zwanej dalej "ustawą", oraz niniejszego statutu.

§ 2. Instytut realizuje zadania z zakresu polityki państwa w dziedzinie kinematografii, w szczególności przez:

  1)   tworzenie warunków do rozwoju polskiej produkcji filmów i koprodukcji filmowej;

  2)   inspirowanie i wspieranie rozwoju wszystkich gatunków polskiej twórczości filmowej, w szczególności filmów artystycznych, w tym przygotowania projektów filmowych, produkcji filmów i rozpowszechniania filmów;

  3)   wspieranie działań mających na celu tworzenie warunków powszechnego dostępu do dorobku polskiej, europejskiej i światowej sztuki filmowej;

  4)   wspieranie debiutów filmowych oraz rozwoju artystycznego młodych twórców filmowych;

  5)   promocję polskiej twórczości filmowej;

  6)   dofinansowywanie przedsięwzięć z zakresu produkcji filmowej, dystrybucji i rozpowszechniania filmów, upowszechniania i promocji kultury filmowej, rozwoju infrastruktury kinematograficznej oraz zachowania i ochrony dziedzictwa kultury filmowej;

  7)   świadczenie usług eksperckich organom administracji publicznej;

  8)   wspieranie utrzymywania archiwów filmowych;

  9)   wspieranie rozwoju potencjału polskiego niezależnego przemysłu kinematograficznego, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorców działających w kinematografii.

§ 6. Organami Instytutu są (kadencyjne):

1)Dyrektor Instytutu, zwany dalej "Dyrektorem";

- Dyrektor powoływany jest na 5 letnią kadencję przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w drodze konkursu. Minister w drodze rozporządzenia powołuje Komisję konkursową. Członkami komisji są ludzie ze środowisk filmowych. Komisja wybiera kandydata i rekomenduje Ministrowi, który podejmuje decyzję o powołaniu go na stanowisko. Funkcję Dyrektora można pełnić 2 kadencje. Zastępcę Dyrektora powołuje i odwołuje Minister na wniosek Dyrektora.

Dyrektor w okresie kierowania instytutem nie może wykonywać innej działalności związanej z kinematografią, a w szczególności nie może być zatrudniony w instytucjach kultury oraz w podmiotach wykonujących działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji filmów ani posiadać akcji lub udziałów w takich podmiotach a także członkiem ich organów.

  2)   Rada Instytutu, zwana dalej "Radą". - Rada instytutu składa się z 11 członków. Rada powoływana jest na okres 3 lat przez Ministra na podstawie zgłoszeń kandydatów od poszczególnych instytucji tj

- 3 członków zgłoszonych przez twórców filmowych

- 1 członek zgłoszony przez producentów

- 1 członek zgłoszony przez związki zawodowe kinematografii

- 5 zgłoszonych przez prywatnych nadawców telewizyjnych, operatorów sieci kablowych, dystrybutorów filmowych i operatorów kin

- 1 zgłoszony przez ministra

Przewodniczący rady wybierany przez członków w głosowaniu tajnym zwykłą większością głosów w obecności co najmniej 6 członków. Tak samo może być dokonana zmiana przewodniczącego w trakcie trwania kadencji.

Gospodarka finansowa Instytutu

§ 18. Instytut prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie.

§ 19. Podstawą gospodarki finansowej Instytutu jest roczny plan finansowy, opracowywany przez Dyrektora, opiniowany przez Radę i zatwierdzany przez ministra.

§ 20. 1.  Dyrektor przedkłada roczny plan działalności oraz roczny plan finansowy do zaopiniowania Radzie, a następnie ministrowi do zatwierdzenia.

2. Plan zawiera w szczególności proponowany podział środków Instytutu. Plan ujmuje odrębność środków na działalność Instytutu od środków przeznaczonych na dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu kinematografii, o których mowa w art. 2 ustawy.

3. Instytut nie może wykorzystywać na zadania własne środków przeznaczonych na dofinansowanie przedsięwzięć z zakresu kinematografii.

4. W przypadku negatywnej opinii Rady Dyrektor po dokonaniu korekty w terminie 14 dni przedkłada Radzie skorygowany plan.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, po uzyskaniu opinii Rady, Dyrektor przedkłada plan do zatwierdzenia ministrowi.

6. W przypadku powtórnej negatywnej opinii Rady plan Instytutu ustala minister na wniosek Dyrektora.

§ 21. 1. Dyrektor zapewnia terminowe sporządzenie rocznego sprawozdania z działalności oraz rocznego sprawozdania finansowego, obligatoryjnie zbadanego przez biegłego rewidenta, a następnie przedstawienie ich Radzie celem zaopiniowania.

2. Rada wydaje opinię w terminie 30 dni od przedłożenia. Niewydanie opinii w tym terminie uznaje się za opinię pozytywną.

3. Wydanie opinii negatywnej jest możliwe tylko w przypadku rażącego naruszenia planu finansowego przez Dyrektora i tylko w przypadku, gdy po dwukrotnym wezwaniu przez Radę do zaprzestania naruszania planu naruszenia dalej miały miejsce. Wraz z wydaniem negatywnej opinii Rada formułuje zalecenia na rok następny.

4. Po uzyskaniu opinii Rady Dyrektor przedkłada sprawozdanie do zatwierdzenia ministrowi.

5. W przypadku wydania przez Radę negatywnej opinii dotyczącej sprawozdania Rada może wystąpić do ministra z wnioskiem o odwołanie Dyrektora. Odpowiednią uchwałę Rada podejmuje większością 2/3 głosów.

Jakie pojęcia są zawarte w ustawie o kinematografii

Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

  1)   dystrybucja filmu - nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu;

  2)   film niskobudżetowy - film, którego koszt produkcji jest niższy niż dwukrotność maksymalnej kwoty dofinansowania filmu ustalonej na dany rok przez Radę Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej;

  3)   kino - miejsce i zespół urządzeń technicznych służących do publicznego wyświetlania filmu;

  4)   kopia wzorcowa - kopię filmu stanowiącą wzorzec przy produkcji kopii eksploatacyjnych;

  5)   koproducent filmu - podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych;

  6)   producent filmu - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu;

  7)   produkcja filmu - zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu w postaci kopii wzorcowej;

  8)   rozpowszechnianie filmu - publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek sposób, z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych;

  9)   upowszechnianie kultury filmowej - działalność polegającą na organizowaniu przeglądów, festiwali, dni kultury filmowej, sympozjów i innej podobnej działalności kulturalnej i edukacyjnej, a także wydawanie czasopism oraz publikacji naukowych i kulturalnych, poświęconych sztuce filmowej;

  10)  usługi filmowe - usługi świadczone w ramach wykonywanej działalności gospodarczej przez przedsiębiorców na rzecz producentów dla celów produkcji filmowej, obejmujące w szczególności czynności dokonywane przy pomocy własnych pracowników, udostępnianie pomieszczeń i hal zdjęciowych, sprzętu filmowego bez obsługi oraz wykonywanie specjalistycznych usług transportowych.

Filmem jest utwór dowolnej długości, w tym utwór dokumentalny lub animowany, złożony z serii następujących po sobie obrazów z dźwiękiem lub bez dźwięku, utrwalonych na jakimkolwiek nośniku umożliwiającym wielokrotne odtwarzanie, wywołujących wrażenie ruchu i składających się na oryginalną całość, wyrażającą akcję (treść) w indywidualnej formie, a ponadto, z wyjątkiem utworów dokumentalnych i animowanych, przeznaczony do wyświetlania w kinie jako pierwszym polu eksploatacji w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

 Kinematografia obejmuje twórczość filmową, produkcję filmów, usługi filmowe, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin, upowszechnianie kultury filmowej, promocję polskiej twórczości filmowej oraz gromadzenie, ochronę i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej.

Szczegóły otwierania linii kredytowej w kinematografii polskiej i amerykańskiej

KREDYTY BANKOWE- oznacza przekazanie środków bankowych do dyspozycji kredytobiorcy na czas użytkowania, na warunkach zwrotu równowartości wraz z odsetkami w terminie późniejszym.

System amerykański:

Producent starający się o kredyt musi przedstawić szereg dokumentów:

• Gwarancja wystarczającego pokrycia kosztów produkcji w tym:

• udziały koproducenckie(coproduktion contracts)

• umowy z dystrybutorami

• gwarancja ukończenia produkcji filmu(promesa gwarancyjna)

Realia europejskie:

Banki są elementem polityki finansowej państwa. EIB (European Investment Bank) - wspieranie przedsięwzięć związanych z integracją, po powstaniu UE, nastawienie na wspieranie twórczości audiowizualnej.

„Ogniem i Mieczem” - pierwszy film, który pokazał relacje między producentem, a bankiem. Kredyt Bank ok. 13 000 000 zł kredytu, a film kosztował ok. 26 000 000 zł.

Warunki:

- krótki opis przedsięwzięć

- charakterystyka producenta

- charakterystyka dystrybutora

- harmonogram produkcji

- umowy z inwestorami (TVP SA, Agencja Filmowa)

- plan strategii

Różnica: W warunkach polskich, Bank zgodził się, że jedynym źródłem wpłaty będą przyszłe wpływy. W razie czego Bank przejąłby kopię filmu, rekwizyty.

Szczegółowe punkty planowanego budżetu filmu (z czego się składa)

Plan kosztów

• materiały

• honoraria

• czynsze i dzierżawy

• delegacje

• transport obcy

• usługi obcych przedsiębiorstw

• inne koszty bezpośrednie

• usługi technologiczne - usługi wytwórni filmowych

• wynajem hal zdjęciowych

• usługi wydziału budowy dekoracji

• usługi wydziału inscenizacji

• usługi wydziału techniki zdjęciowej

• usługi wydziału techniki oświetleniowej

• usługi wydziału obróbki taśmy

• usługi wydziału zdjęć kombinowanych

• usługi wydziału transportu

• usługi wydziału energetycznego

• inne usługi wytwórni

Do szczegółowego planu filmu dołączamy załączniki takie jak:

scenopis, kalendarzowy plan zdjęć, teczki obiektów zdjęciowych, dokumentacja scenograficzna, plan zaopatrzenia w kostiumy, rekwizyty, plan nakładów na BHP

ŚRODKI INSCENIZACYJNE <jakie są, skąd się je bierze>:

• A) 1)dekoracje i ich elementy

• 2)rekwizyty <tylko dekoracyjne elementy stroju/ tzw. Grające- używane przez aktora>

• 3)stroje, kostiumy

• 4)materiały charakteryzatorskie

• 5)środki pirotechniczne

• 6)materialy i uradzenia imitujące zjawiska naturalne

• B) Sposoby i źródła pozyskiwania śr. Inscenizacyjnych:

• -wynajem(magazyn wytwórni)

• -zakup(zasoby teatrów)

• -wykonanie(osoby prywatne)

STUDIA FILMOWE I FIRMY PRODUCENCKIE W POLSCE

Studia filmowe:

• -SF Kadr (Jerzy Kawalerowicz)

• -SF Oko (Tadeusz Chmielewski)

• -SF Perspektywa(Janusz Morgenstern)

• -SF Tor (Krzysztof Zanussi )

• -SF Zebra (Juliusz Machulski)

• -SF Kronika (Andrzej Piekutowski)

Wytwórnie animowane w Polsce:

1)Studio filmowe „Semafor w Łodzi „ likwidacja

2)powstało „SE-MA-FOR” produkcja filmowa sp. z o.o. - dobre wyniki (super produkcja- „Piotruśi Wilk”

3)Studio Miniatur Filmowych PIF

Prywatne firmy producenckie:

• -Akson Studio (Michał Kwieciński)

• -Heritage Films (Lew Rywin)

• -Apple Film Production (Dariusz Jabłoński)

• -Film Kontrakt (Henryk Romański)

• -Skorpion (Rakowski)

• -Max Film (Tadeusz Lampka)

• -Visa Film International (Dorosiewicz)

Firmy dystrybucyjne:

• Best Film sp.z.o.o.

• ITI Cinema

• Vision Film sp.z.o.o.

• Syrena Films

Pojęcie i przyczyny popularności koprodukcji i jaki dokument to reguluje:

określenie "koproducenci" oznacza producentów i filmowe firmy produkcyjne mające siedzibę w Krajach-Stronach niniejszej konwencji i powiązanych ze sobą umową o koprodukcji;<def, z ustawy>

Przyczyny popularności:

+artystyczne - (artystyczne obiekty, możliwość pozyskania aktora zagranicznego)

+ekonomiczne - słabszy korzysta przy współpracy z mocniejszym państwem

jeśli chodzi o wsparcie funduszy tamtego państwa).

Dostep do narodowych systemów wsparcia. Wzrost zasiegu dystrybucji. Rozłożenie ryzyka.

+organizacyjno-techniczne - dostęp do nowoczesnego sprzętu, nowe doświadczenia.

+kulturalne - tematyka lokalna, integracja partnerów, ochrona kulturowego dziedzictwa Europy.

Europejska Konwencja o Koprodukcji Filmowej:

Strasburg- Rada Europy - 02,10,1992r. Filmy w koprodukcji traktowane są jako filmy narodowe.

FILM COMMISSION I REGIONALNE FUNDUSZE FILMOWE

Film Commission i Fundusze regionalne:

Film Commission - stworzenie filmowej oferty miasta skierowanej do branży audiowizualnej. Pomaga producentom w wyszukiwaniu lokalizacji, udziela informacji o specjalistach z branży w regionie np. radcy prawni, agencje reklamowe, zasoby typu : hale zdjęciowe, pomoc w uzyskiwaniu zezwoleń, w rozmowach z właścicielami obiektów, w stworzeniu bazy socjalno-bytowej.

Można otrzymać 300-600 tys. Z Funduszu.

Regionalne fundusze filmowe:

Skąd mają pieniądze?

• -środki z budżetu państwa

• -podatki z eksploatacji filmów

• -odpisy z wpływów z gier losowych

• -relacje z telewizja - odprowadzają część przychodów.

• -samorządy lokalne

• -wpłaty lokalnych nadawców - tylko w innych państwach

Cine-Regio - stowarzyszenie europejskich regionalnych funduszy filmowych

KIPA- Krajowa Izba Producentów Audiowizualnych

↓

Fundacja Polskie Centrum Audiowizualne

↓

Program Regionalna Inicjatywa Audiowizualna 2007r. -> Łódź , pierwszy fundusz regionalny

Nastepnie śląski, małopolski fundusz filmowy - ok. 10.

Cele:

• -wesprzeć dany region poprzez wzmocnienie kultury

• -promowanie dziedzictwa i twórców rodzinnych

• -tworzenie nowych miejsc pracy

• -aktywizowanie społeczności lokalnych

• -przyciaganie kapitałów zagranicznych

• -rozwój turystyki

Co się zawiera w kalendarzowym planie zdjęciowym?:

• Jest to dokument, który rozpisuje cały okres zdjęć , wyznaczając kolejne ujęcia na dany dzień, opisuje realizację dzień po dniu, dokumentacja okresu zdjęciowego w czasie (kiedy, kto, gdzie, co, oznaczone numery stron i ujęć)

• Zawiera się go w Szczegółowym Planie Filmowym, jako załącznik.

Jakie są kina w Polsce i ich ilość?

433 kina ( GUS 2010r. ) rodzaje kin:

- kina studyjne

- multipleksy

Ośrodki państwowe produkujące inne filmy niż fabularne

Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie?

Producenci państwowi i prywatni w Polsce

Studia filmowe:

• -SF Kadr (Jerzy Kawalerowicz)

• -SF Oko (Tadeusz Chmielewski)

• -SF Perspektywa(Janusz Morgenstern)

• -SF Tor (Krzysztof Zanussi )

• -SF Zebra (Juliusz Machulski)

• -SF Kronika (Andrzej Piekutowski)

Wytwórnie animowane w Polsce:

1)Studio filmowe „Semafor w Łodzi „ likwidacja

2)powstało „SE-MA-FOR” produkcja filmowa sp. z o.o. - dobre wyniki (super produkcja- „Piotruśi Wilk”

3)Studio Miniatur Filmowych PIF

Prywatne firmy producenckie:

• -Akson Studio (Michał Kwieciński)

• -Heritage Films (Lew Rywin)

• -Apple Film Production (Dariusz Jabłoński)

• -Film Kontrakt (Henryk Romański)

• -Skorpion (Rakowski)

• -Max Film (Tadeusz Lampka)

• -Visa Film International (Dorosiewicz)

17) ROLA KONSULTANTA MUZYCZNEGO

konsultant muzyczny - bezpośrednia współpraca z reżyserem, odpowiedzialny za muzykę; przygotowuje taśmy, nagrania; określa w jakich momentach i jak długo będzie trwała ilustracja muzyki; charakter wykonania; sugeruje, kto mógłby grać; uczestniczy w nagraniach; montuje; bada sprawę praw autorskich;

18) PODSTAWOWE FAZY PRODUKCJI FILMU I CO ROBI GRUPA ZDJĘCIOWA W OKRESIE MONTAŻU I UDŹWIĘKOWANIA

1. Faza reprodukcji

2. Faza produkcji:

okres przygotowawczy

okres zdjęciowy

3.Faza postprodukcji:

montaż i udźwiękowienie

prace końcowe i likwidacyjne

Członkowie grupy zdjęciowej biorący udział w fazie montażu i udźwiękowienia:

Reżyser - bierze czynny udział zarówno w montażu dźwięku i obrazu. Nadzoruje pracę montażysty, oraz wraz z nim nadaje filmowi ostateczny kształt.

drugi reżyser - posiada scenopis, przygotowuje aktorów do nagrań;

Operator obrazu - w porozumieniu z reżyserem i montażystą bierze udział w montowaniu zdjęć.

Aktorzy - są potrzebni przy nagrywaniu, dogrywaniu dialogów. Aktor musi wypowiadać swoje kwestie w taki sam sposób jak wcześniej, stara się dostosować kwestię wypowiadaną do ruchu swoich ust.

Kierownik produkcji - zajmuje się ogólną organizacją postprodukcji. Załatwia sprawy finansowe i organizacyjne z wykonawcami poszczególnych elementów postprodukcji.

Konsultant muzyczny - odpowiedzialny za muzykę; przygotowuje taśmy, nagrania; określa w jakich momentach i jak długo będzie trwała ilustracja muzyki; charakter wykonania; sugeruje, kto mógłby grać; uczestniczy w nagraniach; montuje.

asystenci kierownika produkcji - umawiają i doprowadzają aktorów do studia nagrań; zajmują się stroną organizacji pracy aktorów.

operator dźwięku - odtwarza fragmenty nagrań; zajmuje się nagranym materiałem dźwiękowym.

obsługa techniczna - np. mikrofoniarze

19) MATERIAŁY PROMOCYJNE FILMU

• trailery

• spoty TV

• fotosy

• relacje z planu dla tv

• plakaty

• bilbordy

• ulotki

Kierownik produkcji - rola podczas postprodukcji

Kierownik produkcji - zajmuje się ogólną organizacją okresu postprodukcji. Załatwia sprawy finansowe i organizacyjne z wykonawcami poszczególnych elementów postprodukcji. Dba o wydajność i organizacje pracy zespołu produkcyjnego; pilnuje założonych wcześniej terminów zakończenia poszczególnych prac.

Media 2007

Program Unii Europejskiej dla wsparcia europejskiego sektora audiowizualnego.

1. Cele szczegółowe:

ochrona i akcentowanie narodowej i kulturowej różnorodności (m.in. ochrona i promocja europejskiej różnorodności kulturowej oraz dziedzictwa kinematograficznego i audiowizualnego, a także zapewnienie dostępu do tego dziedzictwa i wspieranie dialogu pomiędzy kulturami);

zwiększenie cyrkulacji europejskich utworów audiowizualnych na terenie UE i poza nią;

podniesienie konkurencyjności europejskiego sektora audiowizualnego (w kontekście otwartego i konkurencyjnego rynku).

2. Beneficjenci:
   Program jest otwarty zarówno dla osób prawnych, jak i osób fizycznych. Krajami uczestniczącymi są Państwa Członkowskie UE, kraje EFTA, które są stronami Porozumienia EOG, kraje kandydujące, które korzystają ze strategii przedakcesyjnej oraz kraje Bałkanów Zachodnich. Program jest także otwarty dla krajów, będących stronami Konwencji Rady Europy w sprawie telewizji ponadgranicznej na warunkach wymienionych decyzji ustanawiającej niniejszy program.

Program wspiera następujące rodzaje działań:

1. Szkolenia
   Program wspiera organizację europejskich inicjatyw treningowych skierowanych do profesjonalistów sektora audiowizualnego, w celu podwyższania ich kompetencji i konkurencyjności na rynku międzynarodowym poprzez bliską współpracę, nabywanie i doskonalenie umiejętności, wymianę doświadczeń i know-how.

wsparcie mogą się ubiegać:

Uniwersytety oraz szkoły filmowe i telewizyjne

Firmy dystrybucyjne i produkcyjne działające w sektorze audiowizualnym

Wyspecjalizowane organizacje oraz centra szkoleniowe

Temat szkoleń może obejmować:

Pracę nad projektem w fazie developmentu

Zastosowanie nowych technologii

Multimedia

Animacja

Techniki post-produkcji

Zarządzanie od strony ekonomicznej, finansowej i handlowej

Aspekty prawne

Marketing i dystrybucja

Techniki pisania scenariuszy

2. Development
   W ramach Programu można uzyskać wsparcie finansowe na pokrycie kosztów rozwoju europejskich filmów, programów telewizyjnych oraz projektów multimedialnych w następujących kategoriach:

Film fabularny o długości min. 50 minut

Dokument kreatywny o długości min. 25 minut (jeden odcinek lub seria)

Animacja o długości min. 24 minut, lub o długości min. 13 minut (wyłącznie w ramach Schematu Nowe Talenty)

Projekt mult imedialny

Uwaga: nie ma możliwości finansowania krótkich form czy pełnometrażowych filmów, do których zdjęcia już się rozpoczęły. 
Zgłoszenia są przyjmowane od firm, które mogą się poszczycić doświadczeniem w produkcji filmowej. Indywidualni twórcy nie mogą składać zgłoszeń w ramach tych schematów.

3. Dystrybucja
   Program wspiera dystrybucję filmów i programów telewizyjnych pomiędzy krajami Europejskimi. Europejscy dystrybutorzy mogą otrzymać wsparcie na kinową dystrybucję filmów europejskich, nie-krajowych. Przewidziano także wsparcie dla europejskich dystrybutorów i wydawców DVD/VHS. Producenci mogą ubiegać się o pomoc finansową na dystrybucję telewizyjną. Zaplanowano również wsparcie dla sieci kin, które zawierają w swoich programach znaczną ilość nie-krajowych filmów europejskich (Europa Cinemas).

4. Promocja (wsparcie dla festiwali i inicjatyw promujących europejskie filmy i programy telewizyjne)

5. TVbroadcasting
   Producenci telewizyjni, którzy produkują programy dla wielu stacji telewizyjnych mogą starać się o dofinansowanie kosztów produkcji.

6. Audiovisual
   W ramach tego programu można starać się o dofinansowanie kosztów związanych z pożyczką bankową na produkcję filmową takich jak: odsetki, koszty związane z ubezpieczeniem od zakończenia produkcji oraz innych kosztów.

7. Projekty pilotażowe
   Projekty pilotażowe są obszarem, który ukazuje jak bardzo Program Media zwraca uwagę na rozwój technologii cyfrowej. Uważa się, że w najbliższych latach rozwój technologii cyfrowej umożliwi dużo łatwiejszy dostęp do Europejskich dzieł audiowizualnych poza krajem ich powstania. Działania, które są kwalifikowane jako projekty pilotażowe, muszą dotyczyć następujących obszarów:
   1. Dystrybucji - nowe sposoby dystrybucji i promocji treści europejskich poprzez usługi zindywidualizowane i interaktywne 
   2. Przygotowania sieci baz danych, aby rozszerzyć i wzmocnić dostęp i wykorzystanie archiwów i katalogów 
   3. Również projekty pilotażowe, które otrzymał wsparcie wcześniej powinny wysłać swoje zgłoszenie (zawierające, obok informacji administracyjnych, cząstkowy lub ostateczny raport). Projekty zostaną poddane szczegółowej ocenie - poszczególni członkowie projektu będą poproszeni o wyjaśnienie wszystkich aspektów ich pracy. Niska ocena projektów oznaczać będzie, że nie będą one kwalifikowane na rok następny.

8. EUROPACINEMAS
   Celem programu jest:

zwiększenie liczby filmów europejskich w ofercie kin - szczególnie europejskich produkcji nie krajowych - oraz ich oglądalności, zachęcenie właścicieli kin do wspierania inicjatyw europejskich skierowanych do Młodej Widowni,

promowanie różnorodności w repertuarze filmów europejskich, zbudowanie sieci kin, które będą prowadziły wspólne przedsięwzięcia na szczeblu krajowym i europejskim.

Program Euroimage

Fundusz Euroimages - program Rady Europyod 1988 roku. 
pieniądze na:
- koprodukcję członków RE
-dystrybucję (kopie, promocje, licencje)

Sponsoring i product placement

Sponsoring - to jedna z najszybciej rozwijających się form promocji; narzędziem promującym dany produkt lub firmę w związku ze sponsorowanym przedsięwzięciem. Sponsoring jest umową partnerską, w której sponsor przekazuje podmiotowi sponsorowanemu środki konieczne do realizacji jego celów, w zamian za wykorzystanie tkwiącego w nim potencjału komercyjnego, który umożliwia promocję wizerunku przedsiębiorstwa, jego marek czy produktów. Dzięki udziałowi we wspieranej inicjatywie uzyskuje się efekt kojarzenia z tym, co ona sobą reprezentuje, a pozytywny obraz sponsorowanego przenosi się na sponsora. Znak sponsora towarzyszy imprezom lub działaniu sponsorowanych instytucji.

Product placement - to sposób promocji polegający na umieszczeniu na zasadach komercyjnych w filmie, sztuce teatralnej, programie telewizyjnym czy też innym nośniku audiowizualnym lub drukowanym produktu lub sytuacji prezentującej określony wzór zachowań (najczęściej konsumenckich).
Należy zaznaczyć, że promowana za pomocą product placement może być zarówno kategoria produktu, jak i konkretna marka. „Grający” produkt może, ale nie musi być oznaczony marką. Wystarczy aby była ona rozpoznawalna przez odbiorców dzięki np. charakterystycznemu kształtowi lub kolorowi (samochód marki Porsche lub VW Garbus).

Co to są postsynchrony?

Postsynchrony to dialogi, które nagrywa się w warunkach studyjnych i nakłada na te, które nagrano na planie. Aktorzy muszą się postarać i oddać emocje, jakie towarzyszyły nagrywaniu filmu.  Polegają na stworzeniu w studio ścieżki dźwiękowej. Dialogi nagrane na planie - tzw. PILOTY, służą jako pomoc podczas ponownego nagrywania ich w studio dźwiękowym. Podkładane są również wszelkie efekty dźwiękowe - synchroniczne i nie synchroniczne, odgłosy tła itd. Wadą takiego rozwiązania jest koszt wynajęcia studia i płacenia aktorom za dodatkowy czas. Wadą również jest nienaturalność brzmienia. Postsynchrony ułatwiają jednak pracę na planie - obniżają koszt samych zdjęć i skracają czas ich trwania. Można spokojnie kręcić film o średniowieczu czy western w pobliżu lotniska bo dźwięk i tak zostanie wymieniony. Zaletą też jest pełna kontrola nad każdym elementem ścieżki dźwiękowej.

Complition - bond

Complition - Bond - polisa na ubezpieczenie na skończenie filmu, poręczenie ukończenia filmu, gwarancja dla inwestorów, że film zostanie ukończony we właściwym terminie (ważna przy staraniu się o kredyt). W Polsce tego nie stosują, chyba że w co-produkcji.

PYTANIA NA EGZAMIN - EWA GĘBICKA (oprac. Alina)


4. Koproducent - rodzaje oraz usługi techniczno - inscenizacyjne

5. Funkcje producenta - rodzaje

6. Funkcje kierownika produkcji na planie

7. Producent - reżyser - porównanie

8. Zawody filmowe - kierownik planu - sekretarka planu - konsultant muzyczny

9. Skład grupy zdjęciowej

10. Pion Scenografa

11. Co robi grupa zdjęciowa w postprodukcji

12. Intermediate - kopia bezpieczeństwa

13. Co to jest kopia bezpieczeństwa?

14. Kopia robocza z dziennej produkcji - jaka jest jej wędrówka

15. Kopia bezpieczeństwa i kopia wzorcowa - różnice

16. Kopia bezpieczeństwa a dupnegatyw - różnice

17. Negatyw tonu - wszystko

18. Droga taśmy - podczas obróbki

19. Raport montażowy

20. Czym się zajmuje zakład obróbki taśmy?

21. Co to jest teczka zdjęciowa?

22. Materiały reklamowo - promocyjne filmu

23. Metryka filmu

24. Bilans okresu zdjęciowego

25. Synchronizacja dialogów - na czym polega

26. Postsynchronizacja dialogów

27. Fazy produkcji filmu

28. Funkcje i budowa scenopisu

29. Co wpiszesz w rubrykę koszty dzierżawy i najmu?

30. Tytuły polskich lektur zrealizowanych po 90 roku wraz z ich autorami

31. Scenopis a scenariusz

32. Środki inscenizacyjne

33. Product Placement

34. Montaż dźwięku

35. Co zawiera plan produkcji filmu??

36. Jakie usługi świadczy wytwórnia filmów fabularnych??

37. Formy Pozyskiwania rekwizytów

38. Kryteria wyboru obiektu zdjęciowego poza wytwórnią

39. Na co zwraca się uwagę przy planie zdjęciowym plenerowym

40. Koszty w szczegółowym planie zdjęciowym

41. Rodzaje umów przy wypożyczaniu rekwizytów

42. Multipleksy i inne rodzaje kin, jakie istnieją w Polsce

43. Ile jest kin i ile ludzi chodzi rocznie do kina??

44. Studia filmowe

45. Wytwórnie i firmy z Warszawy produkujące filmy animowane i fabularne

46. Warszawskie studia, które nie mają sprzętu

47. Wytwórnie zajmujące się animacją i lalkami

48. Polscy producenci filmowi - prywatni

49. Państwowi i prywatni producenci filmowi

50. Dystrybucja - w myśl ustawy + polscy dystrybutorzy

51. Kredyty bankowe - na czym polegają

52. Przedsięwzięcia finansowanie przez PISF

53. Programy operacyjne PISF

54. Przedsięwzięcia dofinansowywane przez PISF

55. Niepubliczne źródła finansowania produkcji filmowej

56. Pakietowy system finansowania produkcji

57. Koprodukcja

58. Dlaczego koprodukcja międzynarodowa jest popularna?

59. Program MEDIA

60. Zasady Udzielania kredytu w USA na produkcję filmowe




- zadania grupy zdjęciowej w okresie montażu i udźwiękowienia
- zadania kierownika produkcji w okresie montażu i udźwiękowienia
-development
- product placement
- wymień wytwornie filmowe w warszawie

- różnica miedzy kopia wzorcowa a kopia bezpieczeństwa
-działy w wytwórniach filmowych
- co to eurimages, czym sie zajmuje
-finansowanie na produkcje
- pion kierownika produkcji




1. Koproducent - rodzaje oraz usługi techniczne - inscenizacyjne

Koproducent- podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych

Środki inscenizacyjne:

3. zakład inscenizacji i kostiumów ( pirotechnika, wynajem rekwizytów, kostiumów, dostawa wyrobów charakteryzatorskich i charakteryzacja, wynajem garderób, rekwizytorni, stanowisk charakteryzatorskich)

2. Rodzaje producentów:

Gr. I - Leading producent (wiodący) - Posiada prawa autorskie do dzieła. Daje największy wkład, osiąga największe zyski. Nadzoruje całą produkcje. Często jest nim TVP S.A w Pol.

- Associate producent (towarzyszący) z mniejszym wkładem w produkcję

- Co-producent (współproducent) - kilka producentów łączy wspólne siły (cel - film, podział zyskami)

- Line producent (liniowy) - Kierownik produkcji. Odpowiada za projekt i rozdział pieniędzy

- producenci koncepcyjni - czyli odpowiedzialni za przebieg, pomysł, projekt, tematykę, dobór trójki realizatorskiej filmu np. Leading, Associete, Co-producent.

- Delegate producer- producent delegowany; towarzystwo filmowe postanawia produkować film i deleguje od siebie producenta

Gr. II - Executive producent (wykonawczy) - pełnomocnik głównego producenta, nie ma praw autorskich, producent organizacyjny, w Polsce TOR wynagrodzenie jest równe z kosztami, dostosowuje tylko honorarium. Nie ma znaczenia dla nich sukces filmu gdyż maja stałe honorarium. Obecny od post-produkcji, do rozpowszechniania. Zajmuje się realizacją zlecenia producenta wiodącego. np. TP. S.A zleca Torowi produkcję filmu

Gr. III - producent niezależny: - producent filmowy działający samodzielnie, jest poza oficjalnymi strukturami produkcji filmowej (a w szczególności kinematografii państwowej i Telewizji Polskiej) w ramach własnego przedsiębiorstwa i w warunkach produkcji niezależnej pod względem twórczym, organizacyjnym i finansowym. udziały koprodukcyjne ze strony producenta niezależnego, prywatnych nadawców, dystrybutorów i innych inwestorów prywatnych

Grupy producentów:

4. koncepcyjni- wychodzą z inicjatywą, doglądają prac na kolejnymi etapami, mają wpływ na obsadę aktorską, w pełni odpowiada za stronę artystyczną, ekonomiczną, ma wpływ na zmiany w projekcie.

Wykonawczy- realizuje zlecenia producenta głównego. Nie maja wpływu na koncepcję; sprawują nadzór nad projektem , nie mają praw autorskich, ich rola kończy się w momencie wprowadzenia filmu do dystrybucji

Funkcje producenta

* Funkcje Producenta filmowego:- Przedsiębiorca filmowy, głównym inwestorem produkcji filmowej. Zatrudnia wszystkie potrzebne osoby do jego produkcji i zapewnia sprzęt oraz środki materialne. Po wyprodukowaniu filmu jest właścicielem praw autorskich i głównym beneficjentem ewentualnych dochodów z jego sprzedaży. Jego wpływ na kształt artystyczny filmu może być bardzo różny, zależy to w głównej mierze od stosunków między nim, reżyserem, scenarzystą, aktorami i innymi osobami realizującymi film. Jedni producenci kontrolują i wpływają na film bezpośrednio, inni zawierzają reżyserowi pozwalając mu na swobodną realizację jego wizji artystycznej. Czasami zdarza się też, że reżyserzy, aby zapewnić sobie swobodę artystyczną stają się własnymi producentami.

Dawniej producentem filmowym nazywano osobę spełniającą w gruncie rzeczy rolę współczesnego kierownika produkcji filmowej, tj. osoby organizującej na bieżąco produkcję filmową poprzez zarządzanie ekipą techniczną, gromadzenie odpowiedniego sprzętu i rekwizytów, zapewnianie cateringu, transportu i noclegu dla osób realizujących film itp

Obowiązki producenta:

- szuka pomysłu

- kupuje prawa autorskie

- prowadzi nadzór

- podpisuje umowy

Obowiązki producenta w Polsce:

- inicjuje proces powstawania filmu

- zamawia scenariusz

- wybiera trójkę realizatorską (reżysera, operatora, kierownika produkcji)
- ustala budżet filmu

- poszukuje inwestorów (fundusze, prywatne podmioty)
- decyduje o obsadzie

- wybiera obiekty

- podpisuje umowy z dystrybutorami i co-producentami (promocja już przed projekcja filmu - za co producent już dostaje wynagrodzenie)

3. Funkcje kierownika produkcji na planie:

5. zarządza działalnością grupy zdjęciowej od strony administracyjno - organizacyjnej

6. dysponuje środkami finansowymi przekazanymi mu przez producenta; nie musi szukać już funduszu

7. zatrudnienie go następuje po podpisaniu z nim umowy o dzieło i gdy film zostaje skierowany do produkcji

8. jedna z nielicznych osób zatrudniona od początku do produkcji filmu

9. kompletuj ekipę zdjęciową i podpisuje z nimi umowy

10. musi zgromadzić informacje niezbędne do zrealizowania procesu produkcji filmu i jego kosztorysowania

11. podpisuje umowy ze wszystkimi kooperatorami

12. zbiera i porządkuje wszystkie informacje w celu zbudowania filmu

13. kieruje praca podzespołu który mu podlega

14. zapewnia odpowiednia łączność informacji jego charakter musi być kreatywny i twórczy

4. Producent a reżyser porównanie:

Z Ust.: Producent Filmu - os. Fizyczna, os. Prawna lub jednostka organizacyjna, której odrębne przepisy przyznają osobowość prawną (fundacje, stowarzyszenia), która podejmuje, inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

Reżyser - osoba realizująca własną artystyczną koncepcję sztuki teatralnej, filmu, audycji radiowej, programu telewizyjnego itp. Koordynuje działania wszystkich członków ekipy danego przedsięwzięcia i odpowiada za jego ostateczny kształt. Reżyser musi dbać o właściwe wyeksponowanie myśli autora sztuki bądź scenarzysty.

5. zawody filmowe - kierownik planu - sekretarka planu- konsultant muzyczny.

Kierownik planu-współpracownik kierownika produkcji. Jest jego ambasadorem na planie. Organizuje i odpowiada za sprawny przebieg zajęć w dniu zdjęciowym na planie.

Sekretarka planu / klapserka- pomocnik II reżysera, w okresie przygotowań przygotowuje scenopis, prowadzi księgę zdjęć (notuje wszystkie szczegóły istotne realizacji filmu np. szczegóły ubioru, charakteryzacja, rekwizyty osobiste, ruchy, sposób wejścia, specjalne gesty aktorów, dialogi - odstępstwa od scenopisu, akcent, intonacje, dekoracje wnętrz, ustawienie kamery, rodzaj planu, szczegóły oświetlenia, czas dialogów, dokumentuje decyzje reżysera, montaż powtórzeń, raport powtórzeń, raport planu, prowadzi szczegółowe notatki synchronizacji) łączy funkcje klapserki.

Konsultant muzyczny - jest operator dźwięku, kompozytorem, decyduje o formie muzycznej, przygotowuję płyty z dźwiękiem, sprawdza prawa autorskie itp.

6. Skład grupy zdjęciowej:

15. Podstawowe ogniwo produkcji filmu, powoływane przez producenta na czas realizacji filmu

16. Nie ma konkretnej ilości składu tej grupy: zależy ona od rodzaju filmu, od etapów produkcji

17. Ludzie w ekipie zdjęciowej biorą się z różnych środowisk ; część z nich jest stałym pracownikiem jakiejś instytucji kinematografii

18. W zależności od stopnia kreatywności zawiera się za nimi następujące umowy:

Umowy generalnie o dzieło

Pracownicy pomocniczo - twórczy

7. Pion scenografa:

drugi scenograf, asystenci scenografa, dekorator wnętrz, kierownik budowy dekoracji wraz z pracownikami, rekwizytorzy, dyżurni na planie, kostiumograf z asystentem, garderobiane, charakteryzator z asystentami.

8. Co robi grupa zdjęciowa w postprodukcji:?

Okres po zakończeniu zdjęć i nagrań dźwiękowych trwający do momentu wykonania kopii emisyjnych filmu. W tym czasie film jest montowany: wybierane są duble, dodawane napisy, dźwięki efektowne, nagrywane postsynchrony, przygotowywana jest wersja emisyjna filmu.

9. Intermediate - kopia bezpieczeństwa

Digital intermediate (często: „DI”) - termin ten opisuje proces postprodukcji filmu, który zaczyna się digitalizacją obrazu z naświetlonej i wywołanej taśmy filmowej poprzez skanowanie w odpowiedniej rozdzielczości (np. 2K, 4K, 6K). Następnie zostaje on poddany cyfrowej obróbce, w której można dokonać m.in. korekcji kolorów, dodać komputerowe efekty specjalne, czołówkę i napisy. Finalnie, przetworzony materiał, zostaje naświetlony na taśmę filmową.

Materiał na którym można zrobić duplikat, przypomina oryginalny negatyw, ma niższą czułość, większy kontrast, drobnoziarnisty, większa rozdzielczość; może być negatywowy lub pozytywowy , w zależności czy kupujemy pozytyw czy negatyw.

10. Kopia bezpieczeństwa- Materiał na którym można zrobić duplikat, przypomina oryginalny negatyw, ma niższą czułość, większy kontrast, drobnoziarnisty, większa rozdzielczość; może być negatywowy lub pozytywowy , w zależności czy kupujemy pozytyw czy negatyw

11. Kopia robocza z dziennej produkcji jaka jest jej wędrówka?

Dokumentacja na bieżąco:

19. raport montażowy sporządza sekretarka planu. Przekazuje wskazany przez reżysera materiał montażowy do laboratorium. Zawiera informacje, które duble kopiować - czy potrzebne są efekty specjalne z wykorzystaniem laboratorium.

20. raporty montażowe - dołączone do dziennej partii negatywu; które ujęcia kopiować;

Wędrówka materiału:

- materiał negatywowy z rap

laboratorium - wszystkie materiały

montaż - wybieranie tylko tych ujęć, które mają byś skopiowane

- negatyw

laboratorium - kopiuje tylko materiały z montażu

kopia dziennej produkcji pozytywowej

grupa zdjęciowa - przegląd materiału

12. Kopia bezpieczeństwa i kopia wzorcowa- różnice

Kopia wzorcowa- kopie filmu stanowią wzorzec przy produkcji kopii eksploatacyjnych

• Kopia bezpieczeństwa- Materiał na którym można zrobić duplikat, przypomina oryginalny negatyw, ma niższą czułość, większy kontrast, drobnoziarnisty, większa rozdzielczość; może być negatywowy lub pozytywowy , w zależności czy kupujemy pozytyw czy negatyw

13. Kopia bezpieczeństwa i dupnegatyw- różnice

Dupnegatyw-jest zastępczym negatywem i z niego wykonuje się dalsze kopie (do kin)

• Kopia bezpieczeństwa- Materiał na którym można zrobić duplikat, przypomina oryginalny negatyw, ma niższą czułość, większy kontrast, drobnoziarnisty, większa rozdzielczość; może być negatywowy lub pozytywowy , w zależności czy kupujemy pozytyw czy negatyw

14. Negatyw tonu- wszystko

wykonanie poprawek pokolaudacyjnych; przepisanie zmieszanego dźwięku filmu z taśmy magnetycznej na taśmę światłoczułą, tzw. negatyw tonu ...

15.Droga taśmy podczas obróbki

laboratoria (wywołanie negatywów, sporządzanie kopii różnego rodzaju, np.. robocze, korekcyjne, pokazowe)

obróbki taśmy: zwiastuny: przygotowanie czołówek filmowych,

wywołanie negatywu dźwięku: tło pod napisy,

wywoływania fotosów

16. Raport montażowy

dołączone do dziennej partii negatywu: które ujęcia kopiować (sporządzony przez sekretarza planu współpracująca bezpośrednio z reżyserem)

17. Czym zajmuje się zakład obróbki taśmy

dysponuje pomieszczeniami np. sale projekcyjne, montażownie, które mogą się przydać)

laboratoria (wywołanie negatywów, sporządzanie kopii różnego rodzaju, np.. robocze, korekcyjne, pokazowe, obróbki taśmy: zwiastuny: przygotowanie czołówek filmowych, wywołanie negatywu dźwięku: tło pod napisy, wywoływania fotosów)

18. Co to jest teczka zdjęciowa?

Teczka obiektów zdjęciowych. Sporządza ja 2 reżyser i 2 kierownik produkcji- co jest potrzebne do zdjęć w danym obiekcie. Zawiera zespół informacji praktycznych. Tworzy się na podstawie scenopisu.

19. Materiały reklamowo-promocyjne filmu

materiały promocyjno-reklamowe

21. zestawy fotosów

22. zestawy przeźroczy

23. projekty plakatów

24. czołówka

25. zwiastuny dla tv i dla dystrybutora na materiale światłoczułym powstają z niewykorzystanych ujęć przeznaczony dla kin (montowane przez 2 reżysera)

b) metryka filmu

c) lista montażowa

20. Metryka filmu

dokument przedstawiający podstawowe informacje- tytuł, reżysera, producenta- wymienione wszystkie utwory filmu, wraz z ich twórcami, czas trwania, wędruje do dystrybutora.

21.Bilans okresu zdjęciowego

wyodrębnia się ilość dni przeznaczonych na określone działania :

26. dni zdjęciowe

27. dni prób i oswojeń

28. przerzuty

29. dni oczekiwania na wyniki przeglądów materiałów

30. dni świąteczne

31. rezerwa plenerowa- doliczenie do dni zdjęciowych w plenerze 20%

22. Synchronizacja dialogów- na czy polega?

Odbywa się podczas postprodukcji , dysponujemy tylko dźwiękiem roboczym

23.Postynchronizacja dialogów?

Proces post synchronizacji dialogów- spisanie wszystkich dialogów, podzielenie na krótkie fragmenty, ponumerowanie, stosownie do tego pociąć kopie roboczą- podział na tzw. Sklejki, kółka (sklejony w pętle- możliwość powtarzania w kółko)

Asystenci kierownika produkcji- doprowadzają aktorów

Drugi reżyser- ma scenopis, przygotowuje aktorów

Operator dźwięku- odtwarza fragmenty nagrań

Obsługa techniczna- np. mikrofoniarze

Sala do wprowadzenia postsynchronów:

32. ekran wyświetlający kółka

33. kabina operatora

aktor musi wypowiadać swoje kwestie w takich samych warunkach, stara się dostosować kwestie wypowiadaną do ruchu swoich ust

24. Fazy produkcji filmu

• Faza preprodukcji

• pomysł

• scenariusz, akcja, charakterystyka postaci, okoliczności...

• inne prace literackie: temat filmu, szkic scenariusz, treatment, postacie, sceneria

• poszukiwanie inwestorów, środków finansowych

• wstępne prace dokumentacyjne, wystąpienie o środki budżetowe

• umowy z koproducentami

• wstępne koszty

• czasami umowy z dystrybutorami

• zatwierdzenie scenariusz

• Faza produkcji

Okres przygotowawczy- skierowanie filmu do produkcji, warunki skierowania

43. tytuł roboczy

44. trójka realizatorska

45. czarno bały/ kolor

46. format filmu

47. termin rozpoczęcia i ukończenia produkcji

48. limit kosztów

Okres przygotowawczy:

49. skład grupy zdjęciowej

50. dokumentacja plenerowa

51. scenopis

52. wybór obsady aktorskiej

53. projekty dekoracji

54. kosztorys

55. przygotowanie zleceń dla firma na sprzęt

56. próby sprzętu

57. plan kampanii reklamowej

58. przygotowanie pierwszego obiektu

• Faza postprodukcji

Okres montażu i udźwiękowienia: 3 miesiące, proporcjonalnie do dł. ok. zdj. :

Po ostatnim dniu zdjęciowym do dnia kolaudacji

Kolaudacja-przyjęcie filmu na dwóch taśmach-dźwięk + film; oglądanie filmu do zatwierdzenia

59. ostateczny montaż obrazu

60. postsynchronizacja dialogów

61. nagranie ilustracji muzycznej

62. nagranie gwarów

63. nagranie efektów synchronicznych

64. przygotowanie czołówki filmu

65. miksowanie dźwięku

66. kolaudacja- kopia reżyserska + taśma magnetyczna

25. Funkcje budowy scenopisu:

scenopis- rozszerzona wersja scenariusza, podzielona na sceny, obiekty i ujęcia: potrzeby techniczne, ludzie, rekwizyty

informacje zawarte w scenopisie:

67. ile jest ról pierwszoplanowych a ile drugoplanowych

68. jakie rekwizyty

69. sposoby realizacji

70. metraż użytkowy

71. metraż roboczy

72. metraż ekranowy

73. cennik usług

74. dodatkowo:

1. teczki obiektów zdjęciowych

2. kalendarzowy plan płac

3. plany zaopatrzenia w środki inscenizacyjne

4. plany zabezpieczenia BHP

5. plany realizacji zdjęć niebezpiecznych

26. Co wpiszesz w rubrykę koszty dzierżawy i najmu?

75. data zawarcia

76. precyzyjne określenie nazwy stron

77. nazwa i oszacowania wartość przedmiotu

78. stawki za wynajem

79. okres wynajmu

80. zasady płatności

81. miejsce rozstrzygania sporów

82. podpisy

83. szczegółowe warunki wynajmu (co w wyniku uszkodzenia lub zaginięcia przedmiotu)

szczegółowe warunki wynajmu:

84. oświadczenie właściciela, że np. samochód jest sprawny

85. moment płatności -uściślić

86. co będzie w wyniku uszkodzenia lub zaginięcia przedmiotu

87. kto dostarcza rekwizyt na plan

88. kto zaopatruje np. w benzynę?

89. Koszty napraw i konserwacji

90. Kto będzie używał rekwizyt

91. Zasady płatności

27. Tytuł polskich lektur zrealizowanych po 90 roku wraz z ich autorami

28. Scenopis a scenariusz

scenariusz- Zawiera zarys akcji, charakterystyki postaci, dialogi, uwagi odautorskie i reżyserskie. W trakcie realizacji dzieła scenariusz przechodzi różne fazy strukturalno-literackie, od ogólnego zarysowania tematu po scenopis rozpisany na poszczególne sceny lub ujęcia. Autor scenariusza nosi miano scenarzysty.

Scenopis-forma rozszerzonego scenariusz, wyodrębnione, sceny, obiekty i ujęcia


29. Środki inscenizacyjne
zakład inscenizacji i kostiumów:

92. pirotechnika

93. wynajem kostiumów i rekwizytów

94. dostawa wyrobów charakteryzatorskich i charakteryzacja

95. wynajem garderób

96. rekwizytorni

97. stanowisk charakteryzatorskich

30. Produkt placement-

W Pol nie funkcjonuje ta nazwa bardziej sponsoring rzeczowy jest regulowany przez ustawe o radiofoni i telewizji i rozporzadenia KRRiTV. W karach uni europejskiej panuje teoretyczny zakaz reklamy ukrytej. Planowna jest zmian tej konwencji

Odpłatne, wizualne, werbalne ulokowanie produktu w programie radiowym, TV, filmie itd. Jest to forma ukrytej reklamy - widz nie wie, że jest poddawany reklamie. Niby produkt dostaje się do filmu przypadkowo ale ... Subtelna komunikacja z widzem, bo widz nie ogląda filmu dla reklamy. Logo, znak towarowy, opakowanie- technika promocji

31. Montaż dźwięku

Montaż dźwięku - operacja polegająca na miksowaniu dialogów, dźwięków efektowych itp. i synchronizowanie ich z obrazem.

32. Co zawiera plan produkcji filmu?

Plan produkcji:

98. harmonogram produkcji - graficzne przedstawienie całego procesu produkcji

99. bilans okresu zdjęciowego - okres zdjęć jest podzielony na pewne elementy składowe- ile jest dni zdjęciowych, rezerwy plenerowej, niedziele i święta, przerzuty między obiektami, oczekiwanie na wyniki laboratoryjne

100. harmonogram i bilans wynajęcia hal zdjęciowych - wyodrębnienie ile dni będzie

poświęcone na zdjęcia, rozbiórki dekoracji, na budowę

101. wykaz obiektów zdjęciowych - wymienia się dni wraz z lokalizacją, ile dni się tam kręcić będzie

102. podstawowe wielkości, wskaźniki produkcyjne filmu

9. długość filmu wg scenopisu

10. okres realizacji filmu

11. wydajność, pracy w okresie zdjęciowym

12. wskaźnik zużycia negatywu

33. Jakie usługi świadczy wytwórnia filmów fabularnych?

Usługi technologiczne

103. wynajem hal zdjęciowych

104. usługi wydziału budowy dekoracji

105. usługi wydziału budowy inscenizacji

106. usługi wydziału techniki zdjęciowej

107. usługi wydziału techniki oświetleniowej

108. usługi wydziału obróbki taśmy

109. usługi wydziału zdjęć kombinowanych

110. usługi wydziału transportu

111. usługi wydziału energetycznego

112. inne usługi wytwórni

34. Formy pozyskiwania rekwizytów wynajem, zakup, wykonanie, - wynajem przede wszystkim;

- wykonanie eksplikatorów; ( w przypadku organizacji rzeczy?); - zakup;

35. Kryteria wyboru obiektu zdjęciowego poza wytwórnią

36 Na co zwraca się uwagę przy planie zdjęciowym plenerowym?

37. Koszty w szczegółowym planie zdjęciowym

38. Rodzaje umów przy wypożyczaniu rekwizytów

113. umowa dzierżawy

114. umowa najmu

39. Multipleksy i inne rodzaje kin jakie są w Polsce

40. Ile jest kin i ile ludzi chodzi rocznie do kina

41. Studia filmowe

42. Wytwórnie i firmy z Warszawy produkujące filmy animowane i fabularne

WFDiF w Warszawie

Kronika

43.Warszawskie studia które nie mają sprzętu

44. Wytwórnie zajmujące się lalkami i animacją

115. MINIATURY

116. WYTWÓRNIA FILMÓW ANIMOWANYCH W BIELSKU BIAŁEJ

45. Polscy producenci filmowi-prywatni

117. Apple - Jabłoński

118. Axon studio - Kwieciński

119. Max film - Lampka

120. Anima Pol -Wendorf

121. Opus film - Dzięcioł

46. Państwowi i prywatni producenci filmowi

Film fabularny

122. studio filmowe „OKO” PIF

123. studio filmowe „KADR” PIF

124. studio filmowe „PERSPEKTYWA” PIF

125. studio filmowe „ZEBRA” PIF

Film dokumentalny

126. studio filmowe „WIR” PIF

127. wytwórnia filmów „CZOŁÓWKA” PIF

128. wytwórnia filmów Fabularnych i Oświatowych PIF w Łodzi

129. Studio filmów animowanych PIF

130. Wytwórnia filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie

47. Dystrybucja w myśl ustawy + polscy dystrybutorzy

Dystrybucja filmu: nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji językowej innej niż ta, w której został wytworzony, oraz przekazanie tego prawa innym podmiotom e celu rozpowszechniania filmu.

Polscy dystrybutorzy:

131. Best Film

132. Gutek Film

133. Spinka

134. ITI

135. Silesia Film (PIF)

136. Vision Film

137. Solo Pam

- Cine Fix

48. Kredyty bankowe - na czym polegają?

138. Kredyty bankowe- oznacza przekazanie środków bankowych do dyspozycji kredytobiorcy na czas użytkowania, na warunkach zwrotu równowartości wraz z odsetkami w terminie późniejszym

49. Przedsięwzięcia finansowane przez PISF -

Instytut finansuje do 50% budżetu filmu , jednak nie więcej niż:
  - 4 000 000 zł - w przypadku filmu fabularnego pełnometrażowego (pow. 70 minut) przeznaczonego w pierwszej kolejności do publicznego wyświetlania w kinach.
  - 500 000 zł - w przypadku filmu dokumentalnego
  - 2 000 000 zł - w przypadku filmu dokumentalnego pełnometrażowego (pow. 70 minut) przeznaczonego w pierwszej kolejności do publicznego wyświetlania w kinach
  - 500 000 zł - w przypadku filmu animowanego
  - 3 000 000 zł - w przypadku filmu animowanego pełnometrażowego (pow. 70 minut) przeznaczonego w pierwszej kolejności do publicznego wyświetlania w kinach
  Za zgodą Rady w/w kwoty mogą być podniesione do 85%
  - Instytut finansuje do 90% budżetu filmu oraz kwoty:
  - w przypadku filmu trudnego - jednak nie więcej niż 50% kwoty dofinansowania filmu pełnometrażowego przeznaczonego w pierwszej kolejności do publicznego wyświetlania w kinach, czyli do 2.000.000 zł;
  - w przypadku filmu niskobudżetowego - jednak nie więcej niż 40% kwoty dofinansowania filmu pełnometrażowego przeznaczonego w pierwszej kolejności do publicznego wyświetlania w kinach, czyli do 1.600.000zł.
  - Dotacje na pozostałe zadania w sferze kinematografii, tj. projekty inwestycyjne, upowszechnianie kultury filmowej, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, prace scenariuszowe i development wynoszą:
  - do 50% kosztów całkowitych, jeśli wnioskodawcą jest przedsiębiorca,
  - do 90% kosztów całkowitych, jeśli wnioskodawcą jest instytucja nie prowadząca działalności gospodarczej.
  Dofinansowanie w tym przypadku nie może przekroczyć 2 mln zł, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach do 3 mln zł.


  50. Programy operacyjne PISF

139. rozwój projekty

140. produkcja filmowa

141. upowszechnianie kultury filmowej

142. promocja polskiej twórczości filmowej

143. rozwój kin i dystrybucja filmu

51. Przedsięwzięcia dofinansowane przez instytut PISF

Instytut udziela dofinansowania przedsięwzięciom z zakresu: developmentu (przygotowania) projektów filmowych, produkcji filmowej, dystrybucji i rozpowszechniania filmów. Dofinansowuje także zadania z dziedziny upowszechnienia i promocji kultury filmowej, rozwoju infrastruktury kinematograficznej oraz zachowania i ochrony dziedzictwa kultury filmowej

52. Niepubliczne źródła finansowania produkcji filmowej

53. Pakietowy system finansowania produkcji

54. Koprodukcja

To film zrealizowany jako wspólne przedsięwzięcie produkcyjne, w którym udział biorą co najmniej 2 podmioty gospodarcze. wspólna produkcja kilku podmiotów (osób, przedsiębiorstw). Głównym celem koprodukcji jest rozłożenie kosztów produkcji na koproducentów.

55. Dlaczego koprodukcja międzynarodowa jest popularna?

57. Zasady udzielania kredytu w USA na produkcje filmowe

Producent starający się o kredyt musi przedstawi szereg dokumentów:

11. Gwarancja wystarczającego pokrycia kosztów produkcji w tym:

144. udziały koproducencie

145. umowy z dystrybutorami

2. Gwarancja ukończenia produkcji filmu

Premiowane są koprodukcje międzynarodowe, co oznacza szukanie firm i instytucji do współpracy za granicą a także realizacja developmentu w ramach programów europejskich, szczególnie: Media Plus, P.R.I.M.E. i EAVE.

fundusze pomocowe:

- media plus Program ten ma na celu wzmocnienie konkurencyjności europejskiego przemysłu audiowizualnego poprzez współfinansowanie wybranych działań na etapie przed- i poprodukcyjnym.

- Eurimages Fundusz wspierający koprodukcję i dystrybucję europejskich dzieł filmowych, obejmujący dwie linie programowe: pomoc dla filmów o potencjalnie wysokiej oglądalności oraz filmów odzwierciedlających kulturalną różnorodność kina europejskiego.

Program Eurimages dostarcza finansowe wsparcie europejskiego przemysłu audiowizualnego.

Program stawia sobie cele po pierwsze kulturalne - dążąc do wspierania dzieł, które odzwierciedlałyby różnorodne oblicza społeczeństwa europejskiego, pod drugie zaś - ekonomiczne, inwestuje bowiem w przemysł, który - jakkolwiek musi troszczyć się o sukces komercyjny, jest jednak również zainteresowany wykazaniem, że kino jest jedną ze sztuk i jako taka powinno być traktowane.
Eurimages wspiera zarówno pełnometrażowe filmy fabularne, jak i filmy animowane oraz dokumentalne o długości co najmniej 70 minut.
Każdy składany wniosek musi mieć co najmniej dwóch koproducentów z różnych krajów członkowskich Funduszu. Udział producenta większościowego nie może przekroczyć 80% łącznego budżetu koprodukcji, a udział koproducenta mniejszościowego nie może być niższy niż 10% - dla koprodukcji wielostronnych i 20% - dla produkcji dwustronnych. Jednakże w przypadku koprodukcji dwustronnych o budżecie przekraczającym 5,4 mln euro w ramach modelu pierwszego możliwe jest finansowanie projektu przez koproducenta większościowego i mniejszościowego w proporcji 90/10%. Wsparcie koprodukcji odbywa się w postaci zaliczki na poczet wpływów i jest wypłacane w dwóch bądź trzech ratach.

Począwszy od roku 2000, Fundusz postanowił wyodrębnić dwa modele:

model dla filmów o potencjalnie dużej oglądalności,

model dla filmów odzwierciedlających kulturalną różnorodność kina europejskiego

EUROPA CINEMAS

Celem programu jest wspieranie kin europejskich, rozbudowywanie sieci kin na europejskim poziomie oraz rozwój współpracy między podmiotami działającymi w sektorze filmowym.

Program Europa Cinemas oferuje wsparcie dla europejskich kin, wspiera aktualnie 37 kin w dziewięciu krajach.

Cele:

Wspieranie inicjatyw dotyczących repertuaru i promocji filmów europejskich w kinach

Rozbudowywanie sieci kin na poziomie europejskim,

Umożliwienie rozwoju współpracy pomiędzy prowadzącymi kina, dystrybutorami i europejskimi organizacjami wspierającymi kina.

Umożliwienie rozwoju współpracy pomiędzy prowadzącymi kina, dystrybutorami i europejskimi organizacjami wspierającymi kina.

O dotacje z EUROPA CINEMAS mogą się ubiegać wszystkie kina spełniające następujące warunki:

Lokalizacja w stolicach, centrach uniwersyteckich lub innych, kluczowych dla dystrybucji filmowej miejscowościach,

Działalność od co najmniej 6 miesięcy, ze sprzedażą biletów i rejestrowanymi wpływami,

Minimalna liczba seansów tygodniowo:10,

Minimalna ilość miejsc: 50,

Wyposażenie techniczne na poziomie profesjonalnym, odpowiadające, określonym prawnie, narodowym przepisom bezpieczeństwa.

Kina biorące należące do programu podejmują następujące zobowiązania:

Filmy europejskie stanowić będą co najmniej 33% programu repertuaru filmów premierowych, oraz co najmniej 50% seansów pokazywanych, a ich projekcje rozłożone będą równomiernie w ciągu całego roku i na różnych seansach.

Co sześć miesięcy przekazywany będzie do "EUROPA CINEMAS", wykaz repertuaru

Kina będą stopniowo rozwijać działalność mającą na celu promowanie i popularyzowanie filmu europejskiego,

Kina będą stopniowo rozwijać działalność mającą na celu promowanie i popularyzowanie filmu europejskiego,

Kina będą zobowiązane umieścić w nazwie kina logo "EURIMAGES", zaś w publikowanych w okresie obowiązywania umowy o dofinansowanie, materiałach reklamowych informacji "wspierane przez Fundusz EURIMAGES przy Radzie Europy i "Europa Cinemas".

-co to jest program media plus?:

Cele Media Plus

Program Media Plus jest jednym z elementów polityki audiowizualnej Unii. Został przyjęty przez Radę Ministrów wspólnoty 21 grudnia 1990 roku.

Jego podstawowym zadaniem jest wspieranie europejskiego przemysłu audiowizualnego, nie tylko poprzez system zwrotnych i bezzwrotnych pożyczek finansowych, ale przede wszystkim poprzez tworzenie warunków do działań koprodukcyjnych, wspólnych inicjatyw, wymiany intelektualnej i handlowej, rozwój dystrybucji, oraz promocję twórczości europejskiej.

Misją programu jest zachęcanie do tworzenia, dystrybucji i rozpowszechniania europejskich dzieł audiowizualnych na terenie Wspólnoty i poza jej granicami. Celem programu jest podniesienie konkurencyjności europejskiego przemysłu filmowego.

Sektor audiowizualny jest jednym z najintensywniej rozwijających się obszarów, a jego znacznie wykracza poza sferę kultury.

Tak dynamiczny rozwój w znacznej mierze jest zasługą nowych technologii, dlatego też w Programie Media ogromny nacisk położony został na rozwój nowych technologii, dygitalizację i promocję europejskiego dziedzictwa kulturowego.

System przyznawania dotacji

Pod hasłem dofinansowanie szkoleń należy rozumieć wsparcie dla niezależnych przedsiębiorstw sektora audiowizualnego na organizację szkoleń dla profesjonalistów w zakresie: nowych technologii, handlu, aspektów prawnych, finansowych, zarządzania projektami, technik pisania scenariuszy.

  Dofinansowanie właściwego developmentu audiowizualnego, czyli tzw. przedprodukcji obejmującej zakup praw autorskich, dokumentację, scenariusz, przygotowanie budżetu i planów produkcji, włącznie z obsadą oraz pozyskanie lub wskazanie partnerów (finansowych, produkcyjnych)

Program skierowany do niezależnych producentów filmowych.

Dystrybucja otrzymuje wsparcie w dwóch systemach:

7. selektywnym, czyli dla grup dystrybutorów europejskich (minimum trzech) na dystrybucję jednego lub więcej nie krajowych produkcji filmowych (Media dofinansowuje promocję, reklamę, koszt kopii kinowych, koszty ogólne),

8. automatycznym - przyznawane na podstawie ilości widzów podczas projekcji nie krajowych produkcji europejskich.  

Promocja obejmuje:

5. Wsparcie festiwali filmowych (projekcja minimum 70% projekcji europejskich, nie krajowych, 8 partnerów - festiwali europejskich).

6. Market Place -system ułatwiający promocję producentów i dystrybutorów z krajów członkowskich Media, podczas festiwali europejskich, na specjalnej powierzchni oferowanej w ramach Media Umbrella.

7. Emisje TV - program dla niezależnych producentów zajmujących się produkcją TV (dwóch nadawców europejskich, z różnych krajów członkowskich .

8. Pilot Projects - wspiera promocję, dystrybucję i archiwizację europejskiego dziedzictwa kulturowego (główne zadanie - ułatwienie dostępu dla szerokiej publiczności w krajach Wspólnoty).

  Zasady przyznawania wsparcia:

3. do 50 % kosztów całości przedstawionego projektu,

4. w momencie składania aplikacji musi być pomysł lub środki na sfinansowanie pozostałych 50%,

5. złożenie aplikacji w nieprzekraczalnym terminie (dead-line publikowany na stronach internetowych), spełniającej wszystkie wyszczególnione warunki aplikacji - aplikacja składana jest w języku angielskim,

6. otwarte wezwania do składania wniosków (od momentu publikacji do ogłoszonego dead-line'u),

7. przesyłanie aplikacji do Brukseli (składanie w lokalnych biurach Media Desk nie jest możliwe).

  Zasady oceny:

4. Międzynarodowa Rada Ekspertów - niezależna, tajna, ocena w Brukseli.

5. Fundusze przyznawane przez Komisję.

6. Informacja dla składającego wniosek po dokonaniu ewaluacji.

7. Ocena finansowa..

8. Podpisanie kontraktu.

9. Wpłata pierwszej raty (w zależności od rodzaju dofinansowania).

10. Okres rozliczenia (w zależności od rodzaju dofinansowania).

11. Wpłata reszty przyznanej kwoty po realizacji kontraktu.

Łódzkie Centrum Filmowe świadczy usługi dla potrzeb filmu, reklamy, sztuk teatralnych, programów telewizyjnych, wystaw, imprez artystycznych, programów edukacyjnych, spotkań integracyjnych itp. Zakres proponowanych usług:

- wynajem hali zdjęciowej

- wykonywanie efektów pirotechnicznych i specjalnych

- wypożyczenia broni

- wypożyczenia środków inscenizacyjnych

- roznica miedzy dystrybucja a rozpowszechnianiem

dystrybucja filmu - nabycie prawa do eksploatacji filmu, w tym prawa do

wykonywania kopii filmu i przystosowania filmu do eksploatacji w wersji

językowej innej niż ta, w której został wytworzony oraz przekazanie tego

prawa innym podmiotom w celu rozpowszechniania filmu

rozpowszechnianie filmu - publiczne udostępnianie filmu w jakikolwiek

sposób, z wyłączeniem nadawania przez nadawców telewizyjnych;

WFFiD w Warszawie

Postprodukcjia

Zakład Techniki Zdjęciowej

Zakład Techniki Zdjęciowej korzysta z nowoczesnej technologii oraz urządzeń pozwalających nam oferować szeroki wachlarz usług najwyższej jakości.

DIGITAL INTERMEDIATE Korzystamy z technologii Digital Intermediate, która łączy "starą" technologię filmową z nowoczesnymi technikami komputerowymi. Korzystamy z niej przy procesie cyfryzacji analogowego obrazu, jego cyfrowej obróbce i korekcji i powtórnym odtworzeniu treści analogowej na taśmie filmowej lub ekranie monitora telewizyjnego. Dysponujemy urządzeniami, które umożliwiają:

4. digitalizację materiałów źródłowych z nośników analogowych i cyfrowych różnych formatów, z negatywu i pozytywu filmowego. Odczyt i zapis w czasie rzeczywistym z magnetowidów obrazu o różnych prędkościach i rozdzielczościach (SD i HD) w tym: 1080i, 1080p (24p i 25p), 720p;

5. wstępny przegląd materiału filmowego i sprawdzanie list montażowych;

6. wykonanie montażu "On-line" na podstawie dostarczonej listy montażowej i materiału zmontowanego "Off-line";
   korekcję barwną materiału filmowego odpowiednio do wyjściowego nośnika na którym będzie dystrybuowany produkowany film: film 35 mm, nośniki telewizyjne analogowe i cyfrowe, DVD;

7. czyszczenie materiałów źródłowych z wad obrazu wywołanych przez kurz, rysy, zacieki, długotrwałe przechowywanie w niekorzystnych warunkach. Restaurację archiwalnych materiałów filmowych;
   dodawanie filmowych efektów montażowych i animowanych napisów;

8. wykonanie "mastera" filmu w postaci negatywu filmowego, w formie elektronicznej analogowej lub cyfrowej w rozdzielczości standardowej TV i HD (1080i, 1080p (24p i 25p), 720p);

9. wykonywanie materiałów promocyjnych do produkowanego filmu: zwiastunów telewizyjnych i kinowych do rozpowszechniania w telewizji, Internecie, kinie i na DVD.

Laboratorium Filmowe posiada rekomendację firmy KODAK w zakresie obróbki chemicznej materiałów barwnych negatywowych i pozytywowych. Proces ten monitorowany jest okresowo przez Centrum Techniki Filmowej firmy KODAK w Chalon we Francji. Zakład Obróbki Taśmy zajmuje się obróbką materiałów barwnych i czarno-białych 35 mm i 16 mm. Wykonuje także przepisywanie ścieżki dźwiękowej filmu z nośnika magnetycznego (taśma magnetyczna, DAT, dysk magnetooptyczny) na taśmę światłoczułą oraz zapewnia pełną obróbkę chemiczną tej taśmy. Jakość dźwięku cyfrowego kontrolowana jest Systemem Kontroli Jakości DOLBY DQI, pozwalającym na wykrywanie błędów nawet pojedynczej perforacji i ich eliminację. Dźwięk analogowy kontrolowany jest analizatorem zniekształceń FULTEK.

Współpracują z nami najlepsi operatorzy obrazu: Witold Adamek, Tomasz Dobrowolski, Paweł Edelman, Andrzej Jaroszewicz, Andrzej Kondratiuk, Łukasz Kośmicki, Grzegorz Kuczeriszka, Jacek Petrycki, Krzysztof Ptak, Marian Prokop, Andrzej Ramlau, Andrzej Sikora, Witold Sobociński, Arkadiusz Tomiak, Tomasz Wert, Wiesław Zdorf, Jarosław Żamojda.

Laboratorium WFDiF, jako jedyne w Polsce, jest ubezpieczone w firmie CIGNA STU SA od odpowiedzialności cywilnej w zakresie obróbki laboratoryjnej negatywów filmowych, stanowiących własność zleceniodawców. Ubezpieczenie obejmuje uszkodzenie, zniszczenie lub utratę powierzonych materiałów i trwa od momentu wykonania kopii wzorcowej.

Laboratorium Filmowe oferuje:

5. naświetlanie obrazu na negatyw 35mm ARRILASER;

6. korektę barwną - Discreet Lustre;

7. wywoływanie negatywów obrazów barwnych 35 i 16 mm w procesie ECN2;

8. wywoływanie negatywów obrazów czarno/białych 35/16 mm;

9. wykonywanie kopii pozytywowych roboczych, wzorcowych i eksploatacyjnych filmów fabularnych (8-10 kopii dziennie), z dźwiękiem analogowym i cyfrowym w technice High Magenta (Dolby SR, SRD, DTS);

10. wykonywanie negatywów dźwięku filmów 35mm mono, stereo SR, SRD, DTS;

11. wykonywanie kopii roboczych, wzorcowych i eksploatacyjnych na taśmie czarno-białej 35 mm;

12. wykonywanie kopii 35/16 mm duppozytywowe i dupnegatywowe;

13. montaż negatywu obrazu 35/16 mm metodą tradycyjną i przy użyciu systemu komputerowego;

14. wykonywanie powiększeń 16 na 35mm, stop-klatek, zwolnień (fazowanie), ściemnień, rozjaśnień, przenikań.

Sprzet: kamery filmowe oświetlenie

Hale zdjęciowe

Studiodzwiękowe

Zakład Montażu i Dźwięku

Zakład Montażu i Dźwięku to cyfrowe studio synchronizacyjne S1 do mieszania dźwięku i masteringu w formatach: Dolby Stereo SR, Dolby Digital, Dolby Surround EX, możliwość masteringu DTS. Dysponujemy ponadto obszerną fonoteką, salą projekcyjną, studiem synchronizacyjnym, przepisywalnią, montażownią.
Studio zostało zaprojektowane i wyposażenie zgodne ze standardem THX (certyfikowane przez THX). Zakład Montażu i Dźwięku posiada autoryzację Dolby.

Kostiumy i rekwizyty

Zakład Inscenizacji Zakład Inscenizacji oferuje wynajem pomieszczeń produkcyjnych (pokoi biurowych, reżyserskich, scenograficznych, charakteryzatorni, garderób oraz rekwizytorni) wraz z kompleksową obsługą.

Świadczymy również usługi w zakresie wypożyczania kostiumów, rekwizytów oraz wyrobów perukarskich, które wykorzystywane są do różnego rodzaju przedstawień, imprez (również plenerowych), promocyjnych, reklamowych oraz bali kostiumowych. transport i archiwum filmowe.

5

---