Proskień Marcin
Grupa L07
Białystok 13.04.2005
O - 2
WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL ŚWIETLNYCH ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
Wprowadzenie
Światłem nazywamy fale elektromagnetyczne o długości od 380 nm ( światło fioletowe ) do 780 nm ( światło czerwone ).
Dyfrakcja ( ugięcie ) - jest to zjawisko towarzyszące rozchodzeniu się światła, polegające na odstępstwach od praw optyki geometrycznej. Zjawisko dyfrakcji tłumaczy zasada Huygensa, w myśl której każdy punkt, do którego dociera fala można traktować jak źródło nowej fali kulistej, zwanej falą cząstkową, o takiej samej częstotliwości jak fala padająca, z zastrzeżeniem, że fale cząstkowe nie rozchodzą się „ do tyłu ”, tj. w kierunku obszaru, z którego nadeszła fala.
Interferencja jest to zjawisko polegające na nakładaniu się dwóch lub więcej wiązek światła w tym samym obszarze, w wyniku czego wiązki lokalnie wzmacniają się lub osłabiają.
Siatka dyfrakcyjna jest to przyrząd używany w spektroskopii do pomiarów długości fali światła lub otrzymywania widm optycznych. Jeżeli wiązka światła padającego na siatkę jest prostopadła do powierzchni siatki, to warunek wzmocnienia promieni ugiętych daje się zapisać następująco:
nλ=d sinϕ
gdzie:
d - stała siatki dyfrakcyjnej
n - rząd widma
λ - długość fali
ϕ - kąt ugięcia
Cel i zakres ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest pomiar długości fali światła o barwach: fioletowej, niebieskiej, zielonej, pomarańczowej i czerwonej.
Metodyka badań
Opis stanowiska badawczego
- przyrządy:
* źródło światła ze szczeliną
* filtry barwne
* siatka dyfrakcyjna
* soczewka
* ekran
* ława optyczna
Fragment układu złożony ze szczeliny i soczewki ma za zadanie uformowanie wiązki światła padającego na siatkę dyfrakcyjną w taki sposób, aby wiązka była prostopadła do powierzchni siatki. Za siatką, na ekranie można obserwować obraz dyfrakcyjny. Prążki odpowiadające różnym długościom fali będą powstawały w różnych miejscach. Znając odległość prążka o danej barwie od prążka zerowego rzędu a oraz odległość siatki od ekranu l możemy wyznaczyć sinus kąta ugięcia:
Przebieg realizacji ćwiczenia
- włączyć oświetlacz
- przesuwając soczewkę wzdłuż ławy optycznej ustawić takie jej położenie aby powstający na ekranie obraz był ostry, soczewka powinna być oddalona o odległość równą ogniskowej od szczeliny
- zmierzyć odległość siatki od ekranu l
- zmierzyć odległość pomiędzy środkiem prążka nieugiętego ( n = 0 ) a środkiem prążka barwnego pierwszego rzędu ugięcia po prawej i po lewej stronie widma zerowego rzędu
- pomiary powtórzyć dla pozostałych barw
- pomiary zapisać w tabelce
- obliczyć długość fali λ każdej barwy
Tabelka z pomiarami
l.p. |
Stała siatki |
l |
Barwa prążka |
a1 |
a2 |
|
λ |
1 |
d = 5⋅10-6m |
0,42 |
FIOLETOWA |
0,035 |
0,033 |
0,034 |
4,036⋅10-7 |
2 |
|
|
|
|
|
|
|
3 |
|
0,42 |
ZIELONA |
0,042 |
0,043 |
0,0425 |
5,037⋅10-7 |
4 |
|
|
|
|
|
|
|
5 |
|
|
|
|
|
|
|
6 |
|
0,42 |
CZERWONA |
0,053 |
0,055 |
0,054 |
6,384⋅10-7 |
d - stała siatki
n - rząd widma
l - odległość siatki od ekranu
a - odległość między środkiem prążka nieugiętego, a środkiem prążka barwnego
Obliczamy długość fali dla poszczególnych barw n=1
Rachunek błędu
Wynikające błędy powstały z niedokładnego odczytu odległości a1 oraz a2 z powodu niewyrazistych, mało kontrastowych widm na ekranie. Błąd dla odległości między prążkami przyjmujemy 0,001 m, dla odległości od ekranu również 0,001m. Błąd obliczmy metoda różniczki zupełnej:
Δa = 0,001m
Δl = 0,001m
Wnioski
- Wynikające błędy powstały z powodu niedokładnego odczytu odległości a1 oraz a2, a także z powodu niewyrazistych i mało kontrastowych widm widocznych na ekranie
- Wyszły nam wyniki zgodne z danymi tablicowymi.
- Długość fali w kolejności od najdłuższej : czerwona, niebieska, zielona
- Najmniejszy błąd wystąpił przy pomiarze fali czerwonej ( najdłuższej ) i wynosił 1,13%
4