ur. 1841, zm.1919r.
RENOIR AUGUSTE - ojciec Jeana i Pierre'a, franc. malarz i rzeźbiarz; jeden z gł. reprezentantów impresjonizmu; 1862 63 uczył się w Paryżu w Atelier Gleyre, gdzie zaprzyjaźnił się z C. Monetem, J.F. Bazille'em i A. Sisleyem. Duży wpływ na jego wczesną twórczość wywarły dzieła kolorystów weneckich; ze współcz. mu malarzy oddziałali nań G. Courbet i E. Delacroix (Diana 1867, Kobieta w kąpieli 1870). Począwszy od słynnej wystawy u Nadara w Paryżu 1874, wystawiał wielokrotnie z impresjonistami (1876, 1877 i 1882). Obrazy Renoira z tego okresu to malowane krótkimi, lekkimi pociągnięciami pędzla, jasnymi, pastelowymi barwami z przewagą różu i błękitu, pełne migotliwego światła pejzaże (Droga wśród traw ok. 1875), martwe natury, a zwł. znacznie liczniejsze niż u pozostałych impresjonistów portrety i kompozycje figuralne (Loża 1874, Huśtawka 1877, Pani Charpentier z dziećmi 1878, Śniadanie wioślarzy 1881). W 1879 82 Renoir przebywał w pn. Afryce, następnie we Włoszech, gdzie poznał twórczość Rafaela i malowidła pompejańskie; pod ich wpływem, a także malarstwa D. Ingres'a, ok. 1882 odszedł częściowo od impresjonizmu; obrazy tego okresu cechuje wyraźniejszy modelunek² form, gładka faktura oraz chłodniejszy koloryt ( Kąpiące się 1884 87). Po 1886 w twórczości Renoira nastąpił nawrót do żywiołowego kolorytu z przewagą ostrych czerwieni; w licznych obrazach, gł. o motywie aktu kobiecego na tle pejzażu (Sąd Parysa 1914), Renoir osiągnął pełną równowagę barwy i mocno zaznaczonej formy. Pod koniec życia, od ok. 1913, Renoir uprawiał rzeźbę. Częściowo sparaliżowany, kierował pracą uczniów i przy ich pomocy tworzył w glinie akty i torsy; pozostawił też wiele rysunków i grafik. Wywarł duży wpływ na wielu malarzy młodszego pokolenia.

Śniadanie wioślarzy- 1881r.

Na obrazie tym Renoir namalował spotkanie swych przyjaciół w restauracji ogrodowej Alphonsa Fournaisa w Chatou nad Sekwaną. Do tej skomplikowanej kompozycji przygotowywał się wstępnie już na wielu innych obrazach.
Ten obraz przedstawia młodych ludzi rozmawiających, flirtujących i dobrze się bawiących. Czternaście postaci rozdzieliło się na mniejsze konwersujące grupy napełniając obraz przemiennością, która utrudnia określenie centrum kompozycji. Aczkolwiek dzieło wygląda jak zunifikowana całość, widza wciąga widok stołu bogato zastawionego potrawami. Patery z owocami, poszczególne kiście winogron i otwarte butelki wina są oznakami przyjemnego i wesołego śniadania, potwierdzającego radość życia. Dobry nastrój różnie odzianych gości restauracji wzmaga się wraz z jedzeniem i piciem, wszyscy są albo w pełni pogrążeni w rozmowach, albo zamyśleni. Wioślarze w podkoszulkach bez rękawów i słomianych kapeluszach spędzają spokojny dzień wspólnie z wycieczkowiczami ubranymi jak reprezentanci klasy średniej.
Renoir jest szczególnie dobrze znany z przedstawiania beztroskiego życia i radości z niego, co na tym obrazie podkreśla optymistyczna atmosfera i zadowolone, zaróżowione od wina twarze meżczyzn i kobiet.

Huśtawka, 1876r.
Kiedy obraz ten wystawiono po raz pierwszy w roku 1877 na trzeciej wystawie impresjonistów, został potraktowany jako swoista aluzja do okresu rokoka⁴. Temat atrakcyjnej kobiety na huśtawce w męskim towarzystwie pojawiał się bardzo często na obrazach wielu artystów. Scena umieszczona jest w ogrodzie na Montmantrze, gdzie przed paroma laty Renoir miał wynajęty atelier. Jeden z mężczyzn po lewej stronie to malarz N. Goeneutte; dama na huśtawce to najprawdopodobniej niejaka Jeanne, mieszkająca w sąsiedztwie. Cała kompozycja pogrążona jest w niemal przezroczystym oparze kilku pulsujących odcieni żółci, bieli i błękitu. Nowością jest metoda malowania z pomocą wolnych, miękkich pociągnięć pędzla, dzięki której zostały osiągnięte zostały tak jaskrawe kolory. Ówcześni krytycy uważali taki sposób malowania za wręcz obraźliwy, ponieważ zgodnie z ich poglądem lekkie warstwy farby na odzieży modeli wyglądały jak tłuste plamy.
Wydaje się, że czas na obrazie się zatrzymał, a kobieta na huśtawce i jej męscy adoratorzy żyją we własnym, zalanym przez słoneczne światło, beztroskim świecie. Wrażenie to pogłębia ledwo dostrzegalne balansowanie huśtawki.


Na tarasie, 1881r.

Biorac pod uwagę tło, bardzo podobne do pejzażu "Śniadanie wioślarzy". Został namalowany z doskonałym rozplanowaniem scenerii. Brzeg rzeki i miska z owocami na planie pierwszym, cały pejzaż na planie drugim, lustro wody z łódkami w tle, wszystko namalowane jaskrawymi farbami nanoszonymi z pomocą krótkich pociągnięć pędzla. Tylko dwie siostry i wielka donica zostały wyobrażone realistycznie, z ograniczonymi kolorowymi płaszczyznami, co czyni z nich statyczną dominantę obrazu. Za to okoliczny pejzaż wydaje się być w stałym ruchu, pośrodku szeleszczą liście w podmuchach lekkiego wiatru, a drugi plan i tło namalowane są w ciepłych odcieniach zieleni, żółci i brązu. Sportretowane sceny na tarasie są równie żywe dzięki intensywnej czerwieni, kolorowi pomarańczowemu i żółci, niebieskoczarnej sukni lub zielonej donicy. Renoir obraz ten namalował w wieku czterdziestu lat, cztery lata przed urodzeniem się pierwszego syna. W okresie tym na zamówienie kolekcjonerów często malował obrazy dzieci, które miały szczególne wzięcie, dzięki jego słynnej zdolności do ujmowania beztroskich dziecięcych postaci.

---