Antygona jako tragedia władzy.

Tragedie greckie miały misję rozważania zagadnień moralnych. Antygona także rozpatruje problem moralny, wynikający ze sporu, jaki zaistniał pomiędzy tytułową bohaterką a Kreonem.

Racje

Antygony	Kreona
kierowała się zasadami religijnymi	występuje w obronie prawa państwowego, pisanego
broniła praw religijnych, zwyczajowych, niepisanych	uznał Polinejka za zdrajcę ojczyzny, wroga państwa, dynastii i bogów
pragnęła zapewnić bratu spokój duszy, ważny dla życia pozagrobowego	wydawało mu się że każąc zwłoki, nagradza Etoeklesa za wierność ojczyźnie
nie chciała by jej rodzina okryła się hańbą za to, że nie pochowała zwłok	uważał, że wszyscy obywatele bez wyjątku powinni mu się podporządkować (uważa to za warunek praworządności)
wykazała miłość siostrzaną wymagającą ofiary życia	postępowanie Antygony uczy, jego zdaniem, nieposłuszeństwa wobec władzy
ocenę postępku Polinejkosa pozostawiła bogom	chce uchodzić za władcę sprawiedliwego, traktującego jednakowo nawet członków rodziny
twierdziła, że zmarli mają jednakowe prawo do pogrzebu, nie widziała różnicy między braćmi - uważała, że śmierć zmazuje winy,  a zmarły nie może już nic uczynić i nie może się bronić	boi się o swój autorytet jako przedstawiciela władzy

Obie strony reprezentują prawo i bezprawie. Prawo jednego bohatera jest bezprawiem drugiego. Dlatego Antygona i Kreon muszą upaść i ponieść klęskę.
Autor dramatu wyraźnie stoi po stronie Antygony. Świadczy o tym ostatnia pieśń chóru oraz sposób prezentacji tej bohaterki. Twórca stara się wywołać w nich współczucie dla siostry Polinejkosa. Naczelną ideą dramatu jest przekonanie, że zmarli mają prawo do pogrzebu.

W tragedii tej wystąpił konflikt na trzech płaszczyznach:

	dwoistość prawa
	interesów państwa i jednostki
	prawdy, rozumu i uczuć

---