Zginął w 44r. n.e. Stracony przez Heroda Agryppę (Dz 12:1,2).
Brat Jana, syn Zebedeusza (Mt 4:21).
Jemu i jego bratu, Janowi Jezus nadał przydomek: „Synowie Gromu” (Mk 3:17).
Razem z Jenem prosił Jezusa: „Daj nam zasiąść w twojej chwale, jednemu po twej prawicy, a drugiemu po twej lewicy” (Mk 10:37).
Wraz z Janem zostawili łódź oraz swego ojca i poszli za Jezusem (Mt 4:21).
On, piotr i Jan mogli widzieć wizję przemienienia (Mt 17:1-9).
Tylko jemu, Piotrowi i Janowi Jezus pozwolił wejść do domu Jaira, gdzie Jezus wskrzesił córkę tego przełożonego synagogi (Łk 8:51-56).
Napisał: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jak 4:8).
|
Przyprowadził Natanaela do Jezusa (Jn 1:45-47).
Powiedział do Natanaela: „Znaleźliśmy tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie, a także prorocy - Jezusa” (Jn 1:45).
Uczeń „z Betsaidy, miasta Andrzeja i Piotra” (Jn 1:44).
Powiedział do Jezusa: „Gdzie nakupimy dla nich chlebów, żeby jedli?” (Jn 6:5).
Jezus powiedział do niego: „Tyle czasu jestem z wami, a nie poznałeś mnie?” (Jn 14:9).
Nie czuł się kompetentny, by spełnić prośbę pewnych Greków, którzy mówili do niego: „Panie, chcemy zobaczyć Jezusa” (Jn 12:21).
Zwrócił się do Jezusa z prośbą: „Panie, pokaż nam Ojca i to nam wystarczy” (Jn 14:8).
|
Jego drugie imię to Bartłomiej (Łk 6:14).
Jego imię znaczy: „Bóg dał”.
Pochodził z Kany Galilejskiej (Jn 21:2).
Powiedział do Jezusa: „Tyś jest Syn Boży” (Jn 1:49).
Jezus powiedział o nim: „Oto naprawdę Izraelita, w którym nie ma podstępu” (Jn 1:48).
Usłyszał od Jezusa: „Zanim cię Filip zawołał, gdy byłeś pod drzewem figowym, widziałem cię” (Jn 1:48).
|
Od jego imienia określa się kogoś nieufnego.
Powiedział do apostołów: „Chodźmy i my, żeby z nim umrzeć” (Jn 11:16).
Jezus powiedział do niego: „Włóż tu palec i zobacz moje ręce” (Jn 20:27).
Powiedział od Jezusa: „Mój Pan i mój Bóg” (Jn 20:28).
Był nieobecny, gdy Jezus przyszedł do zebranych uczniów (Jn 20:24).
Jezus powiedział do niego: „Czy uwierzyłeś dlatego, że mnie ujrzałeś? Szczęśliwi, którzy nie widzą, a jednak wierzą” (Jn 20:29).
Jezus skierował do niego słowa: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jn 14:6).
|
Pocałunkiem zdradził swego mistrza (Łk 22:47,48).
Jezus nazwał go „synem zagłady” (Jn 17:12).
Za zdradzenie swego mistrza wziął 30 srebrników (Mt 26:15).
Do grona apostołów na jego miejsce wybrano Macieja (Dz 1:26).
Wśród apostołów nosił szkatułkę na pieniądze (Jn 13:29).
Powiedział: „Czemuż nie sprzedano tego wonnego olejku za trzysta denarów i nie dano biednym?” (Jn 12:5).
Uczeń Jezusa, który się powiesił (Mt 27:5).
Powiedział do naczelnych kapłanów: „Zgrzeszyłem, zdradzając krew człowieka prawego” (Mt 27:4).
|
Jego ewangelia zaczyna się rodowodem Jezusa - od Abrahama do Józefa (Mt 1:1-17).
Jego imię znaczy: „dar Jehowy”.
Jezus zastał go siedzącego w kantorze podatkowym i powiedział do niego: „Bądź moim naśladowcom” (Mt 9:9).
Uczeń Jezusa znany też jako Lewi (Mk 2:14).
Zapisał „kazanie na górze” (Mt 5:1 - 7:29).
Wydał w swoim domu wielkie przyjęcie dla Jezusa, gdy został przez niego powołany (Łk 5:29).
W swej ewangelii zamieścił informację o śnie żony Piłata (Mt 27:19).
|
Syn Marii, w której domu „wielu się zebrało i modliło” (Dz 12:12).
Pisarz drugiej księgi Chrześcijańskich Pism Greckich (Mk 1:1).
O niego doszło do sporu między Pawłem i Barnabasem (Dz 15:37-39).
Piotr w przekazywanych do niego pozdrowieniach nazywa go swoim synem (1Pt 5:13).
W pewnym momencie swego życia zrezygnował ze służby misjonarskiej (Dz 13:13).
Nazwał Jezusa cieślą (Mk 6:3).
Paweł powiedział o nim: „Jest mi przydatny w usługiwaniu” (2Tm 4:11).
|
Napisał ewangelię noszącą nazwę od jego imienia i Dzieje Apostolskie (Łk 1:1; Dz 1:1).
Paweł nazywa go umiłowanym (Kol 4:14).
Napisał, że teściową Piotra dręczyła „wysoka gorączka” (Łk 4:38).
Napisał, że Jezus wskrzesił z martwych syna wdowy z Nain (Łk 7:11-15).
Jako jedyny ewangelista napisał, że Jezus uzdrowił Malchusa (Łuk 22:51).
Jako jedyny ewangelista zapisał przypowieść o „miłosiernym Samarytaninie” (Łk 10:30-35).
Jego ewangelia zawiera przypowieść o „synu marnotrawnym” (Łk 15:11-32).
Jako jedyny utrwalił na piśmie przypowieść o „dwóch dłużnikach” (Łk 7:41-47).
|