10. Psychologiczny aspekt zarządzania
I. INTERAKCJA, KOMUNIKACJA KONTAKT.
KOMUNIKACJA – jest ważna w zarządzaniu firmą, ponieważ:
jest jedną z trzech umiejętności istotnych dla prawidłowego funkcjonowania firmy (umiejętności techniczne, społeczno-komunikacyjne, koncepcyjne);
jest ona procesem, w którym pracownicy dzielą się informacjami, pomysłami i uczuciami, a zatem umożliwia powstanie płaszczyzny porozumienia;
jej jakość wpływa na motywację pracowników i ich zadowolenie z pracy;
wzajemne korzystanie z siebie jako zasobów jest najskuteczniejszym sposobem funkcjonowania jakiejkolwiek organizacji;
z wyżej podanych powodów zwiększa efektywność funkcjonowania firmy.
INTERAKCJA – jednoczesna aktywność dwóch lub więcej osób, których działania są współzależne lub wzajemnie uwarunkowane.
KOMUNIKACJA – to przekazywanie wiadomości (informacji).
Komunikacja to nie tylko przekazywanie treści, ale również ważna jest forma przekazu. Obydwa te elementy są ważne.
Informacja zmniejsza niepewność.
Komunikacja zachodzi w trakcie interakcji, gdy są spełnione dwa warunki:
1. Treść (informacja) wymieniana między dwoma osobami ma dla nich takie same bądź podobne znaczenie ( w pierwszym przypadku mamy do czynienia z komunikacją pełną, w drugim z niepełną).
2. Komunikat nadawany jest po to, aby został odebrany i wywołał określoną reakcję u odbiorcy (intencjonalność).
KONTAKT – to szczególny rodzaj relacji interpersonalnej, charakteryzuje się bliskością psychiczną i niekiedy fizyczną, w którym uwagę nadawcy i odbiorcy jest wspólnie ukierunkowana na jakiś przedmiot, temat rozmowy
UWAŻNE SŁUCHANIE > UDZIELANIE INFORMACJI ZWROTNYCH
KONSTRUKTYWNA KRYTYKA PRACOWNIKA ( cele):
Zdobyć niezbędną wiedzę na temat pracownika, jego pracy oraz sposobu funkcjonowania
Przekazywać informację według następującej kolejności:
Wiadomość o charakterze pochwalno – pouczającym;
Wiadomość o charakterze korygująco – pouczającym;
Wiadomość o charakterze pochwalno – pouczającym;
Być konkretnym i unikać niejasności, również w stosunkach ( unikać zwrotów typu: pewne sprawy, znane wszystkim okoliczność, itp.)
Krytykować zadanie, a nie osobę.
Krytykować w tonie życzliwym.