SŁOWNIK:
Interpersonalny
Intrapersonalny
Facylitacja - wzajemny wpływ członków grupy, powodujący wzmożenie skłonności do danego typu zachowania, np. agresji, zmniejszający indywidualny krytycyzm względem zachowań negatywnych.
Infrahumanizacja – przypisywanie sobie i swojej grupie bardziej ludzkich odruchów, emocji, niż grupie obcej. Nie dotyczy to pierwotnych aspektów osobowościowych.
Counselling – nieterapeutyczna pomoc psychologiczna
Relacja rogeriańska – odtworzenie w autentycznej relacji pomiędzy terapeutą i klientem warunków bezwarunkowej akceptacji, tak by osoba mogła doświadczyć i rozwinąć te części siebie, których rozwój został zablokowany przez dawnych opiekunów stawiajacych wygórowane warunki akceptacji
Motywacja homeostatyczna - przymusowa, prawo veta, wspólna ludziam i zwierzętom, celem jest przywrócenie zaburzonej równowagi, służy przetrwaniu człowieka
motywacja heterostatyczna: dowolna, brak prawa veta, polega na realizacji odległych celów, typowo ludzka, służy rozwojowi (charakterystyczna dla rozwoju osobowości)
nurt eudajmonistyczny – wykorzystywanie potencjału i mocnych stron drogą do dobrostanu psychicznego człowieka
Afekty wtórne – dzięki procesom zachodzącym w korze mózgowej
Konkluzje ze slajdów Karwowskiej:
nawet niespecyficzne pobudzenie systemu refleksyjnego
ogranicza dyfuzyjne wpływy utajonego afektu na
formułowane sądy
Przypuszczamy, że wzbudzenie systemu refleksyjnego
uruchamia nawykową skłonność do poszukiwania
wyartykułowanych przesłanek własnych ocen
Istnieje związek między kształtowaniem się schematu JA i
powstaniem złożonych standardów oceniania
Wpływy utajonego afektu na formułowane sądy są tym
mniejsze im wyższy jest poziom wyodrębnienia schematu
JA spośród innych schematów poznawczych (Osoby, u
których odnotowano wysoki poziom odrębności
schematowej JA były w mniejszym stopniu podatne na
utajone oddziaływanie niż osoby o niskiej odrębności)
Wpływ utajonego afektu na formułowanie sądów jest
mniejszy u osób o wyższym stopniu złożoności standardów
osobistych niż u osób o niskim stopniu złożoności tych
standardów
Przypuszczamy, że uformowanie się JA sprzyja
refleksyjności - kierowaniu pytań do samego siebie, a to
pociąga za sobą wzrost odporności na wpływy
niespecyficznych „podpowiedzi” afektywnych co do tego jak
kryteria wartościowania:
utylitarne – użyteczne podmiotowi
normatywne – empatyczne
autonomiczne – wyróżniające podmiot, podbudowujące ego
DO PRACY:
“człowiek działa celowo” (kierunkowość działań, na podstawie intencjonalności buduje się tożsamość; zarówno dążenie do równowagi – zachowawczość, jak i jej braku, przekraczania - zmienność )
Autotransgresje (Kozielecki)
O jednostce moŜna myśleć jako o wielości
jakościowo roŜnych Ja, a zarazem jako o
jedności - konstelacji wzajemnie przenikających
się subsystemow Ja.
_Jednostka jest kimś, kto wychodzi na spotkanie
swojego świata z roŜnych pozycji, za
pośrednictwem wielu pojęć Ja, a jednocześnie
zachowuje znaczącą spojność, zarowno na
poziomie poszczegolnych części, jak i na
poziomie całego systemu
Rowan i Cooper (1999)
DIALOGOWE JA
Struktura składająca się z róŜnych pozycji
Ja (I-position), z których kaŜda kreuje
własne Ja przedmiotowe, będące
bohaterem specyficznej autonarracji
(Hermans, 1999).
_Pozycja podmiotowa jest rozumiana w
sposób zbliŜony do Bachtinowskiego
pojęcia głosu jako „mówiącej osobowości”
Źrodłem głosow (pozycji Ja) w indywidualnym umyśle
jest socjalizacja (por. Wertsch, 1991)
_ MoŜna tu widzieć analogię do „rzeczywistości
podzielanej” (shared reality) rozumianej jako proces
społecznej weryfikacji jednostkowego doświadczenia
(Hardin i Higgins, 1996; por. teŜ Higgins, 2000)
_ ...oraz do zjawiska „prywatnej publiczności” (private
audience, Baldwin, Holmes, 1987; Baldwin, 1997)
_ KaŜdej pozycji Ja odpowiada specyficzny
subiektywny „świat”, podzielany z konkretnymi
osobami - znaczącymi Innymi