Wprowadzenie do tematu
Wśród podstawowych pojęć odzwierciedlających społeczną istotę złego przystosowania można wyróżnić takie terminy jak: dewiacja, patologia społeczna, anomia, czy też przestępczość.
Określenie "dewiacja" jest chyba najbardziej pojemne, gdyż uwzględnia wszystkie przejawy odchylenia od normy społecznej, czy też kulturowej .
2.Czym jest dewiacja społeczna?
Pojęcie dewiacja społeczna pochodzi od łacińskiego deviatio co oznacza zboczenie (z drogi) oraz deviare, czyli zejść z drogi (na manowce). Wskazując na wieloznaczność tego terminu przytacza się trzy sposoby jego rozumienia, mianowicie:
ZBOCZENIE (np. z drogi prawości, zboczenia seksualne, stręczycielstwo)
PRZEJAW TZW. „ODCHYLENIA” (np. uznawanych wzorców społecznych, normalności, przestępczości)
BŁĄDZENIE (np. poprzez odrzucenie pewnych powszechnie akceptowanych wartości i prezentowanie postawy nonkonformistycznej)
zachowanie dewiacyjne stanowi naruszenie jakiegoś zbioru reguł, zasad oraz kto te reguły naruszył, sam czyn nie jest dewiacyjny, lecz staje się taki dopiero wówczas , gdy zostanie tak określony w rezultacie reakcji społecznej.
Dewiantem zaś jest ten, komu społeczna widownia przyczepiła dewiacyjną etykietkę, naznaczając go piętnem odmieńców.
Dewiacja często nie jest wyłącznie cechą danego zachowania, lecz również jest funkcją charakteru, siły i zakresu reakcji społeczne.
.
Howard Becker i Kai Erikson – amerykańscy socjolodzy zakładali, że dewiant nie ma wpływu na to, czy jego zachowanie będzie określane jako dewiacyjne i przez to może stać się ofiarą stygmatyzacji
4.Typologia w zależności zachowania jako dewiacyjnego ,w zależności od postrzegania (Howard Becker)
zachowanie błędnie oceniane – gdy jest zgodne z regułami, a postrzegane jest jako dewiacyjne
zachowanie konformistyczne – zgodne z regułami i nie postrzegane jako dewiacyjne
dewiacja czysta – jednostka łamie reguły i jej zachowanie jest postrzegane jako dewiacyjne
dewiacja ukryta (potencjalna) – jednostka łamie reguły, lecz jej zachowanie nie jest postrzegane jako dewiacyjne. jeżeli zakłada się, że dewiacja zależy od społecznej percepcji tego zjawiska, dopóki nie zostanie ona wykryta i określona przez społeczność jako dewiacja, pozostaje jedynie dewiacją potencjalną
5.Czym jest dewiacja seksualna?
.Dewiacje seksualne- ( inaczej-parafilie-zboczenie seksualne-zaburzenia preferencji seksualnych)
1 pojęciem nadrzędnym oznaczającym wszelkie odchylenia od normy w zachowaniu seksualnym, niezależnie od ich objawów oraz rodzaju, natężenia i czynników przyczynowych . Pojęcie dewiacji odnosi się do odchyleń od normy medycznej, czyli odchyleń patologicznych, jak i odchyleń od normy społecznej. (Imieliński,1990)
2 .Według definicji ICD-10 dewiacje polegają na tym, ze osoba odczuwa powtarzający się, nasilony popęd i ma wyobrażenia seksualne dotyczące niezwykłych przedmiotów lub działań. Osoba ta realizuje popęd seksualny, zgodnie z jego odczuciem i z tego powodu wyraźnie cierpi. Preferencja występuje co najmniej sześć miesięcy (Lew-Starowicz, 2000).
3. trudnym do precyzyjnego zdefiniowania i różnie opisywanym zaburzeniem potrzeby seksualnej. Cechą charakterystyczną dewiacji może być jej dziwaczność i odmienność realizacji potrzeby seksualnej, długotrwale występująca forma uzależnienia od czynników niezwykłych albo nie do przyjęcia..(J.Godlewski,1993)
Obecnie trwa dyskusja wśród specjalistów[15] i w mediach[16] nad naukowymi i politycznymi aspektami pozostawienia parafilii w DSM-V, bądź ich z niej usunięcia.
6. PRZYCZYNY PARAFILII
. Skąd biorą się parafilie? Jest to perspektywa psychodynamiczna i behawioralna. Choć żadna nie wyjaśniła tego w pełni, obydwie w dużym stopniu przyczyniły się do zrozumienia przez nas tego rodzaju zaburzeń.
Etiologia większości parafilii nie jest znana, choć istnieją hipotezy tłumaczące te zaburzenia:
Dewiacje seksualne czyli zboczenia mają trojakie przyczyny:
1. czynniki biologiczne: zaburzenia genetyczne, neurologiczne, hormonalne, uzależnienia;
2. czynniki psychiczne: uwarunkowania powstałe z fantazji erotycznych, pornografii “twardej”, urazy i szoki seksualne w wieku rozwojowym, zaburzenia identyfikacji płciowej, zaburzenia osobowości, uzależnienie od seksu;
3. czynniki kulturowe: wpływ subkultury, obyczajowość erotyczna.
Niektóre parafilie mogą występować łącznie z seksualnością normatywną.
8. Pięć warstw życia erotycznego .
By zrozumieć konstrukcję prawidłowo działającej seksualności człowieka należy przybliżyć strukturę życia erotycznego ,która podzielona została na 5 warstw, z których każda opiera się na warstwie niższej: /zaczynając od dołu/
1 tożsamość płciowa - nasza świadomość bycia mężczyzną lub kobietą, równoznaczna z posiadaniem odpowiednich narządów płciowych.
Jednakże, w niektórych przypadkach, tożsamość żyje własnym życiem i jest ona sprzeczna z posiadaniem określonych narządów. W większości jest wynikiem hipotetycznych procesów hormonalnych w okresie 2-4 miesiąca ciąży.
Zjawisko zaburzenia tożsamości płciowej powszechnie znane jest jako transseksualizm.
Transseksualista –to mężczyzna ,który czuje się kobietą w ciele mężczyzny ,i odwrotnie ,kobieta czująca się mężczyzną w ciele kobiety .Pragnie pozbyć się swoich narządów płciowych, chce posiadać żeńskie cechy i żyć jak kobieta. Ich tożsamość płciowa jest tak głęboko zakorzeniona i niezmienna, najlepszym wyjściem jest w zasadzie dopasowanie powierzchowności doza burzonej tożsamości./często dochodzi do operacji zmiany płci/
Skąd bierze się tak głęboko zakorzenione zaburzenie?
Jaki splot wydarzeń prowadzi do tego, że nie wyróżniająca się niczym pod względem fizycznym dziewczyna czuje się w rzeczywistości chłopcem lub że chłopiec czuje się dziewczyną?
Snujemy jedynie domysły, że tożsamość płciowa – normalna lub transseksualna – w większości jest wynikiem hipotetycznych procesów hormonalnych w okresie 2-4 miesiąca ciąży.
A konkretnie chodzi o wydzielanie się hormony maskulinizującego (androgenu). Uważa się, że poziom tego hormonu na tym etapie, nie tylko określa budowę genitaliów, ale również tożsamość płciową. Hormony płodu mają największy choć nie jedyny wpływ na kształtowanie się tej tożsamości.
Dziewczynka jak się nie rozpocznie wydzielanie androgenu, chłopiec jak się rozpocznie.
2.orientacja seksualna-którą zdradzają nasze fantazje erotyczne. Wyróżnić tu możemy:
- heteroseksualizm /fantazję dotyczą przedstawicieli płci przeciwnej/
- homoseksualizm /fantazje dotyczą przedstawicieli tej samej płci/
- biseksualizm / ……………………..dotyczą obojga płci/
3. zainteresowania /preferencje/seksualne- typy osobników , części ciała, sytuacje będące obiektem fantazji i pobudzenia seksualnego.
Jeśli ten obiekt zakłóca uczuciowe i erotyczne stosunki z drugą przychylną osobą ,oznacza to ,że została przekroczona granica pomiędzy normalnymi a zaburzonymi preferencjami seksualnymi.
4.rola płciowa-stanowi publiczną reprezentację tożsamości płciowej, to co dana jednostka mówi i robi ,by pokazać ,że jest kobietą lub mężczyzną.
5. realizacja seksualna
11. klasyfikacja wg,ICD-10, DSM- IV
12.Parafilie dzielą się na 3 kategorie
1.Podniecenie seksualne i preferencje dotyczące przedmiotów nieosobowych, do których zalicza się fetyszyzm i transwestytyzm
Podniecenie seksualne i preferencje związanych z cierpieniem i upokarzaniem, do których zalicza się sadyzm i masochizm
Pobudzenie seksualne i preferencje dotyczące nieprzychylności partnerów, do których zalicza się ekshibicjonizm, podglądactwo, skatologia telefoniczna frotteuryzm lub pedofilia
Parafilie mają na ogół charakter trwały i mogą się brać z:
- obsadzenia/kateksji/
- więzi emocjonalnej
Ludzie cierpiący na parafilie są często zadowoleni z własnego pożycia seksualnego, a jedynym ich problemem jest reakcja innych osób na ich skłonności.
Wielu miewa poczucie winy, okrywa się wstydem lub popada w depresję z powodu swych działań, które uznają za obrzydliwe i niemoralne.
Parafiliom często towarzyszy dysfunkcja seksualna, zwłaszcza przy nieobecności obiektu.
13 .FETYSZYZM
Posługiwanie się fetyszem oznacza podniecenie się dzięki martwemu przedmiotowi, na przykład bieliźnie, butom, stopom, włosom, gumie lub jedwabiowi. W wielu przypadkach fetysz nie jest groźny.
Na przykład: damska bielizna, podglądanie czy klaps podniecają wielu mężczyzn. Jeśli mężczyzna fantazjuje lub rozmawia zmysłowo o nich podczas stosunku z przychylną mu partnerką, parafilia ta może okazać się zabawna i prowadzić do wzrostu podniecenia.
Oznaką przekroczenia granicy dzielącej normalne fantazje od parafilii , jest to, że:
- osoba zaczyna je realizować
- przedmiot jest niezbędny do podniecenia
- osoba zaczyna się niepokoić swoim działaniem
- gdy obiekt zastępuje partnera
Zazwyczaj jednak partnerka może zacząć czuć się wykluczona: jeśli noszone przez kobietę majtki zastępują ją samą, a partner nie podnieca się, jeśli ona nie ma ich akurat na sobie, przedmiot ten nie stanowi już środka podniecającego, lecz kres podniecenia.
Fetyszysta często uprawia samogwałt, trzymając, pocierając lub wąchając obiekt albo prosi partnera, by go na siebie włożył lub go trzymał.
Co ciekawe, prawie wszystkie przypadki fetyszyzmu i ogromna większość wszystkich parafilii dotyczy mężczyzn. Zazwyczaj wstydzą się i mają poczucie winy w związku z ich preferencjami, co ogranicza liczbę kontaktów seksualnych z innymi ludźmi.
Regularnym skutkiem fetyszyzmu w przypadku nieobecności fetyszu są problemy z erekcją. Nierzadko obserwuje się także depresję, poczucie niepokoju, samotność. Ponadto fetyszyści od czasu do czasu wchodzą w konflikt z prawem. Niekiedy kradną obiekty stanowiące fetysz i mogą się masturbować w ich obecności.
Anaclitism - typ fetyszu związany z przedmiotami dziecięcymi.
Pediophilia - typ fetyszu związany z lalkami
Pigmalionizm - osiąganie stanu podniecenia płciowego na widok zdjęć pornograficznych, rzeźb ,posągów
Zoofetyszyzm - Zaburzenia seksualne, polegające na osiąganiu satysfakcji seksualnej pod wpływem widoku partnerki seksualnej, ubranej w skórę lub futro zwierzęcia.
15. TRANSWESTYTYZM (PRZEBIERANIE)
Transwestytyzm-występuje wtedy, gdy mężczyzna stale przebiera się w damskie stroje w celu osiągnięcia podniecenia seksualnego.
Zazwyczaj posiada kolekcję elementów damskiej garderoby i podczas masturbacji wyobraża sobie, że wygląda jak kobieta i nosi kobiece stroje.
Transwestytyzm utrzymywany jest zwykle w tajemnicy, chociaż żony transwestytów mogą znać ich sekret i iść im na rękę, współżyjąc z nimi przebranymi za kobiety. Nieujawnianie tych skłonności powoduje, że trudno jest ocenić skalę tego zjawiska, ale prawdopodobnie nie jest ona duża, dotyczy
ok.1 % dorosłych mężczyzn, kobiet -brak
Transwestyta może uważać, że posiada dwie osobowości: męską, która dominuje w jego codziennym życiu i żeńską, która pojawia się w momencie przebrania. Po za tym transwestyta jest normalnie zachowującym się mężczyzną.
Ponieważ większość transwestytów pragnie po prostu samotności, by mogli oddawać się swojemu nawykowi w sekrecie, należy zadać pytanie, dlaczego w ogóle należy uważać to za problem.?
Otóż często cierpią oni z powodu depresji, niepokoju, poczucia wstydu lub winy i choć pobudzenie seksualne podczas przebrania się jest dość wysokie, to transwestytyzm niekiedy upośledza uczuciowe relacje seksualne.
16. SADYZM I MASOCHIZM
Druga klasa parafilii obejmuje praktyki związane z zadawaniem cierpienia, uleganiem mu albo poniżaniem, będącymi źródłami seksualnego podniecenia i tworzą ją dwie zupełnie różne, choć wzajemnie się dopełniające zaburzenia.
Sadysta osiąga podniecenie, zadając cierpienie lub poniżając inną osobę. Masochista osiąga podniecenie, ulegając zadawanemu mu cierpieniu i poniżeniu.
W celu osiągnięcia podniecenia sadysta niejednokrotnie i umyślnie zadaje cierpienie partnerowi, który niekiedy w ogóle nie wyraża na to zgody.
Natomiast masochista niejednokrotnie i świadomie uczestniczy w działaniach, w wyniku których wyrządzana mu jest krzywda fizyczna, zagrożone jest jego życie lub w inny sposób zadawane jest mu cierpienie, co wywołuje podniecenie.
Nierzadko osoby o skłonnościach masochistycznych i sadystycznych poszukują siebie nawzajem, wchodzą w związek małżeński sadomasochistyczny. Obydwu zaburzeniom towarzyszą ciągłe fantazje na temat tortur, bicia, krępowania i gwałtu, co powoduje podniecenie.
Przykład: 50 TWARZY GREYA
17. EKSHIBICJONIZM
Ostatnia kategoria parafilii obejmuje podniecenie seksualne mimo braku przychylności partnera.
Jest to uważane w naszym społeczeństwie za czyn karalny. Aspekt przestępstwa bierze się z faktu, że pogwałceniu ulega wolność innych osób w zakresie decydowania o własnej seksualności.
Ekshibicjonizm zakłada eksponowanie własnych narządów płciowych obcym osobom, które ani się tego nie spodziewają, ani sobie tego nie życzą.
Samo okazanie stanowi końcowy akt seksualny i po nim ekshibicjonista nie podejmuje dalszych prób nawiązania kontaktu seksualnego ze swoją ofiarą. Zboczenie to najczęściej spotyka się u młodych mężczyzn, bardzo rzadko u kobiet.
Początek zaburzeń przed 18 rokiem a do 40 roku życia.
Ekshibicjoniści są względnie niegroźni, gdyż niezwykle rzadko próbują przemocy celem odbycia stosunku, mimo że przy obnażaniu się mogą sprośnymi słowami proponować odbycie stosunku.
Może być również ekshibicjonizm psychiczny, wyraża się on:
- w opowiadaniu historyjek seksualnych,
- drobiazgowym roztrząsaniem szczegółów z własnego życia seksualnego,
- opowiadaniu sprośnych kawałów,
- dwuznacznych sytuacji, czy pisaniu sprośnych listów.
Celem ich jest sprowokowanie podniecenia seksualnego u słuchaczy, które sprawia przyjemność samemu ekshibicjoniście.
18. WOYEURYZM (podglądactwo)
Polega na obserwowaniu nagich ciał, obnażaniu lub podejmowaniu czynności seksualnych z niczego nie podejrzewającą ofiarą.
Jednak samo podniecenie wywołane widokiem nagiej kobiety lub aktu płciowego nie jest jeszcze jednoznaczne z voyeuyzmem.
. W przeciwieństwie do voyeurystów normalni mężczyźni nie potrzebują oglądać nieświadomej tego obcej osoby, by osiągnąć podniecenie płciowe. A sam fakt nielegalnego i skrytego podglądania jest dla voyeurysty podniecający.
objawami voyeuryzmu są:
- silne podniecające fantazje seksualne, pojawiające się co najmniej 6 miesięcy
- impulsy lub zachowania dotyczące obserwowania nieświadomej tego nagiej osoby, lub takiej która się obnaża lub jest w trakcie aktywności seksualne
19. SKATOLOGIA TELEFONICZNA
– Stanowi powracające i silne pragnienie prowadzenia nieobyczajnych rozmów telefonicznych z osobami, które tego nie chcą.
Zaburzenie to najczęściej dotyczy mężczyzn. Bywa wiązane z ekshibicjonizmem, choć zdarzają się przypadki "czystej" skatologii. Zdarza się także progresja od wybierania przypadkowych numerów do regularnych rozmów z upodobaną rozmówczynią (w fazie tej sprawca jest bardziej podatny na wykrycie..
Rozmówcy cechujący się tą parafilią często dzwonią na telefony zaufania lub do losowo wybranych osób prywatnych. Źródłem satysfakcji jest podejmowanie obscenicznych tematów. Sprawcy najczęściej masturbują się podczas rozmowy[3].
20. PEDOFILIA
Pedofile preferują kontakty seksualne z dziećmi, które nie weszły jeszcze w okres dojrzewania i ujawniają swoje skłonności niejednokrotnie.
Niektórzy mogą po prostu rozbierać dziecko i przyglądać mu się, samemu obnażać się przy nim, onanizować się w jego obecności, delikatnie dotykać lub ocierać się o nie. Niektórzy posuwają się dalej i odbywają z dziećmi stosunki oralne, analne i waginalne, niekiedy przy użyciu siły.
Poza morderstwem , pedofilia jest najsurowiej karanym przestępstwem spośród parafilii. Około 30 % ogółu wyroków za przestępstwa seksualne zostało wydanych w związku z zarzutami o molestowanie nieletnich, jednak prawdopodobniej jest to zjawisko bardziej powszechne, niż się na ogół przyjmuje.
Inne przykłady dewiacji
21. AUTASSASINOFILIA
Dewiacja, której bodźcem seksualnym jest pozorowanie własnego zabójstwa.
Osoby, które cierpią na to zaburzenie często dosłownie ocierają się o śmierć, by osiągnąć rozkosz seksualną. Seksuolodzy uważają, że ten typ zachowań miewa w sobie dwa inne : ekshibicjonizm i masochizm.
22. HYBRISTOFILIA
– parafilia, w której jedynym lub preferowanym obiektem pożądania seksualnego mogą być osoby, które popełniły przestępstwo.
Często nakierowana na osoby które w społecznym odczuciu popełniły szczególnie brutalne zbrodnie np. morderstwo, gwałt.
Często stwierdza się to u kobiet, które przeżyły trudne dzieciństwo tj. były ofiarami nadużyć seksualnych lub znęcano się nad nimi.
kobiety te poszukują, więc mężczyzn, których mogą kontrolować i którzy im nie zaszkodzą. Dlatego idealni są dla nich mężczyźni w więzieniach, np. to osoby o dużej liczbie hibristoficznych zwolenniczek. (Charles Manson, Ted Bundy, Luce Magnotta, Anders Breivik).
Charles Manson - Większość życia spędził w więzieniu, skazywany za drobne przestępstwa (kradzieże, wyłudzenia), a w 1970 na dożywotnie pozbawienie wolności za namawianie do morderstwa Sharon Tate. W krótkich przerwach pomiędzy kolejnymi aresztowaniami (kilkakrotnie uciekał z więzienia) nagrywał muzykę i zajmował się stręczycielstwem. Manson był nieślubnym dzieckiem prostytutki. Kiedy zamknięto ją w więzieniu za napad z bronią w ręku, chłopiec zamieszkał m.in. z babcią, Hfanatyczką religijną. W latach 60. Mansona aresztowano na siedem lat pozbawienia wolności za stręczycielstwo.
Anders Breivik-norweski terrorysta,który w lipcu 2011 r.dokonał 2 zamachów –na siedzibe premiera Norwegii i na uczestników obozu Partii Pracy ,strzelając przez 1,5 godz z broni palnej do ludzi zabił 77 osób
23. FROTTEURYZM
(fr. Frottage – pocieranie) – rodzaj parafilii seksualnej. To stan w którym jedynym i preferowanym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest ocieranie się o ciało obcej osoby w zatłoczonych miejscach publicznych.
Frotteryści najczęściej korzystają z takich miejsc użyteczności publicznej jak: tramwaje, autobusy, kolejki, windy, trolejbusy czy miejsca z ciasnymi przejściami w pociągu.
Parafilia ta szczególnie w dużym nasileniu jest w Japonii (ze względu na przeludnienie). W 2001 roku ankieta przeprowadzona w dwóch tokijskich szkołach średnich ujawniła, że ponad 70% uczniów padło ofiarom frotteryzmu. By walczyć ze skalą tego zjawiska niektóre firmy przewozowe wprowadził kursujące w godzinach szczytu wagony tylko dla kobiet. Także parkingi rowerowe są częstym miejscem frotteryzmu, gdzie ofiarami padają kobiety pochylające się nad blokadą rowerową. Powstają filmy oparte na tematyce frotteryzmu.
Rozpoczyna się w okresie dojrzewania najczęściej dotyczy osób od 15 do 25 roku życia.
24. ZOOFILIA
rodzaj parafilii seksualnej: stan, w którym jedynym lub preferowanym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest wykonywanie czynności seksualnych przy udziale zwierząt.
Przykładowo można wymienić:
avisofilię (pobudzenie seksualne związane z ptakami),
ekwinofilię pociąg seksualny do koni
, kynofilię (zoofilia związana z psami),
ofidyfilię (podniecenie związane z kontaktem z wężami) czy nawet formikofilię (pobudzenie związane z owadami).
ICD-1- okresla zoofilię jako rodzaj "innych zaburzeń preferencji seksualnych"[1], natomiast DSM-III i IV jako rodzaj „parafilii niewyspecyfikowanej gdzie indziej”.
25. SALIROMANIA
fr. Salir – pobrudzić, jest to popęd do pobrudzenia innych ludzi atramentem, sadzami, moczem, kałem lub innymi odrażającymi substancjami celem zaspokojenia sekaulnego.
Przyczyną tego jest przesadne wpajanie czystości w dzieciństwie, dlatego znieważenie i upokorzenie partnera przez pobrudzenie go tymi substancjami wywołuje silne podniecenie.
Zboczenie to ma charakter przeważnie zastępczy i występuje u osobników, którzy z powodu impotencji nie mogą odbywać prawidłowych stosunków płciowych.
26. NEKROFILIA
zboczenie polegające na skłonności do działań seksualnych ze zwłokami, popęd płciowy wyraźnie ukierunkowany na martwe ciało.
Nazwa pochodzi od grec. Słowa nekros – martwy. Nekrofilia jest najrzadziej spotykanym zboczeniem seksualnym.
Można wyróżnić trzy grupy nekrofilów:
1.Osobnicy z silnymi skłonnościami sadystycznymi, którzy okaleczają i rozczłonkowują zwłoki, do celów seksualnych używają ciała wtedy gdy po zamordowaniu jest ono jeszcze ciepłe.
2. Fetyszyści dla których martwe ciało pełni rolę fetysza
3. Osobnicy, którzy ze względów zawodowych mają ścisły kontakt ze zwłokami (pracownik prosektorium)
Niektórzy sądzą, że działania nekrofilne mogą być uwarunkowane nerwicą natręctw.
Specyficzna forma nekrofilii polega na tym, że mężczyzna osiąga orgazm seksualny jedynie wówczas gdy jego partnerka w czasie stosunku leży jak martwa. W niektórych pokojach publicznych istnieją specjalne pokoje zmarłych, w których prostytutka gra rolę zmarłej wśród czarnych zasłon i płonących świec.
27. ALTOCALCIPHIA
To inaczej ekscytacja, jaka rodzi się przede wszystkim u mężczyzn na widok…wysokich obcasów. Szpilki to nie tylko obowiązkowy element szykownego stroju. Dla wielu są wyjątkowo kuszącym bodźcem seksualnym. Zastanawiałaś się, dlaczego wszystkie lateksowe stroje wzbogacone są o niebotycznie wysokie obcasy?
Dla altocalciphilów patrzenie, całowanie i lizanie stóp w seksownych butach to nie lada przyjemność. Podobno dreszczyk emocji wywołuje już sam odgłos uderzania obcasów o posadzkę…
28. ASFIKSJOFILIA
Ten rodzaj dewiacji to wyjątkowo niebezpieczny rodzaj seksualnych preferencji. W tym przypadku podniecającym bodźcem jest niedotlenienie, będące skutkiem duszenia bądź poddania się podduszeniu. W sklepach erotycznych nie brakuje specjalnych masek ograniczających dopływ tlenu. „Domową metodą” jest zakładanie na głowę foliowej torebki lub worka
29. Dendrofilia
Zboczenie seksualne, o którym mowa, objawia się nieodpartą chęcią odbycia stosunku płciowego z drzewem.
W większości społeczeństw jest to naganne moralnie i społecznie, więc dendrofile muszą się ukrywać, gdyż leczenie tej choroby jest w przebiegu niezwykle okrutne i bolesne
Miłośnik Dziupli – osoba cierpiąca na dendrofilię, jedną z najgroźniejszych chorób cywilizacyjnych obecnego stulecia.
Sadzi drzewa.
Przebywa przy drzewach nocami.
Mówi do drzew.
Wydaje dziwne odgłosy przy dotknięciu drzewa.
Układa szyszki i inne żołędzie w ozdobne wzorki.
Uważa, że jego przypadłość jest orientacją seksualną.
Holenderscy politycy uważają, że dendrofilia to orientacja seksualna, jak heteroseksualizm i postulują używania nazw dendroseksualizm, bo „-filia” się źle kojarzy. Aktywiści dendrofilscy idą jednak dalej. Chcą zalegalizowania swoich związków z drzewami i pełnych praw związków homoseksualnych. Oznacza to, że dendrofil mógłby dostać wysokie odszkodowanie od państwa, za ścinkę swojego partnera. Aktywiści żądają tolerancji dla najmniejszości seksualnych, zabronienia leczenia dendrofilii, refundowanych przez państwo operacji wyjmowania z narządu płciowego drzazg, utworzenia fundowanej z podatków organizacji na rzecz afirmacji dendrosekualizmu, a także usunięcia szablonu „choroby” z tego artykułu i zastąpienie go szablonem „orientacje seksualne”.
30. TRICHOTILOMANIA
Trichotillomania to nazwa zaburzenia, które polega na niemożności powstrzymywania się od wyrywania sobie włosów – z głowy, brwi, rzęs. Niekiedy przymusowi wyrywania włosów towarzyszy trichofagia, czyli przymus ich zjadania.
Trichotillomania to zaburzenie, które, zwłaszcza jak widzi się je po raz pierwszy, może szokować, niepokoić, przerażać, odstraszać.
Trichotillomania należy do zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, które wciąż nie zostało w pełni sklasyfikowane.
Trichotillomanii mogą towarzyszyć:
bóle głowy
problemy ze snem
osłabienie pamięci, koncentracji
niekiedy inne objawy fizjologiczne – nudności, bóle brzucha.
Na trichotillomanię mogą cierpieć zarówno dzieci, jak i dorośli. Jednak najwyższy odsetek zachorowań notuje się w
grupie wiekowej 12 – 13 lat.
Ocenia się, że ok. 3 – 5 %. populacji może być dotkniętej tym zaburzeniem. W 90 proc. dotyczy ona kobiet.
– to łyse miejsca na głowie,
- rzadkie rzęsy, brwi, lub wręcz ich brak. Prawie każda osoba cierpiąca na TTM ukrywa swój problem, stara się jakoś zamaskować zmiany na ciele i nie przyznaje się przed otoczeniem do swojego problemu.
-m.in. w zmianach chemicznych mózgu.
- naukowcy wskazują na podłoże biologiczne, upatrując przyczyn w mutacjach genowych,
- traumatycznym rozstaniem z matką (lęk separacyjny),
- przemocy seksualnej, emocji.
- traumatyczne przeżycie.
- metodami psychoterapeutycznymi (terapia behawioralno-poznawcza)- farmakologicznymi. (antydepresyjne, selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny)
- wsparcie bliskich. I zmiana srodowiska (niezrozumiane, zagubione).
31. Parafilia a choroba
Relacja między parafilią a chorobą, w znaczeniu medycznym
Pojmowanie parafilii jako choroby, oparte na modelu medycznym i biologicznym pomija czynniki i mechanizmy społeczne, przez co utożsamia zachowanie odbiegające od normy społecznej z chorobą psychiczną.
Parafilia nie jest najczęściej zachowaniem chorobowym, lecz zachowaniem sprzecznym z normą społeczną (odchyleniem seksualnym niepatologicznym).
Część osób przejawiających zachowania parafilne ma normalną, niezaburzoną osobowość.
Obecność parafilii nie oznacza bezwarunkowo wskazania do leczenia. W przypadku odchyleń seksualnych niepatologicznych możliwość leczenia należy rozważyć, gdy człowiek cierpi z ich powodu.
Cierpienie w tym przypadku jest najczęściej skutkiem konfliktu zewnętrznego
Celem leczenia nie powinno być usunięcie parafilii (które jest często niemożliwe), lecz uwolnienie człowieka od cierpień z nią związanych, a więc jego psychiczne dostosowanie się do niej
32. LECZENIE PARAFILII
Parafilie seksualne rzadko wygasają samoczynnie ale niekiedy można je zmniejszyć poprzez:
- działania psychoterapeutyczne,
- obiecujące skutki daje połączenie terapii poznawczej i behawioralnej.
W niektórych przypadkach
- kastracja chemiczna ( w przypadku przestępców seksualnych) oraz
- działanie leków hamujących wydzielanie testosteronu czy androgenów
czy leków antydepresyjnych.
.