Izabela Łęcka jako kobieta fatalna, doprowadzająca do zguby Stanisława Wokulskiego. Próżna i egoistyczna, Łęcka przyzwyczajona jest do hołdów, składanych przez mężczyzn. Nie potrafi odróżnić prawdziwego uczucia od umizgów. Postać Izabeli, jej kaprysy i nastroje, odbijają się na zachowaniu Wokulskiego, stosunku do interesów i współpracowników.
Przeciwieństwem Łęckiej jest Helena Stawska, równie urocza, ale uczciwa, dobra, prostolinijna. Stawska  od razu rozpoznaje zalety Wokulskiego i zakochuje się w nim.