Mięśnie utrzymujące postawę ciała

  Ruchowy aparat człowieka, którego osią jest kręgosłup, zbudowany jest z kości, chrząstek i tkanki łącznej. Nie może on samodzielnie utrzymywać swojej pozycji ani jej zmieniać. Dopiero mięśnie, które można tu porównać do elastycznych lin przy maszcie, umożliwiają prawidłową stabilizację i ruchy ciała. 

Za utrzymanie postawy w pozycji stojącej odpowiedzialne są następujące mięśnie:

z przodu: 
- mięśnie szyi, 
- mięśnie klatki piersiowej, 
- mięśnie brzucha, 
- mięsień czworogłowy uda  

z tyłu: 
- prostownik grzbietu, 
- mięśnie pośladkowe, 
- mięśnie kulszowo-goleniowe.

Mięsień czworoboczny 
(musculus trapezius) 

• Płaski, szeroki, trójkątny, prawy i lewy (kształt rombu);

• Położony w okolicy karku i górnej części grzbietu;

• Rozpoczyna się między 12 żebrem, kończąc na wyrostkach poprzecznych kręgów lędźwiowych i grzebieniu łopatki.

Mięsień czworoboczny 
(musculus trapezius) c.d 

Działanie poszczególnych części m.czworobocznego na obręcz barkową jest różne. Część górna dźwiga bark ku górze (gest „wzruszania ramionami”), zgina głowę ku tyłowi. Część środkowa zbliżą łopatkę do kręgosłupa. Część dolna opuszcza bark lub też unosi tułów ku górze.

Mięsień czworoboczny 
(musculus trapezius) c.d 

• Gdy się kurczy obniża 12 żebro i zgina kręgosłup w swoją stronę. Przy działaniu obustronnym ustala odcinek lędźwiowy kręgosłupa.

Mięsień najszerszy grzbietu 
(m. latissimus dorsi)

• Położony w dolnej okolicy grzbietu i bocznej- klatki piersiowej;

• Cienki i płaski;

• Ma największą powierzchnię ze wszystkich mięśni;

• Kształt- trójkąt, podstawa skierowana ku kręgosłupowi a wierzchołek do dołu pachowego.
   

Mięsień najszerszy grzbietu 
(m. latissimus dorsi) c.d 

*Początkowymi punktami przyczepu tego mięśnia są: wyrostki kolczyste 6 ostatnich kręgów piersiowych, wyrostki kolczyste kręgów lędźwiowych, grzebień krzyżowy pośrodkowy, warga zewnętrzna grzebienia biodrowego (w jego tylnej części), powierzchnia zewnętrzna 9 lub 10-12 żebra, oraz kąt dolny łopatki. Przyczepem końcowym jest grzebień guzka mniejszego kości ramiennej (crista tubelculi minoris humeri).  

*Mięsień ten współpracuje z m. piersiowym większym przy opuszczaniu wysoko podniesionego ramienia lub np. podciąganie się na drążku; 
*Mięsnie obu stron działają jako dźwigacze dolnych żeber – pomocnicze mięśnie wdechowe; 

*Natomiast brzeg boczny tego mięśnia staje się twardy podczas kaszlu- podczas wydechu 
*Czynność -przywodzenia, obracania do wewnątrz i zginania ramienia obraca ramię do wewnątrz, obniża łopatkę do kręgosłupa.

 Mięsień równoległoboczny (mniejszy i większy) (m. rhomboideus)

• Szeroki, czworokątny, cienki, równoległy przebieg włókien;

• Położony w dolnej części karku i górnej części grzbietu;

• Przyczep początkowy: wyrostki kolczyste dolnych kręgów szyjnych i górne piersiowe, włókna biegną skośnie do dołu. Przyczep końcowy: brzeg przyśrodkowy łopatki:

  • Mniejszy (górna) - powyżej grzebienia łopatki,

  • Większy (dolna) - poniżej grzebienia łopatki,

Mięsień równoległoboczny c.d 

• Czynność- m. równoległoboczny pociąga łopatkę w kierunku przyśrodkowym i ku górze (do kręgosłupa), wskutek skośnego przebiegu włókien zwłaszcza dolny kąt łopatki przesuwa przyśrodkowo i ku górze.
   

Mięsień płatowaty głowy i szyi  
(m. splenius capitis, cervicis) 

• Do mięśni głowy i szyi zaliczamy mięśnie żuchwy, mięśnie mimiczne i mięśnie szyi (powierzchowne i głębokie).

• Mięśnie żwaczowe - ich zadaniem jest zapewnienie ruchu w stawie skroniowo-żuchowym żuchwy w procesie gryzienia, rozdrabniania, miażdżenia pokarmu, zwieranie i przyciskanie żuchwy do szczęki.

Mięśnie mimiczne (mięśnie twarzy) - ich przyczepy znajdują się w skórze twarzy (jedynym mięśniem mającym przyczep kostny a należącym do tej grupy jest mięsień policzkowy). Skurcz tych mięśni powoduje zmiany rysów twarzy, zamykanie i otwieranie powiek, szpary ustnej, układaniu warg do gwizdu, ssania. (przykładem mogą tu być mięsień okrężny ust lub mięsień okrężny oka).

• Mięśnie szyi ułożone warstwowo tworzą grupę powierzchowych leżących mięśni, do których należą: mięsień szeroki szyi, mięsień mostkowo-sutkowo-obojczykowy. Zadaniem tych mięśni jest prostowanie, zginanie i odchylanie ku tyłowi głowy. Głębiej leżą mięśnie nadgnykowe, podgnykowe. Warstwę mięśni leżących najgłębiej tworzą mięśnie pochyłe oraz mięśnie długie głowy i szyi.

Mięsień najdłuższy (Musculus longissimus)  

• parzysty mięsień znajdujący się w warstwie głębokiej mięśniówki tułowia. Leży po obu stronach kręgosłupa w bruździe między wyrostkami kolczystymi kręgów a kątami żeber i biegnący równolegle do kręgosłupa. Wraz z mięśniem biodrowo- żebrowym jest głównym prostownikiem grzbietu. Mięsień najdłuższy dzieli się na trzy następujące pasma:

• m. najdłuższy klatki piersiowej (łac. longissimus thoracis) -Ścięgna tego pasma biegną od wyrostków poprzecznych kręgów piersiowych od Th5 do Th12, kończąc się na wyrostkach poprzecznych kręgów lędźwiowych oraz kątach żeber od 2 do 12 żebra.

• m. najdłuższy szyi (łac. longissimus cervicis) - Przyczep początkowy stanowią wyrostki poprzeczne kręgów piersiowych od Th1 do Th6, natomiast przyczep końcowy znajduje się na guzkach tylnych kręgów szyjnych od C2 do C5.

• m. najdłuższy głowy (łac. longissimus capitis)- Pasmo rozpoczyna się na wyrostkach poprzecznych kręgów piersiowych od Th1 do Th6 oraz kręgów szyjnych od C3 do C7. Przyczepem końcowym tego mięśnia jest wyrostek sutkowaty kości skroniowej.

 
 
 
 

Wspólnym działaniem wszystkich części mięśnia najdłuższego jest prostowanie i zginanie do tyłu grzbietu. Utrzymuje on równowagę tułowia w czasie chodzenia, a przy głębokim wdechu prostuje kręgosłup.

 
 
 
 

Miesień prostownik grzbietu  

Mięsień prostownik grzbietu tworzy masę złożoną z kilku części, ciągnących się od kości krzyżowaej aż do czaszki. początek mięśnia stanowi jednolitą masę, która zaczyna się dzielić dopiero w górnej części okolicy ledźwiowej na trzy części: 
1.Leżący bocznie - m. biodrowo - żebrowy 
2.Leżącyśrodkowo - m. najdłuższy 
3.Leżący przyśrodkowo - m. kolcowy 
Każdy z tych mięśni dzieli się na trzy części; zależnie od okolicy przez którą przebiega

Mięsień pośladkowy 

• Wielki -duży, mający 3-4 cm grubości mięsień, z długą, wachlarzowatą linią przyczepu. Zbudowany jest z silnych pasm mięśniowych, zaznaczających się wyraźnie szczególnie na powierzchni zewnętrznej. Powierzchnia zewnętrzna m. gluteus maximus jest podłożem dla skóry, do której przylega poprzez powięź, oraz grubej warstwy podściółki tłuszczowej pośladków

Przyczepy

• Musculus gluteus maximus rozpoczyna się w górze wzdłuż długiej linii od:

-powięzi piersiowo-lędźwiowej,

-części powierzchni pośrodkowej talerza kości biodrowej, leżącej do tyłu od kresy pośladkowej tylnej,

-bocznego brzegu kości krzyżowej i guzicznej,

-więzadła krzyżowo-guzowego.

• Przebieg włókien m. gluteus maximus jest niemal równoległy i skośny ku dołowi oraz do boku:

-włókna górnej części szeroką blaszką ścięgnistą przechodzą nad powierzchnią boczną krętarza większego kości udowej, kończąc się w głębokiej warstwie pasma biodrowo-piszczelowego powięzi szerokiej uda przykrytej przez jego pasma powierzchniowe,

-włókna dolnej części przyczepiają się grubym płaskim ścięgnem do guzowatości pośladkowej kości udowej.  

Czynność

Jest najsilniejszym prostownikiem stawu biodrowego, oprócz tego silnie skręca udo na zewnątrz. Przez swój przyczep udowy przywodzi udo, a dzięki przyczepowi powięziowemu odwodzi je. Działając na powięź szeroką uda prostuje kolano. Najważniejszą funkcją m. pośladkowego wielkiego jest utrzymywanie pionowej postawy ciała przy współpracy z mięśniami grupy przedniej. Działając obustronnie kontroluje statykę górnej części ciała, chroni tułów przed upadkiem do przodu oraz przesuwa miednicę do przodu (np. podczas wiosłowania). Mięsień ten jest najczęstszym miejscem wykonywania zastrzyków domięśniowych.
 

Mięsień pośladkowy średni 

• leży pod mięśniem pośladkowym wielkim i pod powięzią pośladkową.

• Przyczep początkowy: powierzchnia pośladkowa talerza kości biodrowej, powięź pośladkowa. Włókna tego mięśnia zbiegają się wachlarzowato i przyczepiają się na krętarzu większym kości udowej.

• Czynność mięśnia: przy ustalonej miednicy jest to najsilniejszy odwodziciel uda, przy ustalonym udzie tzn. stanie na jednej nodze przyciąga miednicę do krętarza większego unosząc stronę przeciwną miednicy. Ze względu na wachlarzowaty przebieg włókien przednia i tylna część mięśnia działa antagonistycznie tzn. przednia część zgina staw biodrowy, a tylna prostuje staw biodrowy. Część przednia obraca udo do wewnątrz, a tylna obraca udo na zewnątrz.

• Mięsień pośladkowy średni unerwiony jest przez nerwy pośladkowe górne.

 

 

Mięsień pośladkowy mały 

Przyczepem początkowym mięśnia jest powierzchnia pośladkowa talerza kości biodrowej, między kresą pośladkową przednia i dolną. Dalej włókna mięśniowe zbiegają się wachlarzowato w kierunku powierzchni przedniej krętarza wielkiego, na którym przyczepia się silne ścięgno mięśnia. Między właśnie tym ścięgnem i szczytem krętarza znajduje się kaletka maziowa.

Funkcje:

• odwodzi kończynę

• powoduję zginanie lub prostowanie stawu biodrowego

• cześć przednia obraca udo do wewnątrz, tylna zaś obrót na zewnątrz

Mięsień dwugłowy uda 

Posiada on dwie głowy - długą i krótką, różniące się pochodzeniem i miejscem przyczepu. Przyczepy początkowe: głowa krótka przyczepia się do wargi bocznej kresy chropawej. Głowa długa przyczepia się do powierzchni tylnej guza kulszowego. Przyczep końcowy mają na głowie strzałki.

Funkcja  
 

Względem uda i stawu biodrowego:

• prostownik uda

• przywodziciel uda

• słabo obraca udo w obie strony

Względem stawu kolanowego:

• zginacz

• odwracacz

Główną czynnością tego mięśnia jest zginanie stawu kolanowego, spełnia on jeszcze role prostownika w stawie biodrowym poprzez swój przyczep na guzie kulszowym. Może on unosić miednicę, gdy udo zostanie ustalone, a ponadto dzięki głowie krótkiej także ją obniżać.

Mięsień czworogłowy uda

• Mięsień czworogłowy uda (quadriceps femoris) - duży, gruby mięsień wypełniający grupę przednią mięśni uda. Cztery działające niezależnie głowy posiadają oddzielne przyczepy początkowe i wspólny przyczep końcowy.

• Jest to najsilniejszy prostownik stawu kolanowego- antagonista mięsnia dwugłowego uda /biceps femoris/ i stabilizowanie kolana w płaszczyźnie strzałkowej. Zgięcie w stawie biodrowym.

• Przyczep początkowy: kolec biodrowy przedni dolny (m. prosty, przednia i boczna strona kości udowej), -przyczep końcowy: guzowatość piszczeli (poprzez rzepkę i jej więzadło)

Quadriceps femoris ma cztery głowy:

• rectus femoris (mięsień prosty uda) przyczepia się do kolca biodrowego przedniego dolnego, do górnego brzegu panewki i dochodzi do wspólnego ścięgna.

• vastus medialis (mięsień obszerny przyśrodkowy) - do wargi przyśrodkowej kresy chropawej, aż do wysokości kresy międzykrętarzowej i dochodzi do wspólnego ścięgna.

• vastus intermedius (mięsień obszerny pośredni) - do przedniej powierzchni trzonu k. udowej obejmując 2/3 górne przedniej powierzchni trzonu i do kresy międzykrętarzowej oraz do wspólnego ścięgna.

• vastus lateralis (mięsień obszerny boczny) - do wargi bocznej kresy chropawej, do bocznej powierzchni krętarza większego , do części bocznej linea intertrochanterica i do przegrody międzymięśniowej bocznej.

 
 
 

Mięsień trójgłowy łydki

Mięsień trójgłowy łydki składa się z dwóch mięśni: m. brzuchatego łydki mającego dwie głowy oraz z m. płaszczykowatego mającego jedna (trze­cia) głowę i leżącego pod m. brzuchatym łydki. Miesień brzuchaty łydki zgina stopę i odrywa od ziemi piętę. Współdziała z mięśniami zginaczami uda w zginaniu kończyny w stawie kolanowym. Mięsień płaszczykowaty jest w całości pokryty m. brzucha­tym łydki, z którym współdziała w zginaniu stopy.

Mięśnie tłoczni brzusznej:

• mięsień prosty brzucha

• mięsień skośny zewnętrzny brzucha

• mięsień skośny wewnętrzny brzucha

• mięsień poprzeczny brzucha

• mięsień czworoboczny lędźwi

• przepona

• mięśnie dna miednicy

Mięsień prosty brzucha ( musculus rectus abdominis)  

Funkcje mięśnia prostego:

• zgina tułów,

• obniża klatkę piersiową do miednicy (mięsień wydechowy),

• wzmacnia tłocznię brzuszną,

• obniża żebra,

• unosi miednicę

Mięsień prosty brzucha ( musculus rectus abdominis)  

Mięsień współdziałający z mięśniami płaskimi brzucha, przeponą i mięśniami krocza w wytwarzaniu tłoczni brzusznej (prelum abdominale). Jego przyczepami początkowymi są chrząstki żeber V-VII, wyrostek mieczykowaty mostka oraz więzadło żebrowo-mieczykowe, zaś końcowymi spojenie łonowe i grzebień łonowy kości miednicznej. Przedłuża się u mężczyzn w więzadło wieszadłowe prącia (ligamentum suspensorium penis) i w więzadło wieszadłowe łechtaczki (ligamentum suspensorium clitoridis) u kobiet. Objęty jest pochewką mięśnia prostego brzucha (vagina musculi recti abdominis). Posiada tzw. smugi ścięgniste (intersectiones tendineae).

Mięsień skośny zewnętrzny brzucha

Mięsień skośny zewnętrzny ( musculus obliquus externus abdominis) - jeden z mięśni brzucha. Jego przyczepem początkowym jest powierzchnia zewnętrzna V – XII żebra, a przyczepami końcowymi - grzebień biodrowy, więzadło pachwinowe i kresa biała. Jest unerwiony przez nerwy międzyżebrowe V-XII, nerw biodrowo-podbrzuszny i nerw biodrowo-pachwinowy.

Funkcje:

• zgina kręgosłup i obraca tułów w stronę przeciwną,

• skurcz obustronny zgina kręgosłup do przodu i pociąga klatkę piersiową ku dołowi (mięsień wydechowy),

• jednostronny skurcz mięśnia skręca tułów i kręgosłup w stronę przeciwną,

• obraca tułów w stronę przeciwną,

• zgina i pochyla w bok,

• unosi miednicę.

Mięsień skośny wewnętrzny brzucha 

Mięsień skośny wewnętrzny brzucha ( musculus obliquus internus abdominis) - mięsień umiejscowiony pod mięśniem zewnętrznym brzucha, rozciągający się od kresy białej do grzebienia biodrowego i powięzi piersiowo-lędźwiowej. Jego przyczepy końcowe to powięź lędźwiowo-biodrowa i grzebień kości biodrowej.

Funkcje:

• jednostronnie obraca i zgina tułów w tę samą stronę,

• obustronnie zgina tułów do przodu (mięsień wydechowy),

• współdziała ze skośnym zewnętrznym tej samej strony powodując boczne zgięcie tułowia

• obniża żebra,

• od dolnego brzegu mięśnia odczepia się wiązka włókien, która tworzy mięsień dźwigacz jądra.
   

Mięsień poprzeczny brzucha

Mięsień poprzeczny brzucha ( musculus transversum abdominis) - jeden z mięśni biorących udział w wytwarzaniu tłoczni brzusznej.

Przyczepy:

• przyczepy początkowe - powięź wewnętrzna VII – XII żebra, powięź piersiowo-lędźwiowa,

• przyczepia się do powięzi piersiowo-grzbietowej i biegnie do kresy białej.

Funkcje:

• zbliża żebra do płaszczyzny pośrodkowej,

• zwęża klatkę piersiową (mięsień wydechowy)

• zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej,

• od dolnego brzegu mięśnia odczepia się wiązka włókien, która z podobną wiązką mięśnia skośnego wewnętrznego brzucha tworzy mięsień dźwigacz jądra.
   

Mięsień czworoboczny lędźwi 

Mięsień czworoboczny lędźwi ( musculus quadratus lumborum) - mięsień ludzki stanowiący tylną ścianę brzucha. Położony po obu stronach kręgosłupa lędźwiowego i składa się z dwóch warstw.

Rozpoczyna się pod 12 żebrem, a kończy na wyrostkach poprzecznych kręgów lędźwiowych oraz grzebieniu biodrowym. Kurcząc się obniża 12 żebro i zgina kręgosłup w swoją stronę. Przy działaniu obustronnym ustala odcinek lędźwiowy kręgosłupa.
 

Przepona

Mięsień płaski oddzielający jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej, wsklepiony do klatki piersiowej, przyczepiający się w okolicy lędźwiowej do żeber i do wyrostka mieczykowatego mostka, przez które przechodzą: żyła główna dolna, przełyk i aorta zstępująca oraz inne narządy. 
Przepona w czasie skurczu obniża się, powodując zwiększenie objętości klatki piersiowej, czego wynikiem jest wdech. Z tego względu jest to jeden z głównych mięśni oddechowych (oddychanie).

 Mięsień Piramidowy (m. pyramidalis) – rozpoczyna się na spojeniu łonowym i na kości łonowej, przed mięśniem prostym brzucha. Ten mały szczątkowy mięsień napina kresę białą, a tym samym ścianę przednią brzucha. Miesień pochyla tułów w swoją stronę i obniża XII żebro. 
Kresa biała (linea alba) – stanowi silne pasmo ścięgniste ciągnące się od wyrostka mieczykowatego mostka do spojenia łonowego, położona między brzegami obu mięśni prostych brzucha. Pasmo utworzone przez splecione ze sobą włókna mięśni skośnych i mięśnia poprzecznego brzucha obu stron.

 
 Tłocznia brzuszna, ciśnienie śródbrzuszne wywołane przez mięśnie powłok brzusznych i przepony na macicę w drugim okresie porodu, wspomagające ciśnienie wewnątrzmaciczne wywołane skurczami mięśni macicy. 
 
Uruchomienie tłoczni brzusznej następuje ze świadomym udziałem rodzącej przez głęboki wdech, zamknięcie krtani i napięcie mięśnia poprzecznego brzucha. Efektywność tłoczni brzusznej polega na zsynchronizowaniu jej działania ze skurczami macicy. 

Tłocznia brzuszna, u ssaków zmniejszenie objętości i wzrost ciśnienia w jamie brzusznej w wyniku skurczu mięśni jej ścian (przepona, powierzchowne mięśnie brzucha, mięśnie dna miednicy).
 

Czynności mięśni brzucha: - Mięśnie brzucha jako całość spełniają trzy podstawowe czynności:  
 
1. Są mięśniami wydechowymi dzięki temu, że ich skurcz powoduje obniżenie żeber, a uciekając na trzewia wtłaczają przeponę do jamy klatki piersiowej.  
2. Powodują zwiększenie ciśnienia w jamie brzusznej. Łącznie z przeponą i mięśniami tworzą tzw. Tłocznie brzuszną. Tłocznia brzuszna powstaje w szeregu wielu funkcji fizjologicznych( poród, defekacja, oddawanie moczu kału). Prawidłowe napięcie mięśni brzucha powoduje zachowanie prawidłowej postawy ciała.  
3. Są mięśniami ruchowymi tułowia. Powodują zginanie tułowia, łącznie z mięśniami kręgosłupa obracają górną część tułowia w stosunku do części dolnej oraz pochylają tułów do tyłu.

Mięśnie podpotyliczne – m. suboccipitales. 

• Składają się z 6 jednostek mięśniowych łączących dwa górne kręgi szyjne ze sobą i z kością potyliczną. Mięśnie te prostują i obracają głowę.

• Poza wymienionymi dużymi mięśniami istnieją krótkie mięśnie kręgosłupa. Mięśnie międzykolcowe łączące wyrostki kolczyste prostują kręgosłup. Mięśnie międzypoprzeczne – pochylają kręgosłup ku bokowi.

Mięśnie klatki piersiowej

Od zewnątrz kostna rusztowanie klatki piersiowej pokryte jest mięśniami:

od tyłu pokrywają ją mięśnie zaliczane do grupy mięśni grzbietu

od przodu właściwe mięśnie klatki piersiowej:  
 

grupa powierzchniowa :

-mięsień piersiowy większy ( musculus pectoralis major)

-mięsień piersiowy mniejszy ( musculus pectoralis minor)

-mięsień podobojczykowy (musculus subclavicus)

-mięsień zębaty przedni ( musculus serratus anterior)  
 

grupa głęboka:

-mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne ( musculi intercostales externi)

-mięsnie międzyżebrowe wewnętzne ( musculi intercostales interni)

-mięsnie międzyzebrowe najgłębsze ( musculi intercostale intimi)

-mięsnie podżebrowe ( musculi subcostales)

-mięsień poprzeczny klatki piersiowej ( musculus transversus thoracis)  

Mięsień piersiowy większy 

• duży szeroki mięsień, kształtu trójkątnego;

• powierzchnię przednią pokrywa blaszka powierzchowna powięzi piersiowej oddzielająca mięsień od podskórnej warstwy tkanki tłuszczowej, a u kobiet od gruczołu piersiowego. Tylna powierzchnia mięśnia piersiowego większego pokryta jest przez powięź piersiową głęboką.
   

Przyśrodkowa część mięśnia piersiowego większego posiada trzy przyczepy. Część górna inaczej obojczykowa ( pars clavicularis) przyczepia się do przyśrodkowego fragmentu obojczyka. Oddzielona jest ona od części mostkowo-żebrowej bruzdą międzypiersiową ( sulcus interpectoralis). Część środkowa inaczej mostkowo-żebrowa ( pars sternocostalis) przyczepia się na powierzchni przedniej mostka oraz do chrząstek żeber I-VI. Część dolna inaczej brzuszna ( pars abdominalis) przyczepia się do blaszki przedniej pochewki mięśnia prostego brzucha. Część boczna mięśnia przechodzi we wspólne ścięgno przyczepione do grzebienia guzka większego kości ramiennej. Dolna część mięśnia piersiowego większego tworzy fałd pachowy przedni ( plica axillaris anterior).

• Skurcz całego mięśnia przesuwa łopatkę do przodu, opuszcza i przyciąga ramię przemieszczając je lekko ku przodowi i dokonując jego rotacji do wewnątrz. Mięsień piersiowy większy jest też pomocniczym mięśniem oddechowym.
   

Mięsień piersiowy mniejszy 

• płaski, trójkątny mięsień położony do tyłu od mięśnia piersiowego większego.

• Przyczepy przyśrodkowe znajdują się w części przymostkowej na powierzchniach zewnętrznych kostnych fragmentów żeber II, III, IV i V. Boczna część kończy się silnym ścięgnem przyczepionym do wyrostka kruczego łopatki.

• Obniżanie i przywodzenie obręczy kończyny górnej. Obraca łopatkę co skutkuje obniżeniem panewki stawu ramiennego. Jest pomocniczym mięśniem wdechowym.
   

Mięsień podobojczykowy 

• Mały, wrzecionowaty mięsień położony między obojczykiem a pierwszym żebrem.

• Bocznie przyczepia się do dolnej powierzchni obojczyka. Biegnie skośnie ku dołowi i przyśrodkowo gdzie przyczepia się do powierzchni górnej pierwszego żebra na granicy chrzęstno-kostnej.

• Obniża obojczyk i kieruje go ku przodowi. Rozszerza światło żyły podobojczykowej przy unoszeniu ramienia.

Mięsień zębaty przedni 

• Położony na bocznej ścianie klatki piersiowej, płaski, czworokątny mięsień, należący do grupy powierzchownych mięśni klatki piersiowej. Jest jednym z największych mięśni u człowieka.

• Część górna jest antagonistą części środkowej mięśnia czworobocznego pociągając staw ramienny do przodu. Część dolna pociąga bark ku dołowi, a kąt dolny łopatki do przodu i bocznie w kierunku dołu pachowego ustawiając przy tym panewkę stawową łopatki ku górze, co umożliwia podniesienie kończyny górnej powyżej poziomu. Dodatkowo mięsień zębaty dociska łopatkę do ściany klatki piersiowej. Jest pomocniczym mięśniem wdechowym.

Od przodu posiada szeroki przyczep w kształcie 10 zębów piły rozpoczynający się na zewnętrznej powierzchni dziewięciu górnych żeber. Układa się ku tyłowi na powierzchni klatki piersiowej, przyczepiając się swoim drugim końcem na brzegu przyśrodkowym łopatki. Anatomicznie wyróżnia się na trzy części mięśnia zębatego przedniego. Część górna najgrubsza i najkrótsza, rozpięta między pierwszym i drugim żebrem a stroną żebrową górnego kąta łopatki. Część środkowa, najcieńsza, rozpostarta między drugim i trzecim żebrem a brzegiem przyśrodkowym łopatki. Część dolna rozpięta między czwartym do dziewiątego żebra a stroną żebrową dolnego kąta łopatki.

Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne 

• Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne – należą do mięśni głębokich klatki piersiowej. Zajmują powierzchnie międzyżebrowe (przyczepiają się do dolnej krawędzi górnego żebra i do górnej krawędzi dolnego żebra. Ich włókna biegną od tyłu i góry ku dołowi i przodowi. Zajmują powierzchnię od guzka żebra do granicy kostno-chrzęstnej żebra. Ich przedłużenie stanowią błony międzyżebrowe zewnętrzne (lub przednie). Mięśnie te łączą się z mięśniami dźwigaczami żeber.

• Między warstwami mięśni międzyżebrowych zewnętrznych i wewnętrznych biegną tętnice i nerwy międzyżebrowe, one też unerwiają i unaczynniają te mięśnie.

• Należą do mięśni wdechowych (ich funkcją jest unoszenie żeber oraz obniżanie w stanie spoczynku).