AGROTURYSTYKA

Wykład II 05.01.2013

W latach 90 XX w. i na początku XXI w. niewiele gospodarstw rolnych prowadziło działalność pozarolniczą, główne przyczyny:

• Brak kapitału

• Relatywnie niski poziom wykształcenia

Gospodarstwa prowadzące działalność pozarolniczą według grup obszarowych

w latach 1996-2002

Liczba gospodarstw prowadzących działalność pozarolniczą (w tys.)

1996 249,00

2002 363,40

Systematycznie wzrasta liczba kwater całorocznych.

Agroturystyka rozwija się w różnych regionach kraju w różnym tempie. Zjawisko to można obserwować od początku lat 90.

Największym zainteresowaniem cieszą się obszary charakteryzujące się szczegolną atrakcyjnością turystyczną.

Nierównomierny rozwój agroturystyki to efekt:

• Zróżnicowania przyrodniczego Polski,

• Nierównomiernego rozwoju gospodarczego,

• Czynniki historyczne,

• Położenia geograficznego,

• Tradycji wypoczynkowych.

Inwestycje które zostaną dofinansowane z Unijnego Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich- PROW- wzrost liczby gospodarstw agroturystycznych o 3-4 tys.

Na początku XX i XXI w. (wg. danych GUS) 40-50% kwater agroturystycznych było dostępnych przez cały rok, pozostałe kwatery miały ofertę sezonową. Średnia wykorzystania bazy agroturystycznej- ok. 20%. Najważniejsze lipiec, sierpień- ok. 35%.

Wśród agroturystów dominowali turyści krajowi 90,8% wśród turystów zagranicznych najwięcej było Niemców.

Motywy:

• Ekonomiczne- rolnictwo przynosi coraz mniejsze dochody i w gospodarstwie jest więcej osób do pracy niż jest potrzebne,

• Mimetyczne (czyli oparte o naśladownictwo, dostosowanie swojego postępowania do otoczenia)

• Towarzyskie- przyjmowanie turystów przynosi im satysfakcje

• Z obszarów wyzwań życiowych

POMOC FINANSOWA DLA WSPIERANIA ROZWOJU AGROTURYSTYKI

SPO- Sektorowy Program Operacyjny (kontynuacja SAPARD)