1.Okres Oświecenia w Polsce
W torowaniu drogi geografii do rangi nauk uniwersyteckich szczególną zasługę mają Polacy, mimo niesprzyjających im wówczas warunków politycznych.
Mapy powstawały najczęściej w zaborze pruskim i austryjackim. W 1804 wydano pierwszy oryginalny podręcznik Śniadeckiego „Jeografia, czyli opisanie matematyczne i fizyczne Ziemi”. W 1806 r. wydana została pierwsza geologiczna mapa Polski, sporządzona przez Stanisława Sztaszica.
*Joachim Lelewel – historyk, zajmujący się także geografią historyczną. Wyniki jego prac odbiły się szerokim echem w Europie.
*Wincenty Pol – geograf, literat; znany przede wszystkim jako poeta. Pozostawał pod wpływem idei geograficznych głoszonych przez Humbolta i Rittera. Poznał w młodości duże ilości ziem polskich.
Twórca Katedy Geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
2. Szkoły geograficzne
W drugiej połowie XIX w. nastąpił bujny rozkwit geografii. Za wzorem Uniwersytetu Berlińskiego i inne uczelnie w Europie tworzyły katedry i zakłady geografii. Zaczęły powstawać publikacje i czasopisma geograficzne.
Powstawały szkoły geograficzne reprezentujące odrębne poglądy na istotę geografii i uprawiające badania naukowe o określonym kierunku, np.Niemcy, Francja.
Na obszarze Niemiec po Humboltcie i Ritterze nastali: Richtochofen, Ratzel, Hetter, Krichoj, Wagner, Peschel; w Austrii: Penck, Brucker, Oberhumner; w Rosji: Berg, Anezin; we Francji: Vidal de la Blache, de Margerie, de Martonne; Anglosasi: Daris, Mackinder, Hebertson, Hungtington.
*Główne nurty geograficzne: ogólno geograficzny, krajoznawczy, antropogeniczny.
*horografia – prosty opis faktycznego stany powierzchni Ziemi.
*Kierunek regionalny osiągnął najwyższy poziom we Francji.
*Z geografii wyodrębniono następujące kierunki: geodezję, geofizykę, oceanografię, oceanologię, geologię, wulkanologię, sejsmologię, geochemię, geomorfologię, meteorologię, fitogeografię, zoogeografię, limnologię, potamologię, hydrologię, hydrografię, antropologię, etnologię, etnografię, demografię, ekonomię.
*metoda geograficzna – istota tej metody ma polegać na kartograficznym ujmowaniu zjawisk przyrodniczych i zjawisko społeczno-gospodarczych; na kartograficznym przedstawieniu ich zróżnicowań przestrzennych zarówno ilościowych, jak i jakościowych.
* Międzynarodowy Kongres Geograficzny (1881) ustalił definicję geografii jako nauki obejmującej badania form powierzchni ziemi.