Organizacja w ruchu – koncepcja nawiązuje do dominującego znaczenia zasobów niematerialnych; źródłem przewagi jest burzliwa dynamika i zmienność. Słowa-klucze: zarządzanie brakiem ciągłości, zarządzanie strategiczne, zarządzanie zmianami, zarządzanie wiedzą i kompetencjami, zarządzanie zasobami ludzkimi. Cechy: - wyczucie i umiejętność diagnozowania sytuacji rynkowej - radzenie sobie z dużą niepewnością działania związaną ze zmianami - przedłużanie w cyklu życia organizacji fazy „młodości” - włączenie wszystkich pracowników w rozwiązywanie problemów organizacji - aktywne traktowanie kapitału ludzkiego - kodyfikacja wiedzy - odpowiedni dobór personelu i budowanie kultury zmian Organizacja sieciowa – układ współdziałania niezależnych pod względem organizacyjno-prawnym organizacji, oparty na potencjalne synergicznym podmiotów sieci przynajmniej w jednym obszarze funkcjonowania oraz na współpracy; zbiór rozproszonych jednostek należących do jednej grupy organizacji. Typy sieci międzyorganizacyjnych: - sieci społeczne – wzajemna interakcja pracowników firm tworzących układ; - sieci biurokratyczne – formalizacja dot. sposobu organizacji oraz warunków współpracy; - sieci oparte na prawach własności - pełniące funkcję zabezpieczenia, a nie inwestycji kapitałowej. Organizacja wirtualna: – podejście instytucjonalne (strukturalne) – to czasowa sieć niezależnych podmiotów połączonych za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych w celu dzielenia się kompetencjami, kosztami i rynkami; - podejście funkcjonalne procesowe – to zbiór przestrzennie rozproszonych i wybieranych dynamicznie jednostek organizacyjnych, reprezentujących wspólne przedsięwzięcie gospodarcze. Cechy: - oparcie na zaufaniu - zdolność do przegrupowania, przeformowania, a nawet powstania na nowo jako reakcja na dostrzeżone szanse rynkowe - powiązanie specjalistycznych kompetencji - dbałość o częste i rzetelne komunikowanie isę - jasność i jednoznaczność celów - wada: siecioholizm Organizacja ucząca się - założenia: - uczenie się powinno mieć charakter ciągły i świadomy - proces uczenia powinien obejmować wszystkich pracowników organizacji - motywowanie do uczenia się. Organizacja inteligentna – taka, w której najcenniejszym produktem jest wiedza, mająca postać wartościowych usług; ma zdolność adaptowania się do zmian zachodzących w otoczeniu, a nawet wyprzedzanie tych zmian i aktywne kształtowanie otoczenia. Cechy: - odrzucenie tradycyjnych struktur organizacji działalności - zdolność do wynajdowania nowych pól aktywności - wysoki poziom przedsiębiorczości wewnętrznej - praca w oparciu o wiedzę wszystkich pracowników - dominuje praca nad innowacjami - brak typowych stanowisk kierowniczych – menedżer jako trener i inspirator - koordynacja przez uczestników zespołów Organizacja tradycyjna: - praca wykorzystująca w pełni wiedzę tylko niewielkiej części pracowników - struktura hierarchiczna - funkcjonalny system zarządzania - praca rutynowa, powtarzanie czynności i procedur - praca indywidualna lub grupowa - wykorzystywanie indywidualnych zdolności - silna pozycja kierowników - koordynacja z góry Organizacja fraktalna – wielowymiarowy podmiot automatycznie dostosowujący się do zmian otoczenia. Cechy: - samoorganizacja - samopodobieństwo - witalność i dynamika - samooptymalizacja i nawigowanie

Organizacja w ruchu – koncepcja nawiązuje do dominującego znaczenia zasobów niematerialnych; źródłem przewagi jest burzliwa dynamika i zmienność. Słowa-klucze: zarządzanie brakiem ciągłości, zarządzanie strategiczne, zarządzanie zmianami, zarządzanie wiedzą i kompetencjami, zarządzanie zasobami ludzkimi. Cechy: - wyczucie i umiejętność diagnozowania sytuacji rynkowej - radzenie sobie z dużą niepewnością działania związaną ze zmianami - przedłużanie w cyklu życia organizacji fazy „młodości” - włączenie wszystkich pracowników w rozwiązywanie problemów organizacji - aktywne traktowanie kapitału ludzkiego - kodyfikacja wiedzy - odpowiedni dobór personelu i budowanie kultury zmian Organizacja sieciowa – układ współdziałania niezależnych pod względem organizacyjno-prawnym organizacji, oparty na potencjalne synergicznym podmiotów sieci przynajmniej w jednym obszarze funkcjonowania oraz na współpracy; zbiór rozproszonych jednostek należących do jednej grupy organizacji. Typy sieci międzyorganizacyjnych: - sieci społeczne – wzajemna interakcja pracowników firm tworzących układ; - sieci biurokratyczne – formalizacja dot. sposobu organizacji oraz warunków współpracy; - sieci oparte na prawach własności - pełniące funkcję zabezpieczenia, a nie inwestycji kapitałowej. Organizacja wirtualna: – podejście instytucjonalne (strukturalne) – to czasowa sieć niezależnych podmiotów połączonych za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych w celu dzielenia się kompetencjami, kosztami i rynkami; - podejście funkcjonalne procesowe – to zbiór przestrzennie rozproszonych i wybieranych dynamicznie jednostek organizacyjnych, reprezentujących wspólne przedsięwzięcie gospodarcze. Cechy: - oparcie na zaufaniu - zdolność do przegrupowania, przeformowania, a nawet powstania na nowo jako reakcja na dostrzeżone szanse rynkowe - powiązanie specjalistycznych kompetencji - dbałość o częste i rzetelne komunikowanie isę - jasność i jednoznaczność celów - wada: siecioholizm Organizacja ucząca się - założenia: - uczenie się powinno mieć charakter ciągły i świadomy - proces uczenia powinien obejmować wszystkich pracowników organizacji - motywowanie do uczenia się. Organizacja inteligentna – taka, w której najcenniejszym produktem jest wiedza, mająca postać wartościowych usług; ma zdolność adaptowania się do zmian zachodzących w otoczeniu, a nawet wyprzedzanie tych zmian i aktywne kształtowanie otoczenia. Cechy: - odrzucenie tradycyjnych struktur organizacji działalności - zdolność do wynajdowania nowych pól aktywności - wysoki poziom przedsiębiorczości wewnętrznej - praca w oparciu o wiedzę wszystkich pracowników - dominuje praca nad innowacjami - brak typowych stanowisk kierowniczych – menedżer jako trener i inspirator - koordynacja przez uczestników zespołów Organizacja tradycyjna: - praca wykorzystująca w pełni wiedzę tylko niewielkiej części pracowników - struktura hierarchiczna - funkcjonalny system zarządzania - praca rutynowa, powtarzanie czynności i procedur - praca indywidualna lub grupowa - wykorzystywanie indywidualnych zdolności - silna pozycja kierowników - koordynacja z góry Organizacja fraktalna – wielowymiarowy podmiot automatycznie dostosowujący się do zmian otoczenia. Cechy: - samoorganizacja - samopodobieństwo - witalność i dynamika - samooptymalizacja i nawigowanie