MIĘDZYNARODOWA KOMUNIKACJA MERKETINGOWA Wykład 02.03.14
Prof. zw. Dr hab. Krystyna Mazurek-Łopacinska
KOMUNIKACJA jest procesem przekazywania (wymiany) myśli, pomysłów, informacji, uczuć oraz pragnień (inaczej komunikatorów) zakodowanych w symbole mające określone znaczenie dla podmiotów biorących udział w tym procesie.
Symbole mogą być:
Werbalne
Niewerbalne
Pisane
Muzyczne
Poziomy komunikowania, wyodrębnione w oparciu o liczbę aktów komunikowania to:
komunikowanie interpersonalne – zachodzi w umyśle jednostki, która przed sformułowanie przekazy (a także w trakcie jego tworzenia) rozważa rożne warianty jego kodowania (wewn myślenie).
komunikowanie interpersonalne (międzyosobowe) zachodzi między dwoma lub trzeba osobami, ma ona zwykle formę dialogu
komunikowanie grupowe: odbywa się w grupach społecznych
komunikowanie instytucjonalne: odbywa się w ramach i między instytucjami (podmiotami zbiorowymi)
komunikowanie masowe: ma charakter ogólnospołeczny.
POZIOMY KOMUNIKOWANIA:
* Stosunkowo niewiele aktów komunikowania masowe
Instytucjonalne
Grupowe
Interpersonalne
Intrapersonalne
* Bardzo wiele aktów komunikowania
POZIOMY PROCESU KOMUNIKACJI:
Nastawienie/Cel <–> czynności (przykłady)
Porozumienie się z konsumentami/udziałowcami na rynku międzykulturowym <–> Badanie rynku; reklama, PR.
POZIOM MAKRO
Komunikowanie się konsumentów/udziałowców z tymi, którzy tworzą w firmie wartość dodana do produktów lub usług <–> Połączenie wizji, misji, strategii i celów biznesowych z międzykulturowymi potrzebami konsumentów, budowanie odpowiedniej kultury organizacyjnej; szkolenia
POZIOM ORGANIZACYJNY
Wzajemne komunikowanie się w międzykulturowej firmie w celu obsłużenia konsumentów/udziałowców <–> Grupy projektowe; nagradzanie i motywowanie; sprzedaż, planowanie, organizowanie, kontrolowanie, kierowanie.
POZIOM MAKRO
KOMUNIKOWANIE POWINNO SPEŁNIAĆ KILKA GŁOWNYCH FUNKCJI, M.IN.:
informowanie tak dokładnie, by odbiorca był w stanie podjąć należyte decyzje.
socjalizacje by wszyscy byli rzeczywistymi członkami społeczeństwa i aktywnie uczestniczyli w życiu publicznym
pobudzanie do działania (motywowanie i stymulowanie ludzkich aspiracji)
polemizowanie i dyskusje (wyjaśnienie różnych punktów widzenia na sprawy publiczne)
edukacje (przekazywanie wiedzy w celu popierania rozwoju intelektualnego
promowanie wartości kulturowych (ochrona własnej kultury oraz rozwój poczucia estetyki, piękna i ochrony twórczości artystycznej)
dostarczanie rozrywki (cele rekreacyjne).
integracją społeczną poznanie i zrozumienie warunków życia, punktów widzenia aspiracji innych ludzi, grup, narodów.
GŁÓWNE KATEGORIE ŚRODKÓW PRZEKAZU:
środki prezentacyjne: głos, mimika twarzy, ciało, korzystają one z naturalnych języków, słów, wyrażeń, gestów itd. Wymagają obecności osoby kodującej
środki reprezentacyjne: książki, obrazy, fotografie, pisarstwo, architektura, dekoracja wnętrz itd.
środki mechaniczne: telefony, telewizja, teleksy, mogą stać się przekaźnikami dla mediow prezentacyjnych i reprezentacyjnych.
Komunikację międzykulturową można określić jako proces porozumienia się między członkami reprezentującymi różne kultury.
Komunikacja międzykulturowa może mieć miejsce na niemal wszystkich poziomach procesu komunikowania (interpersonalny, grupowy, instytucjonalny czy masowy).
UPROSZCZONY PROCES KOMUNIKACJI MIĘDZYKULTUROWEJ:
Zakłócenia w postaci różnic kulturowych:
kontekst
język werbalny i niewerbalny
stopień ekspresyjności/powściągliwości itp.
MODEL SPOŁECZNO - KULTOROWY A. Tudora Sprawdzić!
MODEL WSPÓLNOTY DOŚWIADCZEŃ W. Schramm’a Sprawdzić (umiejętność rozpoznania obszarów wspólnych, doświadczeń wspólnych co ułatwia komunikację, im większy obszar wspólnych doświadczeń tym większa szansa na skuteczne komunikowanie)
Warunkiem powodzenia międzykulturowego komunikowania jest posiadanie pewnych cech przez zarówno nadawcę jak i odbiorcę komunikatu. Można do nich zaliczyć:
silną osobowość
umiejętność nawiązanie kontaktów społecznych
umiejętności komunikacyjne (werbalne i niewerbalne).
umiejętności dostosowywania się do nowych sytuacji
zrozumienie dla czynów i sposobu myślenia ludzi reprezentujących różne kul;tury
tolerancję i akceptacje innych
poczucie własnej wartości i samoakceptację
Do barier procesu komunikacji międzykulturowej można zaliczyć:
- napięcie towarzyszące międzykulturowym zderzeniom, które można określić szokiem kulturowym, któremu towarzyszą uczucia dyskomfortu i niepewności.
- oczekiwanie podobieństw, a nie różnic w kontakcie z przedstawicielami kultur.
KOMUNIKACJA WERBALNA:
Znaczenie slow związanych z małżeństwem w kulturze USA, Japonii oraz Francji:
| USA | JAPONIA | FRANCJA |
|---|---|---|
|
|
|
BARIERY WERBALNEJ KUMUNIKACJI MARKETINGOWEJ (MIĘDZYKULTUROWEJ):
Brak ekwiwalencji słownictwa: nie istnieje odpowiednie słowo w jednym języku, które precyzyjnie koresponduje z określonym słowem w innym języku
Brak ekwiwalencji idiomatycznej: wytypowanie problemów w tłumaczeniu idiomów
Brak ekwiwalencji konceptualnej Określone koncepcje, sytuacje mają odmienne znaczenie i są inaczej odbierane w różnych kulturach.
Odmienne zasady gramatyczne
STYLE KOMINIKACJI WERBALNEJ:
Anglosaski (,,dżentelmeni’’ nie przerywają sobie)
Romański (drugi przerywa pierwszemu)
Orientalny (drugi przemyśla kwestie pierwszego, z rozwagą przemyśla odpowiedz)
KULTURY NISKOKONTEKSTOWE I WYSOKONTEKSTOWE:
Wysoki kontekst: Japonia, kraje arabskie, kraje latynoamerykańskie, kraje śródziemnomorskie, Wielka Brytania,
Niski kontekst: USA, Kraje skandynawskie, Niemcy, Wielka Brytania też może być zasadniczo
KOMUNIKCJA NIEWERBALNA jest sposobem wyrażania myśli, uczuć, przekazywania informacji bez wykorzystania słów.
* Badania dowodzą, że tylko ok. 35 % komunikatorów jest wyrażanych w formie słownej. Pozostała cześć (ok. 65%) przybiera formę niewerbalną (gestów, dźwięków, dotyku, zapachu itp.)
KINEZYKA – dotyczy ruchów i obejmuję szeroki zakres zachowań opartych na ruchu – bada ‘’komunikaty’’ wysyłanie przez ciało ludzkie, takie jak:
zachowanie postularno-gestowe: (gesty rąk, ruchy wykonywanie głowa, postura/postura – odnosi się do sposobów siadania oraz stania, inne zachowania oparte na ruchu ludzkiego ciała np. ukłony, uścisk dłoni, wskazywanie palcem, całowanie)
oculesics – dotyczy mimiki (ekspresji twarzy) oraz kontaktu wzrokowego podczas komunikowania.
proksemika – odnosi się do użytkowania przez człowieka przestrzeni jako aspektu jego kultury, tzn dystansu rozmowy
haptyka – bada zachowanie jednostki związane z dotykiem.
PARALANGUE – bada różnice w modulacji głosu podczas wypowiedzi, m.in.:
ton, szybkość i głośność wypowiedzi
milczenie – znaczenie milczenia podczas komunikowania
inne, nie lingwistyczne zachowania, np. ziewnięcia, odchrząknięcia.
W szerszym znaczeniu komunikacja niewerbalna zajmuje się także:
wyglądem zewnętrznym – związki między wyglądem osób (budowa ciała, strój, zapach_ i ich oceną przez inne jednostki; wygląd zewnętrzny przejawia się w budowie ciała, stroju czy zapachu; często różnią się wygląd biologiczny (kolor skóry, kształt oczu, struktura oraz kolor włosów, struktura ciała) oraz ,,wygląd nabyty (strój; np. charakterystycznymi elementami męskich strojów w krajach arabskich jest ghutra (chusta arabska) oraz thobe (męski strój arabski).
chronemiką
Strefy dystansu przestrzennego w procesie komunikacji:
strefa intymna
strefa osobista
strefa społeczna
strefa publiczna
Orientacje rozmówców a ustawienia przy stole:
| KONKUROWANIE | ,,twarzą w twarz’’ |
|---|---|
| WSPOŁPRACA | ,,bok przy boku’’ |
Ukłon w kulturze japońskiej:
osoba niższej rangi kłania się pierwsza
im wyższa jest ranga osoby, z która się witasz, tym niżej powinieneś się ukłoń
im kłaniasz się niżej i dłużej, tym jest to okazanie większego szacunku, wdzięczności.
jeżeli nie masz takiego statusu jest dana osoba, najbezpieczniejszym ruchem będzie pokłócić się nieco niżej, niż to zrobi Twój rozmówca (na pewno nie zaszkodzi, a może ustrzec przed popełnieniem faux pas).
Najpowszechniejsza formą jest ukłonienie się (15 stopnie – 30 stopni) przez ok. 2-3 s. w trakcie ukłonu mężczyźni zazwyczaj trzymają ręce na bokach, podczas gdy kobiety trzymają dłonie razem rozłożone na udach (obcasy powinny być razem); nigdy nie kłaniaj się z rękoma w kieszeni.