METODY ROZPOZNAWANIA POTRZEB ZDROWOTNYCH.

WYBRANE PRZYKLADY OCENY POTRZEB ZDROWOTNYCH NA TLE ROZWOJU DYSCYPLINY ZDROWIA PUBLICZNEGO.

POWSTANIE I ROZWOJ ZDROWIA PUBLICZNEGO, JAKO AUTOMATYCZNEJ DZIEDZINY WIEDZY I DZIALALNOSCI PRAKTYCZNEJ{GENEZA I RYS HISTORYCZNY}

RODZAJE POTRZEB ZDROWOTNYCH

Normatywne

Tj. taka, którą np. ekspert lub lekarz określa, jako potrzebę w danej sytuacji. Wyznaczony zostaje jakiś pożądany standard, który jest porównywany z tym, co istnieje faktycznie

Odczuwane-zbliżona do życzenia by cos zostało zrobione, kiedy oceniamy potrzebę jakiś usług, pytamy ludność czy odczuwa ich potrzebę

Wyrażona-potrzeba wyrażona jest stosowana w służbie zdrowia, gdzie za pomocą niezaspokajanych potrzeb uznaje się listy oczekujących

Porównawcza-która stwierdza się, jeżeli ludzie o podobnych cechach ci, którzy nie otrzymują usług znajdują się w potrzebie

Standardy profesjonalne-definiują wielkości potrzeb, ale nie pozwalają udzielać odpowiedzi na pytania o to, jaką część tych potrzeb można i warto zaspakajać. Stanowią wątpliwą wartość wskazówki dla wyboru działań praktycznych, tym bardziej, że żaden system nie pozwala na zaspokojenie w pełni potrzeb odczuwalnych. Nie są i nigdy nie będą wystarczającą przesłanką dla racjonalnych decyzji, ………………choć należy dążyć do maksymalnej dostępności. Wiedza o nich też nie pozwala na podjęcie racjonalnych decyzji………………..Choć jest to ważna informacja o zbiorze przesłanek planistycznych

Szacowanie potrzeb zdrowotnych

Przeżycie w zdrowiu i w chorobie, badania zdrowia i stylu życia, ocena lekarza i rodziny, ocena konsumenta, raporty dyrektorów centrów zdrowia publicznego, perspektywa samorządu lokalnego

Szersze wpływy

Dostępność środków, zmiany demograficzne, zmiany socjalne

Rozwój

Audyt i dobra praktyka, innowacje, ocena efektywności

Polityka

Badania i rozwój, strategie regionalne, kliniczne rekomendacje i protokoły, narodowa strategia zdrowia, raporty ekspertów

Art..68 Konstytucji RP

___________________

Każdy ma prawo do ochrony zdrowia. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa

Zdrowie publiczne podstawowe piśmiennictwo

Zdrowie publiczne wybrane zagadnienia. Pr.zb. pod redakcja A.Czupryny,S. Pożdziocha, A .Rysia,W.C Włodarczyka Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Krąków 2000-2001

Zdrowie publiczne w zmieniającej się Europie i w Polsce PR. Zb. Pod redakcja J.Nosko, Instytut Medycyny Pracy, Łódź 2004 Leowski J Polityka zdrowotna a zdrowie publiczne. Ochrona zdrowia w gospodarce rynkowej.Wyd.2 Wydawnictwo CeDe Wu ,Warszawa2008

Zadania Zdrowia Publicznego{zbiorowe}

Monitorowanie stanu zdrowia

Zapobieganie szerzeniu się chorób

Zwalczanie czynników ryzyka

Zapobieganie wypadkom i urazom

ZADANIA ZDROWIA PUBLICZNEGO

Monitorowanie stanu zdrowia

Ocena sytuacji zdrowotnej Kraju

Monitorowanie, jakości świadczeń

Zapewnianie Regulacji prawnych

Kształcenie personelu medycznego, promowanie zdrowego stylu życia

Zapewnienie nadzoru epidemiologicznego

Zapobieganie wypadkom i urazom

Zwalczanie czynników ryzyka

Zapobieganie szerzeniu się chorób

STANOWISKO ZARZADU GŁÓWNEGO PTZP W SPRAWIE PROJEKTU USTAWY O SYSTEMIE ZDROWIA PUBLICZNEGO

Projekt o ustawie …………..

Część projektu Ustawy 2007r.

Preambuła

Cele ustawy o systemie zdrowia publicznego

Narodowy program zdrowia

System nadzoru w zdrowiu publicznym

ZDROWIE PUBLICZNE

-definicja

-zakres zadaniowy

-zakres podmiotowy

Generalna konstrukcja{1}

ZDROWIE PUBLICZNE

To dyscyplina medyczna obejmująca szeroki obszar działań pozamedycznych mogących wpływać na zdrowie społeczne

Generalna konstrukcja{2}

Zdrowie publiczne

To dyscyplina naukowa obejmująca zagadnienia zdrowia społecznego, współzależność stanu zdrowia od warunków życia i form troski o zdrowie w odniesieniu do społeczeństwa

Generalna konstrukcja{3}

Zdrowie publiczne

To nauka i sztuka zapobiegania i ulepszania zdrowia zbiorowości poprzez edukacje, promocje, badania naukowe i strategie prewencji chorób

Generalna konstrukcja{4}

Zdrowie publiczne

To wiedza i praktyczne zastosowanie wielodyscyplinarnych i interdyscyplinarnych metod badan naukowych kształcenia i działalności usługowej obejmująca różne dyscypliny akademickie

Z KART ODLEGŁEJ HISTORII

Zapobieganie chorobom jest od wielu wieków. Wprowadzanie zasad higieny ogólnej i przepisów sanitarnych zawarte już było w kanonach Talmudu

Tłumaczenie przyczyn chorób czynnikami środowiskowymi i wiązanie ich z powietrzem ,wodą, miejscem zamieszkania zawdzięczamy naukom Hipokratesa.

Powszechnie znane jest budowanie akweduktów, łaźni publicznych i zapewnienie świadczeń zdrowotnych w starożytnym Rzymie, a następnie walka z epidemiami w okresie średniowiecza. Wszystkie te działania i ich teoretyczne podstawy wynikały z gromadzonych obserwacji i doświadczeń, a miały na celu zapewnienie zdrowia społeczności.

Troska o uchronienie ludności od chorób cywilizacyjnych przejawiała się z jednej strony w nakazach religijnych w zakresie przestrzegania higieny osobistej, seksualnej, żywienia i żywności, utrzymywania w czystości domów i miejsc publicznych, a z drugiej w formie administracyjnych zarządzeń i działań będących zalążkiem prawodawstwa sanitarnego.

Na Krecie, w Grecji a zwłaszcza w imperium rzymskim zainicjowano wiele przedsięwzięć i inicjatyw, służących zdrowiu. Dotyczyły one zapewnienia zdrowej wody do picia, usuwania nieczystości{akwedukty, kanalizacja, łaźni, tzw. Terminologia wychowania dla zdrowia{sport i olimpiady}

HIPOKRATES{460p.n.e.-377p.n.e.

Napisał traktat:

„o powietrzu, wodach i klimatach”, w których podkreślał wpływ czynników środowiskowych na zdrowie ludzkie

NAKAZYWAŁ BY:

Lekarze brali pod uwagę zarówno pokarm, którym człowiek się odżywiał, wodę, która pil jak i wpływ wymierny na człowieka przez grecka wolność lub wschodni despotyzm.

W kulturze europejskiej jednym z pierwszych, który uporządkował całokształt poglądów na zdrowie był Hipokrates, późniejszy ojciec medycyny europejskiej. W myśl jego poglądów dobre samopoczucie-zdrowie, złe –choroba zależy od równowagi miedzy tym, co nas otacza a nami. Zewnętrzna równowaga miedzy człowiekiem a środowiskiem pozwala na stworzenie równowagi wewnętrznej

JOHAN PETER FRANK(1745-1821)

Uważany za twórcę koncepcji zdrowia publicznego. Zdrowia ogółu w Europie i organizacji państwowej ochrony zdrowia

Dla zdrowia ogółu sformułował następujące postulaty pod adresem państwa

-wprowadzenie obowiązku posiadania świadectw zdrowia przed zawarciem małżeństwa

-zapewnienie opieki nad macierzyństwem

-zapewnienie opieki w chorobie

-urządzenie szkól i nauczania zgodnie z wymogami zdrowia

-zwalczanie alkoholizmu i prostytucji

-zaopatrzenie w wodę i usuwanie nieczystości

Docenił wartości statystyki lekarskiej

Podkreślał w swoich dziełach związek zdrowia z warunkami bytowania, społeczna waga zdrowia oraz odpowiedzialności administracji państwowej za ochronę zdrowia.

DEFINICJA ZDROWIA PUBLICZNEGO –J.P.FRANK

Zdrowie publiczne jest to sztuka ochrony zdrowia, przed konsekwencjami zagęszczenia na ziemi, a w szczególności sztuka umacniania większych odporności żeby moc bez chorób z powodu złych fizycznych mocy, odsuwając je jak najdalej od siebie możliwe najpóźniej ulegać ich działaniu(J.P.FRANK 1779)

Z kart historii XVIII-XIX w.

Teoretyczne podstawy dla działań prewencyjnych oraz ich dążenie do zapewnienia higienicznych warunków życia uwarunkowane były rozwojem nauk medycznych i społecznych(szczepionka przeciw ospie JENNERA, odkrycie mikroskopu, prace KOCHA i PASTEURA)

Ważną role w rozwoju koncepcji zdrowia publicznego odegrała doktryna oświeconego absolutyzmu i doktryna merkantylizmu w Niemczech, postulująca opiekę państwa nad obywatelami..

Koncepcja zdrowia publicznego powstała w Europie, ale w poważnym stopniu została rozwinięta i specyficznie ukształtowana w USA. Uległa ona ewolucji w czasie, stopniowo rozszerzając zakres zainteresowań, przy czym przyjmowanie podejścia do zagadnień zdrowia publicznego, zależne było od warunków społecznych, kulturowych, ekonomicznych i społecznych w różnych krajach.

W polskim piśmiennictwie nie ma zawartego opracowania dotyczącego historii zdrowia publicznego, pewne elementy tej wiedzy zawarte są w opracowaniach poświęconych historii medycyny. Do zgłębienia tych problemów najbardziej przydatne jest opracowanie; NOSKO J.: ZACHOWANIE ZDROWOTNE i ZDROWIE PUBLICZNE> ASPEKTY HISTORYCZNO-KULTUROWE.INSTYTUT MEDYCYNY PRACY -LODZ 2005

Znani politycy konserwatywni, mężowie stanu:

OTTO BISMRCK- kanclerz Rzeszy, twórca ubezpieczeniowego systemu ochrony zdrowia(1887r) i regulacji prawnych dotyczących zdrowia publicznego.

EDWIN CHADWICK- współtwórca pierwszej ustawy o zdrowiu publicznym w Wielkiej Brytanii w 1848r.

BENJAMIN DISRARLI -premier Wielkiej Brytanii współtwórca ustawy o zdrowiu publicznym 1875r.

Doktryna welfare state określa role społeczeństwa i państwa w warunkach gospodarki rynkowej. Wyznaczała ona również zakres ingerencji państwa w życie gospodarcze w celu rozwiązania kwestii społecznych ,takich jak bezrobocie, opieka zdrowotna, system świadczeń i usług socjalnych ,edukacja, mieszkania, warunki pracy.

Wielkie wrażenie wywarlo opracowanie E.CHADWICKA: Raport on the sanitarny conditio of the labouring population of Great Eritian In 1842.

JOHAN SIMSON, jako urzędnik, a później główny inspektor sanitarny Londynu od 1844 r. wyda wiele przepisów sanitarnych. Od 1856 opracował i wydawał raporty Pt.”On the state of public Heath”( o stanie zdrowia publicznego)

Echa sukcesu CHADWICKA wkrótce dotarły do USA. LEMUEL SHATTUCK –księgarz z Bostonu, wydal opracowanie stanowiące kamień milowy w historii zdrowia publicznego. Raport komisji zdrowia stanu Massachusetts za rok 1850 SHATTUCK zalecał m.in. utworzenie Rady Zdrowia, wydającej przepisy mające na celu zapobieganie chorobom lub ograniczenie zachorowań dbającej o poprawne zdrowia publicznego, wydającej przepisy dotyczące urządzeń sanitarnych i publikującej coroczne raporty o stanie zdrowia ludności.

DEFINICJA ZDROWIA PUBLICZNEGO -M.ROSENAU

Gdy w medycynie klinicznej sprawy zdrowia i choroby stają jednostkowo w relację lekarz-osoba chora to w praktyce zdrowia publicznego pacjentem jest społeczność, a role leczących poza medycyną odgrywa wiele dyscyplin i dziedzin życia (M.Rosenau 1913)

WILLIAM HENRY WEICH, rozczarowany brakiem zainteresowania, badaniami i nauczaniem zdrowia publicznego, z przedstawicielami FUNDACJI ROCKEFELLERA w 1916 r. utworzył pierwsza na świecie Szkole Higieny i Zdrowa Publicznego na JOHNS HOPKINS UNIVERSITY.

DEFINICJA ZDROWIA PUBLICZNEGO- C.E. WINSLOW

Zdrowie publiczne to nauka i sztuka zapobiegania chorobom, przedłużanie życia i promocji zdrowia fizycznego, poprzez wysiłek społeczności, higienę środowiska, kontrole zakażeń, nauczanie zasadę higieny indywidualnej, organizacje służb medycznych i pielęgniarskich, ukierunkowana na zapobieganie chorobom i wczesna diagnozę, rozwój mechanizmów społecznych zapewniających każdemu indywidualnie i społeczności warunki życia pozwalające na utrzymanie zdrowia(C.E.WINSLOW 1920)

Definicja zdrowia publicznego -G DEFOE

Defoe poszerzył definicje Winylowa dodał do niej walkę z nałogami i przeciw działanie wypadkom

Definicja zdrowia publicznego –C.G.SHEPS

Zdrowie publiczne to zorganizowany wysiłek społeczeństwa na rzecz ochrony, promowania i przywracania zdrowia ludziom, programy świadczenia i instytucje z nim związane ukierunkowane są na zapobieganie chorobom oraz na potrzeby zdrowotne populacji. Jako całość działania z zakresu zdrowia publicznego zmieniają się w miarę zmian technologii wartości społecznych, lecz cele pozostają te same: zmniejszenie chorobowości i liczby przedwczesnych zgonów oraz stanów powodujących cierpienia i niepełnosprawność

G. SHEPS 1975r.

Definicja zdrowia publicznego -M.TERRIS

Zdrowie publiczne to nauka i sztuka zapobiegania chorobom i niesprawności, przedłużania życia, umacniania stanu zdrowia oraz zwiększania wydolności fizycznej i psychicznej poprzez zorganizowany wysiłek społeczności po to by uzdrawiać środowisko naturalne(M.TERRIS 1988r.)

Niezwykłość definicji wg Terrisa polega na tym ze uwzględniając główne takie elementy jak promocja zdrowia, zapobieganie chorobom, czy wczesna diagnoza podkreśla tez istotne znaczenie systemów organizacyjnych w opiece zdrowotnej i obciąża współodpowiedzialność za utrzymanie zdrowia ludności czynniki społeczne i regulujące je mechanizmy.

Definicja zdrowia publicznego –D.ACHESON

Zdrowie publiczne jest nauka i sztuka zapobiegania, chorobom, przedłużanie życia i promująca zdrowie poprzez zorganizowany wysiłek społeczeństwa.

D.ACHESON. Komitet Badan nad

Przyszłym Rozwojem Zdrowia Publicznego 1988- ta brytyjska definicja jedna z najbardziej zwięzłych, ale ujmujących istotę zagadnienia, jest w zasadzie skrótem definicji WINSLOWA

Definicja zdrowia publicznego –J.FRENK

Jako wielodyscyplinarna dziedzina badan, zdrowie publiczne może być zdefiniowane, jako wkład nauk biologicznych, społecznych i behawioralnych w badania nad fenomenem zdrowia w populacji ludzkiej? Z tego tez względu obejmuje ono dwa główne cele analizy: pierwszy-badania epidemiologiczne, oceniające warunki zdrowotne populacji i drugi-badania społecznej reakcji na te warunki, w szczególności sposobu, w jaki ta reakcja wpływa na systemy opieki zdrowotnej(J.FRENK 1992)

Definicja zdrowia publicznego STOWARZYSZENIE LEKARZY STANOW ZJEDNOCZONYCH

Zdrowie publiczne jest nauka i sztuka podtrzymywania, ochrony i ulepszania zdrowia ludności przy pomocy zorganizowanych wysiłków społeczności i obejmuje przedsięwzięcia, przy pomocy, których społeczeństwo zapewnia świadczenia medyczne dla określonych grup osób.

Z kart historii w Polsce

JÓZEF POLAK(1857-1928)

W 1885 r. założył czasopismo ”Zdrowie publiczne” ukazujące się do dziś

Kluczowym słowem jest tu Zdrowie, a nie „medycyna”, słowo” Publiczne”, podkreśla, że działania mające zapewnić i umocnić zdrowie ludzi oparte są o ZORGANIZOWANY WYSIŁEK SPOŁECZNOŚCI a nie indywidualne starania i zabiegi.

W 1916 roku powstało POLSKIE TOWARZYSTWO MEDYCYNY SPOŁECZNEJ.W 1917r. wraz z innymi stowarzyszeniami ogłosiło ”PROJEKT PRAWA O ZDROWIU PUBLICZNYM W POLSCE”

Opracowane materiały wykorzystał referat zdrowia, kierowany przez dr. WITOLDA CHODŻKĘ 30 X 1917r. jeszcze przed egida władz okupacyjnych, powstało MINISTRSTWO ZDROWIA PUBLICZNEGO I OPIEKI SPOLECZNEJ, z terenowymi ekspozyturami(okręgowe, powiatowe i wojewódzkie wydziały zdrowia publicznego)

Do 1932 r. wszystkie uprawnienia przejęło Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej

Definicja Zdrowia Publicznego +YG PTMP) zmodyfikowana definicja J. NOSKO

Zdrowie publiczne jest to troska o zachowanie i umacnianie zdrowia w wymiarze makroskopowym, lokalnym i środowiskowym, polegająca na naukowym rozpoznawaniu stanu zdrowia i potrzeb zdrowotnych zbiorowości oraz głównych zagrożeń zdrowia i ryzyka zdrowotnego, a także na inicjowaniu i organizowaniu skoordynowanych wysiłków instytucji pozarządowych i innych instytucji, publicznych i prywatnych, w celu osiągnięcia oczekiwanych przez społeczeństwo pożądanych efektów polityki zdrowotnej państwa i strategii określonej w narodowym programie zdrowia oraz zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego.

Holistyczny model zdrowia publicznego

Inspiracją modelu była potrzeba analizy gwałtownego wzrostu kosztów opieki zdrowotnej po wprowadzeniu w Kanadzie pod koniec lat 60 XX w. systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Duża rolę odegrał powołany wówczas Komitet ds. Kosztów Służby Zdrowia. Raport Marca Lalonde’a, mistrza zdrowia, obejmujący koncepcję tzw. pól(obszarów) zdrowia zainicjował nową erę postrzegania zdrowia publicznego. Raport powstał na potrzeby polityki zdrowotnej, jako narzędzie służące analizie problemów zdrowotnych i określeniu potrzeb zdrowotnych oraz sposobów ich rozwiązania. W oryginalnej wersji Lalonde’a nie kwalifikował(poza wypadkami komunikacyjnymi) wpływu poszczególnych grup czynników na stan zdrowia ludności(próby oszacowań są z późniejszych okresów).

Geneza koncepcji nowego zdrowia publicznego

Ottawska Karta Promocji Zdrowia

1. Zaproponowano używanie ww określenia dla programów opartych na filozofii i założeniach strategii ZDW 2000

2. W przyjętej przez ministrów zdrowia rezolucji zwrócono uwagę na konieczność kompleksowego podejścia podczas formułowania celów polityki społecznej i zdrowotnej państwa

3. Zwrócona uwagę na fakt, że w skład nowoczesnej koncepcji zdrowia publicznego wchodzi zarówno polityka zdrowotna państwa, jak i programowanie działania społeczności lokalnych, organizacji społecznych i profesjonalnych oparte o wielodyscyplinarne kierunki badań i że realizacja celów zdrowia publicznego wymaga kadry odpowiednio przygotowanych specjalistów

Ottawska Karta Promocji Zdrowia

1. Wzmacnianie działań społecznych

2. Rozwijanie umiejętności osobniczych

3. Budowanie właściwej polityki zdrowia publicznego

4. Umożliwianie współpracy obronnej

5. Tworzenie sprzyjających środowisk

6. Reorientacja świadczeń zdrowotnych

Działalność światowej organizacji zdrowia w zakresie zdrowia publicznego

1. Działanie ofensywne

Zwalczanie chorób masowo występujących i najbardziej zagrażającym społecznościom i narodom na różnych kontynentach

2. Działania ekstensywne

   Działania i akcje mające na celu zapobieganie chorobom, rozwijanie edukacji zdrowotnej oraz zapewnienie prawa do zdrowia i opieki zdrowotnej

Działalność Światowej Organizacji Zdrowia w zakresie zdrowia publicznego

Podstawa prawna – konstytucja WHO z 1946r.

Kierownicze i koordynacyjne działania w skali świata

Efektywna współpraca międzynarodowa

Efektywna pomoc dla rządów państw członkowskich

Działania administracyjne i techniczne

Zwalczanie chorób epidemicznych i innych

Poprawa żywienia, warunków pracy i bytu itp.

Wspieranie działań organizacji naukowych

Wypracowywanie konwencji, rekomendacji

Wspieranie ochrony zdrowia matki i dziecka

Rozwój higieny psychicznej i stos. Międzyludzkich

Stymulowanie badań naukowych

Doskonalenie kształcenia personelu medycznego

Rozwój higieny osobniczej

Gromadzenie i wymiana informacji

Opracowywanie …… norm międzynarodowych

Przyjęto deklarację, w której określono, że POZ jest niezbędnym środkiem dla zapewnienia zdrowia dla wszystkich, uznano, że opieka podstawowa jest fundamentem całego sytemu opieki zdrowotnej

Najważniejsze wymogi i aspekty wobec POZ:

- rozwijanie edukacji

- promowanie dobrych warunków żywienia

- ochrona macierzyństwa i dziecka

- prewencja i kontrola lokalnych epidemii

- pełne wykorzystanie metod prewencji

- zaopatrzenie w zdrową wodę

- szczepienia przeciw chorobom zakaźnym

Strategia „Zdrowie dla wszystkich do 2000 r.”

Narodziła się w 1977r. w odpowiedzi na kryzys, w jakim znalazła się polityka zdrowotna wielu krajów świata.

Okres prosperity lat 50 i 60 wywołał powszechną wiarę w możliwości rozwiązania problemów zdrowotnych społeczeństwa poprzez rozwój sektora medycznego, zwiększenie liczby pracowników medycznych i bazy służby zdrowia, inwestowanie w coraz bardziej specjalistyczne i droższe technologie medyczne. Krach tej koncepcji ujawnił się podczas „kryzysu naftowego” w połowie lat 70 wymuszając podejście racjonalizujące wszelkie wydatki niezależnie od ich przeznaczenia.

W strategii tej po raz pierwszy ma miejsce nakreślenie zadań w zakresie wybranych parametrów rozwoju kadr, zasobów materialnych służby zdrowia, lecz poprzez postawienie konkretnych, sprecyzowanych celów zdrowotnych i dopiero w stosunku do nich określono możliwości potrzebnych działań oraz niezbędnego wspomagania organizacyjno- materialnego.

Główne i przewodnie cele strategii europejskiej ZDW 2000 stanowią rozwinięcie założeń strategii światowej. Strategia europejska nakreślona została w 1980 r. wraz z przyjęciem 38 celów strategicznych(zadań)

Cele główne

2. Zdrowie dla wszystkich do 2000 r. w Europie(12 zadań)

3. Model życia sprzyjający umocnieniu zdrowia(5 zadań)

4. Warunki środowiska zewnętrznego sprzyjające zdrowiu(8 zadań)

5. Zapewnienie odpowiedniej opieki zdrowotnej(6 zadań)

6. Badania naukowe do osiągnięcia ZDW 2000(1 zadanie)

7. Wspieranie rozwoju ochrony zdrowia(6 zadań)

   Przewodnie linie działania

   Równość w materii zdrowia i opieki zdrowotnej

   Walka z chorobami, przedwczesną śmiercią i inwalidztwem

   Walka z ryzykami środowiska naturalnego

   Promocja zachowań sprzyjających zdrowiu, rozwijaniu edukacji zdrowotnej

   Optymalizacja usług zdrowotnych opieki zdrowotnej

   „Zdrowie 21- zdrowie dla wszystkich w XXI wieku”

   To światowa deklaracja zdrowia przyjęta w 1998 r. w tym dokumencie są zawarte głownie kierunki działań w zakresie polityki zdrowotnej krajów członkowskich WHO

   Definicja Zdrowia publicznego- C.G. Sheps

   Zdrowie publiczne to zorganizowany wysiłek społeczeństwa na rzecz ochrony, promowania i przywracania zdrowia ludziom. Programy i instytucje z nim związane ukierunkowane są na zapobieganie chorobom oraz na potrzeby zdrowotne populacji jako całości, działania z zakresu zdrowia publicznego zmieniają się w miarę zmian technologii wartości społecznych. Lecz pozostają te same: zmniejszenie chorobowości i liczby przedwczesnych zgonów oraz stanów powodujących cierpienia i niepełnosprawności.

   NOWE ZDROWIE PUBLICZNE

   Definicja zdrowia publicznego- M. Terris

   Zdrowie publiczne to nauka i sztuka zapobiegania chorobom i niesprawności, przedłużania życia, umacniania stanu zdrowia oraz zwiększona wydolności fizycznej i psychicznej poprzez zorganizowany wysiłek społeczności po to, by uzdrawiać środowisko naturalne(1988)

   Definicja zdrowia publicznego- D. Acheson

   Zdrowie publiczne jest nauką i sztuką zapobiegania chorobom, przedłużania życia i promującą zdrowie poprzez zorganizowany wysiłek społeczeństwa(skrót definicji Winslowa. Def. Brytyjska, 1988)

   Definicja zdrowia publicznego- J. Frenk

   Jako wielodyscyplinarna dziedzina badań zdrowie publiczne może być zdefiniowane jako wykład nauk biologicznych, społecznych i behawioralnych w badania nad fenomenem zdrowia w populacji ludzkiej. Z tego też względu obejmuje ono dwa główne cele analizy: pierwszy- badania epidemiologiczne, oceniające warunki zdrowotne populacji i drugi- badania społecznej reakcji na te warunki, w szczególności sposobu, w jaki ta reakcja wpływa na systemy opieki zdrowotnej. (1992)

   Definicja zdrowia publicznego stowarzyszenie lekarzy Stanów Zjednoczonych

   Zdrowie publiczne jest nauką i sztuką podtrzymywania, ochrony i ulepszania zdrowia ludności przy pomocy zorganizowanych wysiłków społeczności i obejmuje przedsięwzięcia, przy pomocy których społeczeństwo zapewnia świadczenia medyczne dla określonych grup osób.

   W 1916r powstało Polskie Towarzystwo Medycyny Społecznej. W 1917r. wraz z innymi stowarzyszeniami ogłosiło „Projekt o zdrowiu publicznym w Polsce”. Opracowane materiały wykorzystał referat zdrowia, kierowany przez dr Witolda Chodźkę. 30 X 1917r jeszcze pod egidą władz okupacyjnych, powstało Ministerstwo Zdrowia Publicznego i Opieki Społecznej z terenowymi ekspozyturami (okręgowe, powiatowe i wojewódzkie wydziały zdrowia publicznego).

   Definicja zdrowia publicznego- J. Nosko

   Zdrowie publiczne jest to troska o zachowanie i umacnianie zdrowia w wymiarze makrospołecznym, lokalnym i środowiskowym, polegająca na naukowym rozpoznawaniu stanu zdrowia i potrzeb zdrowotnych zbiorowości oraz inicjowaniu i organizowaniu skoordynowanych wysiłków instytucji rządowych, samorządowych i pozarządowych w celu osiągania pożądanych standardów zdrowia.

   Definicja nowego zdrowia publicznego- T.N. Tulchinsky, E.A. Varavikova

   Nowe zdrowie publiczne jest całościowym podejściem do ochrony i promowania zdrowia odnoszącym się zarówno do jednostki, jaki i do społeczności, opartym na wzajemnie kompensujących się przedsięwzięciach służb zapobiegawczych zorientowanych na tworzenie warunków sanitarnych, środowiskowych oraz promujących zdrowie osób i zbiorowości, skoordynowanych z odpowiednimi świadczeniami zakładów opieki medycznej prowadzących leczenie, rehabilitację oraz opiekę długoterminową(Tulchinsky, Varavikova 2000)

   NZP stawia w związku z tym wymóg prowadzenia zorganizowanych działań programowych na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, a także organizacji pozarządowych, w celu kreowania warunków społecznych, a także w zakresie środowiska fizycznego i żywienia

   Definicja nowego zdrowia publicznego- T.N. Tulchinsky, E.A. Varavikova

   Nowe zdrowie publiczne niezależnie od tego czy zarządzane jest przez struktury scentralizowane czy też rozproszone(zdecentralizowane) wymaga systemowych działań służących osiągnięciu zdefiniowanych celów i ściśle określonych działań. NZP to działania różnych podmiotów służące doskonaleniu zdrowia populacji; podmiotami tymi są: rząd, ministerstwa, grupy reprezentujące interesy konsumentów, naukowcy, profesjonaliści zdrowia publicznego, przedsiębiorstwa prywatne i publiczne, instytucje ubezpieczeniowe, firmy farmaceutyczne i medyczne, przemysł rolno- spożywczy, media oraz przemysł rozrywkowy, sport, a także instytucje odpowiedzialne za ustawodawstwo i prowadzenie prawa oraz inne podmioty

   Nowe zdrowie publiczne to nauka i kompleksowe postępowanie zmierzające do zachowania i umacniania zdrowia ludności w wymiarze makrospołecznym i lokalnym. Podstawą tego postępowania jest naukowe rozpoznanie zdrowia i potrzeb zdrowotnych zbiorowości oraz inicjowanie i organizowanie skoordynowanych wysiłków instytucji rządowych, samorządowych w celu osiągania pożądanych standardów zdrowia(Wdowiak L. 2007)

   Sprawy zdrowia jednostek i zbiorowości. Zdrowia-dobro publiczne czy towar w erze globalizacji? Podstawowe dziedziny zainteresowań zdrowia publicznego(moduły programowe). Próba konceptualizacji zakresu przedmiotowego i podmiotowego zdrowia publicznego w Polsce.

   Funkcje w zakresie działań na rzecz ochrony zdrowia ogółu ludności na rzecz ochrony zdrowia indywidualnych osób

   Medycyna a zdrowie publiczne

   

Zdrowie jako dobro publiczne i jako towar

W każdym kraju, bez względu na poziom gospodarczego, administracja centralna, czyli rząd ma do odegrania bardzo ważna rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli. W państwach opiekuńczych rola ta wynika przed wszystkim z faktu uznawania zdrowia za dobro publiczne, dobro przysługujące każdemu obywatelowi za darmo na równi z edukacją, bezpieczeństwem itp.

Mechanizmy rynku w opiece zdrowotnej to nic innego jak przekształcenie podstawowego prawa człowieka do ochrony zdrowia, w towar.

Mechanizmy rynkowe są w stanie zapewnić dobrą na wysokim poziomie skuteczną opiekę zdrowotną, ale tylko dla tej części społeczeństwa którą stać na poniesienie kosztów. Natomiast biedniejsza część społeczeństwa staje się wyłączona z prawa do opieki zdrowotnej i skazana co najwyżej na pomoc instytucji charytatywnych.

Rynek nie jest w stanie zapewnić zaspokojenie zbiorowych potrzeb społeczeństwa - -istotnej funkcji każdego systemu ochrony zdrowia.

Zdrowie jest wiec zarówno dobrem publicznym, jak i dobrem indywidualnym w części towarem. Ustalenie proporcji pomiędzy obciążeniem publicznym a obciążeniem indywidualnym na zdrowie stanowi ważną decyzję polityczną. Część podstawowych funkcji systemu ochrony zdrowia musi pozostać dobrem publicznym, za które odpowiedzialność musi ponosić państwo. Ta część to zaspokojenie zbiorowych potrzeb społeczeństwa realizowanych przez służby zdrowia publicznego przy współudziale wszystkich resortów oraz zaspokajanie tych indywidualnych potrzeb zdrowotnych, które dotyczą osób pozbawianych z różnych względów dostępu do opieki zdrowotnej lub które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia ogółu.

RYNEK

Rynek jest instytucja umożliwiającą wymianę dóbr, usług i czynników wytwórczych.

Dobra- są ta rzeczy służące do zaspokajania potrzeb ludzkich(odzież, żywność)

Usługi- służą też do zaspokajanie potrzeb ludzkich, ale nie są fizycznie uchwytne(opieka medyczna)

Czynniki wytwórcze- obejmują zasoby ludzi i wszystkich rzeczy wykorzystywanych do produkcji dóbr, świadczenia usług w celu zaspokajania potrzeb ludzkich

Popyt- to ilość dóbr i usług, jaką nabywcy są w stanie nabyć po określonej cenie w określonym czasie

Podaż- jest zestawieniem ilość dóbr jakie producenci są gotowi sprzedać w określonych warunkach przy danej cenie i w określonym czasie

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA ŚWIADCZENIA MEDYCZNE

Żaden kraj na świecie nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb zdrowotnych swoich obywateli.

PAŃSTWO A ZDROWIE PUBLICZNE

Państwo jest głównym kreatorem systemu zdrowia publicznego i czynnikiem w najważniejszym stopniu odpowiadającym za adekwatność przyjmowanych rozwiązań do warunków i wymogów etapu rozwojowego społeczeństwa i kraju. Jako polityczna organizacja społeczeństwa powinno zabezpieczyć prawa i interesy oraz realizację najżywotniejszych potrzeb jednostek i zbiorowości.(Lutrzykowski A.)

Polityka pastwa w większym bądź mniejszym stopniu generuje zmiany położenia wielkich grup i środowisk, a także poszczególnych jednostek. Zmienia się sytuacja życiowa obywateli i możliwości zaspokajania potrzeb. Zmniejsza się lub zwiększa poziom życiowego komfortu, jakość życia, poczucia bezpieczeństwa zdrowotnego i przewidywalności losu.

KONCEPCJA BEZPIECZEŃSTWA ZDROWOTNEGO

Bezpieczeństwo zdrowotne to deklaracja zapewnienie lub uzasadnienie dla określonych działań legislacyjnych i in. Formalno- prawnych

- musi się odnosić do szeroko rozumianych uwarunkowań zdrowia(społ. –ekon.), środowiskowych, kulturowych, a nie ograniczać jedynie do gwarancji dostępności do dobrych jakościowo i sprawnych organizacyjnie świadczeń medycznych

- oznacza konieczność zaspokajanie indywidualnych i zbiorowych potrzeb zdrowotnych, a system ochrony zdrowia musi być tak zorganizowany, aby obejmować swoim działaniem obie te sfery

Aspekty bezpieczeństwa zdrowotnego

Zabezpieczenie przed ryzykiem choroby i utraty zdrowia- obejmuje elementy finansowania i dostarczania świadczeń, które chronią przed chorobami(zapobiegawcze) i (lub) pomniejszają skutki urazów czy chorób (lecznicze); potrzeba posiadania środków finansowych, kadry itd.

Zabezpieczenie przed skutkami choroby i utraty zdrowia- obejmuje koordynację rozproszonych elementów opieki zdrowotnej leczniczej i prewencyjnej, opieki społecznej, rehabilitacyjnej, świadczeń i wypłaty zasiłków chorobowych, wypadkowych, rent.(Cianciara D. Wysocki M.J.)

Priorytety działań są zmienne w czasie i przestrzeni.

PRIORYTETY DZIAŁAN MINISTERSTWA ZDROWIA

Kwiecień 2006

• Wprowadzenie systemu ratownictwa medycznego

• Stworzenie publicznej sieci szpitali w Polsce

• Opracowanie projektu ustawy o ustroju ochrony zdrowia

• Koszyk świadczeń gwarantowanych

• Wprowadzenie nowych form ubezpieczeń zdrowotnych(dobrowolne ubezpieczenie dodatkowe, komercyjne, obowiązkowe ubezpieczenie pielęgnacyjne)

• Przekształcenie NFZ w niezależne, publiczne ubezpieczenie zdrowotne

• Polityka lekowa państwa-racjonalna i transparentna

• Poprawa funkcjonowania publicznych zakładów opieki zdrowotnej

• Zwiększenie nadzoru nad wydatkowaniem środków publicznych ochrony zdrowia

• Działania w zakresie zdrowia publicznego

• Opracowanie i wdrożenie nowych programów polityki zdrowotnej

Grudzień 2007

• System ratownictwa medycznego

• Utworzenie sieci szpitali

• Budowa nowego ustroju ochrony zdrowia

• „koszyk” świadczeń gwarantowanych

• Dobrowolne ubezpieczenie dodatkowe

• Utworzenie systemu informacji w ochronie zdrowia

• Usprawnienie systemu ubezpieczenia zdrowotnego

• Finansowanie kosztów leczenia osób, które uległy wypadkom komunikacyjnym w ramach obowiązkowych ubezpieczeń OC

• Ubezpieczenie pielęgnacyjne

• Włączenie funduszu chorobowego do ubezpieczeń zdrowotnych

„Do realizacji zadań związanych z programem „zdrowie dla Wszystkich” potrzebna jest nowa, uaktualniona wiedza, która może pochodzić tylko z nauk stworzonych i prawnie usankcjonowanych przez nowe zdrowie publiczne”(Dean K.)

GŁÓWNE SKŁADNIKI SEKTORA ZDROWIA W STRATEGII „ZDROWIE DLA WSZYSTKICH”

• Programy zdrowotne, promocyjne, prewencyjne i lecznicze

• Korzystający z usług służby zdrowia

• Decydenci

• Instytucje szkoleniowe i badawcze

• Osoby i instytucje świadczące usługi zdrowotne

Należy ocenić funkcje, jakie mają do spełnienia główne postacie w sferze zdrowia oraz ponownie zdefiniować profesję zdrowia publicznego, włączając w to funkcje ogólne i specyficzne tego zawodu

Zdrowie publiczne jako instytucja w strategii „zdrowie dla wszystkich”

Zdrowie ( jako dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny ) jest wynikiem współdziałania różnych sektorów, zatem publiczne instytucje zdrowia muszą być przede wszystkim ukierunkowane na ewaluacje sektora zdrowotnego.

Dziedziny zdrowia publicznego

Dziedziny podstawowe:

- zarządzanie służbą zdrowia,

- biostatystyka,

- epidemiologia,

- edukacja i zachowanie zdrowotne,

- środowiskowe uwarunkowania zdrowia.

Dziedziny uzupełniające

- międzynarodowe zdrowie publiczne,

- praktyka biomedyczna i laboratoryjna,

- żywienie,

- praktyka zdrowia publicznego,

- zdrowie matki i dziecka,

- zdrowie środowiskowe.

Biostatystyka epidemiologia, edukacja i zachowanie zdrowotne, zarządzanie służbą zdrowia, środowiskowe uwarunkowania zdrowia oddziałują na siebie wzajemnie i są powiązane z kompetencjami interpersonalnymi.

Określenie kompetencji profesjonalnych jest niezwykle trudnym zadaniem, które powinno odpowiadać potrzebom w danym miejscu i czasie.

Miejsce zdrowia publicznego w systemie ochrony zdrowia.

Problem ten wiąże się z celami polityki zdrowotnej:

- poprawa stanu zdrowia populacji,

- poprawa satysfakcji pacjentów korzystających z usług zdrowotnych,

- poprawa efektywności wykorzystania środków przeznaczonych na opiekę zdrowotną,

- poprawa dostępności do medycznie uzasadnionych usług zdrowotnych.

Celem głównym polityki zdrowotnej jest zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego poprzez dwa cele szczegółowe:

system opieki zdrowotnej:

1. zaspokajanie indywidualnych potrzeb zdrowotnych ( wynikających z choroby, wypadków ), a więc potrzeb wyrażonych, choć system z własnej inicjatywy powinien brać także pod uwagę istnienie potrzeb rzeczywistych= dział indywidualnej opieki zdrowotnej ( służb medycznych)

2. zapewnienie zbiorowych potrzeb zdrowotnych tj. takich warunków życia, pracy, mieszkania, odżywiania, wypoczynku, a nawet chorowania, które minimalizują jakiekolwiek ryzyko utraty zdrowia czy życia= dział zbiorowej ochrony zdrowia ( służb zdrowia publicznego).

Lista podstawowych funkcji zdrowia publicznego na dwie pierwsze dekady 21 wieku powinna obejmować działania na rzecz ochrony zdrowia ogółu ludności ( 10 działań ) i działania na rzecz ochrony zdrowia indywidualnych osób ( 5 działań ).

Zadania zdrowia publicznego ( zbiorowe )!!!!

- monitorowanie stanu zdrowia,

- zapobieganie szerzeniu się chorób,

- zwalczanie czynników ryzyka,

- zapobieganie wypadkom i urazom,

- zapewnianie nadzoru epidemiologicznego,

- promowanie zdrowego stylu życia,

- kształcenie personelu medycznego,

- zapewnianie regulacji prawnych,

- monitorowanie jakości świadczeń,

- ocenianie sytuacji zdrowotnej kraju.

Zadania zdrowia publicznego ( indywidualne )!!!!!!!

- szczepienia ochronne ( ch. zakaźne ),

- pomoc dla niepełnosprawnych,

- świadczenia w chorobach społecznych,

- skrining…..,

- nadzór i pomoc dla instytucji charytatywnych.

Zakres zadaniowy ( przedmiotowy ) zdrowia publicznego

- zapobieganie i zwalczanie chorób zakaźnych, m.in. zapewnianie nadzoru epidemiologicznego,

- zapobieganie i zwalczanie chorób niezakaźnych o dużym wymiarze społecznym, m.in. poprzez realizację programów zapobiegawczych, lecznictwo i rehabilitację,

- ochrona zdrowia wybranych grup ludności: opieka nad matką i dzieckiem, ochrona zdrowia młodzieży uczącej się i studiującej, osób starszych, niepełnosprawnych i pracujących,

- ochrona zdrowia przed zagrożeniami biologicznymi, chemicznymi, fizycznymi oraz przezwyciężanie skutków narażenia na te czynniki,

- ochrona zdrowia przed zagrożeniami wynikającymi z niekorzystnych warunków społecznych – ubóstwa, bezrobocia, bezdomności i wykluczenia społecznego,

- zapobieganie wypadkom i urazom oraz ich przezwyciężanie, m.in. poprzez identyfikację i zwalczanie zagrożeń oraz zapewnianie kompleksowej pomocy ofiarom katastrof,

- promocja zdrowia nastawiona na kształtowanie zachowań prozdrowotnych,

- organizacja systemu opieki medycznej oraz zasad dystrybucji świadczeń medycznych, m.in. poprzez prawodawstwo, monitorowanie ich jakości, przestrzeganie praw pacjenta,

- kształcenie profesjonalistów zdrowia publicznego, kształcenie i doskonalenie zawodowe lekarzy i in. personelu medycznego i pozamedycznego,

- monitorowanie stanu realizacji Narodowego Programu Zdrowia, określającego cele i zadania polityki zdrowotnej państwa.

Pola zdrowia publicznego – J. Nosko

W świetle funkcjonujących uregulowań prawno-administracyjnych dokonanych po 1999 r. można wyróżnić 5 pól zdrowia publicznego.

Charakterystyczną cechą wspólną dla wszystkich pól zdrowia publicznego jest to, że realizowane w ich ramach prawem określone zadania są prawie w stu procentach finansowane ze środków publicznych, tj. z budżetów państwa i samorządów terytorialnych ( a nie ze składek, jak np. w odniesieniu do świadczeń finansowanych w ramach ubezpieczenia zdrowotnego).

Pola zdrowia publicznego w Polsce

- ochrona zdrowia i zwalczanie chorób zakaźnych i niezakaźnych o dużym wymiarze społecznym w ramach systemu publicznych ubezpieczeń zdrowotnych,

- ochrona zdrowia i przezwyciężanie skutków zagrożeń biologicznych, chemicznych, fizycznych ( w ramach zdrowia środowiskowego i ochrony zdrowia pracujących),

- ochrona zdrowia przed zagrożeniami wynikającymi z niekorzystnych warunków społecznych w ramach polityki społecznej oraz systemu pomocy społecznej,

- promocja zdrowia rozumiana jako system umacniania i rozwoju potencjału zdrowotnego jednostek i grup społecznych poprzez zmianę stylu życia,

- sprawność i skuteczność organizacji i dystrybucji świadczeń medycznych w zachowaniu równego dostępu do nich oraz poczucia bezpieczeństwa w trudnych sytuacjach chorobowych.

Podstawowe zadania zdrowia publicznego wg. projektu: „funkcje zdrowia publicznego” (USA)

- monitorowanie stanu zdrowia w celu poznania problemów zdrowotnych społeczeństwa,

- diagnoza i analiza problemów zdrowotnych i ryzyka w społeczności lokalnej,

- informacja, edukacja, oraz doradztwo w sprawie wyzwań zdrowotnych,

- zjednywanie partnerów i stowarzyszeń na szczeblu społeczności lokalnej w celu rozpoznawania i rozwiązywania problemów zdrowotnych,

- prowadzenie polityki i planowanie dla podtrzymania stanu zdrowia społeczeństwa o poszczególnych osób,

- wzmacnianie i przestrzeganie uregulowań prawnych ukierunkowanych na ochronę zdrowia,

- gwarantowanie dostępu osób do niezbędnych świadczeń zdrowotnych oraz zapewnianie, świadczeń w tych miejscach w których są one dostępne

- gwarantowanie dyspozycyjności kompetentnych kadr tak, by w adekwatny sposób udzielano świadczeń zdrowotnych i usług z dziedziny zdrowia publicznego,

- ocenianie efektywności, dostępności i jakości świadczeń zdrowotnych w aspekcie zbiorowym i indywidualnym,

- prowadzenie badań naukowych nad nowymi podejściami i innowacyjnymi rozwiązaniami odnoszącymi się do świadczeń zdrowotnych.

Podstawowe zadania zdrowia publicznego wg zespołu 145 ekspertów zdrowia publicznego ( WHO )

- zapobieganie, monitorowanie i kontrola chorób zakaźnych i niezakaźnych,

- monitorowanie stanu zdrowia,

- promocja zdrowia,

- zdrowie w miejscu pracy ( higiena pracy ),

- ochrona środowiska naturalnego,

- ustawodawstwo w dziedzinie zdrowia publicznego,

- planowanie i zrządzanie w zdrowiu publicznym,

- specyficzne usługi będące w gestii zdrowia publicznego,

- zdrowie w grupach populacji wysokiego ryzyka.

Zdrowie publiczne na tle innych nauk o zdrowiu w Polsce. Implikacje transformacji demograficznej i epidemiologicznej dla zdrowia publicznego w naszym kraju. Nowoczesne źródła informacji naukowej wykorzystanej w zdrowiu publicznym.

Przykłady kwantyfikacji czynników wpływających na stan zdrowia

- styl życia – 50 %,

- medycyna naprawcza – 20 %,

- czynniki środowiska społecznego – 20 %,

- czynniki środowiska fizycznego – 5 %,

- czynniki genetyczne – 5 %.

Relacja między liczbą świadczeń medycznych, a wynikającymi z tego Kosztami

Czynniki wpływające na zdrowie:

- higiena,

- woda i żywność,

- opieka medyczna indywidualna,

- badania naukowe,

- środowisko,

- ekonomia.

Zakres programów prozdrowotnych:

1. Opieka medyczna indywidualna,

2. Zdrowie publiczne.

Transformacja demograficzna i epidemiologiczna, a zdrowie publiczne

Fazy transformacji demograficznej:

- okres przed 1800 r. - wysoki wskaźnik umieralności i urodzeń,

- 19 wiek - trwałe przemiany demograficzne ( gł. spadek umieralności ),

- 1 połowa 19 wieku - dalszy spadek umieralności, wydłużenie życia,

- 2 połowa 19 wieku - dalszy spadek umieralności, obniżanie się wskaźnika rozrodczości, starzenie się społeczeństw.

Fazy transformacji epidemiologicznej

- fazy chorób zakaźnych,

- fazy wypadków i urazów,

- faza chorób cywilizacyjnych ( cukrzyca, ch. u. k., nowotwory ),

- fazy nowych zagrożeń.

Zarządzanie oparte o wyniki badań naukowych to przede wszystkim takie nastawienie umysłu, które sprawia, że zadając pytania dotyczące funkcjonowania instytucji, szukamy możliwie pewnych danych, jesteśmy świadomi ograniczeń uzyskiwanych odpowiedzi oraz śledzimy rozwój badań naukowych, aby nie przeoczyć dobrych i adekwatnych rozwiązań.

Trudne decyzje polityki zdrowotnej, które powinny mieć na względzie równoczesne dążenia do sprawiedliwości społecznej i wzgląd na dobro pojedynczego pacjenta, są w skomplikowany sposób uwarunkowane względami natury politycznej i ekonomicznej.

Specyfika decyzji kierowniczych

Role pełnione przez osoby na stanowiskach kierowniczych:

- interpersonalna,

-informacyjna - aktywne poszukiwanie wartościowych informacji i rozpowszechnianie ich wśród podwładnych. Cechy osobowości dobrego menadżera: erudycja i wiedza, racjonalność, zdolność krytycznej analizy, ostrożność we wnioskowaniu, zdolność dostrzegania relacji, zdolność porównań, ostrożność przy akceptacji nowości, zdolność skutecznego komunikowania, troska o rozwój własnych umiejętności.

Informacja naukowa jest zawarta w opracowaniach i analizach naukowych.

Cele i zadania wyników badań naukowych

W sferze polityki zdrowotnej: m. in. Ustalanie priorytetów zdrowotnych na podstawie rzetelnych analiz potrzeb zdrowotnych społeczeństwa, ustalanie gwarantowanych przez państwo usług, tworzenie wytycznych i standardów oraz wskaźników umożliwiających pomiar rezultatów, przewidywanie trendów i skutków stosowania określonych technologii medycznych.

W sferze kontraktowania usług i ich finansowania: dostarczają dowodów na skuteczność i opłacalność interwencji, pozwalają sporządzać listy rekomendowanych, optymalnych procedur medycznych, pozwalają eliminować postępowania o nieudowodnionej skuteczności lub przestarzałe.

Podejmowanie decyzji

Bez względu na szczebel, racjonalne podejmowanie decyzji wymaga realizacji 5 etapów

Etap 1 Umiejętne i precyzyjne sformułowanie problemu

- kogo ( populacji, grupa ) lub czego ( np. jednostka organizacyjna) dotyczy nasza wątpliwość?

- jakiego rodzaju działanie/interwencję bierzemy pod uwagę? Co chcemy zmienić?

- jaki jest pożądany rezultat działań/interwencji i jak ten rezultat zmienić?

- z czym chcemy rozważne działania porównać?

- jaką metodą lub techniką badawczą chcemy, aby dowód został przeprowadzony?

Etap 2 Odszukanie odpowiednich opracowań i analiz

Na tym etapie konieczna jest znajomość źródeł ( baz, instytucji, rejestrów itd.. ), pożyteczna jest też umiejętność korzystania za baz danych i piśmiennictwa, wiedza o tym, w jaki sposób są kontynuowane, jakimi posługuje się słownikami. Istotna jest też umiejętność oceny jakości źródła, z którego pochodzi informacja ( duża rola fachowców do informacji naukowej )

Etap 3 Dokonywanie oceny wartości wyników zawartych w publikacjach

Na tym etapie konieczna jest znajomość metod badawczych, umiejętność oceny trafności wyboru metody, znajomości zasad analizy statystycznej i - podobnie jak w poprzednim etapie - należy wyręczać się fachowcami.

Etap 5 Zapewnienie odpowiednich warunków wdrożenia proponowanych naukowo rozwiązań

Stworzenie odpowiednich warunków dla wdrożenia nowych rozwiązań to nie tylko zapewnienie materialnych możliwości, przygotowanie personelu, restrukturyzacja, zakup urządzeń itp. Konieczne jest także uwzględnienie technik i metod wprowadzenia zmiany.

Brak etapu 4 ?????

Zdrowie Publiczne

Badania satysfakcji pacjentów z leczenia szpitalnego jako problem Zdrowia Publicznego. [badania własne] Dr n med. Jan Krakowiak

W ostatnich 15 latach w Polsce wzrasta zainteresowanie badaniem opisowym pacjentów w jednostkach służby zdrowia. Badania prowadzone są pod nazwą satysfakcji pacjenta z udzielanej usługi medycznej.

Inspirację do przeprowadzenia badań stanowią względy praktyczne. W systemach ochrony zdrowia, w których coraz większą rolę odgrywają elementy gospodarki rynkowej, zdobycie informacji, jak postrzegane są określane usługi medyczne przez pacjentów, jest bardzo cenne.

Poznanie opinii pacjentów umożliwia, dostosowanie ośrodka do oczekiwań przyczyniających się do wzrostu konkurencyjności placówki służby zdrowia.

W sektorze opieki zdrowotnej, jakość świadczonych usług jest zagadnieniem niezwykle ważnym, ponieważ dotyczy bezcennych wartości jakimi są życie i zdrowie.

Świadczenie wysokiej jakości usług przy możliwie niskich kosztach, zaliczać można do podstawowych celów zakładów opieki zdrowotnej. W tej sytuacji niezmiernie istotnym jest utrzymanie ciągłego kontaktu z pacjentami.

Poziom zadowolenia klienta służby zdrowia, określają zarówno cechy charakterologiczne pacjenta, jak i obiektywne istniejące możliwości instytucji świadczących usługi medyczne.

W związku z tym działalność placówek zdrowotnych, oprócz poprawności klinicznej wykonywanych świadczeń, powinna cechować dbałość o zadowolenia pacjenta.

Satysfakcja pacjenta może być traktowana jako reakcja konsumenta na doświadczenia z otrzymanych usług medycznych. Jest to reakcja emocjonalna i subiektywna, obejmująca aspekty interpersonalne. Satysfakcja pacjenta ogrywa ważną rolę w określeniu opieki zdrowotnej, oceniając zwykle poprzez zewnętrzny system akredytacji i wewnętrzne systemy standardów postępowania medycznego.

Trosce o satysfakcje pacjenta służy szereg działań, do których można zaliczyć:

- kompleksowe zarządzanie jakością,

- ciągle doskonalenie jakości,

- badanie opinii pacjentów na temat otrzymywanych usług.

Satysfakcja pacjenta to stopień w jakim opieka jest przez niego akceptowana w odniesieniu do oczekiwań i potrzeb.

Satysfakcja pacjenta zależy od stopnia w jakim otrzymywana usługa spełni jego oczekiwania. Wynik oceny tych oczekiwań ze stanem rzeczywistym, określany jest jakością usługi.

Różnica między usługą oczekiwaną a faktycznie otrzymaną jest sprawą indywidualną i subiektywną dla każdego pacjenta.

Pacjent jest zainteresowany jakością kliniczną, oraz subiektywną satysfakcją z udzielanych świadczeń medycznych.

Satysfakcja pacjenta jest często definiowana jako kluczowy element relacji klient – zakład usługowy, wpływający na kształtowanie się współpracy między usługodawcą i usługobiorcą.

W placówce służby zdrowia, klientem jest:

- pacjent,

- jego rodzina,

- oraz wszystkie osoby płacące za leczenie

W związku z powyższym satysfakcja pacjenta, jest traktowana jako reakcja konsumenta na doświadczenia z otrzymanych usług.

Według koncepcji relationship marketing, satysfakcja klienta stanowi główny czynnik determinujący lojalność klienta wobec usługodawcy.

Ponadto koncepcja relationship marketing zakłada, że satysfakcja klienta jest właśnie czynnikiem, który w sposób wyraźny przekłada się na finansowy sukces firmy świadczącej usługi.

Satysfakcja pacjenta lojalnego w stosunku do usługodawcy, powoduje brak konieczności poszukiwania wciąż nowych pacjentów, ponieważ dotychczasowi, usatysfakcjonowani zostają na stałe, zapewniając stabilizację rynkową i finansową zakładu świadczącego usługi medyczne.

Produkt nabywany przez pacjenta na rynku usług zdrowotnych posiada zazwyczaj postać usługi. Stwarza możliwości wyboru kombinacji elementów, powstaje jedna swoista grupa korzyści dla usługobiorcy.

Usługa zdrowotna jest usługą szczególną, istotę stanowi dostarczenie świadczeń na rzecz odbiorcy w celu spełnienia potrzeb, życzeń i oczekiwań pacjenta.

Usługę zdrowotną cechuje:

niematerialny charakter,

jednoczesność świadczenia i korzystania usługi,

nietrwałość i brak możliwości magazynowania,

ścisły związek usługi z osobą wykonawcy,

heterogeniczność, komplementarność i substytucyjność usług,

niemożność nabycia prawa własności usługi.

Zazwyczaj przyjmuje się, że kluczowa dla satysfakcji pacjenta jest relacja między poziomem wykonywania usług a oczekiwaniami:

1.Satysfakcja powstaje w sytuacji, gdy subiektywna ocena poziomu wykonania usługi jest co najmniej równa oczekiwaniom.

2. Produkt finalny jaki uzyskuje pacjent, jest w wysokim stopniu niematerialny oraz wysoce specjalistyczny i silnie związany z osobistymi cechami konsultanta jest profesjonalizm i doświadczenie.

Jakość jest tą wartością, z którą stykamy się w codziennym życiu, w odniesieniu do wszystkiego co istnieje w czasie, kiedy dokonujemy ogólnej charakterystyka badanej usługi.

Definicja Instytutu Medycyny Krajowej Akademii Nauk w USA wskazuje, że „ jakość to stopień do jakiego usługi zdrowotne świadczone dla jednostek i populacji zwiększają prawdopodobieństwo pożądanych efektów zdrowotnych i są zgodne z aktualną profesjonalną wiedzą medyczną.”

Inna definicja mówi, że jakość opieki zdrowotnej, to nie innego jak wiarygodność uzyskania przez wszystkie zainteresowane strony, oczekiwanych rezultatów usług zdrowotnych, świadczonych w danym czasie pacjentowi w przeszłości a także zgodność tych usług z aktualną profesjonalną wiedzą.

W rozumieniu świadczeniodawcy, jakością jest właśnie postępowanie terapeutyczne , zgodne z aktualną wiedzą medyczną, efektywne, skuteczne, bezpieczne i wykonane we właściwym czasie.

Dużą grupę świadczeniodawców stanowią placówki szpitalne, w których jakość działalności jest sumą jakości świadczeń cząstkowych.

W rozumieniu pacjenta jakość to dostępność usług, dostateczna informacja o stanie zdrowia, edukacja zdrowotna, dobra komunikacja z lekarzem i pielęgniarką, szacunek i opiekuńczość okazywana pacjentowi, koordynacja i ciągłość procesu leczenia a także satysfakcja z udzielanej usługi.

Jakość świadczonych usług określają odczucia i oceny pacjenta. Pomiaru jakości dokonuje się w tym przypadku według kryteriów subiektywnych, ponieważ każdy pacjent ustala sam dla siebie własną miarę, którą stanowi określony pułap oczekiwań i wymagań.

Dla pacjenta jakość usług medycznych zależy od kwalifikacji lekarzy, pielęgniarek, terapeutów, od przebiegu procesu diagnostycznego, terapeutycznego oraz od powrotu do zdrowia lub jego poprawy po opuszczeniu szpitala.

Według płatnika, jakością usługi jest wydajna efektywna opieka zdrowotna czyli opieka zdrowotna czyli opieka realizowana przy możliwie najniższych kosztach i jednocześnie gwarantująca pożądane efekty lecznicze.

Zdrowie publiczne II semestr wykład I z dnia 22.02

System ochrony zdrowia – S. Poździoch

System zdrowotny można zdefiniować jako zorganizowany i skoordynowany zespół działań, którego celem jest realizacja świadczeń i usług profilaktyczno-leczniczych i rehabilitacyjnych, mających na celu poprawę stanu zdrowia jednostki i zbiorowości-pojęcie systemu oznacza uporządkowany i skoordynowany wewnętrznie układ elementów, cechujący się określoną strukturą

Cele systemu ochrony zdrowia-S. Poździoch

Zabezpieczenie i dostarczenie całej populacji możliwie pełnego zakresu świadczeń medycznych, których wymaga

Zapewnienie usług i świadczeń profilaktyczno-leczniczych i rehabilitacyjnych na możliwie najwyższym poziomie, adekwatnie do poziomu wiedzy i sztuki medycznej oraz zasad dobrej praktyki

Organizowanie opieki w możliwie najlepszy sposób, aby zapewnić optymalne wykorzystanie zasobów materialnych, finansowanych i osobowych

Systematyczne wdrażanie działań doskonalących system umożliwiający satysfakcję użytkowników systemu

Cele systemu ochrony zdrowia - J. Leowski

celem głównym systemu ochrony zdrowia jest zapewnieni bezpieczeństwa zdrowotnego

Funkcje:

Zaspokojenie indywidualnych potrzeb zdrowotnych, z których najważniejsze są potrzeby wynikające z chorób, niedomaga, wypadków

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb zdrowotnych – odpowiednich warunków życia, pracy, mieszkania, odżywiania, wypoczynku, a nawet chorowania

Inne funkcje:

- kreator zapotrzebowania na dobra

- rola pracodawców

- polityczna

- zarządzania

- edukacja personelu

Schemat struktury polskiego systemu ochrony zdrowia-2006r.

Podstawowe instytucje realizujące funkcje kierownicze, zarządzanie oraz finansowanie systemu ochrony zdrowia

- Ministerstwo zdrowia

- Narodowy Fundusz Zdrowia

- administracja samorządowa

Ministerstwo Zdrowia

Ministerstwo Zdrowia pełni przede wszystkim rolę moderatora polityki zdrowotnej. Minister Zdrowia jest odpowiedzialny za: prowadzenie polityki zdrowotnej, duże inwestycje kapitałowe, za nauki medyczne oraz kształcenie w zawodach medycznych, posiada władze administracyjną nad tymi jednostkami, które bezpośrednio finansuje (np. narodowe instytuty), akademie medyczne, szpitale kliniczne i instytuty naukowe są półautonomiczne, warunkowo odpowiedzialne przed Ministrem Zdrowia. Jest on także odpowiedzialny za wdrażanie narodowych programów zdrowia publicznego, szkolenie personelu medycznego

Narodowy Fundusz Zdrowia

Narodowy Fundusz Zdrowia finansuje ubezpieczonym świadczenia zdrowotne służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, udzielanych w przypadku choroby, urazu, ciąży, porodu i połogu, a także promocja zdrowia. W tym celu fundusz zarządza środkami finansowymi przekazywanymi na podstawie ustawy oraz zawiera ze świadczeniodawcami umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych. Zwieranie umów odbywa się po przeprowadzeniu postępowania w trybie konkursu ofert lub rokowań.

Administracja samorządowa

Administracja samorządowa działa na trzech szczeblach: gminy, powiatu i województwa jej zadania obejmują trzy obszary: ogólną strategię i planowanie zgodne z potrzebami zdrowotnymi regionu, promocję zdrowia, prowadzenie zakładów opieki zdrowotnej

Ubezpieczenia zdrowotne w okresie międzywojennym

Kasy chorych (1918-1933)

Dekret z 11 stycznia 1919r. o obowiązkowym ubezpieczeniu na wypadek choroby

Ustawa z 19 maja 1920r. o utworzeniu kas chorych

Kasa chorych miała na celu zabezpieczenie świadczeń leczniczych i zasiłków chorobowych dla ludności pracującej z ich rodzinami. Działalność świadczeniową ukierunkowano na zapewnienie choremu środków utrzymania, które zastępowały utracony na skutek choroby zarobek oraz udostępnienie szybkiej i skutecznej pomocy lekarskiej.

Okres przyznawania świadczeń wynosił 26 tygodni i mógł być przedłużony do 39, a nawet do 52 tygodni. Dla rodzin był o połowę krótszy. Ustawa przewidywała m.in. bezpłatną pomoc lekarską na wypadek choroby, do obowiązku kas chorych należało wypłacenie zasiłków chorobowych, których wysokość wynosiła 60% (a niekiedy do 75%) poprzednich zarobków bezpłatna pomoc lekarska dla położni c w okresie 8 tygodni i zasiłek położniczy w wysokości dotychczasowej płacy, zasiłek pogrzebowy na wypadek śmierci w wysokości trzytygodniowego zarobku, zasiłek domowy – 50% płacy ustawowej.

Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 29 listopada 1930r. w sprawie centralizacji…chorych. Liczba kas chorych (za wyjątkiem Górnego Śląska) zmniejszyła się.

Ubezpieczalnie społeczne (1932-1940)

Ustawa ubezpieczeniowa z 28 marca 1933r. (tzw. scaleniowa, antykryzysowa)

Opracowano ją na skutek problemów, które uwidoczniły się w latach kryzysu gospodarczego wraz ze wzrostem bezrobocia i obniżeniem zarobków, a także wynikających stąd zaległości w opłacaniu składek przez pracodawców budżety kas chorych były poważnie zagrożone.

Ustawa wprowadziła obniżenie zasiłku chorobowego z 60 do 50% dotychczasowego zarobku i skrócenie jego wypłacenia z 39 do 26 tygodni, zredukowanie dodatków do zasiłku domowego i szpitalnego, których wysokość wynosiła połowę lub 1/3 zasiłku chorobowego, wypłatę zasiłku chorobowego nie od trzeciego, lecz czwartego dnia choroby, obniżenie zasiłku połogowego z pomocy lekarskiej z 39-52 do 26 tygodni, itd.

Ubezpieczalnie funkcjonowały także na początku okupacji, zostały zmuszone do stosowania priorytetu pomocy i świadczeń dla Niemców, przy wczesnym stopniowym ograniczaniu praw Polaków.

Charakterystyczne cechy system budżetowego

- decydująca rola administracji państwowej w organizacji ochrony zdrowia i związane z tym upolitycznienie opieki zdrowotnej

- niski poziom finansowania opieki zdrowotnej ze środków budżetu państwa

- negatywne skutki cementowania skostniałych struktur politycznych zakładów opieki zdrowotnej (jednostek budżetowych)

- finansowanie nie uzależnione od liczby i jakości wykonywanych świadczeń

- brak bezpośredniego związku wysokości otrzymywanych środków finansowych z liczbą i jakością udzielanych świadczeń zdrowotnych, co sprawiło, że trudno było wznowić motywację personelu medycznego i zarządzającego dotyczących efektów własnej pracy i podejmowanych decyzji.

Czynniki wpływające na wprowadzenie zmian systemowych w ochronie zdrowia mają charakter globalny

- stan przemian demograficznych – starzenie się populacji, a wraz z nim wzrost liczby osób wymagających, wielokierunkowej, długotrwałej opieki medycznej

- postęp technologiczny – udostępnia coraz bardziej nowoczesne procedury diagnostyczne i lecznicze w medycynie, warunkując postęp w efektywności działań medycznych i eskalację ich (brak jednego słowa)

- realia ekonomiczne – w każdym kraju na świcie możliwości wzrostu nakładów na opiekę zdrowotną, zwłaszcza w sektorze publicznym są ograniczone

Główne cele działań reformatorskich

Poprawa poziomu bezpieczeństwa zdrowotnego oraz

- poprawa stanu zdrowia społeczeństwa

- realizacja konstytucyjnych uprawnień obywateli w zakresie opieki zdrowotnej

- zapewnienie podmiotowej roli pacjenta w systemie

- wyrównanie dysproporcji w dostępie do świadczeń różnych grup społecznych

- poprawa efektywności finansowania opieki zdrowotnej (głównie lepsze wykorzystanie dostępnych środków)

- poprawa warunków pracy pracowników ochrony zdrowia

- dostosowanie struktury materialnej i organizacji lecznictwa do potrzeb społecznych

Podstawowe akty prawne regulujące organizację i funkcjonowanie systemnu ubezpieczeniowego w Polsce (chronologicznie)

Ustawa z dnia 7 lutego 1997r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym

Ustawa z dnia 23 stycznia 2003r. o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ

Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych

Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym od 1 stycznia 1999r.

„ubezpieczonym przysługują świadczenia określone w przepisach ustawy, służące zachowaniu ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, udzielane w przypadku choroby, urazu, ciąży, porodu i połogu oraz w celu zapobiegania chorobom i promocji zdrowia”

Ustawa o Narodowym Funduszu Zdrowia

„do zakresu działań funduszu należy(…) zabezpieczenie ubezpieczonym świadczeń zdrowotnych służących zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, udzielanych w przypadku choroby urazu, ciąży, porodu i połogu oraz w celu zapobiegania chorobie, a także promocja zdrowia”

Ustawa o świadczenia opieki zdrowotnej

„świadczeniodawcy mają, na zasadach określonych w ustawie, prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, których celem jest zachowanie zdrowia, zapobieganie chorobom i urazom, wczesne wykrycie chorób, leczenie, pielęgnacja oraz zapobieganie niepełnosprawności i jej ograniczenie

Pozytywne aspekty systemu kas chorych

- wprowadzenie finansowania świadczeń zdrowotnych ze składek ubezpieczonych

- odejście od dotacji na rzecz umów ze świadczeniodawcami ( u części z nich poprawa gospodarności i efektywności wykorzystania środków uzyskanych na podstawie umów z kasami chorych)

- stworzenie warunków do wprowadzenia elementów rynku usług zdrowotnych poprzez wprowadzenie systemu kontraktowania świadczeń zdrowotnych

- wzmocnienie roli podstawowej opieki zdrowotnej-lekarza rodzinnego jako ogniwa racjonalizującego korzystanie ze świadczeń zdrowotnych

- wygenerowanie w systemie licznej grupy wysokiej klasy specjalistów w zakresie kontraktowania świadczeń zdrowotnych

- znaczny wzrost nakładów na profilaktyczne programy zdrowotne

Najważniejsze wady systemu kas chorych

- niejednolitość stosowanych rozwiązań zakresie kontraktowania

- nierealizowanie zasady solidaryzmu społecznego (ułomny algorytm)

- ograniczenie dostępności do świadczeń zdrowotnych ( nieuzasadnione różnice regionalne, utrudnienia w leczeniu poza granicami działania kasy chorych-różne zasady kontraktowania i różne ceny ze te same świadczenia

- nieefektywność ekonomiczna (niewłaściwa alokacja środków pomiędzy kasami chorych, brak możliwości prowadzenia elastycznej i skoordynowanej polityki finansowej w skali systemu)

- wysokie, rosnące koszty administracyjne kas chorych

- wysokie często nieuzasadnione koszty obsługi kontraktów przez świadczeniodawców w warunkach niejednolitości rozwiązań

- rosnące koszty refundacji leków

Przesłanki wprowadzenia

- zachowanie równości w dostępie do świadczeń medycznych

- nadmierna autonomia kas chorych

- limity świadczeń-blokada możliwości konkurencji

- kontraktowanie świadczeń niezgodne z zasadami planowania

- zakupywane świadczenia nieadekwatne do potrzeb zdrowotnych

- pacjent sprowadzany do roli przedmiotowej

Narodowy Fundusz Zdrowia

- wykonuje obowiązki w zakresie ochrony zdrowia

-jest państwową jednostką organizacyjną; ma osobowość prawną

- zarządza środkami finansowymi przekazywanymi przez ZUS i KRUS, zawiera umowy ze świadczeniodawcami

- finansuje świadczenia zdrowotne w ramach posiadanych środków finansowych

- nie prowadzi działalności gospodarczej

- nie prowadzi zakładów opieki zdrowotnej

Podstawowe zasady organizacji i funkcjonowania systemu opartego na NFZ

- solidarność- zakaz uzależniania objęcia ubezpieczeniem od indywidualnego ryzyka zdrowotnego, ustawowo gwarantowana równość dostępu do świadczeń, finansowanie systemu ze składek, których wartość zależy od dochodu członka NZF

- wolny wybór- dotyczy wyboru świadczeniodawcy spośród wszystkich podmiotów, które posiadają umowę z NFZ

- rzetelność, celowość, gospodarność

- instytucjonalny rozdział płatnika i świadczeniodawcy-fundusz nie może być właścicielem podmiotów świadczących usługi zdrowotne oraz ma dbać o możliwie najlepsze zaspokojenie medycznie uzasadnionego popytu

- równość-oznacza nieograniczony dostęp do wszystkich medycznie uzasadnionych świadczeń z określeniem zakresu świadczeń niefinansowanych oraz to, że fundusz może kontraktować świadczenia tylko w ramach posiadanych zasobów finansowych

- finansowanie i realizacja świadczeń na podstawie umów-kontraktów, w których określane są prawa, obowiązki i odpowiedzialność

Zadania NFZ (ustawa z 2004r.)

- zarządzanie środkami finansowymi

- określenie jakości i dostępności świadczeń, analiza kosztów

- przeprowadzanie konkursów, ofert, rokowań i zawieranie umów

- finansowanie świadczeń udzielanych osobom nieubezpieczonym

- opracowywanie, wdrażanie, realizowanie i finansowanie programów zdrowotnych

- prowadzenie centralnego wykazu ubezpieczonych

- promocja zdrowia

- monitorowanie ordynacji lekarskich

- wykonywanie zadań zleconych przez Ministra Zdrowia

Rzeczowe działania oddziału NFZ

- przeprowadzanie konkursów ofert, rokowań i zawieranie umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych

- rozliczenie ze świadczeniodawcami zawartych umów

- bieżąca kontrola umów zawartych ze świadczeniodawcami

- opracowywanie i przedstawianie corocznych prognoz wpływów i wydatków

- opracowywanie projektu planu finansowego oddziału woj.

- sporządzenie projektu planu pracy oddziału wojewódzkiego

- gromadzenie oraz kontrola danych statystycznych pochodzących ze szczegółowych sprawozdań merytorycznych z realizacji świadczeń zdrowotnych

- realizacja strategii i polityki informacyjnej funduszu oraz regionalna informacja dla mediów

- wykonywanie innych zadań

Komórki organizacyjne oddziałów NFZ

- wydział kontroli

- wydział monitorowanie świadczeń

- biuro rzecznika praw pacjenta

- wydział organizacyjno-prawny

- zespół radców prawnych

- wydział spraw świadczeniobiorców

- wydział gospodarki lekami

- wydział spraw pracowniczych

- wydział informatyzacji

- delegatury

- audytor zewnętrzny

- wydział ekonomiczno-finansowy

- wydział ds. służb mundurowych

- wydział świadczeń opieki zdrowotnej

- wydział administracyjny

- wydział księgowości

Wykład II 01.03

Najnowsze tendencje w kształceniu profesjonalistów zdrowia publicznego dla systemu opieki zdrowotnej na przykładzie programów: EUROPHAMILI. MANAHEALTH, EUROPUBHEALTH oraz szkól akredytowanych w Europie (ASPHER )I USA( ASPH).

Postawa prawna programu

Wspólnota przyczynia się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi i jeśli to konieczne , wspiera ich działanie. Działanie Wspólnoty ma na celu zapobieganie chorobom.( z tytułu X :Zdrowie Publiczne ,Traktat z Maastricht 7 lutego 1992r.)

EUROPHAMILI-EUROPEAN PUBLIC HEALTH AND HEALTH MANAGEMENT PILOT INITIATIVE – jest to trwający 3 miesiące w Europie nt .zarządzania systemem opieki zdrowotnej ukierunkowany na wyposażenie stażystów programu w narzędzia zarządzania dla kadr kierowniczych.

Ogólne uwagi o programie

Europejski program kształcenia menedżerów zdrowia publicznego EUROPHAMILI stanowi istotny wkład w przygotowanie specjalistów w tej dziedzinie. Ze względu na to, że zarówno słuchacze , jak i wykładowcy pochodzą z wielu krajów , program pozwala im na przedstawienie własnego dziedzictwa kulturowego w odniesieniu do sfery zdrowia. Z drugiej strony program odwołuje się do ustaleń instytucji międzynarodowych , wpływających na politykę zdrowotną na kontynencie europejskim takich jak Unia Europejska czy Europejskie Biuro Regionalne Światowej Organizacji Zdrowia.

WPROWADZENIE

Przygoda Łódzkiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z programem EUROPHAMILI zaczęła się przed powstaniem Oddziału.

Podczas XX Kongresu ASPHER w Turynie dyskutowaliśmy zarys nowego programu kształcenia profesjonalistów zdrowia publicznego w skali międzynarodowej. Dzięki niezwykle rzetelnie prowadzonej akcji informacyjnej o programie EUROPHAMILI , na podstawie piśmiennictwa mieliśmy sposobność zapoznania się z jego założeniami.

Z kart historii programu

1998 XX Kongres ASPHER Turyn Zarys koncepcji nowego programu kształcenia profesjonalistów zdrowia publicznego w skali międzynarodowej.

1999 ENSP, RENNES. Utworzenia sieci 6 szkół zdrowia publicznego o nazwie AESCULAPIUS (Associalition of Europa Schools for Co –operation, Understanding Leadership, Achivement, Partnership, Interaction , Unity and Support) Członek założyciel - Szkoła Zdrowia Publicznego IMP w Łodzi.

2000 W ramach AESCULAPIUS opracowano koncepcje programu kształcenia menedżerów zdrowia publicznego PN. EUROPHAMILI .Program uzyskał wsparcie finansowe Komisji Europejskiej , która z programu Leonardo da Vinci przyznała grant(PP-117096) na jego realizację.

2002-2004 Sesja stacjonarnego szkolenia podyplomowego:

2002 Narodowa Szkoła Zdrowia Publicznego RENNES

2003 Uniwersytet i Szkoła Nauk o Zdrowiu NOTTINGL

2004 Uniwersytet Zdrowia Publicznego Instytutu Medycznego

Unia Europejska stwarza szansę wymiany myśli , wiedzy, doświadczenia zróżnicowanego dziedzictwa kulturowego krajów członkowskich .Europa staje się podobna do małej rodziny i my wierzymy , że ścisła współpraca wielonarodowych zespołów profesjonalistów wykładowców ,i słuchaczy stanie się częścią codziennej pracy. Niewątpliwie EUROPHAMILI jest jej częścią.

Wybrane Założenia programu EUROPHAMILI

-Zwiększenie profesjonalnego doświadczenia uczestników szkolenia o szeroki kontekst zawarty w tzw. Europejskiej Unii dla Zdrowia, akceptującej różnorodne związki , także ich potrzeby rozwiązywania wspólnych ponadnarodowych zadań w dziedzinie zdrowia publicznego.

-Stworzenie warunków do wymiany doświadczeń pomiędzy szkolącymi się a ekspertami sektora zdrowia z krajów Unii Europejskiej i w ten sposób umożliwienie nabycia praktycznych doświadczeń użytecznych w dalszym profesjonalnym życiu.

-Zapewnienie odpowiednich dokumentów stwierdzających odbycie szkolenia, profesjonalny rozwój uczestników , potwierdzający uzyskane kompetencje w formie certyfikatów i punktów ECTS(European Credit Transfer System)

-Pogłębienie i wzbogacenie doświadczenia w kształceniu profesjonalistów z różnych krajów zdolnych do podejmowania i rozwiązywania problemów zdrowotnych , w tym przede wszystkim w zakresie zarządzania w skali rozszerzającej Unii Ruropejskiej.

Organizowanie modułu szkolenia EUROPHAMILI

Szkolenie trwa 16 tygodni i obejmuje 615 godzin

Uczestnictwo w zajęciach dydaktycznych w ramach 8 modułów programowych (UNITÓW) w Szkole Zdrowia Publicznego (265 godz.)

Uczestnictwo w module wielokulturowym 930 godz.)

Przygotowanie pracy dyplomowej (Professional Study) w Instytucji Goszczącej Stażystów (300godz.)

Udział we wstępnym tygodniu szkolenia ( przygotowanie do zajęć , zapoznanie się z instytucją goszczącą wycieczki .

Definicja Zdrowia Publicznego przyjęta w programie EUROPHAMILI

Nowe Zdrowie Publiczne jest całościowym podejściem do ochrony i promowania zdrowia odnoszącym się zarówno do jednostki jak i do społeczności , opartym na wzajemnie kompensujących się przedsięwzięciach służb zapobiegawczych zorientowanych na tworzenie warunków sanitarnych , środowiskowych oraz promujących zdrowie osób , i zbiorowości , skoordynowanych odpowiednimi świadczeniami zakładów opieki medycznej prowadzących leczenie , rehabilitację, oraz opiekę długoterminową.

Seminarium w RENNES NT. tutoringu akademickiego i praktycznego.

Szkolenie w Narodowej Szkole Zdrowia Publicznego w RENNES we Francji ( od 15-28 lutego 2004) miało na celu przygotowanie wytypowanych osób do podnoszenia przez nich roli opiekunów w programie.

Udział w zajęciach programowych

Wizyty w placówkach opieki zdrowotnej kontakty z wykładowcami i stażystami.

Przydział Stażystów NFZ

Istotnym elementem seminarium RENNES był przydział poszczególnych stażystów programu EUROPHAMILI do instytucji goszczących na terenie Łodzi.

Po niezwykle burzliwej , merytorycznej debacie , dokonaliśmy przydziału stażystów do placówek, biorąc pod uwagę nie tylko zgłoszone przez nich preferencje , ale także – na podstawie wniosków aplikacyjnych- kierując do danej placówki stażystów z różnych krajów o różnym kierunku przygotowania zawodowego.

Od seminarium w EWNNES do stażu w Łodzi

Kierunki prac przygotowawczych w Łow NFZ

Gromadzenie i opracowanie materiałów źródłowych , literatury fachowej w języku angielskim.

Kontakt przy pomocy poczty elektronicznej ze stażystami uzgodniona z krajowym koordynatorem programu.

Przygotowanie stanowisk pracy dla stażystek(pokój , komputery z dostępem do Internetu.

Staż w Łódzkim Oddziale Wojewódzkim N F Z w Łodzi

Pomoc:

-sesje metodologiczne w IMP; -przewodnik EUROPHAMILI pisania i oceny prac dyplomowych

Przebieg Stażu determinowego był charakterem przygotowanej pracy dyplomowej i wynikał z harmonogramu pracy, przyjętego w umowie. Podstawą był ramowy plan pracy , który realizowano poprzez sumienne , systematyczne wykonywanie zadań o coraz większym stopniu szczegółowości. Przestrzegano hierarchicznej struktury celów i ciągu wyników Podstawowe trudności związane ze stażem:

-Dokumenty stanowiące podstawę działania NFZ dostępne tylko po polsku

-Niezwykle uboga angielska wersja strony internetowej Ministerstwa Zdrowia

- Oddział NFZ nie jest placówka naukowa wiele osób nie zna specyfiki pracy naukowej

-Stażystki programu EUROPHAMILI- odmienny profil przygotowania zawodowego

-Brak materiałów w j. angielskim w oddziale NFZ

Mgr zdr.publ.Desislava Atanasova

Lek. Med.Corina Chipu

Analysis of current contracting system and ist outcomes in the łodz region , with special emphasis on preventive cardiological services.

Praca dyplomowa stażystek ŁOW NFZ

uzyskała najwyższą ocenę międzynarodową komisji programu EUROPHAMILI.

Uwagi końcowe

Zamierzeniem moim było przekazanie , w stopniu, w jakim to było możliwe , w chronologicznej sekwencji czasowej przebiegu prac w związku z mym udziałem w programie EUROPHAMILI , a przez to podzielenie się doświadczeniami praktycznymi , które mogą okazać się przydatne dla osób zainteresowanych uczestnictwem w kształceniu menedżerów w zdrowiu publicznym.

W Świetle doświadczeń okazało się że współpraca międzynarodowa wymaga posiadania nowoczesnej placówki , dysponującej bazą lokalowa, sprzętem itd. , i że wiąże się z niezwykle starannym przygotowaniem się do niej pod względem merytorycznym. Przez cały czas trzeba aktywnie brać udział we wspólnym przedsięwzięciu po to by końcowe jego rezultaty , oceniane przez niezależne zespoły ekspertów , spełniały oczekiwania.

ZDROWIE PUBLICZNE W PROGRAMACH ORGANIZACJI I INSTYTUCJI MIĘDZYNARODOWYCH:

Światowa Organizacja Zdrowia – strategia „zdrowie 21”

Unia Europejska – wspólnotowy program zdrowia publicznego na lata 2003-2008, 7 ramowy program badań naukowych na lata 2007-2013)

Strategia – „Zdrowi ludzie do roku 2020” w USA

DEFINICJA ZDROWIA WHO:

Klasyczna definicja zdrowia WHO:

Według oficjalnego tłumaczenia Konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia, zawartej w Dzienniku Ustaw, „zdrowie jest stanem zupełnej pomyślności fizycznej, psychicznej i społecznej, a nie jedynie brakiem choroby lub ułomności”

KRYTYKA DEFINICJI ZDROWIA WHO:

Wśród wielu problemów, jakie wiążą się ze stosowaniem klasycznej definicji zdrowia, do najpoważniejszych należy to, iż definicja ta jest zbyt idealistyczna i abstrakcyjna, że w istocie operuje ona stanem idealnym, charakterystyką teoretycznych warunków, które nigdy nie mogą być spełnione w realnym świecie. Następstwem takiego podejścia jest brak możliwości stopniowania stanów zdrowia i praktycznie nie ma osobnika, który byłby zdrowy, w sensie przyjętym w definicji.

KONSTYTUCJA WHO Z 1946R. – PODSTAWA PRAWNA

Kierownicze i koordynacyjne działania w skali świata efektywna współpraca międzynarodowa. Efektywna pomoc dla rządów państw członkowskich.

Działania administracyjne i techniczne

Zwalczanie chorób epidemiologicznych i innych

Poprawa żywienia, warunków pracy i bytu, itp.

Wspieranie działań organizacji naukowych

Wypracowanie konwencji, rekomendacji

Wspieranie ochrony zdrowia matki i dziecka

Rozwój higieny psychicznej i stosunków międzyludzkich

Stymulowanie badań naukowych

Doskonalenie kształcenia personelu medycznego

Rozwój higieny publicznej

Gromadzenie, analiza i wymiana informacji o zdrowiu

Opracowanie standardów norm międzynarodowych

FORMY DZIAŁAŃ WHO:

- działania ofensywne

- działania ekstensywne

- zwalczanie chorób masowo występujących i najbardziej zagrażającym społecznościom narodom na różnych kontynentach

- działania i akcje mające na celu zapobieganie chorobom, rozwijanie edukacji zdrowotnej oraz zapewnienie prawa do zdrowia i opieki zdrowotnej.

STRATEGIA „ZDW 2000”

STRATEGIA „ZDROWIE DLA WSZYTSKICH DO 2000R.”

Narodziła się w 1977 r. w odpowiedzi na kryzys, w jakim znalazła się polityka zdrowotna wielu krajów świata. Okres prosperity lat 50 i 60. wywołał powszechną wiarę w możliwości rozwiązywania problemów zdrowotnych społeczeństwa poprzez rozwój sektora medycznego, zwiększenie liczby pracowników medycznych i bazy służby zdrowia, inwestowanie w coraz bardziej specjalistyczne i droższe technologie med. Krach tej koncepcji ujawnił się podczas „kryzysu naftowego” w połowie lat 70., wymuszając podejście racjonalizujące wszelkie wydatki niezależnie od ich przeznaczenia.

STRATEGIA „ZDW 2000”

W strategii tej po raz pierwszy miało miejsce nakreślenie zadań nie w zakresie wybranych parametrów rozwoju kadr, zasobów materialnych służby zdrowia, ale poprzez postawienie konkretnych sprecyzowanych celów zdrowotnych i dopiero w stosunku do nich określenie możliwych i potrzebnych działań oraz niezbędnego wspomagania organizacyjno-materialnego.

Głównie i przewodnie cele strategii europejskiej ZDW 2000 stanowiły rozwinięcie założeń strategii światowej. Strategia europejska nakreślona została w 1980 roku wraz z przyjęciem 38 celów strategicznych (zadań)

Cele główne:

1) zdrowie dla wszystkich do 2000 r. w Europie (12 zadań),

2) model życia sprzyjający umocnieniu zdrowia (5 zadań),

3) zapewnienie odpowiedniej opieki zdrowotnej (6 zadań),

4) badania naukowe do osiągnięcia ZDW 2000(1 ZADANIE),

5) wspieranie rozwoju ochrony zdrowia (6 zadań).

Przewodnie linie działania:

- równość w materii zdrowia i opieki zdrowotnej,

- walka z chorobami, przedwczesną śmiercią i inwalidztwem,

- walka z ryzykiem środowiska naturalnego,

- promocja zachowań sprzyjających zdrowiu, rozwijanie edukacji zdrowotnej,

- optymalizacja usług zdrowotnych i opieki zdrowotnej

STRATEGIA „ZDROWIA 21” WHO

„ Zdrowie 21 – zdrowie dla wszystkich w XXI wieku” to światowa deklaracja zdrowia przyjęta w 1998 r. W tym dokumencie są zawarte głównie kierunki działań w zakresie polityki zdrowotnej krajów członkowskich WHO.

WIĄZKA CELÓW STRATEGII „ZDROWIE 21”:

- poprawa zdrowia 870 milionów ludzi w rejonie europejskim

- zapobieganie i zwalczanie chorób i urazów

- zapewnianie równości w zdrowiu poprzez jedność w działaniu

- polityka i mechanizmy kierujące zmianami

- sektor opieki zdrowotnej ukierunkowany na wyniki

- wielosektorowe strategie służące zapewnieniu trwałego zdrowia.

ZAPEWNIENIE RÓWNOWAGI W ZDROWIU POPRZEZ JEDNÓŚĆ W DZIAŁANIU:

CEL1: porozumienie na rzecz zdrowia w regionie europejskim

CEL 2: równość w zdrowiu

POPRAWA ZDROWIA 870 MILONÓW LUDZI W REGIONIE EUROPEJSKIM:

CEL 3: zdrowy start życiowy

CEL4: zdrowie młodych ludzi

CEL5: zdrowie ludzi starszych

ZAPOBIEGANIE I ZWALCZANIE CHORÓB I URAZÓW

CEL 6: poprawa zdrowia psychicznego

CEL 7: redukcja chorób zakaźnych

CEL8: redukcja chorób niezakaźnych

CEL9: redukcja urazów w wyniku wypadków

CEL10: zdrowie i bezpieczne środowisko naturalne

CEL11: zdrowszy tryb życia

CEL12: redukcja skutków nadużywania alkoholu, palenia tytoniu i zażywania narkotyków

CEL13: tworzenie przyjaznego zdrowiu otoczenia

CEL14: wielosektorowa odpowiedzialność za zdrowie

Budując wielosektorowe strategie służące zapewnieniu trwałego zdrowia, punktem wyjścia były globalne uwarunkowania zdrowia.

-ogólne warunki socjoekonomiczne i środowiskowe

- bezrobocie

-wykształcenie

-bezrobocie

-środowisko pracy

-woda i warunki sanitarne

-opieka zdrowotna

-warunki produkcji żywności

-warunki mieszkaniowe

-inne

SEKTOR OPIEKI ZDROWOTNEJ

CEL 15: zintegrowany sektor zdrowia

CEL 16: zarządzanie jakością opieki zdrowotnej

CEL 17: finansowanie świadczeń zdrowotnych i alokacja środków

CEL 18: rozwijanie kadry pracowniczej w opiece zdrowotnej

POLITYKA I MECHANIZMY KIERUJĄCE ZMIANAMI:

CEL 19: badania naukowe i wiedza na rzecz zdrowia

CEL20: pozyskiwanie partnerów dla zdrowia

CEL 21: założenie strategii polityki :zdrowia dla wszystkich”

ZDROWIE PUBLICZNE JEST PRZEDMIOTEM ZAITERESOWANIA WIELU ORGANIZACJI I INSTYTUCJI MIĘDZYNARODOWYCH

EUROPEJSKA WSPÓLNOTA GOSPODARCZA

Podpisanie Traktatu Rzymskiego (EWG, 25 III 1957)

UNIA EUROPEJSKA

Traktat Akcesyjny Polski z UE (1 V 2004)

TRAKTAT AKCESYJNY-

Jest to umowa międzynarodowa zawierana pomiędzy dotychczasowymi a nowymi państwami członkowskimi UE. Jej przedmiotem są warunki przyjęcia nowych członków (Cypru, czech, Estonii, Litwy, Łotwy, Malty, POLSKI, Słowacji, Węgier) i wynikające z tego przyjęcia dostosowania dotychczasowych traktatów na których opiera się unia.

Dokument składa się z dwu części:

- traktatu (trzy artykuły poprzedzone preambułą),

- aktu akcesji ( określenie warunków przystąpienia).

Wykład 22.03.2011

Badanie przesiewowe(skrinig)to

Badanie osób bez objawów choroby w celu wczesnego jej wykrycia, aby zmniejszyć umieralność na daną chorobę. SKRININGIEM obejmuje się tę część populacji w której występuje największe ryzyko zachorowania na dana chorobę.

Badania przesiewowe to badanie masowe, którego cecha charakterystyczną jest zastosowanie w nim testu diagnostycznego inne badania masowe nie korzystają z testów diagnostycznych.

Test diagnostyczny w badaniu przesiewowym to ściśle określona, maksymalnie zobiektyzowana metoda wykrywania poszukiwanej cechy(objawu) choroby lub stanu zagrożenia chorobą.

Stwierdzenie istnienia pojedynczej cechy chorobowej prawie nigdy nie stanowi dostatecznej podstawy do rozpoznania poszukiwanej choroby. Może czynić ono jednak istnienie tej choroby bardzo prawdopodobnym. Rozstrzyganie problemu czy wynik dodatni testu towarzyszy istnieniu poszukiwanej choroby, czy jest on „prawdziwie dodatni’ odbywa się poprzez pełne badanie diagnostyczne typu klinicznego. Badanie takie może nie potwierdzić istnienia choroby, mówimy wtedy , że wynik był „ fałszywie dodatni’

PODSUMOWANIE

W masowym badaniu przesiewowym wszystkie uzyskane wyniki dodatnie wymagają weryfikacji klinicznej.

Dlaczego badania przesiewowe w ogóle są prowadzone skoro nie rozstrzygają w sposób definitywny o stanie choroby?

Badania przesiewowe są najważniejszą metodą wczesnego wykrywania chorób na skalę masową. Wczesne wykrywanie to wykrywanie w okresie przed zaistnieniem wszystkich objawów choroby w okresie rokującym największą skuteczność działań zapobiegawczych i leczniczych.

Badania przesiewowe prowadzone są wśród ludzi w większości zdrowych w przeciwieństwie do badania klinicznego. Nie byłoby łatwe organizacyjnie ani uzasadnione ekonomicznie stosowanie pełnej diagnostyki klinicznej w badaniu obejmującym dużą liczbę osób wśród których większość to osoby zdrowe .Wystarczy poszukać pojedynczych objawów dostatecznie charakterystycznych , aby ich wykrycie uzasadniło prowadzenie dalszych badań diagnostycznych( klinicznych)

Diagnozowanie kliniczne a diagnozowanie epidemiologiczne

1 Cel

2 Obiekt badania

3Inicjowanie badania

4 Osoba realizująca

5 Obiektywizm

6 Narzędzia badawcze

7 Diagnoza

Jakie warunki powinna spełniać choroba wykrywana metodami przesiewowymi.

-Powinna stanowić ważny problem zdrowotny i społeczny.

-Powinna być znana historia naturalna choroby i powinien istnieć w niej długi okres przed kliniczny, występowaniem w tym okresie objawu(cechy) możliwej do wykrycia testem diagnostycznym.

-Powinniśmy umieć leczyć daną chorobę

-Powinien istnieć test diagnostyczny do jej wykrycia.

KRYTERIA JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ DOBRY TEST DIAGNOSTYCZNY

-Odpowiednio dobrany ze względu na wykrywana cechę (objaw) choroby – jakościową lub ilościową

-Duża trafność

Czułość

Swoistość

Wskaźniki predykcji wskaźników dodatnich i ujemnych

Test o dużej trafności to taki test ,który możliwie kompletnie i poprawnie wykrywa wśród badanych , że chorobę którą powinien wykryć. Na trafność składa się czułość i i swoistość testu.

Czułość i swoistość testu diagnostycznego

Czułość testu

(a/a +b)100%

Prawdopodobieństwo , że osoba chora uzyska dodatni wynik testu

Swoistość testu

( d/c+d)100%

Prawdopodobieństwo , że osoba zdrowa uzyska ujemny wynik testu.

Trafność testu

-Wskaźnik predykcji wyników dodatnich –prawdopodobieństwo choroby u osoby z dodatnim wynikiem testu.

-Wskaźnik predykcji wyników ujemnych- prawdopodobieństwo braku choroby osoby z ujemnym wynikiem testu.

Trafność testu

-Od czego zależy czułość i swoistość danego testu diagnostycznego?

-Od czego zależy wskaźnik predykcji wyników dodatnich?

Im większa częstość występowania choroby w populacji tym większa wartość prognostyczna testu SKRYNINGOWEGO.

Kryteria jakie powinien spełniać dobry test diagnostyczny

Szybki w zastosowaniu

Niekłopotliwy

Prosty

Akceptowany przez badanego

Tani

Powtarzalny

Wydajny

Warunki powodzenia badania przesiewowego

-Dobre przygotowanie-przekonanie ludności o tym ,że badanie jest celowe wynikają z niego z niego określone korzyści jest bezpłatne.

Dobra organizacja – osoby zgłaszające się dobrowolnie powinny zostać załatwione szybko , bez wyczekiwania , powinny być zorientowane jaki będzie ich dalszy los w przypadku niekorzystnego wyniku badania.

Tworzenie grup wysokiego ryzyka.

Badania przesiewowe =?Metoda przesiewowa

Przykłady testów diagnostycznych w wybranych jednostkach chorobowych lub stanach zagrożenia chorobą

-Rak szyjki macicy

-Rak sutka

Test na krew utajoną

Jakie czynniki mogą powodować wynik fałszywie dodatni? Spożywanie mięsa i niektórych warzyw, przyjmowanie niektórych leków np. aspiryna , niesterydowe leki przeciwzapalne

Jakie czynniki mogą powodować wynik fałszywie ujemny? Duże ilości witaminy C , soków o owoców cytrusowych.

Porównanie innych badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego -

FIBEROSIGMOIDOSKOPIA

Zalety:

-Umiarkowana cena

-Dobrze tolerowane przygotowanie do badania

-Zmniejsza liczbę zachorowań i zgonów z powodu raka w dystalnym odcinku jelita grubego

-Umożliwia pobieranie wycinka do badania histopatologicznego.

Wady

-Nie można wykryć zmian zlokalizowanych proksymalnie do zgięcia śledzionowego okrężnicy

-Często powoduje skurcze i wzdęcia

-Rzadkim ale grożnym powikłaniem może być perforacja jelita

Porównywanie innych badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego- WLEW CIENIUJĄCY METODĄ PODWÓJNEGO KONTRASTU

Zalety

-Umiarkowana cena

-Umożliwia wykrycie 70-90% polipów na 1 cm.

-Niski odsetek powikłań

Wady

-Czułość zależna od wielkości polipa

-Nie można usunąć widocznych zmian ani pobrać materiału do badania histopatologicznego.

-Nie wykazuje ze przyczynia się do zmniejszenia umieralności.

Porównywanie badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego –KOLONOSKOPIA

Zalety

-U 96% pacjentów pozwala obejrzeć całą okrężnicę

-Umożliwia usunięcie widocznych zmian

-Polpektomia zmniejsza ryzyko rozwoju nowotworu i umieralność

Wady-Wysoki koszt

-Wymaga sedacji i specjalistycznego gabinetu

-Ryzyko działań niepożądanych środków uspakajających i znieczulenia-Niechęć pacjentów.

Przykłady testów diagnostycznych w wybranych jednostkach chorobowych lub stanach zagrożenia chorobą

Rak płuc-------

Badania cytologiczne plwociny

Tomografia spiralna (Heliakalna)

Gruźlica--------

Dorośli –RTG płuc

Dzieci(do 18 r. życia) próba Tuberkulinowa.

Cukrzyca----

Poziom glukozy na czczo lub po obciążeniu

HbA1c( tylko w USA)

Nadciśnienie tętnicze-----

Pomiar standardowy

Otyłość----

BMI, WHR, wskaźnik Duranina

Depresja-----

Wywiad standardowy(np.Skala Becka)

Osteoporoza---Densytometria

WZW typB---Antygen HBsAg

AIDS---Anty –HiV

Próchnica – zdjęcie pantomograficzne, test barwnikowy

Problemy alkoholowe- kwestionariusze MAST, CAGE, AUDIT

Palenie tytoniu- wywiad np. 4xA, test zależności nikotynowej Fagerstorma (FTND)

Testy diagnostyczne

• Markery nowotworowe

• Swoiste narządowe, o wysokiej czułości i swoistości

Antygen sterczowy PSA

Antygen rakowy CA 15-3

Antygen rakowy CA 125

Przykłady testów diagnostycznych

Choroba wieńcowa

Test czułość swoistość

EKG 42% 70%

Wywiad 46% 90%

Próba wysiłkowa 70% 90%

Palący, otyli z zaburzeniami gospodarki lipidowej HA

Cholesterol całkowity LDL, HDL, tri glicerydy, kwas moczowy, glukoza

Badania przesiewowe- warunki powodzenia

• Masowe- lepiej więcej rzadziej niż częściej a mniej

• Dobrze zorganizowane – na zaproszenie imienne, z dbałością o jakość (odpowiedni sprzęt, metoda badania, przygotowanie pacjenta), osoby w odpowiednim wieku

Zalecany wiek pacjentów kwalifikowanych do badań przesiewowych w wybranych chorobach nowotworowych

Nowotwór sutka(mammografia) Amerykańskie org. Medyczne- >40 co 1-2 lata; 50-89 co 1-2 lata; 20-30 co 3 lata; UE- 50-69 co 2-3 lata, POLSKA- 50-69 co 1-2 lata (sprzęt!)

Nowotwór szyjki macicy(cytologia)Amerykańskie org. Medyczne 18 lat nie później niż 21 do 65/75 co 2 lata’ po 30 jeżeli 3 ostatnie wyniki prawidłowe co 2-3 lata; UE- 25-60 co 3-5 lat; POLSKA- 30-59 co roku

Mammografia dopiero po 50 r.ż.

Rekomendacja zespołu ekspertów – US Preventive Services Task Force- listopad 2009

Zalecenie badań przesiewowych w wieku 50-75 lat, co 2 lata

Wykazano, że w wieku 40-50 lat bezwzględne zmniejszenie umieralności związane z rakiem piersi wynosi zaledwie 0,5%

Uznano za nieskuteczną metodę samokontrolę piersi

Rekomendacje nie dotyczą kobiet z grupy ryzyka zachorowania na raka piersi mutacja w genach BRCA1 i/lub BRCA2 i rodzinne występowanie

Cytologię można wykonywać rzadziej

Pierwsze badanie cytologiczne powinno być wykonane w wieku 21 lat, następnie cytologię należy powtarzać co 2 lata do ukończenia 50 r.ż; wystarczy wykonywać raz na 3 lata

Zalecenie podobne w krajach UE i wg Pol Tow Giri

Corocznej cytologii wymagają kobiety zakażone HIV przyjmujące leki immunosupresyjne, zakażone HPV, leczone w przeszłości z powodu zmian CiN2, Cin# lub raka szyjki macicy

Rak jelita grubego – testy enzymatyczne

Test na obecność izoenzymu M2 kinazy pirogronianowej. Izoenzym M2-PK jest kluczowym enzymem glikolizy szybko rosnących komórek. Oznaczenie markera M2-PK w kale wykazuje wyższą czułość niż badanie kału na krew utajoną w stolcu przy wykorzystaniu pojedynczej próbki kału

Koszt badania- 160 zł

„Czułość onkologiczna” a badania przesiewowe

Wczesne wykrywanie

W fazie objawów w fazie bezobjawowej przesiew

nieswoistych i mało

nasilonych „czułość onkologiczna”

Metody badań przesiewowych w nowotworach złośliwych o potwierdzonej przydatności

Umiejscowienie nowotworu metoda (test)

Sutek mammografia(po 50 r.ż umier. zmniej. o 30%)

Szyjka macicy cytologia (o 80%)

Jelito grube krew utajona w kale (o 15%)

Gruczoł krokowy PSA

Żołądek radiografia/ endoskopia

Okrężnica/odbytnica sigmoidoskopia

Jajnik CA 125 lub USG

Sutek mammografia

Szyjka macicy test HPV

Płuca spiralna tomografia komp.

Skóra(czerniak) badanie powłok skórnych

Jama ustna badanie jamy ustnej

Metody badań przesiewowych w nowotworach złośliwych o potwierdzonym braku przydatności

Umiejscowienie nowotworu metoda (test)

Nerwiak zarodkowy -kwas hommowanilinowy (HVA) i wanilino migdałowy w moczu

Płuca RTG klatki piersiowej

Sutek samobadanie piersi

Jądro samodzielne badanie

Organizatorzy badań przesiewowych w Polsce

Ministerstwo Zdrowia – badanie przesiewowe noworodków-obligatoryjne: fenyloketonuria, hipotyreoza, mukowiscydoza

Fundacje np. WOŚP, porozumienie bez barier

Wyższe uczelnie, instytuty naukowe

Gminy (wydziały zdrowia)

Firmy farmaceutyczne

Programy profilaktyczne w woj. Łódzkim 2010 r.

Dla dzieci:

- program wykrywania zeza

- program zapobiegania próchnicy dzieci w wieku szkolnym

-zapobieganie wystąpieniu zaburzeń depresyjnych uczniów klas VI

Dla dorosłych:

- program wykrywania cukrzycy

- program wczesnego wykrywania raka piersi, prostaty, jelita grubego

-program wykrywania jaskry

Narodowy program zwalczania chorób nowotworowych

Na lata 2008-2015, ma moc ustawy, nakłady 250 mln zł rocznie ze środków budżetowych, obejmuje między innymi: populacyjne programy wczesnego wykrywania raka szyjki macicy, sutka, jelita grubego, nowotworów u dzieci

Program profilaktyki raka sutka szyjki macicy 2005-2006 r.; średnia zgłaszalność na cytologię 5%, średnia zgłaszalność na mammografię 17,6%

Wywiady celowane ze skalami ryzyka

- nastawione są na wykrycie czynników ryzyka z uwzględnieni cech pacjenta

- te charakterystyki wprowadza się do modelu wielowymiarowego co pozwala oszacować wagę (punkty). Uzyskane punkty zlicza się dla każdego pacjenta. Suma punktów stanowi wynik testu i decyduje o zakwalifikowaniu pacjenta jako zagrożonego chorobą lub nie

Przykłady:

Skala ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, cukrzycy typu 2, raka sutka, choroby niedokrwiennej serca

Inne metody wczesnego wykrywania chorób

Samokontrola- metoda polegająca na udziale społeczeństwa w systematycznym kontrolowaniu swojego stanu zdrowia – samobadanie piersi, pomiar ciśnienia tętniczego, kontrola stanu skóry itp.

Udział lekarzy pierwszego kontaktu we wczesnym wykrywaniu chorób

Samoobserwacja jako warunek zapobiegania raka

Siedem sygnałów ostrzegawczych

-silne krwawienia i upławy

-zgrubienia i guzki w piersiach

-Niegojąca się rana

-Długotrwałe zaburzenia ze strony jelita lub pęcherza

-Długotrwała chrypka i kaszel

-Długotrwale utrzymujące się zaburzenia trawienia lub połykania

-Zmiany w brodawkach lub znamiona

Wczesne wykrywanie problemów alkoholowych

Polska dodatni wynik testu CAGE 6,7% pijących alkohol

Wyniki w łodzi- wynik pozytywny(2 lub więcej odp .TAK) -12,1%

Wykład 29.03.2011

Filary Unii Europejskiej

Wspólnota europejska

- unia celna

- polityka rolna

- polityka strukturalna

- handel

- unia walutowa

- obywatelstwo unijne

- transport

- kultura i nauka

- ochrona zdrowia

- polityka społeczna

- ochrona środowiska

- ochrona praw konsumenta

Program zdrowotny UE na lata 2008 – 2013

1. Poprawa bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli.

2. Promocja zdrowia w tym zmniejszenie nierówności w zakresie zdrowia.

3. Generowanie i rozpowszechnianie informacji i wiedzy na temat zdrowia.

Porozumienie w tej sprawie zawarta w Brukseli 30 listopada 2006r. Budżet programu ma wynieść 365,8 mnl euro.

Program ten jest częścią szerszej strategii zdrowotnej UE wprowadzonej w życie w 2007r.

Główne elementy programu zdrowotnego UE 2008 – 2013

Poprawa bezpieczeństwa zdrowia.

Informacja i wiedza o zdrowiu.

Promocja zdrowia – Komisja Zdrowia i Ochrony Konsumenta będzie sprzyjać zdrowemu i aktywnemu starzeniu się oraz pomoże zniwelować zdrowotne nierówności.

Będzie ona kontynuować działania związane z takimi czynnikami zdrowotnymi jak odżywianie, picie alkoholu, palenie tytoniu i używanie narkotyków, także jakości środowiska. Ma też ułatwić współpracę między systemami opieki zdrowotnej.

Zdrowie jest ważne w osiągnięciu przez Europę pełnego potencjału dobrobytu, solidarności i bezpieczeństwa.

UE – zdrowie publiczne

Art.129 Traktatu z Maastricht o U.E ( trzeba pamiętać kiedy się odbył ) – formalna polityka Zdrowia Publicznego (1992r.)

1. Wspólnota przyczynia się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony ludzkiego zdrowia, poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi i, jeśli jest to konieczne, wspiera ich działania.

Działanie Wspólnoty ma na celu zapobieganie chorobom, zwłaszcza epidemiom, w tym uzależnieniom od narkotyków, poprzez wspieranie badań nad ich przyczynami, sposobami ich rozprzestrzeniania się oraz zapobiegania im, jak również informacji i edukacji zdrowotnej.

Wymogi ochrony zdrowia stanowią część składową pozostałych polityk Wspólnoty.

2. Państwa Członkowskie, w powiązaniu z Komisją, koordynują między sobą własne polityki i programy w dziedzinach określonych w ustępie 1. Komisja może podjąć, w ścisłym kontakcie z Państwami Członkowskimi, każdą użyteczną inicjatywę w celu wsparcia tej koordynacji.

Art.152 Traktatu Amsterdamskiego ( rewizja art.129 Traktatu z Maastricht (1999r.))

1. Traktatu stanowi, że przy formułowaniu i wdrażaniu kompleksowej polityki i działań Wspólnoty uwzględniany będzie wymóg uzyskania wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludności.

Uzupełniające w stosunku do polityki państw członkowskich działania Wspólnoty będą ukierunkowane na poprawę sytuacji w zakresie zdrowia publicznego, zapobieganie chorobom i ograniczanie zagrożeń dla zdrowia. Działalność ta będzie skierowana na walkę przeciw głównym zagrożeniom zdrowotnym poprzez wspieranie badań na przyczynami ich powstawania, drogami szerzenia się i sposobami prewencji, a także informację i edukację zdrowotną.

Wspólnota uzupełni działania państw członkowskich zmierzające do zmniejszenia efektów utraty zdrowia, związanych z uzależnieniem lekowym, w tym działania w zakresie informacji, edukacji i profilaktyki.

2. Wspólnota będzie zachęcać do współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w dziedzinach wymienionych w artykule 152 i jeżeli to niezbędne, wspierać ich działalność.

Państwa członkowskie w łączności z Komisją Europejską koordynują pomiędzy sobą politykę i programy zdrowotne w dziedzinach, o których mowa w paragrafie 1.

Komisja, będąca w ścisłym związku z państwami członkowskimi może podejmować stosowne inicjatywy w celu wspierania tego rodzaju koordynacji

„ UE przez wiele lat nie posiadała całościowej polityki zdrowotnej. Koncentrowała się głównie na rozwoju gospodarczym, a zdrowie pozostawało na końcu listy zagadnień politycznych”

U.E – polityka zdrowotna

Wybrane programy zdrowia publicznego

 Monitoring zdrowia ( 1997 -2001 )

Cele:

- umożliwić pomiar zdrowia i określić uwarunkowania zdrowia,

- ułatwić planowanie, monitorowanie i ewaluację programów i działań Unii,

- zapewnić w krajach członkowskich porównywalne wskaźniki zdrowia.

 Nowotwory ( 1996 – 2000 )

Cele:

- zbieranie danych i badania naukowe,

- promocja zdrowia,

- wczesne wykrywanie,

- szkolenie i kontrola jakości.

 Promocja zdrowia, edukacja i szkolenia

Cele:

- zachęcenie do brania pod uwagę promocji zdrowia w polityce zdrowotnej,

- zachęcanie do prozdrowotnego stylu życia,

- wzrost świadomości w zakresie czynników ryzyka zdrowia.

 Inne programy ( 1996 – 2003 )

AIDS i inne choroby zakaźne, zapobieganie narkomanii, choroby związane z zanieczyszczeniem, zapobieganie urazom.

Program Zdrowia Publicznego 2003 – 2007

Podstawa prawna programu – decyzja parlamentu i rady Europy Nr 1786/2002 z 23 września 2002r.

Członkowstwo Polski w tym programie opiera się na decyzji rady stowarzyszenia UE i Polski nr.1/2002 z 28 lutego 2002r. oraz na Memorandum o porozumieniu między wspólnotą europejską i RP w sprawie udziału Polski w tym programie, które podpisał minister zdrowia 25 lutego 2002r.

Cele główne ( tzw. Nurty ) programu

- poprawa informacji i wiedzy celem rozwoju obszaru zdrowia publicznego ( m.in. budowa baz danych i system ich przekazywania ),

- zwiększenie zdolności szybkiego w sposób skoordynowany na zagrożenia zdrowotne,

- promocja zdrowia i zapobieganie chorobom poprzez oddziaływanie na czynniki determinujące zdrowie w zakresie polityki we wszystkich obszarach i dziedzinach.

Przykład selekcji projektów w 2003r.

Polska zgłosiła 22 projekty, 3 polskie projekty były na liście oczekującej B ( realizacja możliwa, gdy będą środki finansowe ), 15 projektów odrzuconych, 4 wykluczone ( bez rozpatrywania ).

Priorytety mają projekty:

- dostarczające wartość dodaną na poziomie europejskim ( działania przynoszące korzyści związane z „ ekonomią skali” na poziomie europejskim, angażując wiele krajów Europy )

- odnoszące się do 1 lub większej liczby działań objętych w „ Planie prac”

- na dużą skalę, wieloletnie i wielo..,

- przynoszące długotrwałe rezultaty,

- zwracające uwagę na ocenę procesu i jego rezultatów,

- rozpowszechniające rezultaty i uwidaczniające projekt,

- nie powielające innej pracy,

- posiadające już określone i wbudowane kryteria oceny.

7 program ramowy UE:

21.09.2005r. UE przedstawiła szczegółowe założenia nowego unijnego programu badawczego

Program obejmuje 4 części:

- Współprac – wspieranie współpracy między uniwersytetami, przemysłami, ośrodkami badawczymi w UE oraz partnerami w innych krajach.

- Pomysły – powstanie Europejska Rada………………...........

Międzynarodowa organizacja pracy ( MOP ) od początku swego istnienia (1919) działa na rzecz ochrony warunków pracy i zdrowia pracowników..

Spośród około 400konwencji międzynarodowych…………………

Najważniejsze konwencje dotyczą:

- ochrony warunków pracy i ochrony zdrowia kobiet, urlop macierzyński.

- ochrona warunków pracy i zdrowia pracowników młodocianych.

- ………….

Bank światowy

- finansuje wiele projektów zdrowotnych,

- w 1993r. opracowano obszerny raport Pt. „Inwestowanie w zdrowie o sytuacji zdrowotnej na świecie i problemach wymagających rozwiązania.

W opracowaniu raportu uczestniczyło kilkuset specjalistów z całego świata m.in. z WHO i UNICEF.

Zwrócono uwagę na rażące nierówności w ochronie zdrowia, nieefektywne działania systemów ochrony zdrowia oraz ich nadmierną eksploatację kosztów .

- w raporcie przedstawiono dwie strategie banku światowego,

- doprowadzenie polityki zdrowotnej do zasady neoliberalnej?, która zdrowie traktuje jedynie jako dobro prywatne, a tylko w ograniczonym zakresie jako dobro publiczne,

- zaadaptowanie polityki zdrowotnej do priorytetów tzw. dostosowania finansowego.

Podstawowe założenia strategii „Healthy people 2000” w Stanach Zjednoczonych:

- polepszyć stan zdrowia Amerykanów,

- zmniejszyć różnice w stanie zdrowia,

- zapewnić powszechny dostęp do służb profilaktycznych.

Do realizacji tych założeń opracowano 300 celów tzw. targetów, które pogrupowano w 22 priorytetowych dziedzin

I. Promocja zdrowia,

1. Aktywność fizyczna,

2. Żywienie,

3. Palenie tytoniu,

4. Alkohol i używki,

5. Planowanie rodziny,

6. Zdrowie psychiczne,

7. Przemoc,

8. Program edukacyjny dla społeczności lokalnych.

9.

Podstawowe założenia strategii Healthy people 2010 w Stanach Zjednoczonych:

1. Polepszyć jakość i przedłużyć życie w dobrym zdrowiu.

2. Wyeliminować różnice w stanie zdrowia

Wyzwania dla zdrowia publicznego w przyszłości według koncepcji EUPHA –

Europejskiego Stowarzyszenia Zdrowia Publicznego i świetle dokumentów Europejskiego Biura Regionalnego Światowej Organizacji Zdrowia.

W krajach o wysokim standardzie życia przeważają choroby, u podstawy których leżą niewłaściwe zachowania zdrowotne, brak umiejętności dostosowania się do życia warunkach dobrobytu, niewłaściwa dieta, nadmiar używek, leków, alkoholu, palenia tytoniu, niedobór aktywności fizycznej, używanie narkotyków a także motoryzacja wywołująca epidemie wypadków i urazów. W tych krajach uwaga zdrowia publicznego została ukierunkowana na środowisko i czynniki ryzyka, wynikające ze stylu życia oraz na wczesne zapobieganie i efektywność leczenia chorób.

Zgodnie z zapisami dokumentu „Zdrowie 21” przedmiotem szczególnego zainteresowania stanie się problem tzw. zdrowia funkcjonalnego, które w ciągu całego życia podlega działaniom wielu czynników zewnętrznych i na które istotny wpływ mają głównie wydarzenia życiowe danej osoby, jej predyspozycje i poziom wykształcenia, układy międzyludzkie, warunki bytowe, polityka społeczno – ekonomiczna państwa oraz cały szereg innych czynników. Zdrowie uznaje się funkcjonalne wtedy gdy wszystkie stosunki wewnętrzne człowieka ( zarówno w sferze fiz jak i psych działają prawidłowo a także zachowana jest równowaga między organizmem a środowiskiem zewnętrznym.

W odniesieniu do życia społecznego zdrowie jest tym czynnikiem, które pozwala człowiekowi aktywnie brać udział w życiu społeczno politycznym. Na poziomie całego społeczeństwa zdrowie jest głównym czynnikiem warunkującym jego rozwój społeczno – ekonomicznym.

Konieczność wzmocnienia systemu zdrowia publicznego:

- ustanowienie wiodącej roli zdrowia publicznego na wszystkich szczeblach przy zastosowaniu prawnej autonomii i poszerzonych kompetencji administracyjnych i społecznych,

-rozwój i wzmocnienie infrastruktury, zasobów i środków, udziału w procesach decyzyjnych oraz opracowanie metod analitycznych dla działań w zakresie zdrowia publicznego.

Warunki osiągnięcia sukcesu:

- zapewnienie pełnej jasności i atrakcyjności poczynań,

- traktowanie stosunków partnerskich na wszystkich szczeblach, pozyskania sektora prywatnego dla działań oraz zapewnienie funkcjonowania systemu w społeczności lokalnej stosownie dla potrzeb,

- utworzenie bodźców dla zwiększenia nakładów na zdrowie oraz uwzględnienie grup społecznych wymagających specjalnych działań w odpowiednich regulacjach prawnych,

- ustanowienie odpowiedzialności prawnej i finansowej za działania ze stopniowym podwyższeniem wymagań,

- wyznaczenie zadań do realizacji oraz określenie dystrybucji zasobów w oparciu o uzgodnienia dotyczące ogólnej strategii i polityki zdrowia publicznego,

- poszerzanie wiedzy i kompetencji planowania działań,

- ukierunkowanie w działaniach na jednostkę i grupy społeczne oraz ich potrzeby.

Wyzwania stojące przed zdrowiem publicznym stały się osią rozważań ministerialnej „ konferencji okrągłego stołu” podczas 54 sesji Regionalnego Biura WHO Zachodniego Pacyfiku w Manilii ( Filipiny) we wrześniu 2003r.

- niedostatki w gruntownym poznaniu przyczyn chorób o nieznanych przyczynach co utrudnia stosowanie środków zapobiegawczych i opóźnia leczenie w okresach ich powstawania,

- rosnące koszty diagnostyki i leczenia wynikające z postępu medycyny i techniki medycznej co stwarza problemów równej dostępności do świadczeń i wymaga dosyć

drastycznych rozstrzygnięć w zakresie profilaktyki zdrowia,

- barak dotychczasowych efektywności stosowanych technik prewencyjnych,

- szybko ostatnio ….zmiany w systemie ochrony zdrowia powodują…. następstwa,

- trudności w odpowiednim doborze priorytetów w działaniach z zakresu zdrowia publicznego w zależności od sytuacji zdrowotnej ludności, sytuacji ekonomicznej i politycznej, a w szczególności w krajach w okresie….

- konieczność szybkiego dostosowania profilu przygotowania kadry w zakresie zdrowia publicznego dla osiągnięcia strategicznych celów,

- rozwój technologii przemysłowych w tym także technologii chemicznych i wprowadzanie nowych substancji chemicznych do produkcji i obrotu handlowego - potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzi i dla środowiska.

EUPHA

Tematyka konferencji:

- społeczne i kulturowe wyznaczniki zdrowia,

- polityka zdrowia publicznego w Europie,

- zdrowie w polityce innych narodów,

- ewaluacja systemu opieki zdrowotnej,

- priorytety oceny technologii medycznych,

- polityka promocji zdrowia,

- alkohol? w polityce zdrowia publicznego,

- podsumowanie aktywności fizycznej,

- promocja zdrowia w miejscu pracy,

- nadzór nad epidemiami i chorobami przewlekłymi,

- zdrowie publiczne, a genetyka

-…

-….

EUPHA

Przyszłość zdrowia publicznego w Europie

- przyszłość zdrowia publicznego zależy od partnerstwa i inwestowania w to zadanie poprzez całe społeczeństwo,

- długoterminowe korzyści jakie przynosi zdrowie publiczne, powinny być poważnie traktowane przez decydentów,

- zdrowie publiczne powinno być integralną częścią porządku dnia w działaniu wszystkich sektorów,

- polityka zdrowia publicznego powinna opierać się na koncepcji dobrego stanu zdrowia a nie na chorobach,

- badania naukowe stanowią solidną podstawę rozwoju polityki p praktyki zdrowia publicznego,

- badania naukowe powinny uwzględnić teorię i praktykę potrzeb zdrowotnych,

- naukowcy powinni uczyć się jak współdziałać z politykami i praktykami,

- należy popierać nowe sposoby promocji zdrowia,

-przyszłość zdrowia publicznego: myśleć w kategoriach globalnych ale działać lokalnie,

- co może zrobić EUPHA? ( głównie w….)