ROZPUSZCZALNOŚC GAZÓW: W wodzie najczęściej rozpuszczalnymi gazami jest dwutlenek węgla, tlen, siarkowodór, metan, amoniak, radom.
Wśród wszystkich gazów DWUTLENEK WĘGLA występuję w wodach podziemnych najczęściej a przy tym wielkościach niekiedy bardzo znacznych. Spowodowane jest to dużą rozpuszczalnością CO2 w wodzie i licznych źródłach tego gazu w przyrodzie. Rozpuszczalność gazów w przyrodzie zależy od:
ciśnienia, jakie panuje w atmosferze gazu nad cieczą; zależy od temperatury cieczy i maleje z jej wzrostem. Wody podziemne natrafiają często na większych głębokościach na atmosferę bezwodnika węglowego pod znacznym ciśnieniem. Dziki temu łatwo nasycają się tym gazem. Wody, które zawierają CO2 wypływając na powierzchnię ziemi w źródłach, przechodzą do środowiska o normalnym ciśnieniu atmosferycznym i tu tracą CO2 co objawia się gwałtownym wydobywaniem gazu w postaci kipiących pęcherzyków. W chłodnych i umiarkowanych wodach podziemnych zawartość CO2 jest większa niż w klimatach ciepłych i gorących. Praźródłem CO2 jest magma i procesy magmowe, dzięki którym wydobywa się on na zewnątrz od najdawniejszych epok geologicznych szczelinami skalnymi, za pośrednictwem wód pochodzenia magmowego oraz podczas wybuchów i wyziewów wulkanicznych. Inny źródłem są różne procesy fizjologiczne, dzięki którym następuje spalanie w żywych organizmach związków organicznych na CO2 , który uchodzi do atmosfery. Olbrzymie ilości CO2 uchodzą do atmosfery dzięki gospodarczej i przemysłowej działalności człowieka. Dwutlenek węgla zawarty w powietrzu jest częściowo sprowadzany na powierzchnię ziemi za pośrednictwem opadów atmosferycznych. Wody infiltrując w głąb ziemi przesiąkają najpierw przez glebę, gdzie mają możność wzbogacić się w CO2.
Innym gazem rozpuszczającym się w wodach podziemnych jest TLEN. Gaz ten występuje w płytkich wodach podziemnych, do których dostaje się bezpośrednio z powietrza przez rozpuszczanie się, lecz w niewielkich ilościach, gdyż rozpuszczalność jego jest mała. Doprowadzają go także do wód podziemnych infiltrujące opady atmosferyczne. W zbiornikach wód powierzchniowych dostawcą tlenu jest proces fotosyntezy roślin wodnych. Stąd tlen może przesiąkać w głąb skał, jednak w glebie zużywa się on szybko na procesy zachodzące przy fermentacji i rozkładzie materii organicznej. Zawartość tlenu w wodach podziemnych jest na ogół bardzo mała i zmniejsza się w miarę wzrostu głębokości poniżej zwierciadła wody. Na pewnej głębokości w ogóle znika. Obecność tlenu w odzie ma strony dodatnie jak i ujemne. Jeżeli woda zanieczyszczona jest związkami pochodzącymi z rozkładającej się materii organicznej, tlen zawarty w niej odgrywa role sanitarną oczyszczając ją. Jeśli jednak występuje większa ilość tlenu i woda taka jest wykorzystywana przemysłowo może to wpływać negatywnie na przewody żeliwne lub stalowe utleniając je.
SIARKOWODÓR gaz ten występuje w wodach podziemnych zarówno płytkich jak i głębokich. Już w minimalnyh ilościach da się go wyczuć po charakterystycznym zapachu. W wodzie rozpuszcza się w znacznych ilościach. Siarkowodór pochodzi z różnych źródeł. W płytkich wodach podziemnych pozostających w kontakcie z mokradłami i bagnami pochodzi z rozkładu i fermentacji martwych ciał białkowych, w czasie których siarka związana organicznie przechodzi w siarkowodór. Źródłem siarkowodoru może być też rozkład siarczanów metali w szczególności siarczku żelaza. Siarkowodór jest trujący, dlatego wody zawierające więcej niż 0,005% H2S nie mogą być używane do celów pitnych lub gospodarczych. Dział też on agresywnie na ścianki zbiorników metalowych, kotłów i przewodów. METAN jest to gaz lekki, bezbarwny i bezwonny, palny i tworzący w powietrzu mieszaninę łatwo palną. W wodzie rozpuszcza się słabo. Pochodzenie metanu w wodach podziemnych jest różne. W wodach płytkich powiązanych z bagnami i moczarami metan pochodzi z rozkładu substancji białkowych, węglowodanów, celulozy.