We wzmacniaczu klasy A prąd kolektora płynie przez cały czas odpowiadający pełnemu okresowi sygnału wejściowego. Tranzystor wzmacnia obie półfale napięcia wejściowego- dodatnią ujemną. Przy sinusoidalnym sygnale wejściowym maksymalna sprawność nie przekracza 50%. W tej klasie pracują przede wszystkim wzmacniacze napięciowe, gdyż punkt pracy powinien znajdować się w zakresie aktywnym charakterystyk statycznych tranzystora. Wzmacniacze transformatorowe pracują w klasie A. W klasie B prąd kolektora płynie w przybliżeniu przez czas odpowiadający połowie okresu sygnału wejściowego. Punkt pracy leży w pobliżu odcięcia prądu. Ponieważ sygnał wyjściowy, którym jest prąd I_C, odtwarza tylko jedną półfalę sygnału wejściowego, konieczne jest zastosowanie drugiego tranzystora, odtwarzającego drugą, brakującą półfalę sygnału(rys11.17) jest to tzw. Układ przeciwsobny dwóch tranzystorów, o wyjściach łączonych różnicowo i sterowanych w przeciwnych fazach. Dzięki temu na wyjściu układu otrzymuje się sumę sygnałów wzmocnionych przez oba tranzystory. Jeżeli zastosuje się parę tranzystorów komplementarnych NPN i PNP, to tranzystor T1 przewodzi przy dodatniej półfali sygnału wejściowego, a w tym czasie tranzystor T2 jest spolaryzowany wstecznie. Przy pojawieniu się ujemnej półfali sytuacja się zmienia- T1 jest spolaryzowany wstecznie, a przewodzi tranzystor T2. W klasie C punkt pracy leży już w zakresie odcięcia, a sygnał wyjściowy jest znacznie odkształcony. Nawet w układzie przeciwsobnym jest taka część okresu, w której sygnał wejściowy nie jest wzmacniany przez żaden z tranzystorów. Klasa C nie może być stosowana we wzmacniaczach akustycznych. Ze względu na płynną granicę między klasą A i B wyróżnia się klasę pośrednią AB. W układzie przeciwsobnym każdy z tranzystorów przewodzi przez czas nieco dłuższy niż połowa okresu sygnału wejściowego.

Wzmacniacze różniczkowe, których podstawą jest układ różnicowy dwóch jednakowych tranzystorów, są najbardziej uniwersalnymi analogowymi układami elektronicznymi. Znalazły zastosowanie do wzmacniania sygnałów prądu stałego i zmiennego, jako komparatory(układy do porównywania napięć) i układy symetryzujące oraz jako stopnie wzmacniaczy operacyjnych. Wzmacniacze różnicowe mogą pracować symetrycznie i asymetrycznie, w zależności od sposobu sterowania sygnałami wejściowymi i sposobu odbierania sygnału wyjściowego.

Wzmacniacz różnicowy symetryczny ma dwa wejścia We1, We2 i jedno wyjście Wyr- między kolektorami obu tranzystorów(rys.11.8a). służy do wzmacniania różnicy napięć Uwer=Uwe1-Uwe2, a sama wartość bezwzględna tych napięć nie ma znaczenia. Przykładowo, jeśli Uwe1-100mV i Uwe2=110mV- różnica wynosi 1-mV, to sygnał na wyjściu przyjmuje dokładnie taką samą wartość jak dla Uwe1=1V i Uwe2=1,01V- różnica wartości obu sygnałów też wynosi 10mV. Symbole Uwe1, Uwe2 mogą dotyczyć napięć stałych lub napięć zmiennych. Takie rozwiązanie nazwano różnicowym symetrycznym, dlatego że są wykorzystane dwa wejścia i wyjścia z obu kolektorów.

Mówimy o sterowaniu sygnałem różnicowym, jeżeli na oba wejścia We1 i We2 są podawane napięcia w fazie przeciwnej. Wówczas wejściowe napięcie różnicowe Uwer=Uwe1 i Uwe2, a wyjściowe napicie różnicowe Uwyr= Uwy1-Uwy2. Wzmocnienie napięciowe wynosi: K=Uwyr/Uwez i odpowiada wzmocnieniu napięciowemu pojedynczego stopnia tranzystorowego i konfiguracji WE.

Mówiomy o sterowaniu asymetrycznym lub wzmacniaczu różnicowym z wejściem asymetrycznym, jeśli sygnał jest doprowadzony tylko do jednego wejścia, a drugie wejście jest zwarte masą. Podobnie z wyjściem wzmacniacza- jeśli odbierany jest sygnał między zaciskami jednego z kolektorów a masą układu, to mówimy o wyjściu asymetrycznym(rys.11.8b.c). Możliwe są różne kombinacje wykorzystania wejść/wyjść określające właściwości wzmacniacza.

Idealny wzmacniacz operacyjny charakteryzuje się: nieskończenie dużą rezystancją na obu zaciskach wejściowych, linowością charakterystyki Uwy=KuUwe i dużą jej stromością(Ku-> nieskończoność), minimalną rezystancją wyjściową, brakiem ograniczeń częstotliwościowych. Najistotniejszym wymaganiem jest jednak niezależność napięcia wyjściowego od składowej sumacyjnej napięć wejściowych(zerowe wzmocnienie napięciowe składowej sumacyjnej).

Parametry wzmacniacza operacyjnego-są one dostępne w kategoriach asortymentu produkowanego przez daną firmę. Na rysunku 11.14b pokazano rozmieszczenie wyprowadzeń. Kropka w jednym z rogów lub nacięcie na końcu obudowy pozwalają zidentyfikować położenie pierwszego wyprodukowania. Numery pozostałych wyprowadzeń ustala się przez odliczanie ich w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, począwszy od pierwszego, patrząc na obudowę z góry. Wyprowadzenia opisane ”równoważnie” są używane do usuwania, za pomocą zewnętrznego obwodu, niewielkich asymetrii układu wzmacniacza, których nie da się uniknąć w procesie technologicznym.