Hodowany w warunkach domowych dożywa 15-20 lat.
Masa ciała waha się od 2,5 do 7 kg.
Układ pokarmowy przystosowany jest do pokarm mięsnego.
Temperatura od 38 do 39 stopni.
Serce kota w normalnych warunkach bije od 140 do 220, podczas odpoczynku od 150 do 180 uderzeń na minutę.
Ciąża trwa od 60 do 70 dni, rodzi się od 8 do 8 kociąt.
Kotka osiąga dojrzałość płciową w wieku 7-8 miesięcy. Pierwsza ruja może jednak wystąpić między 4, a 6-mym miesiącem.
Kocur osiąga dojrzałość w wieku 9 m-cy. Zdarza się, że zwierzęta są zdolne do kopulacji w wieku 7 m-cy.
Cykl płciowy przebiega inaczej niż w większości samic – u kotki owulacja jest w momencie krycia – owulacja prowokacyjna.
Dzikim przodkiem i formą wyjściową kota domowego jest żyjący jeszcze do dziś w półpustyniach i zaroślach Afryki i Bliskiego Wschodu KOT NUBIJSKI, zwany też ŻBIKIEM AFRYKAŃSKIM.
Do udomowienia doszło około 4 tysięcy lat przed nasza erą.
Istnieją dowody (grób kota z Cypru sprzed 7500 lat przed naszą erą), że domestykacja kota zaczęła się dużo wcześniej w obszarze żyznego Półksiężyca.
Boginię księżyca Bastet wyobrażano jako zgrabną kobietę z głową kota.
Kot zyskał dzięki niej boski wymiar i stał się obiektem kultu religijnego.
Trudny okres dla kota nastał w wiekach średnich – koty były kojarzone z szatanem, czarownicami. Powrócił do łask w XVIII wieku.
Kot potrafi skakać siedem razy wyżej, niż wynosi jego własna wysokość.
Może biec z prędkością 50 km/h.
Widzą kolory niebieski, zielony, czerwony.
Głaskanie kota łagodzi stres, mruczenie działa uspokajająco.
Koty mają po pięć palców u każdej z przednich łap i 4 u tylnej.
Kot nie widzi tego, co jest tuż przed jego nosem.
Nie mają rzęs.
Nie mają obojczyka – tam gdzie przeciśnie się głowa, zmieści się reszta ciała.
Mają trzecią powiekę – zapobiega ona wysychaniu oka.
Dorosły osobnik ma do 30 zębów.
Język nadaje się do zbierania pokarmów płynnych i miękkich, ale również do zdzierania miękkich tkanek z kości. Język porastają ostre brodawki rogowe.
Krótkie jelito cienkie, brak ślepego.
Rasy długowłose.
Rasy krótkowłose.
Rasy półdługowłose.
Rasy krótkowłose egzotyczne.
Koty można zaszczepić na:
Herpeswirozę – koci katar.
Caliziwirozę – koci katar.
Panleukopenię – koci tyfus.
Białaczkę.
Chlamydiozę.
Wściekliznę.
Grzybicę.
Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP).
Mięso.
Ryby.
Nabiał: prócz mleka powinny dostawać twaróg. Ser żółty jest ciężkostrawny.
Jarzyny: Powinny być gotowane.
Mleko: Dla wielu kotów mleko ma właściwości rozwalniające, zawiera cukier mlekowy, który dorosły kot może nie mieć czym trawić. Nie wolno rozwadniać i słodzić mleka.
Dieta wegetariańska jest szkodliwa dla kota.
Koci żołądek nie jest przystosowany do obfitych posiłków.
Powinien mieć stały dostęp do jedzenia.
Dorosły kot (około 4 kg) powinien dostawać około 340 g, kastrowany 250 g, ciężarne kotki około 350 g, aktywne samce rozpłodowe – 400 g.
Dwie fazy snu:
Faza głęboka – do ósmego tygodnia życia kocię śpi wyłącznie snem głębokim i ciągłym. W czasie tej fazy następuje intensywne wydzielanie hormonów wzrostu, dlatego nie należy kota budzić.
Sen płytki – koty dorosłe sypiają do 16 godzin na dobę. Kot śpi czujnie, wychwytując nawet najlżejsze dźwięki.
Fiołek alpejski.
Ostrokrzew.
Gwiazda betlejemska.
Fikus.
Figowiec.
Wisteria.
Glicynia.
Filodendron.
Rododendron.
Groszek pachnący.
Azalia.
Jemioła.
Oleander pospolity.
Bluszcz.
Ankuba.
Psianka koralowa.
Pod względem charakteru, uosobienia i obyczajów koty są bardzo zróżnicowane.
Kot nie jest samotnikiem. Przywiązują się do ludzi i innych zwierząt.
Sygnalizacja społeczna. Behawioralne systemy sygnalizacyjne: ruchowo-pozycyjne, głosowe, zapachowe, ruchowe, dotykowe.
Obrona swoich. Wielka wrażliwość na krzyki alarmowe i niedolę innych kotów.
Zabawa myszą. Typowe dla drapieżników.
„Zagniatanie ciasta”. Kot robi to w chwilach błogości i poczucia bezpieczeństwa.
Przynoszenie zdobyczy. Świadczy to o poczuciu wspólnoty, dbałości nie tylko o siebie, ale też o innych członków stada.
Zaproszenie do zabawy. Udawanie ucieczki.
Odwracanie się tyłem. Jest to sygnał nieagresji. Kot daje sygnał: „nie zrobię ci krzywdy i od was oczekuję tego samego”.
Pieszczotliwość. Towarzyszy temu mruczenie.
Zazdrość. Może być zazdrosny o inne zwierzęta.
Spacery. Czynią to, by się nie rozstawać.
Przebieganie drogi. Zwrócenie uwagi na siebie.
Samostanowienie – są odporne na manipulowanie sobą, ale są gotowe do obrony swoich.
Puchaty „agresor” – krótkowłosy kot uważa puchatego jako nieustającą groźbę.
Poziom inteligencji jest różny.
Rozumieją działanie prostych urządzeń – umieją otwierać drzwi.
Na swoim terytorium tolerują tylko znane zwierzęta.
Mogą reagować furią na inne zwierzęta, jeśli nie są do nich przyzwyczajone.
Na teren samca ma wstęp każda kotka w rui.
Są pamiętliwe – w przypadku konfliktów mogą nie zaprzyjaźnić się z innym kotem.
Potrafią nauczyć się nieczynienia krzywdy małym zwierzętom.
We wczesnym okresie dzieciństwa cechą rozpoznawczą jest odległość między odbytem, a otworem płciowym. U kocura jest większa niż u kotek.
U kotek otwór płciowy jest okrągły, u kocurów podłużny.
Często występuje u kotów.
Mocz jest nie tylko rolą wydalniczą, ale i znakową.
Mogą znaczyć coś, co im się podoba lub mają problemy na przykład z pęcherzem, może znaczyć obcy teren.