Wymień i krótko opisz 3 wybrane metody badania konsystencji mieszanki betonowej

Metoda Ve-Be:

Polega na podaniu czasu w sekundach, koniecznego do rozpłynięcia się mieszanki do określonego stopnia w wyniku poddania jej drganiom w aparacie Ve-Be

Metoda stożka opadowego:

Formę stożkową wypełnia się mieszanką betonową. Następnie zdejmuje się formę i ustawia ją obok opadłej mieszanki. Różnica wysokości jest miarą konsystencji.

Metoda oznaczenia stopnia zagęszczalności:

Polega na poddaniu wibracji próbki mieszanki betonowej, ułożonej bez jakiegokolwiek zagęszczenia, w metalowym pojemniku, i pomiarze zmiany jej wysokości względem wysokości pierwotnej.

Na czym polega projektowanie betonu metodą zaczynu (tok postępowania, wzory)

1. Ustalić dla danej klasy betonu wymaganą wytrzymałość średnią,

2. Dobrać odpowiednie składniki (cement, piasek, grube kruszywo),

3. Ustalić właściwy skład zaczynu, czyli proporcję cementu do wody, co uzyskuje się z przekształconego wzoru wytrzymałościowego: $\frac{C}{W} = \frac{\overset{\overline{}}{R}}{A_{1}} + 0,5$

4. Dobrać właściwie uziarnione kruszywo,

5. Mając kruszywo i zaczyn połączyć je ze sobą aż do uzyskania wymaganej konsystencji,

6. Znając ilości masowe połączonych ze sobą składników Cp, Wp, Pp i Kgp i sumę objętości uzyskanej próbnej mieszanki Vp, można wyliczyć ilości na 1m3 betonu z zależności

$$C = \frac{C_{p}}{V_{p}}1000,\ \ W = \frac{W_{p}}{V_{p}}1000,\ \ P = \frac{P_{p}}{V_{p}}1000,\ \ K_{g} = \frac{K_{\text{gp}}}{V_{p}}1000$$

$$V_{p} = \frac{C_{p}}{\rho_{c}} + W_{p} + \frac{P_{p}}{\rho_{p}} + \frac{K_{\text{gp}}}{\rho_{\text{kg}}}$$

Na jakie rodzaje dzielimy cementy powszechnego użytku

Grupa CEM I: portlandzki

Grupa CEM II: portlandzki wieloskładnikowy

Grupa CEM III: hutniczy

Grupa CEM IV: pucolanowy

Grupa CEM V: wieloskładnikowy

Wymień podstawowe składniki cementu (co najmniej 3)

Klinkier portlandzki, granulowany żużel wielkopiecowy, popioły lotne, łupek palony, wapień, pył krzemionkowy

Jakie klasy cementu rozróżniamy i na jakiej podstawie (na podstawie jakiego oznaczenia)

W zależności od wytrzymałości na ściskanie próbki z zaprawy normowej po 28 dniach twardnienia oznaczonej zgodnie z PN-EN 196-1, rozróżniamy trzy klasy wytrzymałości: 32,5; 42,5; 52,5.

Te trzy klasy dzielą się w zależności od swej wytrzymałości wczesnej na cement o wysokiej wytrzymałości wczesnej (oznaczony symbolem R): 32,5R; 42,5R; 52,5R; oraz o normalnej wytrzymałości wczesnej (oznaczony symbolem N): 32,5N; 42,5N: 52,5N.

Co oznaczają symbole: C20/25, CEM32.5 / CEM42.5 / CEM52.5N / CEM42.5R

C20/25 – klasa wytrzymałości na ściskanie betonu zwykłego, tj. wytrzymałość charakterystyczna na ściskanie próbki walcowej o średnicy 15cm i wysokości 30cm po 28 dniach twardnienia, wynosząca 20MPa, i wytrzymałość charakterystyczna na ściskanie próbki sześciennej o wymiarach 15x15x15cm po 28 dniach twardnienia, wynosząca 25MPa

CEM32,5/CEM42,5 – klasa wytrzymałości na ściskanie próbki z zaprawy normowej po 28 dniach twardnienia oznaczonej zgodnie z PN-EN 196-1, wynosząca 32,5MPa/42,5MPa

CEM52,5N – klasa wytrzymałości na ściskanie próbki z zaprawy normowej po 28 dniach twardnienia oznaczonej zgodnie z PN-EN 196-1, o normalnej wytrzymałości wczesnej, wynosząca 52,5MPa

CEM42,5R - klasa wytrzymałości na ściskanie próbki z zaprawy normowej po 28 dniach twardnienia oznaczonej zgodnie z PN-EN 196-1, o wysokiej wytrzymałości wczesnej, wynosząca 42,5MPa

Narysuj wykres przyrostu wytrzymałości betonu w czasie (Y – wytrzymałość, X – dni)

(Wykres w podr. „Beton i jego technologie” Z. Jamroży, str. 158, schemat 7.1.)

W jaki sposób obniżyć (upłynnić) i podwyższyć konsystencję mieszanki betonowej o znanym w/c bez użycia domieszek i dodatków?

Obniżyć konsystencję można poprzez dodanie zaczynu o danym w/c do mieszanki betonowej.

Podwyższyć konsystencję można poprzez dodanie kruszywa do mieszanki betonowej.

W jaki sposób oznaczamy wytrzymałość betonu na ściskanie, co to jest wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie (fck)

Oznaczenie wytrz. na ścisk.: mierzymy próbkę betonu (o kształcie walcowym lub sześciennym) i obliczamy pole powierzchni poddanej ściskaniu. Próbkę poddajemy ściskaniu i wyznaczamy w ten sposób maksymalną (niszczącą) siłę ściskającą osiowo próbkę. Posiadając te dane, podstawiamy do wzoru:

$R_{C} = \frac{P_{C}}{A}$, [MPa],

gdzie:

P_C – maksymalna (niszcząca) siła ściskająca osiowo próbkę [N]

A – pole powierzchni ściskanego przekroju próbki [mm²]

Wytrzymałość charakterystyczna betonu (fck) – jest podstawową wytrzymałością na ściskanie, którą musi zapewnić wykonawca z prawdopodobieństwem 95%. Zatem tylko 5% badanych próbek może wykazać wytrzymałość niższą od gwarantowanej.