Korygowanie błędów w nauczaniu ruchu
Czynności korekcyjne są cechą każdego sprawnego działania. Mogą one dotyczyć działań ćwiczących lub własnych działań (fizjoterapeuty).
Korygowanie czynności ruchowych ma miejsce w razie pojawienia się błędów. Korygowanie może przyjąć następujące postaci:
Korygowanie synchroniczne- występuje wtedy, gdy ćwiczący popełnia proste błędy a nauczyciel w czasie wykonywania ćwiczenia informuje ich o popełnionych błędach lub informuje, co mają zrobić, aby ćwiczenie wykonać poprawnie.
Korygowanie szybkie- występuje, gdy nauczyciel przerywa zajęcia w czasie wykonywania ćwiczenia, informuje o popełnionych błędach, lub informuje co mają zrobić, aby ćwiczenie wykonać poprawnie.
Korygowanie opóźnione- występuje, gdy błędy wynikają głównie z niedomagań danych grup mięśniowych lub cech motorycznych i poprawienie błędów jest uzależnione od zlikwidowania tych niedomagań u ćwiczących
Czynności korekcyjne ze swej istoty nastawione są na poprawianie popełnionych przez ćwiczących błędów. Sposoby poprawiania błędów będą zależały od zastosowanej metody realizacji zadania. Potrzeba korygowania błędów najintensywniej występuje wtedy, gdy zadanie realizowane jest metodą ścisłą. Taka potrzeba w ogóle nie zachodzi, gdy zadanie realizowane jest np. metodą ruchowej ekspresji twórczej, ponieważ z założenia tej metody wynika, iż każde samodzielne wykonanie zadania ruchowego (ekspresji ruchowej na dany temat) jest dobre, bo jest wykonane wg koncepcji ćwiczącego. W metodzie programowanego uczenia się czynności korekcyjne nauczyciela zastąpione są przez czynności autokorekcyjne ucznia.
W strukturze czynności korekcyjnych można wyróżnić następujące elementy:
- stwierdzenie popełnienia przez ćwiczącego błędów;
- ustalenie wspólnie z uczniem miejsca, w którym został popełniony błąd;
- ustalenie istoty błędu;
- udzielenie dodatkowych informacji;
- sprawdzenie poprawności wykonania zadania.
W każdej sytuacji, niezależnie od zastosowanej metody, ćwiczący nie może zostać sam ze swoimi trudnościami, ponieważ fizjoterapeuta odpowiada w każdym przypadku za efekty pracy z ćwiczącym. Czynności korekcyjne powinny być tak stosowane, aby ćwiczący nie stracił zaufania do fizjoterapeuty i wiary we własne siły. Jest to sprawa bardzo subtelna i wymaga cierpliwości ze strony fizjoterapeuty.
Wykrycie błędów bywa trudne, ale jeszcze trudniejszą sprawą jest dokonanie oceny, który z błędów był najistotniejszy, czyli należy określić główne ognisko błędów. Wyeliminowanie ogniska błędów zlikwiduje również w dużym stopniu błędy drugorzędne, te które związane były z głównym źródłem błędów. Nauczyciel/fizjoterapeuta nie powinien wskazywać ani analizować wszystkich błędów jednocześnie; należy wskazywać zawsze tylko błąd główny z pominięciem błędów marginalnych.
Czynności korekcyjne polegają w dużej mierze na zastosowaniu odpowiednich do zauważonego błędu ćwiczeń i specjalnych zadań ruchowych, które zastosowane praktycznie przyczynią się stopniowo do wyeliminowania błędu i opanowania pożądanej umiejętności.
Nauczyciel, często wbrew wcześniej poczynionym przygotowaniom, zmuszony jest wykonywać inne czynności niż zaplanowane, czyli stosować tzw. czynności alternatywne. Nauczyciel powinien już wcześniej przewidywać tego rodzaju czynności, aby nie być zaskoczonym przez zmieniające się warunki pracy pedagogicznej, np. zastosowanie innego zadania, jeśli ćwiczący napotykają poważne trudności w wykonywaniu zadań głównych.