„KORALE PANI JESIEŃ”

Lato się skończyło, w lesie zwierzęta poczuły lekki chłód. Wiatr wiał coraz bardziej a pogoda stawała się coraz częściej deszczowa.

Zwierzęta tylko spoglądały na drzewa i obserwowały jak liście zmieniają kolory.

W lesie wszyscy mówili, że pojawił się nowy gość- Jesień. Każde zwierzę chciało spotkać panią Jesień w lesie i poprosić ją o kilka jej darów.

Wiewiórki marzyły o żołędziach i szyszkach, jeż cały czas stał pod jabłonką z nadzieją, że dostanie piękne czerwone jabłko. Wszystkie zwierzęta czekały i czekały, aż pani Jesień przejdzie obok nich.

Pewnego razu zwierzęta zebrały się na łące by porozmawiać o tym, o co poproszą panią Jesień, kiedy odwiedzi ich las.

Zwierzęta przekrzykiwały się nawzajem, kto pierwszy poprosi jesień o dary, zaczęły się kłótnie.

Był piękny słoneczny dzień, sowa mądra główka wciąż spała. Zwierzęta były tak głośno, że obudziły sowę.

-, O co, Wy się kłócicie?

- jesień nie odwiedzi Was słysząc te krzyki, a co Wy chcecie w zamian dać pani Jesień?

Przecież trzeba jej podziękować za te piękne kolory w lesie, każde drzewo ma teraz tak piękne liście.

- My, my, cóż możemy jej dać powiedziały jeże.

- Dokładnie – dodały wiewiórki.

- Macie w lesie tyle pięknych owoców w lesie- powiedziała sówka mądra główka.

- Może nazbieramy ich i damy kosz owoców?- powiedział zając.

- Nie, nie, to będzie zbyt proste – powiedziała sówka mądra główka.

- A może zrobimy jej jarzębinowe korale? – powiedziały ptaszki.

- Wspaniały pomysł- odrzekły zwierzęta. I zgodnie pobiegły do lasu szukać drzewa jarzębiny.

Zwierzęta nazbierały jarzębiny, kilka długich trawek i przybiegły na łąkę. Zwinne ptaszki swymi dziobkami zrobiły piękne korale dla p]ani Jesień.

Wróbelki powiesiły korale na drzewie jabłoni.

- Pani Jesień na pewno je zauważy jak będzie przechodziła naszym lasem- powiedziały ptaszki.

Zapadła noc, zwierzęta położyły się spać.

Tymczasem Pani Jesień słyszała cała kłótnię zwierząt, chciała jednak by małe zwierzątka same zauważyły, że w życiu trzeba nie tylko coś brać od innych, lecz także dzielić się i dawać to, co mamy.

Pani Jesień była bardzo zadowolona z pięknych korali, ubrała je i poszła do lasu by zostawić zwierzątkom kilka darów, o które prosiły.

Kolejnego dnia zwierzątka wstały i od razu pobiegły na polanę by zobaczyć czy pani Jesień zauważyła korale.

Zwierzątka po drodze zauważyły, że pani Jesień musiała przechodzić przez las, ponieważ zostawiła całe kosze darów, o które prosiły zwierzęta.

Zwierzęta ucieszyły się bardzo, że Jesień zauważyła ich prezent, od tej pory pamiętały, że trzeba dawać innym, nie tylko brać!

Opracowała mgr Anna Wróblewicz