| WEiP | Imię i Nazwisko Konrad Kochanowicz Łukasz Lis |
Rok II | Grupa 4 | Zespół 16 |
|---|---|---|---|---|
| Pracownia fizyczna | Temat: Polarymetr |
Nr ćwiczenia 74 |
||
| Data wykonania: | Data oddania poprawy: | Zwrot do: | Data oddania: | Data zaliczenia: |
Wprowadzenie
Polaryzacja – zjawisko polegające na uporządkowaniu płaszczyzny drgań wektora natężenia pola magnetycznego.
Polaryzacja liniowa – oscylacje odbywają się w jednej płaszczyźnie prostopadłej do kierunku rozchodzenia się fali.
Polaryzacja kołowa – rozchodzące się zaburzenie określane wzdłuż kierunku rozchodzenia się fali ma zawsze taką samą wartość, lecz jego kierunek się zmienia.
Polaryzacja eliptyczna
Sposoby otrzymywania światła spolaryzowanego liniowo:
Przez polarymetr
Przez odbicie
Ośrodek aktywny optycznie – ośrodek w którym następuje skręcenie kierunku polaryzacji. Wektor natężenia pola magnetycznego w tych ośrodkach nie leży w jednej płaszczyźnie, lecz zatacza linię śrubową.
Przykłady substancji aktywnych optycznie
-Dna, Feromony, Enzymy, kryształ kwartzu
Rola płytki Laurenta w polarymetrze
Płytkę Laurenta stosujemy po to, aby ominąć problemy z ustawieniem analizatora w pozycji maksymalnego zaciemnienia.
Zjawisko skręcenia płaszczyzny polaryzacji
Jakościowe wyjaśnienie zjawiska skręcenia płaszczyzny polaryzacji
-Poprzeczne do kierunku rozchodzenia się, drgania fali elektromagnetycznej w płaszczyźnie spolaryzowanej liniowo wiązki rozkładamy na dwie fale składowe spolaryzowane w różne strony. Przez różnice wywołane oddziaływaniem z asymetrycznym polem generowanym przez elektrony poruszają się z różną szybkością. Gdy po wyjściu z ośrodka ponownie złożymy je w całość daje to fale spolaryzowaną liniowo ale w innej płaszczyźnie.
Wykorzystanie zjawiska polaryzacji
Filtry polaryzacyjne,
Wyświetlacze ciekłokrystaliczne,
Projekcja obrazu trójwymiarowego
Polaryzacja fal radiowych
Defektoskopia
Mikroskopy polaryzacyjne
Radioastronomia i radary.
| masa cukru | 0 | 5 | 5 | 5 | 5 |
|---|---|---|---|---|---|
| objętość wody | 20 | 20 | 40 | 80 | 160 |
| stężenie roztworu [g/cm3] | 0,000000 | 0,200 | 0,1250 | 0,06250 | 0,03125 |
| długość kuwety-l[cm] | 19,26 | ||||
| lp | α 0 | α 1 | α 2 | α 3 | α 4 |
| 1 | -0,400 | -153,500 | -165,600 | -172,850 | -177,000 |
| 2 | -0,500 | -153,600 | -165,600 | -172,750 | -176,750 |
| 3 | -0,550 | -153,600 | -165,550 | -172,700 | -177,000 |
| 4 | -0,450 | -153,550 | -165,600 | -172,750 | -176,900 |
| 5 | -0,400 | -153,600 | -165,700 | -173,00 | -176,900 |
| 6 | -0,500 | -153,500 | -165,550 | -173,100 | -177,000 |
| 7 | -0,450 | -153,500 | -165,700 | -173,050 | -177,100 |
| 8 | -0,500 | -153,500 | -165,600 | -173,150 | -176,900 |
| 9 | -0,550 | -153,550 | -165,600 | -173,000 | -177,000 |
| 10 | -0,450 | -153,550 | -165,700 | -172,800 | -176,950 |
| średnia alfa | -0,475 | -153,545 | -165,62 | -172,915 | -176,95 |
| kąt skręcenia na jednostkę długości-δ | -0,02466 | -7,97222 | -8,59917 | -8,97793 | -9,18744 |
2.Niepewność wyznaczenia położenia zerowego polarymetru
0,017
3. Niepewności dla poszczególnych roztworów
=
| u(stęż 0) | u(stęż 1) | u(stęż 2) | u(stęż 3) | u(stęż4) |
|---|---|---|---|---|
| 0,000050 | 0,013 | 0,0031 | 0,00078 | 0,00020 |
4.Wartości kąta skręcenia dla poszczególnych roztworów
| Roztwór1 | Roztwór2 | Roztwór3 | Roztwór4 | Roztwór5 |
|---|---|---|---|---|
| 0 | -153,07 | -165,145 | -172,44 | -176,475 |
5.Niepewność kąta skręcania dla poszczególnych roztworów
| Roztwór1 | Roztwór2 | Roztwór3 | Roztwór4 | Roztwór5 |
|---|---|---|---|---|
| 0,017078 | 0,013844 | 0,018559 | 0,051667 | 0,029814 |
6.Wykres zależności kąta skręcenia od stężenia roztworu
7. Kąt skręcenia jest prawie proporcjonalny do stężenia a wartości regresji liniowej dla powyższego wykresu wynoszą
a= b=