klasa drogi - rozumie się przez to przyporządkowanie drodze odpowiednich parametrów technicznych, wynikających z jej cech funkcjonalnych,

Warstwa ścieralna		Nawierzchnia
Warstwa wiążąca
+Warstwa wyrównawcza +Warstwa wzmacniająca podbudowę górną (zasadniczą)	podbudowa
Podbudowa dolna (pomocnicza) +Warstwa odcinająca +Warstwa mrozochronna
podłoże		podłoże

Czynniki niszczące

-Fizykochemiczne

• Atmosferyczne (wahanie temperatury, wilgotność)

• Chemiczne –związane ze zmianą struktury lepiszcza bitumicznego (starzenie się lepiszcza) działanie soli

-Mechaniczne – od pojazdów

• Siły pionowe (od masy pojazdu w postoju i ruchu)

• Siły styczne : podłużne i poprzeczne (wywołane siłą obwodową)

• Siły dynamiczne (powstają przy uderzaniu kół o nawierzchnię )

• Siły ssące (powstają wskutek odrywania się kół od nawierzchni)

Cechy eksploatacyjne nawierzchni charakteryzuje się za pomocą

1. Kształtu powierzchni (równość podłoża, równość poprzeczna)

2. Nośności (ugięcia, moduł sprężystości)

3. Uszkodzeń (spękań, ubytków)

4. Właściwości świetlnych (jasność, odblaskowość)

5. Właściwości akustycznych (hałaśliwość)

6. Właściwości przeciwpoślizgowych (współczynnik tarcia, tekstura)

Ocena właściwości

Pomiar średnicy głębokości tekstury metodą piasku kalibrowanego

$D = F \bullet \frac{\pi r^{2}}{4}$ $\frac{V}{F} = s$

Określenie nośności nawierzchni

Na drogach klasy L i D dopuszcza się wykonanie pomiaru ugięć nawierzchni podatnych ugięciomierzem belkowym Benkelmana. Belka jest jak dźwignia, która pod wpływem zmiany obciążenia wychyla się na co reaguje czujnik z podziałką (belkę umieszczamy pomiędzy kołami bliźniaczymi)

Moduł odkształceń: to iloczyn przyrostu obciążenia jednostkowego do przyrostu odkształcenia

badanej warstwy podłoża w ustalonym zakresie obciążeń jednostkowych,

pomnożonych przez 0,75 średnicy płyty obciążającej

Określenie równości poprzecznej

Ocena równości poprzecznej nawierzchni łatą i klinem (dopuszczalne nierówności warstw od 3 do 15 mm)

Określenie równości podłużnej

Pomiar polega na przejeździe przyrządu wzdłuż badanego odcinka drogi)

Parametry opisujące stan techniczny nawierzchni w SOSN

1. Stan spękań (wizualnie)

2. Równość podłużna (mierzymy)

3. Koleiny (r. poprze.) (mierzymy)

4. Stan powierzchni (wizualnie)

5. Właściwości przeciwpoślizgowe(mierzymy)

Ocena parametrów techniczno – eksploatacyjnych

1. Ustalić lokalizację odcinków pomiarowych i wyznaczyć na nich odcinkowe oceny stanu nawierzchni

2. Wykonać zestawienia odcinkowych ocen oraz wyznaczyć średni poziom odcinkowych ocen

3. Ustalić dominujący parametr (parametry) na poziomie ostrzegawczym i poziomie krytycznym

4. Określić potrzeby remontowe odcinka pomiarowego na ustalonym poziomie decyzyjnym

5. Określić potrzeby remontowe drogi, ciągu drogowego, części sieci drogowej, całej sieci drogowej

6. Wyznaczyć ocenę globalną stanu nawierzchni

Ustalenie parametru dominującego

Parametrem dominującym na poziomie krytycznym jest ten który został oceniony w klasie D i ma najwyższy priorytet. Parametrem dominującym w poziomie ostrzegawczym jest ten, który został oceniony co najmniej w klasie C i mający najwyższy priorytet

Cele i zakres polowych oraz laboratoryjnych badań gruntów

• Etap rozpoznawczy – dostarczenie informacji na temat ogólnej budowy geologicznej i warunków hydrogeologicznych, określenie obszarów szczególnie niekorzystnych ze skomplikowanymi uwarunkowaniami geologiczno – inż. zbadanie możliwości uzyskania materiału do budowli ziemnych, zdobycie danych do oceny wpływu inwestycji na środowisk

• Etap badań podstawowych – dostarczenie informacji o podłożu gruntowym umożliwiających dokonanie ostatecznego wyboru trasy drogi, wstępnego wyboru rozwiązań technicznych budowli, kalkulację kosztu projektowanej inwestycji, określenie parametrów geotechnicznych podłoża potrzebnych di zaprojektowania konstrukcji budowli drogowej

• Badania uzupełniające lub kontrolne – potrzebne w fazie projektowania, budowy obiektu lub w celu utrzymania i modernizacji istniejących obiektów

• Zakres badań polowych – wyrobiska badawcze i badania in situ – wyrobiska obejmują wiercenia i sondy penetracyjne służące do określenia budowy geologicznej i warunków hydrogeologicznych podłoża, a także pobraniu próbek do badań laboratoryjnych. Wykopy badawcze służą do szczegółowych badań warunków, głównie na terenach osuwiskowych. Badania in situ służą głównie do określania stanu gruntów oraz parametrów geotechnicznych. Ponadto są wykorzystywane jako uzupełniające rozpoznanie budowy podłoża między wierceniami

• Cele badań laboratoryjnych – uzupełnienie i weryfikacja wyników prac polowych

Badania gruntów w strefie powyżej projektowanej niwelety drogi

• Dla ustalenia technologii wykonania wykopów

• Dla sprawdzenia stateczności skarp wykopów

• Dla określenia możliwości wykorzystania gruntów do budowy korpusu drogi – dolnych warstw nasypu

• Dla określenia możliwości wykorzystania gruntów do budowy korpusu drogi – górnych warstw nasypu

Badania gruntów w strefie bezpośredniego wpływu podłoża na nawierzchnię

• Badania makroskopowe

• Wilgotność naturalna

• Skład granulometryczny

• Zawartość części organicznych

• Granica plastyczności

• Stopień zagęszczenia

• Moduł odkształceń

• Wskaźnik nośności CBR

• Wysadzinowość

  • Wskaźnik piaskowy WP

  • Kapilarność bierna

  • Zawartość cząstek < 0,075 (0,02) mm

Badania makroskopowe

• Rodzaj i nazwa gruntu

• Stan fizyczny gruntów spoistych (przybliżona wartość stopnia plastyczności Id)

• Barwa. Przewarstwienia, zanieczyszczenia, domieszki

• Zawartość węglanu wapnia (CaC0₃)

Uziarnienie gruntu (skład granulometryczny) określa procentową zawartość poszczególnych frakcji w stosunku do ciężaru całej próbki badanego gruntu. Określenie ilościowego udziału poszczególnych frakcji (ziaren, cząstek) w badanej próbce wykonuje się dwoma rodzajami metod

• Metoda bezpośrednia – oparta na pomiarze rzeczywistych wymiarów cząstek gruntu (analiza sitowa)

• Metoda pośrednia – wielkości cząstek gruntu określa się w procesie sedymentacji (analiza areometryczna)

Zawartość części organicznych

• Metoda utleniania roztworem H₂o₂ (nadtlenkiem wodoru)

Wskaźnik zagęszczenia

Wskaźnik zagęszczenia I_s – miara zagęszczenia gruntu

$$I_{s} = \frac{\rho_{d}}{\rho_{\text{ds}}}$$

ρ_d-gęstość objętościowa badanego gruntu zagęszczonego

ρ_ds-maksymalna gęstość objętościowa gruntu, oznaczona metodą badania wilgotności optymalnej, (gęstość odpowiedniej wilgotności optymalnej oznaczonej przy użyciu aparatu Proctora)

Często w praktyce mylony jest wskaźnik zagęszczenia ze stopniem zagęszczenia

Stopień zagęszczenia oznaczony symbolem I_D wyraża stan gruntu.

Wyróżnia się piaski (pospółka czy żwiry) luźne gdy Id < 0,34

Średnio zagęszczone gdy 0,33 <Id< 0,67

Zagęszczone gdy Id > 0,67

Wskaźnik zagęszczenia oznaczony Is informuje jak został zagęszczony grunt

Moduł odkształceń: to stosunek przyrostu obciążenia jednostkowego do przyrostu odkształceń badanej warstwy w ustalonym zakresie obciążeń jednostkowych, pomnożonego przez 0,75 średnicy płyty obciążającej

$$M = \frac{3_{p}}{4_{s}}D$$

_p-różnica nacisków 0,05 do 0,15 [MPa]

_s-przyrost osiadania odp. Tej różnicy nacisków

D- średnica płyty

Pierwotny moduł odkształceń

Rozróżnia się pierwotny moduł odkształcenia E1 oznaczony w pierwszym obciążeniu i wtórny moduł E2 oznaczony w powtórnym obciążeniu badanej warstwy. Badanie VSS polega na pomiarze odkształceń pionowych (osiadań) badanej warstwy pod wpływem nacisku statycznego wywieranego na nią za pomocą stalowej okrągłej płyty. Nacisk na płyte wywierany jest za pośrednictwem dźwignika hydraulicznego z dołączonym manometrem.

Mając pierwotny i wtórny moduł odkształcenia możemy określić wskaźnik odkształcenia który często nosi również nazwę wskaźnika zagęszczenia. Oblicza się go ze wzoru:

Płyta dynamiczna

Pozwala określić dynamiczny moduł odkształcenia podłoża Ev ( z wartości modułu można wyznaczyć wskaźnik zagęszczenia)

Jest to przyrząd skonstruowany w Niemczech, służący do sprawnej i szybkiej kontroli zagęszczenia gruntu

Wskaźnik nośności CBR

Wskaźnik nośności gruntu CBR jest to stosunek obciążenia jednostkowego do obciążenia porównawczego Pp wyrażony w [%]

$$CBR = \frac{P}{P_{P}} \bullet 100\ \lbrack\%\rbrack$$

P – obciążenie które należy zastosować aby trzpień o kształcie walca o przekroju 20 cm² wcisnąć w odpowiednio przygotowaną próbkę na głębokość 2,5 mm z jednostkową prędkością 1,25 mm/min

P_p- obciążenie porównawcze odpowiadające zagłębieniu trzpienia w materiał wzorcowy, któey stanowi tłuczeń standardowo zagęszczony

Wskaźnik piaskowy WP

Jest to procentowy stosunek objętościowy ziaren frakcji piaskowej i częściowo żwirowej (< 5 mm)

Cele

• Określenie przydatności kruszywa stabilizowanego mechanicznie przy wykonywaniu podbudowy nawierzchni ulepszonej

• Kontrola jakości

Wskaźnik piaskowy dla gruntów

• wysadzinowych WP < 25

• Niewysadzinowych WP > 35

Kapilarność bierna

Kapilarność bierna

• ŹLE gruntów wysadzinowych Hkb >1,3 m

• DOBRZE gruntów Niewysadzinowych Hkb < 1 m

Jest to maksymalna wysokość na jakiej utrzymuje się woda całkowicie wypełniająca pory

Technologie ulepszania podłoża

• wymiana – (słabego podłoża na grunt lub materiał niewysadzinowy)

• dogęszczanie

• doziarnianie (stabilizacja mechaniczna)

• stabilizacja spoiwem hydraulicznym w celu osuszenia, zwiększenia nośności

• stabilizacja chemiczna w celu zmniejszenia odkształcalności

• separacja gruntu od warstwy kruszywa w przypadku niespełnienia warunku szczelności

Grunt organiczny – warstwa humusu powinna być przed rozpoczęciem robót ziemnych (wykopów, nasypów) usunięta – nie nadaje się jako materiał do budowy nasypów

Warstwa mrozochronna

Warstwa mrozochronna – warstwa podbudowy pomocniczej, której głównym zadaniem jest ochrona nawierzchni przed przemarzaniem stosowana szczególnie w przypadku posadowienia konstrukcji drogi na gruntach wysadzinowych

Warstwę mrozochronną mogą stanowić

• grunty stabilizowane materiałem wiążącym

• kruszywa naturalne (piasek, pospółka)

• kruszywa sztuczne (z żużli hutniczych).

Podbudowa z gruntu stabilizowanego cementem

Zmieniają się właściwości gruntu w efekcie

• Powiązanie ziaren i cząstek gruntu z cementem

• Wiązanie i twardnienie zaczynu cementowego w porach gruntu

Dodatek cementu umożliwia wykonanie

• Ulepszenia podłoża gruntowego

• Podbudowy z gruntu stabilizowanego cementem

Proces mieszania gruntu z cementem może być wykonany

• Bezpośrednio na budowie

Grunt

• Najlepiej do stabilizacji cementem nadają się grunty o wskaźniku piaskowym 20 <WP <50

• O zawartości frakcji < 0,075 do 15%

• O zawartości ziaren > 2mm co najmniej 30%

Przydatność gruntów przeznaczonych do stabilizacji cementem należy oceniać na podstawie wyników badań laboratoryjnych. Grunt można uznać za przydatny do stabilizacji cementem w tedy gdy wyniki badań laboratoryjnych wykażą, że wytrzymałość na ściskanie i mrozoodporność próbek gruntu są zgodne z wymaganiami określonymi w PN

Wymagania dla gruntów przeznaczonych do stabilizacji cementem

• Uziarnienie…….

• Granica płynności….

Cement jaki należy stosować

• Portlandzki CEM I klasy 32,5N

• Portlandzki z dodatkami CEM II klasy 32,5 N

• Hutniczy CEM III klasy 32,5N

Metoda mieszania na miejscu

• Przygotowanie podłoża (spulchnienie, rozdrobnienie)

• Ewentualne wstępne ulepszenie (doziarnienie, odkwaszenie, zmiana struktury)

• Sprawdzenie i ewentualna regulacja wilgotności gruntu

• Rozsypanie cementu

• Mieszanie cementu z gruntem

• Wyrównanie i wyprofilowanie

• Zagęszczenie

• Pielęgnacja

Metoda mieszania w mieszarkach stacjonarnych

• Przygotowanie podłoża (wyrównanie, dogęszczenie)

• Przygotowanie mieszanki gruntowo – cementowej

• Transport mieszanki na budowę

• Rozścielenie mieszanki

• Ewentualne profilowanie rozłożonej warstwy

• Zagęszcenie

• Pielęgnacja

Podbudowa z gruntu stabilizowanego cementem
Zalety
Możliwość wykorzystania materiału miejscowego
Relatywnie duża wytrzymałość i nośność podbudowy aż do wystąpienia spękań
Duża nośność podbudowy pozwala na zmniejszenie grubości warstw bitumicznych na podbudowie (obniżenie kosztów)

Podbudowa z gruntu stabilizowanego wapnem

Grunty (przydatne)

• Spoiste, zawierające minerały ilaste które wchodzą w reakcję z wapnem ( cząstek < 0,002 mm ponad 7%)

Grunty nieprzydatne

• Grunty o zawartości części organicznych powyżej 10 %

• nie nadają się również piaski, a w szczególności piaski równoziarniste

.

Wapno palone : niegaszone CaO – do gruntów średnio i bardzo spoistych, nawet przewilgoconych (osusza grunt) oraz gruntów kwaśnych

W rezultacie następuje

• osuszenie wilgotnych gruntów (1% CaO redukuje zawartość wody od 0,8 do 1,4 %)

• znaczna poprawa CBR

Wapno suchogaszone (hydratyzowane) Ca(OH)₂ do gruntów średniospoistych

Działanie wapna dzielimy ze względu na szybkość reakcji na

• działanie natychmiastowe – które następuje natychmiast po wymieszaniu z gruntem (dotyczy stanu wilgotności gruntu i w dalszym działaniu ……

Orientacyjna zawartość wapna w mieszance, w stosunku do masy gruntu suchego wynosi

• dla ulepszonego podłoża od 3 do 7%

• dla podbudowy pomocniczej od 5 do 8 %

Technologia wykonania jak stabilizacja cementem

W przypadku wykonania stabilizacji z zastosowaniem wapna niegaszonego grunt nie może być zagęszczony bezpośrednio po wymieszaniu z wapnem, ponieważ hydratacja mogła by uszkodzić …..

Podbudowy z betonu cementowego

Najczęściej chudy beton cementowy

Mieszanka kruszyw z cementem w ilości od 5 do 7 w stosunku do kruszywa (max 130 kg/m³) oraz optymalną ilością wody, który po zakończeniu procesu wiązania osiągnie wytrzymałość na ściskanie w granicach od 6 do 9 MPa

Wady - spękania (skurczowe w czasie hydratacji)

• Warstwa asfaltowa zbrojona siatkami lub geokompozytem

• Membrana pośrednia rozpraszająca naprężenia (np. geowłóknina nasycona asfaltem)

• Nacięcie szczelin poziomych (3 – 5 ……. 1/3 grubości warstwy) w początkowej fazie twardnienia

Cement

• portlandzki CEM I 32,5 N

Woda – (w/c jak najmniejsza ze względu na skurcz, lecz min 0,3 ze względu na urabialność)

Sprzęt

• wytwarzanie stacjonarne typu ciągłego do wytwarzania mieszanki betonowej (dozowanie wagowe)

• przewożone zbiorniki na wodę

• układarki albo równiarki do rozkładania betonu

• walce stalowe gładkie wibracyjne lub statyczne i walce ogumione

• zgęszczarki

Podbudowy z mieszanek mineralno – bitumicznych

Beton asfaltowy

Mieszanki mineralno – cementowe –emulsyjne (MCE)

• mieszanka o ciągłym uziarnieniu, składająca się z destruktu lub destruktu i kruszywa mineralnego, wymieszana sposobem na zimno z cementem i emulsją asfaltową o określonych proporcjach w warunkach optymalnej wilgotności

• mieszane na miejscu (recykler)

• mieszane w mieszarkach i rozkładane układarką)

Kruszywo jest to ziarnisty materiał stosowany w budownictwie

• naturalne – kruszywo pochodzenia mineralnego, które poza obróbką mechaniczną nie zostało poddane żadnej innej obróbce (np. żwir, piasek, żwir kruszony, kamień łamany ze skał, otoczaki)

• sztuczne kruszywo pochodzenia pochodzenia mineralnego, uzyskane w wyniku termicznej bądź innej modyfikacji odpowiadają kruszywom sztucznym

• kruszywa z recyklingu -  pochodzenia mineralnego, uzyskiwane w wyniku przeróbki nieorganicznych materiałów, uprzednio stosowanych w budownictwie.

  • Miał (0-4 mm)

  • Kliniec

Kruszywa naturalne (skalne) nienaruszone

• Piasek zwykły (0-2 mm)

• Żwir

Określenia

• Kruszywo łamane zwykłe

• Kruszywo łamane ,……………………..

• Miał

• Kliniec

• Tłuczeń

• Niesort

Przepisy

• PN EN 13242 Kruszywa do niezwiązanych i związanych hydraulicznie materiałów stosowanych w obiektach budowlanych i budownictwie drogowym

• PN EN 13042 Kruszywa do mieszanek bitumicznych i powierzchniowych utrwaleń stosowanych na drogach, lotniskach i innych powierzchniach przeznaczonych do …

• WT – 1

Wypełniacz – kruszywo, którego większa część przechodzi przez sito 0,063 mm

Funkcja wypełniacza

• Wypełnienie wolnych przestrzeni ziarnami mieszanki mineralnej

• Usztywnienie asfaltu i utworzenie wraz z nim jednorodnego mastyksu wiążącego ziarna mieszanki mineralnej

• Poprawienie spójności, wodoszczelności, mrozoodporności

Środki adhezyjne – zwiększają przyczepność lepiszcza do kruszywa, im bardziej kwaśne kruszywo tym większy powinien być dodatek środka adhezyjnego ( np. Teramin)

Środki stabilizujące – są to najczęściej włókna celulozowe zapobiegające obciekaniu nadmiaru mastyksu z gr. Ziaren kruszywa (Topal, Viatop)

Asfalt – mieszanina węglowodorów naturalnie występujących w przyrodzie lub otrzymana w wyniku przerobu ropy naftowej stosowana do budowy nawierzchni drogowych

Asfalt naturalny – jeziora asfaltowe, asfalt skalny

Asfalt otrzymywany w wyniku przerobu ropy naftowej

Asfalt drogowy – uzyskiwany zwykle przez destylację ropy naftowej, po czym następuje dalsze przetwarzanie np. destylacja próżniowa, konwersja termiczna, częściowe utlenianie czy wyt. Rozpuszczalnika. Dzięki odpowiednim kombinacjom procesów można uzyskać asfalt drogowy, jak sama nazwa wskazuje przeznaczony na nawierzchnie drogowe.

Asfalt twardy – produkuje się w podobnym procesie jak asfalt drogowy jest on jednak twardszy i bardziej kruchy (mniejsza penetracja i wyższa temperatura mięknienia)

Asfalty modyfikowane - to asfalty, w których zmieniono właściwości reologiczne, zwykle dodając do nich określony polimer

Podstawowe właściwości asfaltu (właściwości reologiczne)

• Penetracja w 25 C

• Temp. Mięknienia - metoda P i K

• Temperatura łamliwości wg Frassa

• Lepkość kinematyczna

• Lepkość dynamiczna

• Wrażliwość termiczna

Penetracja jest miarą konsystencji (twardości) asfaltu (materiały budowlane penetrometr z igłą wbijaną w próbkę w pierścieniu)

Podział asfaltów:

Właściwości	20/30	35/50	50/70	70/100
Penetracja w 25 C 0,1 mm	20-30	35-50	50-70	70-100

Temperatura mięknienia metoda P i K

Temperatura mięknienia asfaltu (PiK ⁰C) jest to temperatura, przy której asfalt umieszczony w znormalizowanym pierścieniu, ogrzany w warunkach określonych w normie dotknie podstawy aparatu pod cię żarem stalowej kulki. Naczynie ustawić na palniku gazowym i podgrzewać tak ,aby przyrost temp. wody wynosił 5⁰C / min

Temperatura łamliwości asfaltu – jest to najwyższa?? temperatura w której cienka warstwa asfaltu, naniesiona na blaszkę, pęka lub zarysowuje się przy jej wyginaniu. Na stalową blaszkę nakłada się warstwę asfaltu o gr. 0,5 mm

Zalety stosowania asfaltów modyfikowanych (polimerobitumów)

• Lepsze ustabilizowanie asfaltu w mieszance oraz związanie ziaren kruszywa

• Zwiększenie okresu trwałości

• Zwiększenie odporności na spękania temperaturowe

• Wyższa odporność na odkształcenia nawierzchni w wysokich temperaturach

• Łatwiejsze wymieszanie składników i układanie warstwy nawierzchni

• Lepsze właściwości sprężyste nawierzchni

Oznaczenie asfaltów modyfikowanych wg PN EN 14023:2009

PMB X/Y – Z

X / Y – zakres penetracji w 25⁰C (np. 45 do 80 [1/10mm])

Z – minimalna temperatura mięknienia PiK (pierścień i kula np. 55⁰C)

Np. PMB 45/80 -55

Oznacza asfalt modyfikowany (polimeroasfalt) o penetracji 45 do 80 i temperaturze mięknienia 55^oC

Starzenie się asfaltu

Starzenie się mieszanek asfaltowych to zmiany fizyko – chemiczne asfaltu zachodzące w czasie produkcji, przechowywania, transportu i wbudowania, jak również w samej nawierzchni podczas użytkowania. Efektem starzenia jest utwardzenie lepiszcza, prowadzące w późniejszym okresie starzenie do kruchości, co w konsekwencji zmniejsza odporność nawierzchni na spękania.

W starzeniu asfaltu w mieszance mineralno – asfaltowej można wyodrębnić dwa etapy

• Technologiczny

• Eksploatacyjny

Starzenie technologiczne asfaltu – jest krótkie ale zmiany starzeniowe asfaltu zachodzą w nim gwałtownie, obejmują one produkcję mieszanki……………

Starzenie eksploatacyjne – głównie mechaniczne niszczenie przez czynniki atmosferyczne struktury wewnętrznej mieszanki mineralno – asfaltowej

• Odmywanie asfaltu z kruszywa (stripping(

• utrata kohezji i sztywności cienkiej warstwy asfaltu

• utrata adhezji pomiędzy kruszywem i asfaltem

Badanie starzenia asfaltu metodą RTFOT

Metoda ta polega na umieszczeniu próbek asfaltu w ośmiu cylindrycznych naczyniach, które następnie umieszcza się na tarczy obrotowej w suszarce (PN-EN 12607-1:2009)

Asfalt lany (twardolany) charakterystyka

Asfalt lany (MA) – mieszanka mineralno – asfaltowa o bardzo małej zawartości wolnych przestrzeni, w której objętość wypełniacza i lepiszcza jest większa niż onjetość wolnych przestrzeni w kruszywie.

Kruszywo jest wypełnione niemal w całości mastyksem asfaltowym

Beton asfaltowy – przestrzeń między grubszymi ziarnami jest wypełniona drobniejszymi, z pozostawieniem wolnych przestrzeni

Asfalt (twardolany) 7-8 %

Ilość wypełniacza 24 – 32 % (1/3 mieszanki to wypełniacz)

Oznaczenia asfaltu lanego (MA)

MA D lepiszcze

D- największy wymiar kruszywa w mieszance

Lepiszcza – symbol użytego lepiszcza

MA 11 35/50 (asfalt lany o uziarnieniu do 11mm z asfaltem drogowym 35/50

Beton asfaltowy charakterystyka (nie z cementem ale z lepiszczem w postaci asfaltu)

WT-2

Beton asfaltowy (AC) – jest to mieszanka mineralno asfaltowa, w której kruszywo o uziarnieniu ciągłym lub nieciągłym tworzą strukturę wzajemnie się klinującą

Najczęściej stosowana do wykonania

• warstw ścieralnych i wiążących – dla wszystkich kategorii ruchu

• podbudów – głównie dla KR5 i KR6 ze względu na koszt

Skład

Lepiszcze

• do podbudowy (min 3-4,2 %)

• do warstwy ścieralnej : 50/70, 70/100 ( w rejonie płn- wsch nie zaleca się 50/70) PMB 45/8-55 PMB 45/80 – 60 (min6,2-7%)

• do warstwy wiążącej wyrównawczej: 35/50 50/70(podstawa) PMB 25/55 – 60 (min 4,2-4,6%)

Wypełniacz (2-12% masy mieszanki)

• mineralny (dla warstwy ścieralnej KR3-KR6 wapienny)

• pyły z odpylania w oto ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,(na podstawie oznaczenia laboratoryjnego) popioły lotne

Kruszywa

• łamane …………(skalne lub sztuczne) łamane zwykłe

• żwir ( w tym kruszony)

• piasek

• gr.asf………………(podbudowa do 30% wiążąca i wyrównawcza do 20% ścieralna do 10%)

Oznaczenia betonu asfaltowego

AC D P/W/S lepiszcze

D – największy wymiar kruszywa w mieszance

P/W/S – warstwa do której przeznaczona jest mieszanka AC

Lepiszcze – symbol użytego lepiszcza

AC 16 S 50/70

Beton asfaltowy o uziarnieniu do 16 mm, na warstwę ścieralną z asfaltem drogowym 50/70

SMA charakterystyka (Stone Mastic Asphalt, mastyks grysowy)

Mieszanka SMA – mieszanka mineralno – asfaltowa składająca się z grubego łamanego kruszywa o nieciągłym uziarnieniu związanego zaprawą mastyksową.

SMA – zawiera zwykle stabilizator mastyksu oraz ewentualnie środek adhezyjny, produkowana i wbudowywana jest na gorąco

Skład

Minimalna zawartość (warstwa ścieralna)

• asfaltu 6-6,8 %

• wypełniacz 7-12 %

• środka stabilizującego 0,3-1,5 %

• Grysy tworzą szkielet nośny (60 -80%)

Cechy

• Odporność na odkształcenia trwałe

• Odporność na działanie czynników atmosferycznych

• Szczelność

• Zapobiega oślepianiu światłami pojazdów jadących z przeciwka

• Duża szorstkość

Na warstwy ścieralne na wyższe kategorie ruchu KR5-KR6, na mostach, skrzyżowaniach, pasy powolnego ruch, podjazdy pod wzniesienia, place, parkingi

Oznaczenie

SMA D lepiszcze

D- największy wymiar kruszywa w mieszance

Lepiszcza – symbol użytego lepiszcza

SMA 11 PMB 45/80 – 55 (sma o uziarnieniu do 11mm z asfaltem modyfikowanym 45/80 -55)

Inne mieszanki asfaltowe

• Asfalt porowaty PA (masa drenażowa)

• Beton asfaltowy do bardzo cienkich warstw BBTM

• Beton asfaltowy o wysokim module sztywności AC WMS KR5 – KR 6

• Mieszanki mineralno asfaltowe na ciepło WMA