1.Rachunkowość- to system pomiaru i opisu działalności gospodarczej, którego głównym

celem jest dostarczanie informacji finansowych o działalności przedsiębiorstwa. Nie ma

jednak jednoznacznej definicji pojęcia rachunkowość, różne definicje traktują ją jako system

ewidencyjny oraz jako system informacyjny.

Bilans – to dwustronne zestawienie wartości zasobów majątkowych, czyli aktywów oraz

źródeł ich finansowania, czyli pasywów sporządzone na określony dzień i w określonej

formie

Rachunek wyników – (rachunek zysków i strat) jest kolejną po bilansie częścią

sprawozdania finansowego sporządzanego na dzień finansowy. Jest on głównym źródłem

informacji o wynikach działalności jednostki. Jest on zestawieniem osiągniętych przychodów

i poniesionych kosztów, strat i zysków nadzwyczajnych oraz podatku dochodowego.

2. Budowa bilansu – dzieli się na aktywa i pasywa.

Aktywa:

A. Aktywa trwałe

I. Wart. niemat i prawne

II. Rzeczowe aktywa trwałe

III. Należności długoterm

IV. Inwestycje długoterm

B. Aktywa obrotowe

I. Zapasy

II. Należności krótkoterm

III. Inwestycje krótkoterm

IV. Krótkoterm rozlicz miedzokres

Pasywa:

A. Kapitał własny

I. K. podst

II. K. zapasowy

III. K. z aktualizacji wyceny

IV. Pozostałe k. rezerwowe

V. Zysk (strata) z lat ubiegłych

VI. Zysk (strata) netto

B. Zobowiązania

I. Zob. długoterm

II. Zob. krótkoterm

III. Rozliczenia międzyokresowe

3.Zasady obowiązujące w rachunkowości.

Zasada memoriału – zobowiązuje do przypisania wszystkich poniesionych kosztów i

osiągniętych przychodów do tych okresów sprawozdawczych, w których wystąpiły,

niezależnie od dokonania zapłaty lub wpływu środków pieniężnych.

Zasada współmierności – w księgach rachunkowych i wyniku finansowym należy ująć

wszystkie przychody i współmierne do nich koszty ich osiągnięcia

Zasada periodyzacji – oznacza dokonanie podziału czasu działania jednostki, który zwykle

trwa wiele lat na okresy krótsze, tzw. lata obrotowe i okresy sprawozdawcze

Zasada istotności - istotne dla wyniku operacje finansowe muszą być wyodrębnione w

ewidencji. Jeśli natomiast ich waga jest nieznaczna, można je księgować w sposób

uproszczony.

Zasada ciągłości – Raz przyjęte zasady rachunkowości należy stosować w sposób ciągły,

dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego ugrupowania operacji

gospodarczych. Umożliwia to porównywanie różnych okresów.

Zasada ostrożności – polega generalnie na: -możliwie wysokim wycenianiu kosztów, strat i

zobowiązań; -ostrożnym realnym wycenianiu przychodów, zysków i majątku; - tworzeniu

rezerw na możliwe do oszacowania ryzyko, spodziewane straty i skutki innych zdarzeń.

Zasada wyższości treści nad formą – oznacza ona obowiązek rzetelnego, zgodnego z

rzeczywistością, a także jasnego ukazania sytuacji majątkowej i finansowej jednostki i jej

wyniku finansowego.

Zasada kontynuacji działania – przyjmuje się założenie, że jednostka ani nie zamierza, ani nie

jest zmuszona do likwidacji lub istotnego uszczuplenia skali swojej działalności.

4. Typy operacji bilansowych.

1. Operacje wywołujące zmiany tylko po stronie aktywów ( jeden składnik aktywów zwiększa

się drugi zmniejsza o kwotę operacji). Ten typ operacji nie zmienia ogólnej sumy bilansowej.

A+o-o=P

2.Operacje wywołujące zmiany tylko po stronie pasywów (jeden składnik pasywów zwiększa

się drugi zmniejsza o kwotę operacji). Ten typ operacji nie zmienia ogólnej sumy bilansowej.

A=P+o-o

3. Operacje wywołujące zwiększenie jednego składnika aktywów, z równoczesnym

zwiększeniem jednego składnika pasywów. Operacja ta wywołuje wzrost sumy bilansowej o

kwotę operacji. A+o=P+o

4. Operacje wywołujące zmniejszenie jednego składnika aktywów, z równoczesnym

zmniejszeniem jednego składnika pasywów. Operacja ta wywołuje zmniejszenie sumy

bilansowej o kwotę operacji.

A-o=P-o o-wartość operacji

5. Przyczyny błędów księgowych i metody ich korygowania

Przyczyny:

-Dokonywanie księgowania w niewłaściwy sposób- inna kwota, nieodpowiednie konto,

nieodpowiednia strona konta, naruszenie zasady podwójnego zapisu;

-Dwukrotne ujęcie tej samej operacji;

- Pominięcie operacji gospodarczej w księgach rachunkowych

Błędy księgowe mogą być poprawiane w różny sposób. Pierwszy z nich to tak zwana korekta

a drugi to storno (czarne i czerwone).

Korekta- skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności

błędnego zapisu oraz podpisanie poprawki i umieszczeniu daty.

Strono czarne – polega na wyksięgowaniu zapisu błędnego po przeciwnych stronach kont a

następnie zaksięgowaniu zapisu prawidłowego po stronach właściwych i na prawidłowych

kontach.

Storno czerwone- polega na powtórzeniu zapisu błędnego po tych samych stronach kont, na

których był zapis błędny, w kolorze czerwonym lub w ramce, nawiasie, itp. Taki zapis

oznacza że przy sumowaniu obrotów stron konta należy kwoty zapisane w powyższy sposób

odjąć.

6. Zasada funkcjonowania konta aktywno-pasywnego

Konta aktywno-pasywne działają jak nałożone na siebie dwa konta: konto aktywów i konto

pasywów. Stan początkowy składnika aktywów występuje po stronie Dt, natomiast stan

początkowy składnika pasywów występuje po stronie Ct. Wszystkie zwiększenia stanu aktywów księgujemy (zgodnie z ogólnymi zasadami) po stronie Dt, natomiast zmniejszenia

po stronie Ct. Analogicznie w przypadku pasywów: wszystkie zwiększenia stanu księgujemy

po stronie Ct, natomiast zmniejszenia po stronie Dt. Zamykając konto liczymy najpierw sumy

obrotów stron Dt i Ct (czyli sumy wszystkich zapisów po tych stronach).

7.Podzielność pozioma kont księgowych polega na tworzeniu szczegółowych kont

księgowych o takim samym charakterze lecz węższym przedmiocie ewidencji niż konta

macierzyste. Możliwe są 2 rozwiązania: -konto dzielone przestaje funkcjonować, a jego

miejsce zajmują nowe konta utworzone w wyniku podziału; - konto dzielone funkcjonuje

nadal (jako konto syntetyczne) a konta uzyskane z podziału są prowadzone obok niego jako

konta analityczne.

8. Dowodem księgowym nazywa się pisemne potwierdzenie zaistnienia zdarzenia

gospodarczego powodującego zmianę w majątku lub kapitałach jednostki, bądź też powstania

przychodów lub kosztów.

Dowody księgowe powinny być: -rzetelne, czyli zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji

gospodarczej, którą dokumentują; - kompletne, a więc zawierające co najmniej wymagane dla

dowodów dane; - wolne od błędów rachunkowych

9.Konta wynikowe – są wykorzystywane do odzwierciedlenia realizowanych w

przedsiębiorstwie procesów gospodarczych. Są to następujące konta: kosztów, przychodów,

strat i zysków nadzwyczajnych. Konta wynikowe nie wykazują sald końcowych, ponieważ

salda są każdorazowo przynoszone na konto wynik finansowy. W związku z tym, jeżeli nie

ma Sk, to nie może być Sp.

Konta kosztów - działają podobnie jak konta aktywów, czyli na stronie Dt księguje się

wszelkie zwiększenia kosztów i strat, a na stronie Ct wszelkie ich zmniejszenia (rozchody

kosztów) oraz przeniesienia na inne konta.

Konta przychodów – działają podobnie jak konta pasywów, czyli na stronie Ct księguje się

wszelkie zwiększenia przychodów, a na stronie Dt wszelkie ich zmniejszenia oraz

przeniesienia na inne konta.

10. Ewidencja zakupów materiałów, towarów

A. Potwierdzeniem wystąpienia operacji zakupu materiałów lub towarów jest dokument

zewnętrzny –faktura zakupu (oryginał)

B. Dokumentem potwierdzającym przyjęcie do magazynu kupionych materiałów/ towarów jest

dokument Pz

C. Cena nabycia to cena zakupu oraz kosztów zakupu (załadunek, wyładunek, transport,

ubezpieczenie na czas transportu)

Przy zakupie zwiększa się wartość materiałów/towarów - wpisujemy wartość zakupionych

materiałów/towarów po stronie Dt na koncie „Materiały”/„Towary” i równocześnie rosną

zobowiązania wobec dostawców - czyli ta sama wartość po stronie Ct na koncie

„Rozrachunki z dostawcami”

11.Ewidencja sprzedaży wyrobów gotowych i towarów

A. Dokumentem potwierdzającym operację sprzedaży jest dokument własny- faktura sprzedaży

(kopia)

B. Dokumentem potwierdzającym wydanie odbiorcy sprzedanych produktów z magazynu jest

dokument WZ.

Ewidencja sprzedaży wyrobów gotowych i towarów dzieli się na dwie fazy (ich kolejność jest

obojętna).

1. wydanie towarów - zmniejsza się ich wartość - wartość wydanych towarów wpisujemy po

stronie Ct na koncie „Towary” i jednocześnie tą samą wartość wpisujemy po stronie Dt na

konto „Wartość sprzedanych towarów” (koszt)

2. zwiększają się „Należności od odbiorców” (wpisujemy po stronie Dt) z tym, że tutaj

wpisujemy ich cenę, czyli tyle ile rzeczywiście dostaniemy za te towary (a nie ich wartość,

jak wyżej) i ta sama kwota po stronie Ct na koncie „Przychody ze sprzedaży towarów”

12.Amortyzacja- odzwierciedla zmniejszanie wartości środków trwałych oraz wartości

niemat i prawnych na skutek ich użytkowania lub upływu czasu.

Umorzenie środka trwałego to skumulowana suma odpisów amortyzacyjnych; jest zużyciem

bilansowym, co oznacza, że jego wartość jest uwzględniana przy wycenie bilansowej

środków trwałych;

Amortyzacja metody

1. Metoda liniowa

- polega na równomiernym rozłożeniu w czasie wartości zużycia środka trwałego,

- opiera sie na założeniu, że użyteczność środka trwałego w całym okresie jego użytkowania

jest niezmienna;

-Stawka amortyzacyjna jest stała i wynika ze wzoru: roczna stopa Amor [%]=100%/okres amor w

latach; roczna staw amort=(wart. poczat- wart. odzysku)/ okres amor w latach

2. Metoda degresywna (przyspieszona)

Według tej metody przydatność ekonomiczna środka trwałego maleje w miarę jego użytkowania, a

rosną koszty jego eksploatacji. Dlatego w początkowych latach użytkowania stosuje się wyższe odpisy

amortyzacyjne niż w kolejnych. Licząc kwotę amortyzacji stawka amortyzacyjna nie ulega zmianie ale

zmienia się podstawa bowiem liczymy od wartości zaktualizowanej, czyli pomniejszonej o

dotychczasowe odpisy. W tej metodzie odpisów dokonuje się metodą degresywną, ale począwszy od

roku, w którym tak obliczona amortyzacja miałaby być niższa od amortyzacji obliczonej metodą

liniową, stosuje się metodę liniową.

3. Metoda naturalna

zakłada, że zużycie obiektu jest jednakowe na każdą jednostkę pracy (np. sztukę, kilogram, godzinę

itp.). Kwota amortyzacji zależy więc od ilości pracy wykonanej w danym okresie czasu. Wyliczamy z

formuły: (wart. pocz. ŚT)/(praca planowana w całym okr. użytkowania)

Zużycie mat i energii - koszt zużycia materiałów produkcyjnych i biurowych oraz energii i

jej nośników

Usługi obce – koszt robót wykonanych przez obce podmioty

Podatki i opłaty o charakterze urzędowym

Wynagrodzenia – koszty wynagrodzeń pieniężnych, w naturze oraz ich ekwiwalentów

wypłacanych na podstawie umów o pracę, zleceń oraz o dzieło pracownikom oraz innym

osobom fizycznym.

Ubezp społ i inne świad – narzuty na wynagrodzenia oraz inne świadczenia na rzecz

pracowników, koszty szkolenia pracowników.

Pozostałe koszty – koszty które nie zostały ujęte w innych grupach

13. Cechy charakterystyczne układu rodzajowego kosztów:

- ujmuje koszty działalności, nie ujmuje natomiast kosztów operacji finansowych

-ujmuje koszty w danym okresie sprawozdawczym mimo że mogą one dotyczyć okresów

przyszłych lub minionych

- są to koszty proste, czyli takie, których nie dzieli się na elementy składowe

-Daje informacje o wielkości i strukturze poniesionych kosztów, co pozwala na ocenę materiałochłonności i pracochłonności

14. Konto wynik finansowy

Wynik finansowy jest różnicą pomiędzy sumą przychodów P i zysków nadzwyczajnych Zn

osiągniętych w danym okresie, a sumą kosztów poniesionych na uzyskanie tego przychodu K

i strat nadzwyczajnych Sn oraz obciążeń w postaci podatku dochodowego Pd.

WF=(P+Zn)-(K+Sn+Pd)

Po lewej stronie księgujemy (Dt):

..Koszty z podstawowej działalności operacyjnej (koszty wytwarzania wyrobów gotowych, koszty

wytworzenia usługi, wartość sprzedaży wg cen zakupu)

..Koszty z pozostałej działalności operacyjnej (koszt sprzedaży niefinansowanych aktywów trwałych,

przekazanie nieodpłatnie aktywa, naliczanie odszkodowania, koszt prowadzenia działalności socjalnej)

..Koszty finansowe (koszty sprzedaży aktywów finansowych, naliczone odsetki od wynagrodzeń

finansowych)

..Straty nadzwyczajne

..Obroty Dt

..Sk Ct (zysk)

Po prawej stronie księgujemy (Ct):

..Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych, ze sprzedaży towarów, z usług)

..Przychody z pozostałej działalności operacyjnej ( przychody ze sprzedaży niefinansowych aktywów

trwałych, otrzymane dotacje, odszkodowania, nieodpłatne aktywa, grzywny)

..Przychody finansowe (przychód ze sprzedaży aktywów finansowych, naliczone odsetki od aktywów

finansowych)

..Zyski nadzwyczajne

..Obroty Ct

..Sk Dt (strata)

15. Metody ustalania kosztu zakupu sprzedanych towarów (kosztu przeciętnego, FIFO,

LIFO)

koszt przeciętny - liczymy średni koszt na 1 szt. ze wszystkich towarów jakie mamy

FiFo (First in First out)- polega na zsumowaniu kosztów zakupu sprzedanej ilości sztuk

produktów począwszy od kosztów pierwszej dostawy; najpierw schodzą z magazynu te

towary, które są w nim najdłużej

LiFo (Last in First out)- polega na zsumowaniu kosztów zakupu sprzedanej ilości sztuk

produktów począwszy od kosztów ostatniej dostawy; najpierw schodzą z magazynu te

towary, które są najkrócej (te co ostatnie kupiliśmy)

np.: dostaliśmy po kolei 3 serie towarów (po 100 sztuk) i w każdej za sztukę płaciliśmy inną

cenę: I - 3 zł II- 5 zł III- 10 zł i jeśli sprzedaliśmy 250 towarów to: w przypadku FiFo

koszt liczymy: 3x100 + 5x100 + 10x50; a w LiFo: 10x100 + 5x100 + 3x 50

16.Próg rentowności w produkcji wieloasortymentowej

Pozwala na odpowiedź kiedy sprzedaż produktów zacznie przynosić zysk. Istota analizy progu

rentowności sprowadza się do wyznaczenia takiego poziomu wielkości produkcji przy którym

przychody ze sprzedaży pokrywają dokładnie poniesione koszty.

Założenia:

-wielkość produkcji w badanym okresie =wielkości sprzedaży

-koszty produkcji są funkcją wielkości produkcji

-koszty zmienne zmieniają się wprost proporcjonalnie wraz ze zmianą wielkości produkcji

-jednostkowa cena sprzedaży wyrobu nie ulega zmianie wraz z upływem czasu

*ilościowy próg rentowności - wyraża liczba wyrobów, jaką przedsiębiorstwo powinno

sprzedać, by pokryć koszty stałe i zmienne Pril=Ks/(c-Kz)

Ks-całkowite koszty stałe, c-jednostkowa cena sprzedaży, Kz- jednostkowy koszt zmienny

*wartościowy próg rentowności - wartość przychodów ze sprzedaży, która pokrywa koszty

całkowite i przy której wynik finansowy =0