SÓD
Na-masa atomowa 22,99. W stanie wolnym nie występuje, spotyka się go głównie w związkach. Zawartość Na wzrasta w wodzie pitnej w procesie uzdatniania. W wodach podziemnych jego zawartość jest umiarkowana głównie procesem wymywania skał i gleb. Poswyższenie zawartości Na w wodach powierzchniowych powodowane jest zanieczyszczeniem ściekami przemysłowymi i komunalnymi. Zwiększone stężenie sodu występuje w wodach w pobliżu morza. Na w małych stężeniach nie jest szkodliwy, duże dawki są szkodliwe a nawet toksyczne.

POTAS
K-masa atomowa 39,10. Nie występuje w przyrodzie w stanie wolnym, tylko jako chlorki, bromki, siarczany, azotany i glikokrzemiany. Sole potasowe występują powszechnie. Do wód jest doprowadzany ze spływami z pól uprawnych oraz ze ściekami przemysłowymi i miejskimi. Duże ilości soli potasowych zawierają wody kopalniane, wody opadowe mogą zawierać znaczne jego ilości. Potas występuje w wodzie głównie jako jon K⁺, w wodach naturalnych występuje także radioaktywny izotop potasu K⁴⁰.

MAGNEZ
Mg-masa atomowa 24,30. Sole magnezu stanowią stały składnik wód powierzchniowych i podziemnych. Zawartość Mg w wodzie jest głównie uzależniona od wymywania skał. Zanieczyszczenie ściekami o dużej zawartości Mg jest żadkie. Mg w wodzie występuje głównie jako Mg²⁺, może także tworzyć kompleksy. W zależności od pH Mg może ulec wytrąceniu. Jeżeli w wodzie występują fosforany Mg może tworzyć trudno rozpuszczalną sól Mg₃(PO₄)₂. Mg wraz z wapniem powoduje twardość wody. Duże stężenie Mg utrudnia korzystanie z wody do celów przemysłowych i domowych. Mg w małych stężeniach nie jest szkodliwy dla organizmów żywych. Przy większych stężeniach nadaje wodzie gorzki smak.

STRONT
Sr-masa atomowa 87,63. Nie występuje w przyrodzie w postaci rodzimej, ma podobne właściwości chemiczne co wapń. W przyrodzie występuje kilkanaście stabilnych izotopów Sr. Do zbiorników wodnych dostaje się przez wymywanie skał, ale również ze ściekami przemysłowymi. Jego stężenie w wodach powierzchniowych jest niewielkie. Małe stężenie Sr może być korzystne dla zwierząt, duże są toksyczne.

RTĘĆ
Hg- masa atomowa 200,93. Jest jedynym metalem ciekłym w temperaturze pokojowej, jest łatwo lotna w powietrzu (pary rtęci- są jednoatomowe, nie podlegają utlenianiu i są silnie trujące). Hg w przyrodzie występuje głównie w postaci samorodnej lub jako siarczek rtęciowy HgS. Głównym źródłem Hg w przyrodzie jest spalanie węgla i ropy naftowej. Do wód dostaje się z opadami głównie jako jon Hg²⁺, Hg²⁺₂ oraz Hg⁰. Formy występowania zależą głównie od pH, potencjału redox oraz rodzaju i stężenia anionów tworzących kompleksy z rtęcią. Hg ma tendencję do gromadzenia się w osadach dennych i organizmach wodnych. Wskazuje dużą toksyczność w stosunku do organizmów wodnych.

OŁÓW
Pb- masa atomowa 207,2. Do wód powierzchniowych może dostawać się ze ściekami z zakładów chemicznych, kopalń i zakładów przerabiających rudy. Pb występuje na stopnich utlenienia +2 i +4. Sole Pb są na ogół nierozpuszczalne w wodzie, w wodach powierzchniowych występuje w formie rozpuszczonej P?b²⁺. Stężenie Pb wzrasta w pobliżu dróg i miast, w wodach rzek zależy od spływu z powierzchni terenu. Wiele soli Pb jest nierozpuszczalnych w wodzie i dlatego są one mało szkodliwe dla środowiska wodnego. Bardziej toksyczne są rozpuszczone formy Pb. Pb zakłóca proces samooczyszczania się wód. Toksyczność Pb jest zależny od twardości wody, przy wyższych twardościach Pb wytrąca się i jest nietoksyczny.

AZOT
N- masa atomowa 14,00. Związki azotowe odgrywają istotną rolę w procesach zachodzących w wodach naturalnych. Azot nieorganiczny może występować w 7 formach o różnym stopniu utlenienia. Do wód powierzchniowych dostaje się z opadami, jako spływy z pól uprawnych, jest pobierany przez rośliny z atmosfery. Związki azotowe przedostają się do wód powierzchniowych wraz ze ściekami miejskimi i przemysłowymi. Po obumarciu roślin i zwierząt ich pozostałości podlegają rozkładowi biochemicznemu i wówczas azot ze związków organicznych przedostaje się się do wody w postaci azotu amonowego. Część azotu jest wydalana przez zwierzęta z fekaliami i moczem. W wodach powierzchniowych świerzo zanieczyszczonych azot wysrtępuje głównie w formie organicznej i amoniaku.
AZOTYNY są związkami przejściowymi, powstaja w wyniku biochemicznego utleniania amoniaku, są niekiedy dodawane jako inhibitor korozji do wody dla przemysłu, skąd mogą przedostawać się go wód powierzchniowych. Mogą tez powstawać w ściekach, jeśli występuja tam warunki aerobowe, w wodach powierzchniowych czystych ich stężenie jest znikome. Azotyny nie stanowią zagrożenia dla środowiska wodnego i człowieka.
AZOTANY to substancje pożywkowe niezbędne do życia roślin wodnych- stężenie uzależnione od rodzaju biomasy. W okresach wgetacyjnych stężenie spada, by ponownie wzrosnąć zimą. Układ ten może być zakłucony przez dopływ ścieków.
AZOT WOLNY, gazowy występuje w powietrzu i jest źródłem azotu wolnego w wodzie. Rozpuszczalność azotu wolnego w wodzie jest mniejesza niż tlenu, jednak stężenie N₂ w wodzie jest wyższe ze względu na większe ciśnienie cząstkowe azotu w atmosferze. Rozpuszczalność azotu w wodzie zależy od temperatury, a jego zawartość w wodzie można przyjąć za stałą. Azot gazowy rozpuszczony w wodzie nie ma znaczenia sanitarnego i gospodarczego, a jego stężenia w wodzie nie są limitowane.
MOCZNIK jest produktem metabolizmu białek, jest również produkowany przemysłowo jako nawóz, a także z przeznaczeniem do produkcji tworzyw sztucznych. Jego obecność w wodzie świadczy o jej znacznym zanieczyszczeniu.
KWAS MOCZOWY występuje w organizmach zwierzęcych i jest wydalany z moczem. Występuje w ściekach bytowych, nie występuje w wodach powierzchniowych, niezanieczyszczonych ściekami.
NITROZOAMINY występuja w bardzo małych ilościach w wodach powierzchniowych.
Obecność dużych ilości azotanu amonowego w wodzie jest niekorzystna. Amoniak utrudnia uzdatnianie wody. Amoniak jest toksyczny dla organizmów wodnych. Toksycznosć jest różna dla różnych form azotu amonowego, które zmieniaja się w zależności od pH.

FOSFOR
P- masa atomowa 30,97. Fosforany i metafosforany są stosowane do kondycjonowania wody w celu zapobiegania powstawaniu kamienia kotłowego i zmniejszenia korozji. P może występować w wodach powierzchniowych w wyniku wietrzenia i rozpuszczania materiałów fosforanowych, erozji gleby, dopływu ścieków komunalnych i przemysłowych, spływów poeierzchniowych i opadów atmoswerycznych. Fosforany występują w znacznych stężeniach w ściekach bytowych. Występuje on w wodzie głównie jako P⁵⁺, formy występowania rozpuszczonego fosforanu w wodzie są uzależnione od pH. Przemiany fosforanu w wodzie prowadzą do jego wytrącania się i akumulacji w osadach dennych. Jony fosforanowe podlegaja łatwo sorbcji na powierzchni zawiesin i osadów. W osadach dennych przeważają mineralne formy fosforu. Proces wymiany fosforu między wodą a osadem dennym w dużym stopniu zależy od warunków tlenowych, temperatury, odczynu, potencjału redox i od powierzchni osadów dennych. P jest stałym składnikiem wód powierzchniowych. Fosforany w stężeniach występujących w czystych wodach nie są szkodliwe dla zdrowia. Czasami nawet dodawane są one do wody w celu zmniejszenia korozji oraz zapobiegania wytrącaniu sie soli, żelaza i wapnia.

ARSEN
As- masa atomowa 74,92. Najczęściej spotyka sie go w postaci siarczku, może występować w 8 stopniach utlenienia, ale w wodach spotyka sie +5, +3, 0 -3. As tworzy kompleksy z niskocząstkowymi związkami organicznymi. W większości wód niezanieczyszczonych stężenie As jest niewielkie ( w zanieczyszczonych może być duże), w wodach opadowych nie ejst duże. As powszechnie występuje w śodowisku. Tworzy związki organiczne i nieorganiczne o różnym stopniu toksyczności. Związki arsenu są uznawane za toksyczne, jdnak w niewielkich dawkach są stosowane w medycynie. Toksycznośc As zależy od jego wartościowości i od postaci, w której występuje.

FLUOR
F- masa atomowa 18,99. Jego związki są nierozpowszechnione w przyrodzie. Na ogół występuje w małych ilościach, w stanie wolnym fluor w przyrodzie nie jest spotykany. W niektórych wodach można spotkać duże stężenia fluorków. Nie stwierdzono korzystnego działania w małych stężeniach na rośliny, natomiast duże są szkodliwe.

CHLOR
Cl- masa atomowa 35,45. W przyrodzie wolny nie jest spotykany, głównie występuje w postaci chlorków. Zawartość chlorków w skałąch jest jednak mała przez duża rozpuszczalność w wodzie. Chlorki w wodach powierzchniowych pochodzą w dużym stopniu z oceanów, duża część chlorków pochodzi z wymywania skał i gleb, ponadto są doprowadzane do wód ze ściekami komunalnymi i przemysłowymi, a także w znacznym stopniu z wodami kopalnianymi. Stężenia chlorków są zwykle niższe niż siarczanów i węglanów. Są niezbędne dla organizmów człowiekaa. Chlorki nadaja wodzie słony smak.

BROM
Br- masa atomowa 79,94. W stanie wolnym nie występuje. W wodzie morskiej, solankach i złożach soli znajduje sie w postaci bromków. Rozpuszczanie skał osadowych i wpływ solanek jest głównym źródłem bromków w wodach powierzchniowych. Br może zastępować Cl w wielu związkach organicznych i nieorgnicznych. W wodach zawierających Br i zwiąki organiczne mogą występować bromowane związki organiczne. Związki Br są na ogół dobrze rozpuszczalne w wodzie i szybko migrują w środowisku naturalnym. Br występuje w wodach naturalnych głównie jako bromek. Znaczne stężenia bromków znajduja się w ściekach. W wodach powierzchniowych bromki występują rzadko i w małych stężeniach. Br gazowy jest szkodliwy, duże stężenia związków Br są toksyczne.

JOD
J- masa atomowa 126,9. W przyrodzie jest rozpowszechniony ale w małych stężeniach. Najczęściej występuje w postaci jodków J^-. Jodki występują zawsze w wodach morskich. Podwyższone ilości J mogą znajdowac się także w wodach podziemnych, głównie w wodach mineralnych. W wodach powierzchniowych stężenia J są bardzo małe. Większe jego ilości mągą znajdowac się w wodach w pobliżu zakładów przemysłowych stosujących J oraz w okolicach nadmorskich. Źródłem J mogą być wuklany. J jest niezbędbym pierwiastkiem do życia zwierząt, w dużych dawkach jest toksyczny.

ŻELAZO
Fe- masa atomowa 55,85. Występuje w postaci rodzimej w małych ilościach, głównie jednak jako rudy. Głównym jego źródłem w wodach naturalnych jest wymywanie skałi gleb. Do wód powierzchniowych jest wprowadzany w znacznych ilościach wraz z wodami kompalnianymi oraz ściekami. Fe występuje w związkach jako Fe²⁺ i Fe³⁺, żadziej spotyka się 6 wartościowe. Jego formy występowania w wodzie zależą od pH i potencjału redox. Fe występuje powszechnie w wodach naturalnych, jest niezbędny do normalnego rozwoju organizmów żywych. Deże stężenia mogą powodowac zaburzenia wzrostu roślin.