Bizon

Występowanie, siedliska: Ameryka Północna. Żyje na preriach oraz rzadkich lasach.

Cechy charakterystyczne:

Waga 450-1000 kg

Muskularna budowa ciała, klatka piersiowa bardzo rozbudowana i masywna, talia stosunkowo wąska i mała. Przednia część grzbietu ma kształt garb, razem z głową pokryta gęstą pokręconą sierścią, na głowie ciemniejszą. Głowa duża, nad oczami po bokach dwa zaokrąglone ostre rogi, pod dolną szczęką długa ciemna sierść.

Odżywianie: Głównie trawa

Rozmnażanie: Ciąża trwa przez okres ok. 9 miesięcy. Po przyjściu na świat cielak po kilku godzinach może samodzielnie chodzić. Jest karmiony mlekiem matki przez okres ok 7-8 miesięcy.

Daniel

Występowanie, siedliska: Naturalnie w Południowej części Europy, północnej Afryki, Azji Mniejszej. Sztucznie rozprzestrzeniony do 40 różnych regionów na całej Ziemi, w tym do Polski. Żyje głównie w lasach,  wychodzi także na pola uprawne oraz łąki w poszukiwaniu pożywienia.

Cechy charakterystyczne

Waga                        60-70 kg samiec
                                    35 kg samica

Krótka szyja, fałdzista, poroże tylko u samców, rozchylone na boki w kształcie litery U. Ubarwienie jasnobrązowe z białymi plamami na grzbiecie, wzdłuż którego widoczny jest ciemny pas, brzuch biały. Ogon na górze czarny, na dole biały. Występują osobniki białe, zwane albinosami, lub całkowicie czarne.

Tryb życia: Daniele prowadzą stadny tryb życia, jednak starsze samce przebywają w oddzielnych grupach od młodych osobników i samic. Daniele trzymają się swoich terytoriów, nie lubią wędrować. Do komunikacji między sobą wykorzystują język ciała, dźwięki oraz zapachy. Dożywają 20 lat.

Odżywianie: Trawa, liście, zboże, pędu drzew i krzewów, owoce, grzyby, kasztany. 

Rozmnażanie: Bekowisko, czyli okres rui trwa od połowy października do połowy listopada. Byk daniela bierze pod swoje przywództwo chmarę 5-8 łań i utrzymuje je przez 2 tygodnie, przez które traci sporo na wadze, ponieważ nie spożywa pokarmu. Krycie odbywa się we wgłębieniach ziemnych, które samiec sam wykopał już wcześniej. Ciąża u łań trwa ok. 230 dni, kończy się w czerwcu, lub początku lipca wydaniem na świat jednego lub dwóch cieląt, które są karmione przez nią aż do grudnia.

Ochrona: Daniele w Polsce są pod ochroną okresową, w innych regionach świata niektóre gatunki są zagrożone wyginięciem i objęte ścisłą ochroną.

Dzik

Występowanie: Eurazja, Archipelag Malajski, północno-wschodnia Afryka. Żyje w lasach liściastych i mieszanych.

Cechy charakterystyczne: Ubarwienie sierści czarne, brązowe, rudawe. Ciało masywne, klatka piersiowa bardzo rozrośnięta. Głowa duża zakończona długim nosem, uszy duże, sterczące. Kończyny krótkie, umięśnione. Odyńce posiadają rozrośnięte kły górne i dolne, które się ze sobą krzyżują. Dziki mają słaby wzrok, dobry słuch i węch, potrafią biegać galopem, jednak tylko na krótkich dystansach.

Waga samców 50-190 kg, samice 35-100 kg

Odżywianie: Wszystkożerne

Tryb życia: Dzik jest zwierzęciem stadnym. W skład stada rodzinnego wchodzi stara samica - locha, która przewodniczy warchlakom i młodym lochom. Samce żyją poza grupą. Żerowanie rozpoczynają w porze wieczornej, kiedy to opuszczają lasy i wychodzą na pola. Za dnia przebywają w legowiskach lub w błocie. W sytuacjach zagrożenia stają się agresywne.

Rozmnażanie: Okres godowy rozpoczyna się w listopadzie i trwa do stycznia. Ciąża trwa 16-20 tygodni. Po ciąży, w legowisku ułożonym przez lochę z roślinności leśnej, na świat przychodzi do 12 osobników w jednym miocie. Karmienie piersią przez matkę trwa przez kolejne 3 miesiące ich życia.

Gazela

Barwa grzbietu i boku jest taka sama, różne osobniki posiadają różne odcienie od brązowego do białego. Brzuch i wewnętrzne strony kończyn są białe. Samce i samice posiadają rogi o długości 35 cm.

Występowanie, siedliska: Północna i wschodnia Afryka, Półwysep Indyjski, Azja środkowa. Żyje na wysokości nawet do 6000 m n.p.m. ale głównie przebywa na terenach stepowych i pustynnych.

Tryb życia: Gazele żyją w stadach po 10 sztuk, jednak zdarzają się stada po kilkaset osobników. Tak duże zgrupowania powstają w okresie jesiennym, kiedy to małe stada łączą się ze sobą w poszukiwaniu nowych żerowisk.

Rozmnażanie: Ciąża trwa przez okres 6 miesięcy. Młode osobniki już po kilku dniach zyskują pełną sprawność fizyczną.

Łoś

Występowanie, siedliska: Eurazja, Ameryka Północna. Lasy, podmokłe tereny.

Cechy charakterystyczne

Wysokość w kłębie 1,5-2,34 m

Ciało duże, masywne, łeb długi, szeroki, zakończony szerokim pyskiem z zachodzącą górną wargą pomagającą w chwytaniu i szczęką z 32 zębami. Łeb u samca posiada rozwinięte poroża. Szyja jest masywna, pozwala na swobodne obracanie głową. Na grzbiecie widoczny garb. Kończyny długie i silne, na końcach rozwidlone i szeroko rozsuwalne racice.

Tryb życia: Samice żyją w stadach z młodymi osobnikami, samce samotnie, zimą grupują się. żeruje w dzień i w nocy, jednak najlepszą porą dla łosia jest ranek i wieczór. Po lądzie może poruszać się bardzo cicho, za to na terenach podmokłych jest głośny. Biega z prędkością 30 do 50 km/h.

Odżywianie: Rośliny, błotne, polne, trawy, liście , pąki kwiatów, pędy drzew iglastych i liściastych, pędy drzew.

Rozmnażanie: W okresie bukowiska samica przywołuje samca dźwiękiem podobnym do płaczliwego ryku. Młode osobniki przychodzą na świat w ilości 1-2, mają czerwono-brunatne ubarwienie, mają 80 cm wysokości i tyle samo długości.

Zagrożenia dla zwierzęcia: Największym zagrożeniem dla łosi są wilki, a także czasem niedźwiedzie.

Ochrona: Łosie są na liście grupy zwierzyny łownej, która objęta jest okresem ochronnym.

Sarna

Występowanie, siedliska: Europa, Azja Mniejsza, region Morza Kaspijskiego. Żyje głównie w lasach liściastych, mieszanych, w miejscach gdzie występuje duża ilość zarośli, spotykana także na terenach łąkowych i uprawowych.

Masa ciała 15-35 kg

Ubarwienie sierści zależne od pory roku, w lecie jest czerwono-brązowe, jesienią i zimą siwo-brązowe. Ciało smukłe, kończyny długie i wąskie, zakończone racicami. Samce posiadają poroże o długości do 30 cm, zrzucane na zimę.

Tryb życia: Sarny prowadzą stadny tryb życia, poruszają się w grupach od kilku do kilkudziesięciu osobników. Preferują nocny tryb życia. Wykazują agresję związaną z obroną swojego terytorium.

Odżywianie: Rośliny, głównie trawy, liście, owoce leśne, grzyby

Rozmnażanie: Ciąża trwa ok. 10 miesięcy przy zapłodnieniu w ruji letniej (występuje ciąża przedłużona) i 4,5 miesiąca przy zapłodnieniu w zimowej. Małe osobniki rodzą się w ilości 1-3. Pozostają w ukryciu, gdzie odwiedza je matka w celu karmienia.

Rozwój: Po kliku, kilkunastu dniach młode dołączają do stada. Po dwóch tygodniach życia żywią się roślinami. Pozostają pod opieką matki przez okres roku. Po dwóch latach osiągają dojrzałość płciową.

Renifer

Występowanie: Eurazja, Ameryka Północna.

Cechy charakterystyczne: Sierść gęsta, występuje na całym ciele, ubarwienie szarobrązowe latem, zimą szaro-biały. Na nogach posiada mocne, duże racice. Poroże duże, bardzo rozrośnięte, które zrzucają co roku pod koniec roku.

Odżywianie: Pokarm roślinny.

Tryb życia: Zwierzęta stadne, jednak samce żyją w grupie tylko w okresie rui.

Rozmnażanie: Ruja trwa w miesiącach od sierpnia do listopada. Ciąża trwa przez okres ok. 230 dni, kończy się pod koniec wiosny, na początku czerwca. Po ciąży na świat przychodzi jeden młody osobnik, którego matka karmi mlekiem

Żubr

Występowanie, siedliska: Kraje Europy Wschodniej: Polska, Litwa, Ukraina, Białoruś, Rosja. Żyje na terenach lasów mieszanych oraz terenach podmokłych.

Cechy charakterystyczne

Waga 500-1000 kg samce

350-600 kg samice

Żubr jest z budowy podobny do północnoamerykańskiego bizona. Posiada masywną, dużą, rozbudowaną klatkę piersiową, talię wąską. Wrażenie dużego kłębu potęguje porastająca w tym miejscu gęsta i długa sierść o kolorze brunatnym, w lecie jaśniejsza. Głowa jest duża z rogami zaokrąglonymi do środka, czoło szerokie, duże podgardle.

Tryb życia: Powadzą stadny tryb życia, stada złożone są z kilku lub kilkunastu sztuk, w tym jednego dorosłego byka. Są aktywne w dzień.

Odżywianie: Rośliny, głównie trawy, liście krzewów i drzew oraz kora, żołędzie, zioła, zimą żubry dokarmiane są sianem. W ciągu doby spożywają do 60 kg paszy.

Rozmnażanie: W czasie rui tworzą duże stada do 40 sztuk. Ciąża trwa przez okres 265 dni, młode żubry po przyjściu na świat ważą do 35 kg i są pod opieką matki przez 2 lata życia.

Ochrona: W Polsce żubry są pod ścisłą ochroną określoną ustawą o ochronie przyrody z 1991r. oraz Rozporządzeniem Ministra Środowiska z 2001 r w sprawie określenia listy gatunków zwierząt rodzimych dziko występujących objętych ochroną gatunkową ścisłą i częściową.

Żyrafa

Żyrafa posiada długą szyję, na czubku głowy od 2 do 5 rogów. Ubarwienie sierści białe pokryte gęsto, prawie całkowicie ciemnobrązowymi plamami. Kończyny jaśniejsze.

Występowanie, siedliska: Afryka, sawanny, tereny na południe od Sahary.

Cechy charakterystyczne:

Wzrost (mierzony od czubka głowy) do 5 m, max. zanotowany 5,87 m

Waga do 1360 kg max. zanotowana 2000 kg

Tryb życia: Żyrafy są zwierzętami aktywnymi w dzień. Żyją w stadach po kilkanaście, kilkadziesiąt osobników.

Odżywianie: Rośliny, liście z drzew, trawa.

Rozmnażanie: Ciąża trwa przez okres ok 14-15 miesięcy, po czym przychodzi na świat ciele, mierzące ok. 1,8 m

Hipopotamy

Hipopotamy najprawdopodobniej wywodzą się od wspólnego dla wielorybów przodka. Rozdzielenie na tej linii nastąpiło ok. 54 mln lat temu, wtedy to jedna część zaczęła ewoluować w Anthracotheriidae, czyli rodziny czworonogich zwierząt, z których jedna gałąź ewoluowała dalej w kierunku hipopotamowatych. Kolejnym wspólnym przodkiem z rodziny Anthracotheriidae był żyjący ok. 20 mln lat temu Libycosaurus, był on bliżej spokrewniony z hipopotamami. Najstarszym hipopotamem był osobnik z rodziny Kenyapotamus pochodzący z Afryki z przed 16-8 mln lat temu. Przodkiem obecnych hipopotamów był Archaeopotamus żyjący od 7,5-1,8 mln lat temu na obszarach obecnej Afryki i Bliskiego Wschodu.

Cechy charakterystyczne

Waga 1500-1800 kg samce maks. 3000 kg

1300-1500 kg samice

Występowanie, siedliska: Afryka, głównie na południu od Sahary. Żyją na terenach gdzie występują rzeki i jeziora, występują na obszarach do 2000 m n.p.m.

Ewolucja: przystosowała te zwierzęta do życia zarówno w wodzie jak i na lądzie. Dzięki umieszczonym wysoko oczom i nozdrzom oraz uszom, hipopotamy mogą zanurzać się prawie całkowicie w wodzie. Skóra jest gruba na 4 cm, stanowi aż 25% masy całego zwierzęcia. Posiada ona zabezpieczenie przed promieniami słońca w postaci specjalnej wydzieliny o czerwonawej barwie, składającej się z pigmentów w postaci kwasowych związków chemicznych. Pomimo zbitej, masywnej budowy hipopotamy potrafią biegać z prędkościami nawet do 50 km/h, jednak tylko na bardzo krótkich dystansach. W wodzie prędkość poruszania sięga 8 km/h. Hipopotamy mogą być zanurzone przez 4-6 minut, po tym czasie wynurzają się w celu zaczerpnięcia powietrza. Proces ten realizowany jest automatycznie, nawet podczas snu.

Tryb życia: Hipopotamy żyją w stadach, jednak nie wygląda to na tworzenie przez nich więzi społecznych. Wyjątkiem są relacje między starszymi i młodszymi samicami. Terytorium hipopotamów znajduje się tylko w wodzie, gdzie grupują się płciowo, w każdej grupie jest samiec dominujący, a inne są mu podporządkowane. Przez większość dnia hipopotamy wylegują się w wodzie. Indywidualne wyjście na ląd odbywa się w celu pożywienia roślinnością w porze wieczorowej i nocnej.

Odżywianie: Głównie trawy, czasami inne małe rośliny. Bardzo rzadko zdarzają się przypadki drapieżnictwa i kanibalizmu. Spożywanie pokarmu przez hipopotamy trwa dziennie ok5 godzin, mogą zjeść prze dobę do 70 kg pożywienia.

Rozmnażanie: Ciąża trwa 8 miesięcy. Młode osobniki rodzą się w wodzie, zazwyczaj po jednej sztuce na jeden poród, ważą po 25-45 kg i mają długość ponad 1 m.

Rozwój: Młode osobniki korzystają z mleka matki od 6-8 miesiąca życia, a przestają je spożywać po ok. roku. Większość czasu przebywają przy matce, często leżąc na jej grzbiecie. Samice dojrzałość płciową osiągają w wieku ok. 5 lat, samce w wieku ok. 3-4 lat.

Zagrożenia ze strony zwierzęcia: Hipopotamy przejawiają zachowania agresywne, głównie względem krokodyli z tych samych zbiorników wodnych, ale także względem siebie samych w sporach terytorialnych, nierzadko zabijając się nawzajem. Znane są także przypadki ataku na ludzi.

Ochrona: Ze względu na spadek populacji hipopotamów został on uznany jako zagrożony i wpisany w 2006 roku do Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych stworzonej przez IUCN. Zagrożenia dla tych zwierząt wiążą się głównie z przypadkami kłusownictwa.