METODY SPECJALNEW FIZJOTERAPII
NEURO DYNAMIKA (testy napięciowe i neuromobilizacje)
Dysfunkcje narządu ruchu mogą wynikać z zaburzenia 3 podsystemów:
• Biernego - kości, stawy
• Czynnego - mięśnie
• Sterującego - układ nerwowy
Aby stwierdzić skąd biorą się dolegliwości pacjenta najpierw należy go zbadać. 80% fizjoterapeutów nie bada swoich pacjentów Lekarz stawia diagnozę kliniczną natomiast fizjoterapeuta funkcjonalną (biomechaniczną)
Badanie podmiotowe (wywiad)
• Wywiad jest integralnym i podstawowym elementem badania neurologicznego.
• Dane personalne, wiek, zawód (czynniki szkodliwe)
* Dolegliwości główne. W chorobach układu nerwowego
występują najczęściej: bóle głowy, bóle i parestezje kończyn, zawroty głowy, zaburzenia świadomości (utrata przytomności), drgawki, zaburzenia widzenia (widzenie podwójne), niedowłady kończyn, zaburzenia chodu, zaburzenia w oddawaniu moczu i stolca, zaburzenia snu.
• W przypadku wielu chorób rozpoznanie opie wywiadzie (padaczka, migrena)
Badanie przedmiotowe
Obserwacja chorego przy wejściu do gabinetu, w trakcie wywiadu (spowolnienie ruchowe, niedowłady, ruchy mimowolne itp.).
Budowa, odżywienie, stan skóry, narządy wewnętrzne.
Tętno, ciśnienie tętnicze, temperatura ciała.
Badanie głowy (kształt, blizny, ubytki kostne, bolesność), wygląd twarzy, mimika.
Objawy oponowe - sztywność karku (pochylenie głowy), karkowy Brudzińskiego (odruchowe zgięcie kolan przy pochyleniu głowy - zapalenie opon, krwotok podpajęczy.
Badanie przedmiotowe - nerwy czaszkowe węchowy
Nerw wzrokowy - ostrość wzroku, pole widzenia
• Nerw okoruchowy, bloczkowy i odwodzący - szerokość szpar powiekowych, opadanie powiek, zez, wytrzeszcz lub zapadnięcie gałki ocznej, ruchy gałek ocznych, oczopląs, szerokość źrenic (anisocoria), reakcja na światło.
• Nerw trójdzielny - czucie na twarzy, bolesność gałązek ttp.
• Nerw twarzowy
• Nerw przedsionkowo-ślimakowy - słuch
• Nerw językowo-gardłowy i błędny - mowa (dyzartria), połykanie, odruch wymiotny
• Nerw dodatkowy - czynność mięśni m-o-s i czworobocznych
• Nerw podjęzykowy-ruchy języka
Badanie przedmiotowe - układ ruchu
Oglądanie kończyn - nieprawidłowe ułożenie, ruchy mimowolne drżenia, zaniki mięśniowe.
Ruch bierny i napięcie mięśni
Ruch czynny i siła
Zborność ruchów (ataksja) móżdżek i sznury tylne - Próba palec-nos, palec-palec, diadochokineza, pięta-kolano, próba Romberga.
Badanie odruchów ścięgnistych - obecność, symetria, zniesienie, wzmożenie
Badanie odruchów patologicznych - Babińskiego, Rossolimo
Badanie przedmiotowe - badanie chodu
Chód paretyczny - niedowład wiotki
Chód brodzący - nerw strzałkowy
Chód kurczowy - spastyczność
Chód koszący - hemipareza
Chód drobnymi kroczkami - parkinson
Chód ataktyczny - ataksja tylnosznurowa
Chód móżdżkowy
Chód kaczkowaty - dystrofia
Apraksaja chodu - uszkodzenie płata czołowego
Chód utykający - rwa kulszowa
Badanie przedmiotowe - czucie
Czucie powierzchniowe - dotyk, ból, temperatura, czucie dyskryminacyjne, dermoleksaja.
Czucie głębokie (czucie ułożenia, czucie ruchu, czucie nacisku) i czucie wibracji
Bolesność uciskowa pni nerwowych
Objawy rozciągowe - Lasegue itp..
Badanie receptorów (od części dystalnych do proksymalnych, nie za duzo na raz nie za blisko siebie)
powierzchowne lekki dotyk
Kawałek waty lub koniuszek palca. Nie przeciągać waty po skórze, nie łaskotać pacjenta. Skóry dotyka się w nieregularnych odstępach czasu. Dłuższe (10*15 sek.) przerwy.
Ból: Szpilka, igła. Każdy bodziec powinien mieć ta samą siłę - specjalny chwyt. Naprzemienne ukłucie tępym lub ostrym końcem. Jak znajdzie się problem to należy przesuwać się w kierunku prawidłowych odczuć dla ustalenia granic zaburzeń.
Badanie receptorów (bodźce korowe [połączone] )
Czucie wibracji
Widełki stroikowe o częstotliwości 128 Hz przykłada się do punktów kostnych. Badający przykłada stroik najpierw do części dystalnych a potem coraz to bliżej (jeśli nie ma zaburzeń czucia na obwodzie to nie bada się dalej). Badany ma
odczuwać nie dotyk, ale wibracje.
Rozróżnianie podwójnego dotyku
Cyrkiel o zmiennej szerokości. Naprzemienne dotykanie 2 lub 1 końcem cyrkla. Stopniowo zmniejsza się odległość pomiędzy ramionami cyrkla.
Normy: wskaziciel < 5 mm., palec mały } mm., paluch ■ mm., udo #40 mm, plecy <S2 mm
Barognozja
specjalne przedmioty o takim samym rozmiarze, ale różne wadze
Stetognozja
rozpoznawanie różnych przedmiotów codziennego użytku poprzez dotyk
Gratestezja
rozpoznawanie liter lub znaków rysowanych na skórze
Badanie odruchów głębokich (ścięgnistych)
Powstają w wyniku pobudzenia włókna doprowadzającego gamma przez rozciągnięcie mięśnia. Powoduje to pobudzenie pojedynczej synapsy nerwu ruchowego i wywołuje skurcz mięśnia.
Wzmożenie odruchów głębokich - uszkodzenie ośrodkowego neuronu ruchowego
Osłabienie odruchów głębokich uszkodzenie obwodowego neuronu ruchowego i choroby mięśni
Skala: 0 – brak 1 – osłabiony 2 – prawidłowy 3 – wzmożony 4 - kloniczny, bardzo wzmożony
odruch z mięśnia dwugłowego ramienia (poziom C5-C6)
opukiwanie ścięgna mięśnia (zgięcie w stawie łokciowym i pełna supinacja przedramienia)
odruch promieniowy z mięśnia ramienno-promieniowego (poziom C6)
opukiwanie wyrostka rylcowatego kości promieniowej (przedramię lekko zgięte § w stawie łokciowym, pomiędzy | nawróceniem a odwróceniem)
odruch z mięśnia trójgłowego ramienia (poziom C6-C7) opukiwanie ścięgna mięśnia (przedramię zwisa luźno)
odruch kolanowy (poziom L2-L4)
opukiwanie więzadła rzepki (leżenie tyłem lub pozycja siedząca)
odruch z trójgłowego łydki (poziom S1-S2)
opukiwanie ścięgna Achillesa (leżenie przodem, klęk podparty)
Odruchy powierzchowne
Odruch z dźwigacza jąder ( poziom Th12-L1)
Odruchy brzuszne: górny (poziom Th7 – Th9)
Dolny (poziom Th 11- Th12)
Odruch podeszwowy (poziom s1-s2)
BADANIE PRZEDMIOTOWE:
Badanie mowy - nazywanie przedmiotów, rozumienie mowy, liczenie, czytanie, pisanie
Badanie praksji - elementarne (zaciskanie pięści), ekspresyjne (przeczenie), markowanie czynności (gra na pianinie), złożone czynności ruchowe (ubieranie)
Badanie stanu psychicznego - orientacja co do miejsca, daty, wieku, lokalizacji, adresu itp..
Całość badania neurologicznego pozwala ocenić czy objawy pochodzą z ośrodkowego czy obwodowego układu nerwowego.
Neurogenne zaburzenia czynności narządu ruch
Zaniki mięśniowe
Zaburzenia napięcia mięśniowego (spastyczność, sztywność, wiotkość)
Zniesienie lub ograniczenie ruchów dowolnych (porażenie, niedowład) - neuron górny - niedowłady korowe, torebkowe, pniowe, rdzeniowe, neuron dolny - niedowład obwodowy
Uszkodzenia układu pozapiramidowego — dyskinezy — atetoza, pląsawica, hemibałizm, drżenie spoczynkowe.
Ubóstwo ruchów
Zaburzenia koordynacji ruchów — móżdżek - ataksja móżdżkowa P dysmetria, asynergia, adiadocholtineza, drżenia zamiarowe, mowa skandowana, oczopląs.
Zaburzenia w układzie nerwowym i związane z tym objawy nie zawsze muszą I wynikać z zaburzeń strukturalnych układu nerwowego ale mogą być następstwem zaburzeń mechaniki układu nerwowego
NEURODYNAMIKA KLINICZNA
Jest to kliniczne zastosowanie mechaniki i fizjologii układu nerwowego pozostających we wzajemnej relacji oraz połączonych z działaniem układu mięśniowo-szkieletowego
Wiedza praktyczna odnosząca mechanikę układu nerwowego do jego funkcji. Ustala w jakiej pozostają one ze sobą relacji i jak są zintegrowane w narządzie ruchu
NEURODYNAMIKA -> MECHANIKA ->FIZJOLOGIA
Układ nerwowy cechuje ciągłość:
-mechaniczna
-elektryczna
-chemiczna
Z punktu widzenia neurodynamiki układ nerwowy składa się z trzech elementów:
Powierzchni granicznej-Tkanki otaczające układ nerwowy (teleskop)
Struktur układu nerwowego- Mózgowie, rdzeń, korzenie nerwowe i nerwy obwodowe
oraz tkanka łączna
Tkanek unerwionych- Tkanki zaopatrywane przez układ nerwowy
Układ nerwowy cechuje umiejętność ruchu dzięki
*Odporności na napinanie
*Zdolności do ruchu ślizgowego
*Wytrzymałości na kompresję
Odporność na napinanie
n. kulszowy potrafi wytrzymać napięcie do 50 kg. onerwie - tkanka łączna o dużej elastyczności i wytrzymałości na wydłużanie Dzięki niej nerwy mogą ulec wydłużeniu o 18-22%
krew tętnicza przestaje płynąć, przy wydłużeniu nerwu o więcej niż 8-15% krew żylna przestaje płynąć przy wydłużeniu o około 8% Nawet niewielkie, ale dłuższe wydłużanie może spowodować zmiany strukturalne.
Zdolność do ruchu ślizgowego
Ślizg umożliwia krezka cienka wielowarstwowa błona zbudowana z luźnej tkanki łącznej (funkcja podobna jak błona maziowa otaczająca ścięgna)
Ruch ślizgu między włóknami nerwowymi zapewnia też nanerwie - zbudowane z miękkiej i luźnej tkanki łącznej.( Ślizg wzdłużny ,ślizg poprzeczny, doogonowy i dogłowowy)
Wytrzymałość na kompresję
Zwiększenie nacisku głównie ze strony struktur granicznych Nanerwie stanowi zewnętrzna osłonę nerwu i chroni aksony przed nadmiernym uciskiem (cechy gąbki - mniejsza gęstość niż onerwie) Uszkodzenia nerwu powyżej nacisku 30-50 mmHg Mechanizm zamknięcia i otwarcia
Mechanizm zamknięcia ~ zmniejszenie odległości pomiędzy układem nerwowym a kompleksem ruchowym powoduje większe ciśnienie Objaw Phalena i test Spurlinga
Mechanizm otwarcia - zwiększenie przestrzeni wokół układu nerwowego powoduje zmniejszenie ciśnienia Trakcja przeciwbólowa, trakcja trójpłaszczyznowa
Mechanizm uraz lub mikrourazy trakcyjny lub uciskowy czynniki wewnętrzne lub zewnętrzne
|
obrzęk |
nieprawidłowa pozycja, np| czasie i pracy |
|
krwiak |
pracy, |
|
deformacje tkanki kostnej, |
nienaturalne, nieświadome |
|
przeciążenie struktur okołostawowych, |
ustawienie ciała podczas snu, |
|
|
ucisk tkanek powierzchownych |
|
zmiany nowotworowe, |
|
|
włóknienie tkanki łącznej, |
|
|
ograniczenie ruchomości |
|
Mechanizmy: uraz lub mikrourazy trakcyjny lub uciskowy czynniki wewnętrzne lub zewnętrzne
|
obrzęk |
nieprawidłowa pozycja, np. w czasie |
|
krwiak |
pracy, |
|
deformacje tkanki kostnej , przeciążenie struktur okołostawowych, |
nienaturalne, nieświadome ustawienie ciała podczas snu, ucisk tkanek powierzchownych |
|
zmiany nowotworowe, |
|
|
włóknienie tkanki łącznej, |
|
|
ograniczenie ruchomości |
|
Podział wg Seddona: Neuropraxia, axonotmesis, neuroatmesis
*Neuropraksia (zablokowanie przewodnictwa)
uszkodzenie osłonki mielinowej, niedowład i niewielki zanik mięśni, zaburzenia czucia, dobry powrót funkcji powrót funkcji (kilka dni-tygodni)
*Axonatmesis(przerwanie aksonu z zachowaniem osłonki Schwanna)
zachowanie ciągłości pnia, przerwane włókien nerwowych, porażenie mięśni, zaniki czucia, zaburzenia autonomiczne pełny lub bardzo duży powrót funkcji (do 6 miesięcy)
*Neuroatmesis (przerwanie ciągłości nerwu)
i zniszczenie tkanki nerwowej, porażenie mięśni i ich zanik (od około 2 tyg całkowite zniesienia czucia, wyłączenie funkcji układu autonomicznego Zabiegi operacyjne (powrót funkcji różnych)
Jednak znacznie częściej problem ma charakter zaburzenia czynności mechanicznej lub patofizjologicznej. Raczej problem z czynnością ruchową niż patologią. Problem ma zwykle charakter przejściowy i dynamiczny
I Zaburzenia czynnościowe powierzchni granicznej. Gdy siły oddziałujące na układ nerwowy ze strony struktur granicznych są zbyt duże lub nieodpowiednie.
I1Zaciskanie – ucisk (najczęściej) Kompresja struktur nerwowych przez struktury pozostające w ruchu (stawy, mięśnie i inne tkanki).
I1 A Niewystarczający ucisk gdy tkanki pozostające w ruchu nie osiągają maksymalnego zakresu ruchomości Może to utrudniać odżywienie i zapobieganie sztywności i nadwrażliwości na ucisk
Zwykle niewystarczające zamykanie to odpowiedź obronna na patologię układu nerwowego
(przepuklina krążka międzykręgowego, osteofitoza)
I1B Nadmierny ucisk gdy elementy ruchowe wykazują nadmierną niepożądaną ruchomość w kierunku powodującym ucisk Hipermobilność stawu lub przeciążenie mięśnia
I2 Zaburzenie czynności otwierania. Nieprawidłowości otwierania struktur układu nerwowego
I2 A Otwieranie niedostateczne niewystarczające zmniejszenie ucisku. Np. C5-C6 ma za mało ruchu w jedną stronę (problemem nie jest zamknięcie tylko brak otwarcia)
I2 B Otwieranie nadmierne ruchomość większa niż prawidłowa lub niepożądana w danym momencie
Głównie: hipermobilność niestabilność - zwiększenie strefy neutralnej - przeciążenie układu nerwowego powodujące za duże otwarcie lub zamknięcie przyczyną może też być zła kontrola ruchu.
I3 Zaburzenia anatomopatologiczne Zaburzenia kształtu lub wielkości powierzchni granicznej
Problemy mają raczej charakter nieprzemijający (przepukliny, osteofity, ciałka obce, obrzęk - to powoduje wymuszoną pozycję otwarcia) fizjoterapia w likwidowaniu przyczyn jest raczej nieskuteczna, ale można zmniejszyć objawy (otwarcie i zmniejszenie nacisku)
I4 Zaburzenia czynnościowe o charakterze patofizjologicznym gdy zmiany patofizjologiczne w strefie granicznej powodują zaburzenia mechaniczne w obrębie struktur nerwowych stan zapalny struktur m-szk. wywołuje obrzęk powodujący ucisk na układ nerwowy też ostry okres dyskopatii
(sam krążek nie powoduje ucisku nerwu, ale stan zapalny drażni układ nerwowy)
II Zaburzenia czynnościowe nerwów
II1 zaburzenia ślizgu pni nerwowych gdy ruchomość struktur nerwowych jest istotnie mniejsza porównaniu do normy lub gdy ślizg powoduje objawy bólowe np. cieśń nadgarstka gorszy ślizg poprzeczny (zabieg operacyjny czasem poprawia stan kliniczny, a czasem nie).
112 Zaburzenia napięcia mechanicznego tkanek nerwowych nadmierne napięcie tkanek lub nadmierna wrażliwość tkanek na napięcie gorszy ślizg (zbliznowacenie w obrębie pnia) - ból przy określonym ruchu
II3 Zespół nadmiernej ruchomości niestabilność (zbyt duże przemieszczenie struktur nerwowych w stosunku do normy)np, przeskakiwanie nerwu łokciowego w trakcie ruchu łokcia to może spowodować stan zapalny
II4 Zaburzenia anatomopatologiczne problem leży w patologii układu nerwowego jak klasyfikacja Seddona i Sunderlanda czy też stany dysraficzne rdzenia kręgowego.
II5 Zaburzenia patofizjologiczne nieprawidłowości w obrębie fizjologii układu nerwowego
II 5 A Przepływ krwi w nerwie i efekt opaski uciskowej ciśnienie rzędu 30-50 mmHg zwiększa nacisk na układ nerwowy, powoduje to zastoje żylne, które zwiększają ciśnienie na tkankę nerwową i powiększają obrzęk. Napływ krwi tętniczej jest utrzymany wiec obrzęk ulega zwiększeniu, co powoduje jeszcze gorszy odpływ (mechanizm opaski uciskowej) ważny jest czas utrzymania ciśnienia i jego wysokość
II 5B Podrażnienie mechaniczne podrażnienie mechaniczne -I aktywacja nocyceptorów uwolnienie neuropeptydów z naczyń zaopatrujących nerw odpowiedź zapalna tkanki nerwowej oraz bolesność wyniku mechanicznego podrażnienia Zmiany przepływu krwi w nerwie i podrażnienia są ze sobą powiązane i mogą występować łącznie
II5 С choroby metaboliczne cukrzyca, choroba alkoholowa, zaburzenia hormonalne
III Zaburzenia czynności tkanek unerwionych Choroba układu nerwowego może powodować dysfunkcje tkanek unerwionych Tkanki unerwione można potraktować jako wziernik do lepszego zrozumienia patologii układu nerwowego
III 1 Zaburzenia kontroli czynności ruchowych Należy sprawdzić czy układ mięśniowy powoduje problemy jako struktura graniczna czy jako tkanka unerwiona
III1 A Ochronna nadczynność mięśniowa m. czworoboczny może być za bardzo napięty, bo chroni pośrodkowy przed nadmierną depresją łopatki
III1 B Zaburzenie równowagi mięśniowej zespół górnego skrzyżowania W takim przypadku zwykle pow. graniczna przeciąża układ nerwowy, gdyż łopatka jest w przedniej depresji i może naciskać na splot ramienny
III1 C punkty spustowe nadreaktywność mięśni np. stan po radikulopatii S1 ból odczuwany już tylko w tylnej części uda - nie jako peryferalizacja tylko efekt zmian
III1 D mniejsza aktywność mięśniowa zbyt słaby m. czworoboczny może powodować przeciążenie splotu barkowego też porażenia mięśniowe
III 2 Zaburzenia czynnościowe na tle zapalnym
III 3 Zapalenia neurogenne
a) nasilone - stan zapalny tkanki unerwionej ulega wzmożeniu w efekcie zwiększonej impulsacji eferentnej
b) nienasilone - stan zapalny struktury granicznej ulega zmniejszeniu w wyniku zmniejszonej impulsacji z układu nerwowego (jest stan zapalny, ale bez zaczerwienienia i z gorszym gojeniem)
Testy napięciowe (diagnostyka)
Wykonywanie określonych ruchów celem wywołania specyficznych procesów mechanicznych w układzie nerwowym Bardzo ważna jest kolejność neurodynamiczna
-Należy zastosować jak najmniejszą siłę wystarczającą dla uzyskania informacji i skutecznej terapii
-Testy powinny być wykonywane w wolnym tempie
-Testy napięciowe nie powinny trwać dłużej niż kilka sekund
Ślizg - ruch struktur nerwowych w stosunku do tkanek sąsiednich
Działanie przeciwbólowe
Napięcie - zwiększenie stopnia napięcia struktur nerwowych Poprawa elastyczności i funkcji
Napięcie to nie jest rozciąganie Rozciąganie - szybkie, długotrwałe
Sekwencja neurodynamiczna (przestrzeganie odpowiedniej kolejności ruchów)
-Obszary o mniejszej i większej ruchomości
-Inna odpowiedź na testy dynamiczne przy innej kolejności napięcia
-Ważna jest kolejność ruchów
-Istnieje duża szansa wywołania odpowiedzi w okolicy od której rozpoczęto test lub w okolicy poddanej największego zakresowi ruchu
-Kierunek ślizgu definiuje sekwencja napięcia
-Zasady te są uniwersalne
Test neurodynamiczny
Kolejność ruchów ciała prowadząca do wystąpienia w układzie nerwowym pewnych zdarzeń mechanicznych i fizjologicznych
Ruchy uwrażliwiające - dodatkowe zwiększenie siły oddziaływania na układ nerwowy (np. skłon boczny)
Ruchy różnicujące - obciążenie układu nerwowego a nie struktur mięśniowo-szkieletowych
Pozwalają ustalić czy występuje mechanizm neurodynamiczny
Sam test jest osobniczo zmienny należy go porównać z drugą stroną
Najważniejsza jest interpretacja testu
Odpowiedź neurodynamiczna może być prawidłowa lub nieprawidłowa
Prawidłowa - jako norma
Nieprawidłowa - nie taka jak u osoby zdrowej (może być jawna i utajona)
jawna - odtworzenie objawów na które uskarża się pacjent
utajona - bez bólu pacjenta - czyli jest coś jeszcze to jest strefa przejściowa między zdrowiem a patologią
Diagnostyka dynamiczna nerwów obwodowych
N. pośrodkowy (typ 1) Pierwszy test dynamiczny problemów kończyny górnef Sprawdzenie wszystkich struktur od szyi do dłoni
Wskazania: objawy w górnym kwadrancie ciała lub dla wykluczenia składników nerwowych
N. pośrodkowy (typ 1) Bez poduszki pod głową Stabilizacja łopatki - bez depresji Odwiedzenie ramienia 90°-110° (bez wyprostu) Rotacja zewnętrzna maks. lub do 90° Supinacja przedramienia i wyprost nadgarstka i palców Wyprost stawu łokciowego
Różnicowanie:
*Przy objawach proksymalnych - zgięcie nadgarstka
*Przy objawach dystalnych - skłon "boczny w stronę przeciwną (tub na poziomie 1 - najpierw boczne ustawienie głowy I stronę przeciwną i przy objawach powrót do pozycji wyjściowej)
Uwaga na ruch zgięcia szyi w stronę badaną (często wyniki fałszywie ujemne)
Błędy podczas testowania
-zbyt duża depresja łopatki albo jej uniesienie
-brak utrzymania odwiedzenia (uwaga przy wyproście st. łokciowego)
-brak kontroli rot. Zewnętrznej pociąganie dłoni w stronę łokciową (co gubi rotację zewnętrzną)
Norma:
-Uczucie ciągnięcia na przedniej części stawu łokciowego
-promieniowanie do 3 pierwszych palców
-czasem napięcie z przodu barku
-zakres ruchomości od 60° do pełnego zakresu wy prostu stawu łokciowego
-nasilenie objawów przy odchyleniu głowy od T
N. pośrodkowy (typ 2) Ochrona barku przed odwiedzeniem po artroplastyce, mastektomii, przy niestabilności, po urazie, przy zapaleniu torebki stawowej, gdy depresja łopatki powiększa objawy na nerwie pośrodkowym
-Obniżenie łopatki Wyprost łokcia
-Rotacja zewnętrzna i lekkie odwiedzenie
-Wyprost palców i nadgarstka
-Odwiedzenie stawu ramiennego (ewentualnie)
Różnicowanie
-Przy objawach proksymalnych – ruch nadgarstka lub palców Przy objawach dystalnych – zmniejszenie depresji
Błędy podczas testowania
-zła kontrola łopatki,
-za mało odwiedzenia,
-za duże objawy (test fałszywie dodatni)
Norma:
Wyprost stawu łokciowego i odwiedzenie 0-55°
Nerw pośrodkowy
Przyczyny patologii:
nieprawidłowości anatomiczne:
dodatkowe żebro szyjne, dłuższy wyrostek poprzeczny C7, deformacja górnej części klatki
piersiowej
problemy kręgopochodne
zespół górnego otworu piersiowego (TOS):
zespół mięśnia pochyłego przedniego, zespół żebrowo-obojczykowy, zespół mięśnia
piersiowego mniejszego
złamania nadkłykciowe w obrębie kości ramiennej
porażenie miodowego miesiąca (zespół kochanków)
zespół mięśnia nawrotnego obłego
zespół cieśni nadgarstka
uraz (rany cięte w okolicy nadgarstka)
Nerw łokciowy
(technicznie najtrudniejszy) Testowany po n. pośrodkowym Przy objawach z C8-TM bok szyi, przód karku, pacha, przyśrodkowa część przedramienia, kłębik, palec 4 i 5