PLAN KONSPEKT

Do przeprowadzenia zajęć z powszechnej brony przeciwlotniczej

z ................... w dniu..............................

TEMAT : 1/2 ORGANIZACJA POPL. ZACHOWANIE SIĘ ŻOŁNIERZY

NA SYGNAŁ ALARMU POWIETRZNEGO.

CEL : Zapoznać szkolonych z celem organizowania POPL, jej zakresem

Sygnałami alarmowymi i sposobami ich przekazywania oraz

działaniem na sygnał „alarm lotniczy”

CZAS :

MIEJSCE :

FORMA : Teoretyczno- praktyczna

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE :

1. Charakterystyka, sylwetki i znaki rozpoznawcze podstawowych typów samolotów i śmigłowców.

2. Przygotowanie schronów i ukryć (szczelin) przeciwlotniczych

3. Rozpoznanie, rozśrodkowanie i maskowanie

4. Wykonanie sygnału „alarm lotniczy”

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO- METODYCZNE :

• Zajęcia przeprowadzić w oparciu o schron OPL bdow. I szczelinę przeciwlotniczą przy placu apelowym;

• Trzy dni przed zajęciami przeprowadzić instruktaż z dowódcami drużyn;

• Dzień przed zajęciami sprawdzić przygotowanie dowódców drużyn;

• Przed zajęciami sprawdzić opanowanie materiału z zakresu poprzednich zajęć.

LITERATURA :

1. Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych

2. Podręcznik dowódcy plutonu

3. Instrukcja o powszechnej OPL w SZ RP

4. Praca dyplomowa pt. „Organizacja, rozmieszczenie i działanie kompanii zmechanizowanej w rejonie ześrodkowania”

SCHEMAT ORGANIZACYJNY ZAJĘĆ:

PRZEBIEG ZAJĘĆ :

• CZĘŚĆ WSTĘPNA- 10'

• Przyjęcie meldunku i rozpoczęcie zajęć;

• Sprawdzenie obecności;

• Podanie tematu i celu zajęć;

• Omówienie organizacji zajęć

• CZĘŚĆ ZASADNICZA- 75'

Zagadnienie 3

Pod pojęciem powszechnej obrony przeciwlotniczej rozumieć należy „... zespół czynności i przedsięwzięć realizowanych na wszystkich szczeblach dowodzenia, w każdym rodzaju działań bojowych i w każdej sytuacji bojowej...”, których celem jest zwalczanie przeciwnika powietrznego, uniemożliwienie mu bezpośrednich uderzeń oraz zmniejszenie ich skutków.

Powszechna OPL jest jednym z podstawowych rodzajów zabezpieczenia bojowego działań. Organizując ją dowódca kompanii zmechanizowanej przebywającej w rejonie ześrodkowania powinien :

• określić sposób prowadzenia rozpoznania , miejsca obserwatorów i ich zadania. Ma to zapewnić zaalarmowanie kompanii w odpowiednim czasie oraz dokonanie oceny przynależności wykrytych środków napadu powietrznego ;

• określić sposób alarmowania oraz sygnały alarmowe otrzymane od przełożonego i własne (wcześniej ustalone) ;

• określić sposób prowadzenia walki z celami powietrznymi przeciwnika.

W zakres powszechnej obrony przeciwlotniczej wchodzą takie elementy jak: „...rozpoznanie wzrokowe przeciwnika powietrznego; alarmowanie pododdziałów o zagrożeniu z powietrza; prowadzenie zorganizowanego ognia do celów powietrznych niespecjalistycznymi środkami a także maskowanie przed rozpoznaniem z powietrza, rozśrodkowanie pododdziałów, przygotowanie schronów i ukryć (szczelin) przeciwlotniczych oraz likwidację skutków napadu powietrznego.”

Prowadzenie rozpoznania wzrokowego jest zadaniem dyżurnych obserwatorów przestrzeni powietrznej. Zasadniczym zadaniem obserwatora jest wykrycie przeciwnika powietrznego w czasie jego dolotu do rejonu ześrodkowania kompanii i zameldowanie o tym dowódcy. Ponadto obserwator powinien umieć dokonać charakterystyki celu, tj. czy jest to obiekt własny, czy przeciwnika, typ i liczbę samolotów (śmigłowców), kierunek lotu oraz odległość. Stanowisko obserwatora wyznacza się w pobliżu stanowiska dowódczo-obserwacyjnego dowódcy kompanii lub bezpośrednio w nim. W przypadku ograniczonej widoczności (wzgórza, lasy, osiedla, itp.) obserwatorów rozmieszcza się tak, aby mogli odpowiednio wcześniej wykrywać samoloty i śmigłowce nisko lecące.

Po wykryciu samolotu (śmigłowca) obserwatorzy za pomocą ustalonych sygnałów (dźwiękowych, świetlnych lub przez radio) alarmują kompanię. Ma to pozwolić na ograniczenie a nawet uniknięcie skutków napadu powietrznego przeciwnika. Osiągnie się to poprzez wykorzystanie wcześniej przygotowanych ukryć, schronów (szczelin) a także właściwe przygotowanie się do natychmiastowego otwarcia ognia przez wyznaczone do tego siły (do prowadzenia ognia do celów powietrznych wyznacza się pododdział w sile conajmniej plutonu). Niezależnie od własnego systemu rozpoznania i alarmowania w kompanii może ona być również alarmowana o zagrożeniu z powietrza przez przełożonego. Taki sygnał o alarmie lotniczym nakazuje dowódcy kompanii podjęcie przedsięwzięć zmierzających do określenia położenia celu, otwarcie ognia lub w razie konieczności ukrycia ludzi i sprzętu.

Prowadzenie ognia zorganizowanego do celów powietrznych poruszających się ze znaczną prędkością, o dużej zdolności manewrowania, trwa kilka lub kilkanaście sekund i jest specyficznym w porównaniu ze strzelaniem do ruchomych i nieruchomych celów naziemnych. Możliwość pojawienia się celu powietrznego z dowolnego kierunku i w dowolnym czasie zmusza do utrzymania środków ogniowych w stałej gotowości. Ponadto prowadzenie ognia do celów powietrznych jest w znacznym stopniu utrudnione ze względu na trudności w określeniu prędkości celu i odległości do niego co uniemożliwia precyzyjne określenie wyprzedzenia i poprawianie skuteczności ognia.

Zagadnienie 1

Dowódcy drużyn w drużynach omawiają charakterystykę podstawowych typów samolotów i śmigłowców.

Zagadnienie 2

Dowódcy drużyn omawiają sposób przygotowania schronów i ukryć.

Zagadnienie 4

Ogłaszam alarm przeciwlotniczy, którym kierują dowódcy drużyn. Ponadto dowódca drużyny zapoznaje szkolonych ze sposobem prowadzenia ognia do celów powietrznych.

• CZĘŚĆ KOŃCOWA- 5'

• Wykonanie zbiórki plutonu;

• Omówienie zajęć i podanie zadań na naukę własną;

• Zorganizowanie przemarszu na kolejne zajęcia

OPRACOWAŁ

Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych, Wydawnictwo MON 1979, s.180.

Regulamin działań taktycznych wojsk lądowych. Część II (pododdziały), s.99.

41

2

CZĘŚĆ KOŃCOWA

CZAS:

ZAG. 4

CZAS:

PROWADZI:

ZAG. 2

CZAS:

PROWADZI:

ZAG. 1

CZAS:

PROWADZI

ZAG. 3

CZAS:

PROWADZI

CZEŚĆ WSTĘPNA

CZAS:

---