Na podstawie stopni pochylenia miednicy i ruchomości kręgosłupa rozróżnia się kilka zasadniczych wad postawy:

1. Plecy wklęsło-wypukłe występują przy zwiększonym kącie przodopochylenia miednicy. Doprowadza to do nadmiernej lordozy lędźwiowej i pogłębienia kifozy piersiowej. Barki są ustawione do przodu, łopatki wystające, klatka piersiowa spłaszczona. Wada ta zaburza czynność narządów wewnętrznych (upośledza ruchy przepony i utrudnia odpływ krwi żylnej). Występują zaburzenia krążenia i oddychania.

2. Plecy kołyskowe występuje zwiększone przodopochylenie miednicy, przez co kregosłup odgina się w odcinku lędźwiowo- krzyżowym tworząc krótką lecz ostrą lordozę, a w odcinku piersiowo- lędźwiowym tworzy się nadmierna kifoza. Spojenie łonowe jest najdalej wysunietą częścią ciała do przodu. Również wystepują zaburzenia oddychania i krążenia oraz zmiany w układzie barków i łopatek. Poza tym wystepuje ból w okolicy krzyżowej.

3. Plecy płaskie występuje zmniejszone przodopochylenie miednicy, krzywizny fizjologiczne kręgosłupa są zmniejszone, klatka piersiowa jest płaska, a barki opadnięte. Zmniejszenie krzywizn nie amortyzuje wstrząsów głowy podczas lokomocji, dlatego moga występować bóle głowy.

4. Plecy okrągłe występuje zmniejszone przodopochylenie miednicy. Przy małej lordozie cały tłów nachylony jest do przodu, a równowagę można utrzymać przez cofnięcie całej miednicy do tyłu. Wystepuje nadnierna lordoza w odcinku szyjnym, głowa jest pochylona do przodu, łopatki są odstające, barki wysuniete do przodu, kolana i łokcie są lekko ugięte. Mięśnie grzbietu ulegają zwiotczeniu a mięsień piersiowy pozostaje w przykurczu.

5. Plecy wklęsłe występuje zwiększone przodopochylenie miednicy oraz nadmierna lordoza lędźwiowa. Brzuch jest wypięty do przodu, a pośladki uwypuklone.

---