Przychody ze sprzedaľy w ksi©gach rachunkowych, Nowelizacja ustawy o rachunkowości


Przychody ze sprzedaży w księgach rachunkowych

1. Definicja przychodów określona w ustawie o rachunkowości

Sprzedaż jest transakcją, na podstawie której sprzedający przenosi na kupującego uprawnienia do dysponowania przedmiotem transakcji jak właściciel w zamian za zapłatę określonej ceny.

Ustawa o rachunkowości definiuje razem przychody i zyski jako uprawdopodobnione powstanie w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zwiększenia wartości aktywów lub zmniejszenia wartości zobowiązań, które doprowadzą do wzrostu kapitału własnego lub zmniejszenia jego niedoboru w inny sposób niż wniesienie środków przez udziałowców lub właścicieli.

Przychody z całokształtu działalności jednostki obejmują przychody ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, pozostałe przychody operacyjne oraz przychody finansowe.

W zależności od tego, co jest przedmiotem sprzedaży w jednostce, można wyróżnić:

W zależności od tego, gdzie jednostka sprzedaje swoje aktywa, można wyróżnić:

Przychody ze sprzedaży wykazuje się w księgach rachunkowych jednostki zgodnie z zasadą memoriału, księgując wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody niezależnie od terminu ich zapłaty. Oznacza to, że na wynik finansowy odnosi się tylko przychody z transakcji już zakończonych. Przychodów dotyczących przyszłych, jeszcze niewykonanych świadczeń nie ujmuje się w wyniku finansowym za dany okres sprawozdawczy. Należy je rozliczać w czasie jako rozliczenia międzyokresowe przychodów. Przykładem przychodów przeznaczonych do rozliczenia w czasie są otrzymane zaliczki, zadatki i przedpłaty na poczet świadczeń, których wykonanie nastąpi w przyszłości.

Za wartość sprzedaży przyjmuje się przychody ze sprzedaży w kwocie netto, to znaczy w wysokości cen sprzedaży skorygowanych o udzielone rabaty, bonifikaty, opusty i skonta, bez należnego VAT.

2. Moment powstania przychodu

Dla prawidłowej ewidencji księgowej sprzedaży istotnym elementem jest ustalenie daty sprzedaży, ponieważ moment sprzedaży decyduje o dacie ujęcia przychodu w księgach rachunkowych.

Ustawa o rachunkowości nie precyzuje momentu powstania przychodu, dlatego w praktyce jednostki przyjmują za moment powstania przychodu terminy określone w ustawach o podatku dochodowym.

Za datę powstania przychodu dla celów podatkowych przyjmuje się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później jednak niż dzień:

Oznacza to, że jeżeli przed dniem wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi wystawiono fakturę lub uregulowano należność, to sprzedaż uważa się za wykonaną w tym wcześniejszym terminie.

Nie dotyczy to wpłaconych zaliczek, zadatków i przedpłat, ponieważ nie stanowią one przychodu dla jednostki.

Można ogólnie stwierdzić, że za moment powstania przychodu ze sprzedaży uważa się: