Arthur Rimbaud, Sezon w piekle. Iluminacje,

przeł. i posł. Artur Międzyrzecki, Kraków 1980.

Sezon w piekle.

Kiedyś jego życie było „ucztą, na której otwierały się wszystkie serca, płynęły wszystkie wina”, potem przekonał się, że Piękno jest gorzkie. Od tego czasu jego „bóstwem było nieszczęście”. Chciał wrócić do dawnego życia - „kluczem jest miłosierdzie”.

Zła krew: po galijskich przodkach odziedziczył: jasnoniebieskie oczy, ciasny umysł i niezręczność w walce, bałwochwalstwo i upodobanie do świętokradztwa, całą występną naturę, lubieżność, kłamliwość i lenistwo. Nie cierpi pracy. Wierzy w Boga i wyczekuje go zachłannie. Życie po francusku, droga honoru - walka żołnierska.

Noc piekielna: „Przełknąłem tęgi haust trucizny”. Halucynacje. „Umieram ze zmęczenia. To grób, staję się żerem robactwa, strach i groza!”.

Majaczenia: I. Szalona dziewica. Oblubieniec piekielny: spowiedź jednego z kompanów. Wyznania dziewicy (kocha oblubieńca, nie jest o niego zazdrosna, ale nie wie, co z nim począć, jest niepoczytalny). II. Alchemia słowa: „Historia jednego z moich szaleństw”, wiersze, romance, „Moralność jest słabością umysłu”.

Niepodobieństwo: końcówka: „Ta minuta przebudzenia przyniosła mi wizję czystości! - Poprzez ducha zdążamy ku Bogu!”.

Przebłysk: praca i nauka, nieużyteczne w gruncie rzeczy.

Poranek: skończył opowieść o swoim piekle, „Niewolnicy, nie przeklinajmy życia”.

Pożegnanie: już jesień, obawia się zimy, która jest porą wygód; miłosierdzie siostrą śmierci?

Kwiecień - sierpień 1873.

Iluminacje.

Gdy skończył się potop.

Dzieciństwo.

Opowieść: „Książę irytował się swoimi wiecznymi zabiegami o doskonałość samych tylko pospolitych dobrodziejstw”, zamordował wszystkie znane kobiety, pojawiły się znowu, zabijał towarzyszy na łowach, libacjach, rzadkie zwierzęta, podpalał pałace itp. nikt go nie potępiał. Zmarł, „dożywszy zwyczajnych lat”.

Parada.

Starożytny.

Being beauteous.

Żywoty.

Odjazd: miał dość wszystkiego.

Królowanie.

Do mądrości.

Poranek odurzenia: „Oto czasy Morderców”.

Frazy.

Robotnicy.

Mosty.

Miasto: „Śmierć bez łez, nasza dzielna córka i służka, zrozpaczona Miłość i piękna Zbrodnia wyją w ulicznym błocie”.

Koleiny.

Miasta.

Włóczędzy.

Miasta.

Czuwania.

Mistyka.

Jutrzenka.

Kwiaty.

Nokturn powszedni.

Krajobraz morski.

Zimowe święto.

Niepokój.

Metropolia.

Barbarzyńca.

Wyprzedaż.

Fairy.

Wojna.

Młodość: Niedziela, Sonet, Dwadzieścia lat.

Przylądek.

Sceny.

Wieczór historii.

Bottom.

H.

Ruch.

Oddanie.

Demokracja.

Duch.

---