Wągrzyca owiec

(Cysticercosis ovium)

Etiologia. Przyczyną schorzenia jest Cysticercus ovis (wągier owczy) - forma larwalna tasiemca Taenia ovis.

Morfologia pasożyta. Cysticercus ovis jest małym pęcherzykiem o wymiarach 3,5-9 x 2-4 mm.

Żywiciel ostateczny - pies, u którego dojrzały tasiemiec Taenia ovis pasożytuje w jelicie cienkim i osiąga długość ok. 1 metra. Żywiciel pośredni - owce, rzadziej kozy.

Umiejscowienie - wągry C. ovis lokalizują się w tkance łącznej międzymięśniowej mięśni szkieletowych (często w mięśniu sercowym, mięśniach przepony) oraz pod błonami surowiczymi narządów jamy brzusznej i klatki piersiowej.

Biologia pasożyta - jaja tasiemca Taenia ovis wydalane z kałem psów zjadane są przez owce. W przewodzie pokarmowym owiec onkosfery, po uwolnieniu z otoczek jajowych, wędrują z krwią do mięśni i narządów wewnętrznych, gdzie lokalizują się i po około 3 miesiącach przekształcają się w inwazyjne wągry. Psy zarażają się, zjadając poubojowe odpadki zawierające wągry tego tasiemca. Taenia ovis dojrzewa po około 2 miesiącach.

Źródłem inwazji. Cysticercus ovis są psy zarażone tym gatunkiem tasiemca.

Objawy kliniczne - nie występują lub są niespecyficzne.

Rozpoznanie - możliwe jest właściwie tylko podczas sekcji.

Zwalczanie - tylko przez odrobaczanie psów i niedopuszczenie do kontaktu ich odchodów z pokarmem zwierząt.

---