Ekonomia - wykład 3- 23.10.2006
Wybór konsumenta
Racjonalne zachowania podmiotów - świadomy wybór, oparty na kalkulacji , rozumowaniu
Ratio (łac.)= rozum
Wszystkie poważniejsze decyzje gospodarcze są racjonalne.
Np. kupowanie samochodu
Zbudowaniu domu
Założenie przedsiębiorstwa
Homo economicus
Wybór konsumenta
Potrzeby popyt na dobra człowiek jako konsument( podmiot gospodarczy).
Główny cel działalności konsumenta - maksymalne zaspokajanie potrzeb.
maksymalizacja użyteczności według Vilfredo Pareto
wybór konsumenta na rynku określają:
wielkość dochodów nominalnych
rynkowe ceny dóbr
gusty
ograniczenia wyboru , swoboda wyboru
Zachowanie rynkowe konsumenta = ekonomika konsumpcji
Ograniczenia wyboru: Twarde ograniczenie budżetowe jest ważnym warunkiem efektywnego gospodarowania.
koszyki dóbr
Wszystkie możliwe koszyki leżą na linii budżetu .
Swoboda wyboru:
Konsument ocenia koszyki - ustala hierarchię dobroci koszyków według swoich preferencji.
Preferencje przedstawia krzywa obojętności - zbiór takich kombinacji ilości dóbr, które konsument ceni sobie jednakowo wysoko.
(wykres)
Stosunek , w jakim dobra w koszyku zastępują się bez zmiany ceny konsumenta to końcowa stopa substytucji tych dóbr ( przyrost jednego kosztem ubytku drugiego)
Cechy krzywej obojętności:
Ma kształt paraboli wygiętej w kierunku układu współrzędnych
Każdy punkt n krzywej oznacza wybór jednakowo preferowany przez konsumenta
Punkty nad krzywą - bardziej preferowane
Punkty poniżej krzywej - mniej preferowane ( od każdego punktu na krzywej)
Mapa obojętności
zadowolenia konsumenta może mieć różny poziom - nieskończona liczba krzywych obojętności - mapa obojętności
krzywe położone dalej początku układu współrzędnych dotyczą koszyków wyżej ocenionych przez konsumenta
Punkt równowagi konsumenta znajduje się w punkcie styczności krzywej budżetowej( realne możliwości ich zaspokojenia) i krzywej obojętności( pragnienia i upodobania).
Użyteczność dóbr i usług ( teoria użyteczności Gosseua)
Subiektywna przyjemność , satysfakcja lub zadowolenie wynikające z ich konsumowania lub posiadania
dobro jest użyteczne jeśli ma zdolność zaspokojenia potrzeb
użyteczność jest subiektywna
Użyteczność całkowita jest sumą zadowolenia ( satysfakcji) osiągniętej dzięki zakupowi u jednostek dobra y.
Użyteczność krańcowa oznacza zmianę użyteczności całkowitej spowodowana zmianą ilości konsumowanego dobra o jednostkę.
I prawo Gosseua = Prawo malejącej użyteczności krańcowej
Wraz ze wzrostem konsumowanej ilości dobra jego krańcowa użyteczność ma tendencję do zmniejszania się.
Użyteczność krańcowa:
zależy od stanu zaspokojenia potrzeb i od stopnia rzadkości dobra
im większy zapas tym mniejsza użyteczność krańcowa
znajduje odzwierciedlenie w cenie danego dobra - paradoks wody i diamentów
II prawo Gosseua = Prawo wyrównywania się użyteczności krańcowej
Dysponując stałym dochodem przy danych cenach dóbr konsument może osiągnąć punkt maksymalny użyteczności - punkt równowagi - dokonując zakupów danego dobra do poziomu , w którym użyteczność krańcowa jednostki pieniężnej wydawanej na to dobro zrówna się z użytecznością krańcową jednostki pieniężnej wydawanej na inne dobro.