POSTAWY RODZICIELSKIE WOBEC DZIECI

POSTAWY WŁAŚCIWE	POSTAWY NIEWŁAŚCIWE
AKCEPTACJA (przyjęcie go takim, jakie jest z jego cechami wyglądu zewnętrznego, usposobienia, umysłowości, z możliwościami osiągnięć w jednych dziedzinach, a ograniczeniami i trudnościami powodzenia w innych; kontakt z dzieckiem jest dla rodziców przyjemny, daje im zadowolenie, są otwarci i okazują uczucia - jest to postaw otwartego serca)	ODTRĄCENIE (dziecko odczuwane jest jako ciężar, a rodzice chcąc uwolnić się od opieki nad nim poszukują różnych instytucji opiekuńczo-wychowawczych; nie lubią dziecka i opieka nad nim wzbudza w ich niechęć i uważają ją za ponad ich siły; najczęstsza postawa rodziców, która wywołuje u dzieci i młodzieży próby samobójcze)
WSPÓŁDZIAŁANIE z dzieckiem (przejawia się w zaangażowaniu i zainteresowaniu rodziców zabawą i pracą dziecka, a także wciąganiu i angażowaniu go w zajęcia i sprawy rodziców oraz domu - odpowiednio do jego możliwości rozwojowych)	UNIKANIE (postawę tą cechuje ubóstwo uczuć, wręcz obojętność uczuciową rodziców; przebywanie z dzieckiem nie stanowi dla rodziców przyjemności, bywa odczuwane jako trudne - wówczas rodzice są bezradni i nie wiedza co robić z dzieckiem)
DAWANIE ROZUMNEJ SWOBODY (przejawia się w dawaniu dziecku swobody, właściwej dla jego wieku czyli w miarę dorastania rodzice pozwalają na pracę, zabawę z dala od siebie; rodzice potrafią utrzymać autorytet i kierować dzieckiem w takiej mierze, w jakiej jest to pożądane)	NADMIERNE OCHRANIANIE (postawę tą cechuje bezkrytyczne podejście do dziecka, uznawanie go za wzór doskonałości, rodzice wykazują przesadną opiekuńczość, nadmierna pobłażliwość, niedoceniają możliwości dziecka (szczególnie praktycznych), rozwiązują za nie trudności i utrudniają samodzielność)
UZNANIE PRAW DZIECKA (polega na uznaniu praw bez przeceniania czy niedoceniania jego roli; do aktywności dziecka ustosunkowują się w sposób swobodny; rodzice maja właściwe postawy wobec dziecka, z chęcią otaczają je opieką, dostrzegają i zaspokajają jego potrzeby, maja cierpliwość, gotowość tłumaczenia i wyjaśniania; łatwo nawiązują z dzieckiem kontakt)	NADMIERNE WYMAGANIE, KORYGOWANIE (dziecko jest podporządkowane do wytworzonego przez rodziców wzoru, ideału; rodzice nie liczą się z jego indywidualnymi cechami i możliwościami, wynikającymi m.in. z faz rozwojowych; dziecko ma dostosować się do stawianych wymagań i wysokich osiągnięć, poddawane jest presji, aby dorównać idealnemu wzorowi)

---