Rynek usług finansowych

Rentowność obligacji - mierzymy przez stopę zwrotu zainwestowanego kapitału , informuje jaki zwrot na kapitale otrzymaliśmy.

^C_s ^{- C}_k^{+ D} R - całkowita stopa zwrotu

R_s = *100 % , gdzie C_s - cena sprzedaży lub wykupu

^C_s C_k - cena kupna

D - dochód z odsetek

R jest kolejnym narzędziem wykorzystywanym przez inwestorów przy podjęciu decyzji o zakupie instrumentu finansowego. Miernik ten pokazuje stopę zwrotu między momentem zakupu i sprzedaży. Najczęściej stosuje się ją w przypadku kupna i sprzedaży obligacji na rynku wtórnym w następujących po sobie okresach odsetkowych ( po płatności odsetek). Z tego powodu jest ona użyteczna do oceny opłacalności inwestycji o krótkim horyzoncie czasu, ale nie uwzględnia możliwości reinwestycji odsetek w okresie przetrzymywania obligacji.

Miernikiem, który uwzględnia możliwość reinwestycji odsetek jest stopa zwrotu w terminie do wykupu (yield to maturity - YTM lub po prostu Y).

Y= [O+((WN-C)/n)] /[(WN+C)/2] * 100% Wn - wartość nominalna

N - lata

O- płatności kuponowe obligacji

1. gdy Y to C i na odwrót

2. jeśli nie zmienia się stopa zwrotu do wykupu , wielkość premii lub dyskonta zmniejsza się w miarę zbliżania się do terminu wykupu

3. jeśli nie zmienia się stopa zwrotu do wykupu , wielkość premii lub dyskonta zmniejsza się w coraz szybszym tempie w miarę zbliżania się do terminu wykupu

4. spadek stopy zwrotu do wykupu o określoną wartość powoduje większą zmianę (tj. wzrost) wartości obligacji niż w przypadku wzrostu stopy zwrotu do wykupu o tę samą wartość (tj. spadek wartości obligacji).Jest tzw. efekt wypukłości, czyli cena obligacji zmienia się gwałtowniej przy spadku Y niż przy jego wzroście

5. wartość obligacji o wyższym kuponie jest mniej podatna na zmiany Y w porównaniu z obligacjami „niskokupowanymi”, przy założeniu tego samego terminu wykupu. Jest to tzw. Efekt odsetek, w myśl którego wpływ Y nie ma charakteru symetrycznego

6. % zmiana wartości obligacji wywołana Y jest tym mniejsza, im krótszy jest okres do terminu wykupu. Jest to tzw. Efekt terminu wykupu, zgodnie z którym im dłuższy okres zapadalności, tym radykalniej zmieniają się ceny na skutek zmiany Y.

Równanie, które należy przekształcić przy wyznaczaniu YTM dla obligacji o stałej lub zmiennej wysokości kuponu może mieć postać:

C = suma [(O_i/(1+Y)^i) + (W_n/(1 + Y)^n)] i - okresy odsetkowe

O - płatności kuponowe obligacji, zmienne w przypadku zmiennego oprocentowania

Istnieje również możliwość obliczenia rzeczywistej stopy zwrotu:

RCY= [(Wp_ob/C₂) ^1/n] - 1

Możemy również określić bieżące korzyści z obligacji licząc stopę przychodu bieżącego:

CY = (O/C) * 100%

Akcje uprzywilejowane

Akcja to:

• Instrument finansowy długoterminowy

• Papier wartościowy rynku kapitałowego

• Instrument udziałowy

• Dokument potwierdzający prawo własności

• Kontrakt fin. (umowa) między emitentem (S.A.) a inwestorem inkorporującym majątek na właściciela

Uprzywilejowanie wymaga emisji akcji uprzywilejowanych, które często stają się akcjami imiennymi.

Akcje imienne

Prawa inkorporowane w akcjach dają uprawnienia co do:

• Uczestnictwa w spółce akcyjnej

• Uczestnictwa w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy

• Udziału w zysku rocznym w postaci dywidendy

• Udziału w majątku spółki poboru akcji nowych emisji

R_b = oczekiwana stopa zwrotu z akcji

P_t - P_(t-1) + D_t

R_b = * 100 %

P_(t-1)

R_b - st. Zwrotu z akcji w okresie t ( wyrażona procentowo )

P_t - cena akcji w okresie t - tj. po okresie inwestowania

D_t - dywidenda z akcji w okresie trwania inwestycji

P_t-1 - cena akcji w momencie jej nabycia

P_t - P_t-1 - zysk kapitałowy, może być ujemny

Jeśli walne zgromadzenie zawiesi dywidendę możemy akcję odsprzedać.

Prawo poboru nowych akcji:

powstaje jako efekt podniesienia kapitału akcyjnego poprzez emisję akcji skierowanej do potencjalnych inwestorów lub wyłącznie dla dotychczasowych akcjonariuszy

pozwala na zakup po c. emisyjnej nowych akcji spółki w określonej proporcji, która zależy od relacji pomiędzy liczbą akcji dotychczasowych emisji i liczbą akcji nowej emisji

Rzeczywista (teoretyczna) wartość prawa poboru określana jest wzorem:

C_® - C_(n) C_(pp) - wartość teoretyczna prawa poboru

C_(pp) = r - cena rynkowa

( Q_(S) / Q_(n) ) + 1 n - nominalna cena

Q_(s)- liczba akcji dotychczasowych emisji

Q_(n)- liczba akcji nowej emisji

Cena rynkowa prawa poboru zależy od podaży tego instrumentu oraz popytu ze strony potencjalnych inwestorów.

Nabywcy akcji zwykłych nabywają równe prawa majątkowe, jeśli chodzi o akcje uprzywilejowane to nierówności mogą dotyczyć:

• Prawa głosu na walnym zgromadzeniu

• Dywidendy

• Podziału majątku w przypadku likwidacji spółki

Ceny akcji

Akcje w obrocie są sprzedawane po cenach:

• Nominalnej - wartość kapitału akcyjnego przypadająca na jedną akcję

KA = WN * ilość wyemitowanych akcji

WN (wart. Nominalna) = KA (kap. akcyjny) / ilość akcji zwykłych

• Emisyjnej - określona w bezpośredniej sprzedaży akcji

nie może być niższa niż cena nominalna

• Rynkowej - określana pod wpływem popytu i podaży na akcje

jej poziom jest zależny od wartości nominalnej akcji

CR > CE i CR > CN

CR < CE i CR < CN

CR = CE i CR = CN

• księgowej

W aspekcie prawnym akcje mogą przybierać formę papierów wartościowych bądź imiennych, bądź na okaziciela.

Akcje imienne - zawierają oznaczenie akcjonariusza, imiona i nazwiska akcjonariuszy wpisywane są do księgi akcyjnej, w której ewidencjonowane są operacje przeniesienia własności akcji na inne osoby wraz z datą jej przeprowadzenia. Obok wręczenia papierów wartościowych nabywcy przeniesienie własności akcji imiennych wymaga zachowania formy pisemnej w postaci oświadczenia umieszczonego na samej akcji lub w osobnym dokumencie. Statut spółki może ograniczać zbywalność akcji imiennych. Za akcjonariusza uważa się posiadacza tej akcji.

Akcje na okaziciela - nie mają oznaczenia akcjonariusza, zbycie ich nie wymaga zachowania

szczególnych wymogów formalnych i nie może być w żaden sposób ograniczone, a przeniesienie własności odbywa się w momencie ich wydania nabywcy. Za akcjonariusza uważa się osobę wymienioną w tekście dokumentu akcji.

Decyzje inwestycyjne o zaangażowaniu kapitału w akcje podejmowane są na podstawie następujących narzędzi analitycznych:

• analizy fundamentalnej

• analizy technicznej

• analizy portfelowej

Analiza fundamentalna dokonuje oceny ważniejszych zmiennych ekonomicznych, politycznych, socjologicznych oraz danych dotyczących pod. Gospodarczych, a także określa ich potencjalny wpływ na stan rynku oraz wartość aktywów finansowych. Wykorzystywane są trendy rządzące zależnościami miedzy nimi.

Cały proces obejmuje 5 powiązanych ze sobą etapów:

• analiza makroekonomiczna

• analiza sektorowa

• analiza sytuacyjna spółki

• analiza finansowa

• wycena wartości akcji

Analiza techniczna w przeciwieństwie do fundamentalnej nie przywiązuje istotnej wagi czynnikom ekonomicznym, ale skupia się na szeregu czasowych i graficznych prezentacji:

• kursów rynkowych akcji

• wolumenu obrotów (liczba sztuk akcji zmieniających właściciela podczas dnia notowań na rynku giełdowym lub pozagiełdowym

• wskaźników ilościowych badanych na pods.kursów rynkowych, wolumenu obrotów i innych parametrów statystycznych

Inwestorzy identyfikują tu 3 podstawowe rodzaje trendu: trend wzrostowy

1. trend spadkowy

2. trend horyzontalny

Mają one pomóc w podjęciu decyzji ( otwarcia bądź zamknięcia ) tzw. pozycji długiej lub krótkiej.

Pozycja długa - to operacja polegająca na transakcji kupna aktywów finansowych, prognozując wzrost ich wartości w przyszłości, jeszcze nie zamknięta przez bilansującą transakcję sprzedaży.

Pozycja krótka - to operacja polegająca na transakcji sprzedaży aktywów finansowych, prognozując spadek ich wartości, jeszcze nie zamknięta przez bilansujący zakup.

Analiza techniczna i fundamentalna to aktywne narzędzia analityczne.

Analiza portfelowa - narzędzie pasywne, opierające się na tzw. hipotezie rynku efektywnego. Jeżeli ceny pap. wartościowych na rynku w pełni odzwierciedlają wszelkie dostępne informacje, to dla indywidualnego uczestnika rynku aktywne działania zmierzające do ciągłej zmiany zawartości portfela inwestycyjnego są niekorzystne. Pozwala ona na staranny dobór składu i struktury portfela inwestycyjnego i unikanie częstych jego zmian. Stwarza to możliwość minimalizacji kosztów transakcyjnych i ryzyka inwestycyjnego.

Skład portfela powinien ulegać zmianom wówczas, gdy zmianie ulega skład indeksu giełdowego lub preferencje inwestora w odniesieniu do relacji pomiędzy stopniem ryzyka i stopą zwrotu.

---