LABORATORIUM FIZYKOCHEMII SPALANIA I WYBUCHÓW
KOMPANIA II	PLUTON II
Ćwiczenie: 9 Temat: Badanie właściwości dymotwórczych materiałów.	Imię i nazwisko: Piotr Gąska Rafał Fila Bartosz Klich
data 08-05-2000	podpis:

Cel ćwiczenia

W powyższym doświadczeniu przeprowadzamy pomiar współczynnika osłabienia kontrastu i szybkości jego zmian metodą statyczną według PN-89/B-02856

Metoda pomiarowa

Wyciąć próbkę o wymiarach 2,4 x 2,4 cm oraz zważyć. Umieścić ją w uchwycie wraz z dodatkową próbką materiału niepalnego i zabezpieczyć przed wypadnięciem. Zamocować uchwyt w komorze dymowej przed promiennikiem. Załączyć aparaturę i uruchomić program rejestrujący według instrukcji. Do pomiaru współczynnika kontrastu służy analizator kontrastu, którego podstawowym elementem jest fotometr różnicowy. Za pomocą fotodiod sygnały luminancji przedmiotu i tła wzorca optometrycznego przetworzone zostają na proporcjonalne do ich wartości sygnały napięciowe. Wzorzec optometryczny stanowią dwa czarne paski jednakowej szerokości, zwane przedmiotem, umieszczone na białym tle ustawione w odległości od siebie równej swojej szerokości.

Opracowanie wyników

Nazwa materiału	Typ spalania	Moc promiennika [W]	Ymax [m^2/kg]	czas osiągnięcia Ym [s]	szybkość zmiany Ym Y [m^2/kg^.s]
wykładzina dywanowa	bezpłomieniowe	350 450	675 560	580 240	5,70 14,77
wykładzina dywanowa	płomieniowe	350 450	303 381	630 390	5,15 10,39

Spalanie płomieniowe:

masa próbki pierwszej m₁ = 0,88g

masa próbki drugiej m₂ = 0,79 g

Spalanie bezpłomieniowe:

masa próbki pierwszej m₁= 0,88g

masa próbki drugiej m₂= 0,78g

Wnioski

Realizując ćwiczenie przeprowadziliśmy dwa kolejne badania dla wykładziny dywanowej przy spalaniu płomieniowym i bezpłomieniowym. Celem naszym było określenie maksymalnej wartości współczynnika osłabienia kontrastu, czasu jego osiągnięcia i maksymalnej szybkości jego zmiany, ponieważ charakteryzuje własności dymotwórcze materiału ściśle związane z kontrastem K luminancji obserwowanej w dymie, widzialności Z i innych czynników. Badany materiał uległ termicznemu rozkładowi pod wpływem strumienia ciepła emitowanego przez płytę grzewczą promiennika podczerwieni. Na podstawie śledzenia procesu spalania, a przede wszystkim jego efektu końcowego możemy stwierdzić, że gromadzące się produkty rozkładu termicznego powodują osłabienie kontrasty wzorca. Powyższe wnioski są analogiczne również do procesu spalania płomieniowego, co stanowiło drugą fazę badania. Do pomiarów wykorzystaliśmy komputer wyposażony w program, który rejestrował na bieżąco zmiany mierzonych wielkości aż do wyznaczenia wyników końcowych. Jest to znaczne ułatwienie w pracy badawczej, ponieważ daje możliwość obserwacji tworzenia graficznego obrazu stanowiącego odnośnik do doświadczenia. W zależności od otrzymanych maksymalnych wartości Y_n i Y, możemy badany materiał sklasyfikować do grupy substancji o małej intensywności dymienia, dla której Y_n ≤ 800 m²/kg i Y≤ 7m²/kgs ( w naszym przypadku moc promiennika wynosiła 350 W) oraz do grupy substancji o średniej intensywności dymienia, dla której 800≤ Y_n ≤1400 m²/kg i 7≤Y≤20 m²/kgs ( przy mocy promiennika 450 W).

Metoda badania właściwości dymotwórczych ma szczególne znaczenie praktyczne, ponieważ traktuje w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać materiały używane powszechnie w budownictwie.

---