LABORATORIUM FIZYKOCHEMII SPALANIA I WYBUCHÓW |
|
KOMPANIA II |
PLUTON II |
Ćwiczenie: 9 Temat: Badanie właściwości dymotwórczych materiałów. |
Imię i nazwisko:
|
data 27-05-1998 |
podpis: |
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika osłabienia kontrastu i szybkości jego zmian metodą statyczną według PN-89/B-02856
Metoda pomiarowa
Wyciąć próbkę o wymiarach 2,4 x 2,4 cm oraz zważyć. Umieścić ją w uchwycie wraz z dodatkową próbką materiału niepalnego i zabezpieczyć przed wypadnięciem. Zamocować uchwyt w komorze dymowej przed promiennikiem. Załączyć aparaturę i uruchomić program rejestrujący według instrukcji. Do pomiaru współczynnika kontrastu służy analizator kontrastu, którego podstawowym elementem jest fotometr różnicowy. Za pomocą fotodiod sygnały luminancji przedmiotu i tła wzorca optometrycznego przetworzone zostają na proporcjonalne do ich wartości sygnały napięciowe. Wzorzec optometryczny stanowią dwa czarne paski jednakowej szerokości, zwane przedmiotem, umieszczone na białym tle ustawione w odległości od siebie równej swojej szerokości.
Schemat stanowiska
Opracowanie wyników
Nazwa materiału |
Typ spalania |
Moc promiennika [W] |
Ymax [m2/kg] |
czas osiągnięcia Ym [s] |
szybkość zmiany Ym Y [m2/kg.s] |
Nazwa klas dymotwórczości |
żywica poliestrowa |
bezpłomieniowe |
450 |
452 |
540 |
4,38 |
materiał o małej intensywności dymienia (*) |
żywica poliestrowa |
płomieniowe |
450 |
481 |
240 |
4,66 |
|
masa próbki pierwszej m1 = 6,44 g
masa próbki drugiej m2 = 6,05 g
Wnioski
Realizując ćwiczenie przeprowadziliśmy dwa kolejne badania dla wskazanej substancji. W pierwszej fazie poddaliśmy żywicę poliestrową spalaniu bezpłomieniowemu. Celem naszym było określenie maksymalnej wartości współczynnika osłabienia kontrastu, czasu jego osiągnięcia i maksymalnej szybkości jego zmiany ponieważ charakteryzuje własności dymotwórcze materiału ściśle związane z kontrastem K luminancji obserwowanej w dymie, widzialności Z i innych czynników. Badany materiał uległ termicznemu rozkładowi pod wpływem strumienia ciepła emitowanego przez płytę grzewczą promiennika podczerwieni. Na podstawie śledzenia procesu spalania, a przede wszystkim jego efektu końcowego możemy stwierdzić, że gromadzące się produkty rozkładu termicznego powodują osłabienie kontrasty wzorca. Powyższe wnioski są analogiczne również do procesu spalania płomieniowego, co stanowiło drugą fazę badania. Do pomiarów wykorzystaliśmy komputer wyposażony w program, który rejestrował na bieżąco zmiany mierzonych wielkości aż do wyznaczenia wyników końcowych. Jest to znaczne ułatwienie w pracy badawczej, ponieważ daje możliwość obserwacji tworzenia graficznego obrazu stanowiącego odnośnik do doświadczenia. W zależności od otrzymanych maksymalnych wartości Yn i Y możemy badany materiał zaliczyć do grupy substancji o małej intensywności dymienia, dla której Yn jest mniejsze bądź równe od 800 m2/kg.
Metoda badania właściwości dymotwórczych ma szczególne znaczenie praktyczne ponieważ traktuje w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać materiały używanie powszechnie w budownictwie.
* Klasyfikacja na podstawie „Fizykochemia spalania i wybuchów-ćwiczenia laboratoryjne” SGSP Warszawa 96