PAKUJEMY MEBLE

Gra towarzyska z podziałem na role

Miejsce: świetlica z krzesłami, klasa

Czas trwania: około 10 minut lub dłużej

Przeznaczona dla: dzieci od lat 6 do 9; grupy wielkości klasy

Opis zabawy

Pani i pan von Baronowscy chcą przeprowadzić się do nowego pałacu. Mają oni dużo drogocennych mebli w spadku po dostojnych przodkach. Telefonicznie zamawiają tragarzy mebli, którzy przyjeżdżają ogrom­ną ciężarówką. Wyskakują z auta i wynoszą antyki. Sztuka po sztuce. Pani von Baronowska pilnuje, aby jej piękne meble nie ucierpiały przy załadunku. W koń­cu wypełniona po brzegi ciężarówka odjeżdża i po kil­kunastu minutach dociera do nowego pałacu. Traga­rze rozładowują auto. Gdyby tylko pan i pani von Ba­ronowscy potrafili się zgodzić, gdzie te meble usta­wić. Po wielu próbach wreszcie są zadowoleni. Tak brzmi historyjka, należąca do tej zabawy. Rozdzielamy role: czworo silnych dzieci będzie tragarza­mi, potem wybieramy małżeństwo bogaczy, a na koniec meble, które odgrywane będą przez pozostałe dzieci. Do­kładnie nazywamy, czym każdy uczeń ma być: stojącym zegarem, szklaną witryną, sofą, sekretarzykiem, łóżkiem z baldachimem... Meble ustawiane są tak, jak w domu. Ciężarówkę budujemy z krzeseł w rogu świetlicy. Musi przy tym powstać wąska przestrzeń, gdzie załaduje­my meble. Teraz tragarze wspólnymi siłami transportują kolegów do tak przygotowanej ciężarówki. W czasie jazdy me­ble stoją na baczność, gdyż powierzchnia, na której się znajdują, jest mała. W takim ścisku wszystkie cen­ne przedmioty muszą przetrzymać podróż po wybo­istych drogach.

Inna możliwość

Zmarł pewien stary czarownik i trzeba teraz uprząt­nąć jego zamek. Jednak wszystkie meble są zaczaro­wane, co łatwo zauważyć, kiedy się ich dotyka - w sza­fie ciągle skrzypią drzwi, krzesełko podskakuje, sofa wzdycha, zegar wciąż wybija dwunastą, biurko prze­wraca się... „Meble" będą z pewnością wiedziały, jak poradzić sobie z tym problemem!

Materiały pomocnicze

Około dziesięciu krzeseł na zbudowanie ciężarówki.

Wskazówki pedagogiczne

Chociaż naprawdę aktywnych jest tylko kilkoro dzie­ci, również pozostałe z przyjemnością będą przyglą­dały się ich wyczynom. Gracze wchodzą ze sobą w bardzo bliski kontakt cielesny, ale że odgrywają za­dane im role, łatwiej jest im pokonać skrępowanie i przezwyciężyć nieśmiałość. Rolę zatroskanej gospodyni powinien przejąć nauczy­ciel, który dopilnuje, aby „tragarze" nie byli zbyt szor­stcy w stosunku do pozostałych aktorów.

---