Zatrucia dwutlenkiem węgla
Dwutlenek węgla (C02) jest gazem bezbarwnym, bezwonnym i bez smaku co uniemożliwia jego wykrycie bez specjalnych przyrządów. Gaz ten powstaje w procesie spalania i fermentacji przebiegających z dostateczną ilością tlenu i gromadzi się w pobliżu ziemi (jest cięższy od powietrza), zwłaszcza w silosach, komorach fermentacyjnych, gnojownikach, studniach, wypierając z nich tlen. U człowieka przebywającego w pomieszczeniu w którym stężenie CO2 jest podwyższone dochodzi do niedotlenienia tkanek organizmu co prowadzi w krótkim czasie do utraty przytomności i bezdechu zagrażającego obrzękiem mózgu, a ponadto metaboliczną kwasicą oddechową.
Objawy
Do najczęstrzych objawów zgłaszanych oraz obserwowanych u osób u których doszło do zatrucia dwutlenkiem węgla należą:
bóle głowy, nudności, zawroty głowy, zaburzenia wzrokowe, szum w uszach
niepokój ruchowy, zaburzenia świadomości aż do utraty przytomności, drgawki pochodzenia ośrodkowego
rozszerzone źrenice
duszność, oddech Cheyne'a i Stokesa, sinica
kołatanie serca, tachykardia, początkowo wzrost ciśnienia krwi, hipotonia, czasem arytmie, zwłaszcza u ludzi ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi
Rozpoznanie
wywiad
okoliczności i miejsce znalezienia poszkodowanego (komora fermentacyjna, silos itd.)
wykluczenie dodatkowych obrażeń (np. upadek)
Postępowanie
Postępowanie z osobą u której doszło do zatrucia polega na:
wyniesieniu jej z z pomieszczenia o dużym stężeniu C02 bez narażania się na niebezpieczeństwo (akcję ratowniczą często prowadzi straż pożarna zaopatrzona w sprzęt ochrony układu oddechowego)
ułożeniu ratowanego z uniesionym tułowiem lub (u nieprzytomnego) w pozycji stabilnej na boku
przewiezieniu chorego do szpitala celem dalszego nadzoru i leczenia pod opieką lekarza