Sposób pisania o biedzie i przedstawianie ich sytuacji w gazetach.
L. Miś- freme'owanie- rama opowiadania o bezrobociu
Rama indywidualizmu rynkowego- każdy człowiek jest kowalem własnego losu i sam
odpowiada za swoje postępowanie na rynku pracy
Zbiorowy etatyzm- rynek pracy jest ważnym przedmiotem polityki państwa i powinno ono interweniować w razie potrzeby
Typy narracji o biedzie:
1.populistyczny- wizja w której prosty człowiek jest zawsze pokrzywdzony, a elity (szefowie, politycy) kradną oszukują lub takie jest życie; zawiera światopogląd który jest konformistyczny mimo pozorów sprzeciwów, oburzenie na istotę rzeczy bez przeprowadzenia diagnozy; brak systemowego podejścia, tylko jednostkowe przypadki; spotykany w tabloidach; brak rozwiązania problemu jak było wcześniej, co się zmieniło, jak by można to zmienić;
2.ekspercki- ma charakter publicystyczny lub wywiadów z ekspertami, diagnozuje on problem, ale nie mówi jak go rozwiązać, opisuje problem z zew. punktu widzenia, brak empatii, przedstawiają fakty i je interpretują, oceniają działalności tych osób i dlaczego się w nich znaleźli, ich postawa jest neutralna, znają się na temacie, nie wypada nam ulegać emocjom; nie wszyscy uciekają od emocji w przypadku wystąpień konferencyjnych; element biograficzny co to znaczy praca fizyczna związania końca z końcem i te doświadczanie są rzadkie lub jest ich brak; część ekspertów odwołuje się do swoich poglądów, ideologii na ich bazie formułuje sądy a nie na bazie neutralnych danych
a. może mieć formę historyczno-zagraniczną - pisze się o zjawisku w innym miejscu albo w odległej przeszłości
*filozoficzne- dyskusje w kategoriach abstrakcyjnych
3.protekcjonalny- traktowanie dorosłych jak dzieci, które nie wiedza czego chcą i co jest dla nich dobre; posługiwanie się wyłącznie imieniem zdrobnieniem
Paradoks współczucia- dziennikarze pochylają się nad bieda i nierównościami, generalnie o biednych należy mówić z troską
Dlaczego jest trudno pisać o biedzie, ponieważ:
-bieda i wykluczenie wiąże się ze zmianą ustrojową, wywołuje to dysonans poznawczy u czytelnika, ale i u autora, dlatego łatwej pisać o konkretnych przypadkach niż o biedzi jako całości
-niechęć przed wchodzeniem w debatę polityczna przez dziennikarzy
-rynek medialny zniechęca do zajmowania się bieda i wykluczeniem
-brak języka dzięki któremu można mówić o biedzie
Obraz biednych w średniowieczu:
-ubodzy z Piotrem- ubodzy z wyboru, chęć naśladowania św. Piotra i apostołów
-ubodzy z Łazarzem- ubodzy z przyczyn strukturalnych
Sposób dawanie- dobre uczynki, jałmużna zapracować sobie na przyszłe życie.
Protestantyzm wpłynął na postrzeganie biedy- każdy jest kowalem własnego losu.
Brak religii rzymskokatolickiej - predestynacji do pewnego losu. We wszystkich odłamach protestantyzmu kult pracy. Radykalna zmiana myślenia o biednych po powstaniu protestantyzmu.
Pojawienie się w dyskursie naukowym zasługiwalność- zastawanie się czy należy ich wspierać. Są leniwi, to wina systemu, są chorzy -niepełnosprawni, uznajemy za godnych naszego wsparcia np. dzieci, chore dzieci, niepełnosprawni(gdy nie jest to ich wina); najmniej zasługują np. imigracji; Merton -porażka wychowanie się z wyścigu by być na górze a nie to że się znajduje na samym dole.
Underclass- pojawianie się w socjologii istotnie wpłynęło na kształtowanie się wizerunku ubogich wśród elit, przynależność nie jest kwestią wyboru; maksymalnie duża liczna osób które uznajemy za zagrożenie
Cechy języka i dyskursu o biedzie: kluczowe terminy: wyuczona bezradność, postawa roszczeniowa, uzależnienie od pomocy społecznej, patologia, niemoralność, kultura ubóstwa. Kategoria zagrożonych ubóstwem to bierność, bezproduktywność oraz brak umiejętności przystrojenia się do nowych zasad i warunków. Najczęstsze określenia: postawa roszczeniowa, uzależnienie od pomocy społecznej, patologia i demoralizacja, wyuczona bezradność połączona z niemoralnym przedsiębiorstwem.
Pojęcie homo sovieticus- zmiana znaczenia- urasawianie dotyczy osób które są zagrożeniem dla społeczeństwa jakie chcielibyśmy mieć
W Polsce wszystkim poprawiło się poza osobami z dawnych pracowników PGR bo dziś nie mają skąd kraść.- Buchowski
Rola mediów w kreowaniu obrazu biednych:
Ćwiczenia 19.12.13r.
Czy działania są skuteczne? Pokazanie istnienia problemu.
Dlaczego nie pisze się o biedzie:
-brak faktycznego problemu
-bo to nas nie interesuje
-ocenianie jakości tych instytucji
-bieżący temat partii politycznych za lub przeciw
Wśród pracowników negatywny obraz grupy ubogich, tym mniej skuteczna może być ich działalność.