CHINY - turystyka
Tajemnicze Państwo Środka z cywilizacją kształtowaną przez 4000 lat, od czasów Marco Polo fascynuje podróżników. Intryguje tajemniczą kulturą, egzotyką, pięknem krajobrazów i zabytkami będącymi świadectwem wspaniałej historii.
Największa wyżyną kraju i zarazem najwyżej położoną wielką kraina geograficzną na Ziemi jest Wyżyna Tybetańska.
To najmniej znana i najtrudniej dostępna część kraju. Tybet, przez lata zamknięty dla turystów, izolowany od wpływów zewnętrznych, zachował unikalną tradycję i kulturę. Zwany Dachem Świata leży na średniej wysokości 3.500 m n.p.m.
Jego stolicą jest stary ośrodek religii lamaickiej - Lhasa, miasto pełne tajemniczych pałaców, klasztorów i świątyń.
Na zachodnim wybrzeżu położony jest Hongkong, do niedawna angielska enklawa na terytorium Chin. Przyciąga swoją nowoczesną architekturą, wielonarodowościową mozaiką mieszkańców oraz wielkomiejskością.
To miejsce legendarnego już cudu gospodarczego, jest jednocześnie skansenem starego chińskiego folkloru.
Biorąc pod uwagę zróżnicowanie fizjograficzne i kulturowe rozległego obszaru Chin można wyróżnić regiony turystyczne: Chiny Wschodnie, Chiny Centralne, Chiny Północno-Wschodnie, Chiny Południowo-Wschodnie, Mongolię Wewnętrzną, Wyżynę Tybetańską, Góry i Wyżynę Xinjiangu, Tajwan, Hongkong. Chiński Wielki Mur, największa budowla obronna świata, w północnych Chinach, biegnąca od miejscowości Shanhaiguan nad Zatoką Liaotuńską (Morze Żółte) na wschodzie, przez Mongolię Wewnętrzną, do przełęczy Jiayuguan w górach Qilian Shan, w pobliżu miasta Yumen na zachodzie. Najlepiej zachowany jego fragment udostępniony jest do zwiedzania w miejscowości Badaling - północnym przedmieściu Pekinu. Jest jedyną budowlą ziemską widoczną z kosmosu. Wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO.
Regiony turystyczne:
Makao położone jest na nizinie nadmorskiej (południowy-wschód wybrzeża Chińskiego ), na wąskim półwyspie, na którym znajduje się miasto Makao oraz na dwóch małych wyspach: Taipa i Coloane. Półwysep połączony jest z wyspą Taipą za pomocą dwóch mostów (2,5 km i 4,5 km). Natomiast druga z wysp - Coloane połączona jest z Taipą groblą.
KIEDY JECHAĆ:
Najlepszy czas na wycieczkę do Makao to jesień - dni są słoneczne, ciepłe i niska wilgotność. Zima (styczeń- marzec) zimna,lecz słoneczna, natomiast w kwietniu wilgotność zaczyna rosnąć, lato jest bardzo upalne i wilgotne, upały dają się we znaki, maj- październik to okres tajfunów.
ATRAKCJE:
Zachowało się tutaj wiele kolonialnych i portugalskich budowli - stare kościoły, gmachy, kamienice i urokliwe, wąskie, brukowane uliczki, po których można spacerować godzinami. Są tu liczne kasyna, będące głównym celem wycieczek mieszkańców Hong Kongu. W Makao jest również tor wyścigów konnych, które nieraz można oglądać dniami i nocami w telewizji.
INNE WYDARZENIA KULTURALNE W MAKAO:
- doroczny międzynarodowy festiwal sztucznych ogni - połowa września
- międzynarodowy festiwal muzyki - trzeci tydzień października
- festiwal Łodzi Smoczych
- przesilenie zimowe - bardzo hucznie obchodzone w Makao
Chiny Wschodnie obejmują swym zasięgiem największy obszar nizinny kraju. Jest to rdzenny obszar chiński uznawany za kolebkę chińskiej kultury i cywilizacji, na którym powstały największe systemy filozoficzne — konfucjanizm i taoizm. Główne miejsca kultu religijnego to święta góra Tai Shan koło Jinan, świątynia Konfucjusza oraz Lasy Konfucjańskie w Qufu, groty Longmen, klasztor Shaolin. Najważniejszymi centrami turystycznymi tego regionu są miasta: Pekin, Nankin, Szanghaj, Han-gzhou, Luoyang.
Pekin położony jest na skraju Niziny Chińskiej. Centrum miasta leży na wysokości 45 m n.p.m., a w jego otoczeniu znajdują się pasma niewysokich gór. Pierwsze ślady życia na obszarze Pekinu pochodzą sprzed 690 tys. lat. Ośrodkiem miejskim był już w Epoce Walczących Królestw (475-221 p.n.e.) i stał się stolicą państwa Yan (ówczesna nazwa Ji). W X w. pod nazwą Yanjing był stolicą państwa Kitanów. Za dynastii Jin (1115-1234) od 1153 r. był miastem stołecznym — Zhongdu. W 1215 r. Zhongdu zostało zdobyte i spalone przez Mongołów. W 1271 r. Kubilaj chan założyciel dynastii Yuan przywrócił miastu funkcję stołeczną i nadał mu nazwę Dadu. Intensywna rozbudowa miasta trwała w latach 1267-93. Wybudowano wówczas pałac cesarski, rezydencje, urzędy, świątynie. W 1293 r. ukończono budowę kanału Tonghui łączącego stolicę z Wielkim Kanałem.. Główne budowle Mingów: Świątynia Niebios, Wieża nad Bramą Qian Men, świątynia przodków cesarskich Tai Miao, Bramy: Tian'anmen, Tuanmen, Qian Men i Wumen na Mei Shan, Baszty Bębna i Dzwonu. W obrębie Miasta Wewnętrzego (Tatarskiego) znajduje się dawne Miasto Cesarskie, a w nim dawne Miasto Zakazane. Od bramy Tian'anmen rozciąga się plac Tian'anmen (Plac Bramy Niebiańskiego Spokoju) — największy na świecie plac defilad (dł. 800 m, szer. 500 m, pow. 40 ha), a za nim Miasto Zewnętrzne. Plac otoczony jest nowoczesnymi gmachami centrum kulturalnego, politycznego i handlowego miasta. Za bramą Wumen na Mei Shan mieści się sześć głównych pawilonów: świątynie Niebios, Boga Rolnictwa, Przodków, Słońca i Księżyca. Za bramą Qian Men rozciąga się stara dzielnica chińska z małymi parterowymi domkami i zakładami rzemieślniczymi, tchnąca atmosferą starych Chin. Inne zabytki Pekinu to: klasztor Lazurowych Obłoków, świątynia lamaicka Yonghegong z okresu Qing, biblioteka chińska z 1912 r. Dużą atrakcją Pekinu są parki i ogrody. Architektura parkowa w Chinach rozwinęła się szczególnie za dynastii Ming i Qing. Charakterystycznymi cechami chińskich parków i ogrodów są sztuczne wzgórza, jeziora, wyspy, strumienie, skupiska skał, a wśród nich łukowate mostki, altany, pawilony, galerie, bramy, mury ozdobne, obeliski. Najwspanialszym przykładem chińskiej architektury parkowo-ogrodowej jest Pałac Letni (pawilon Życzliwości i Długowieczności, pawilon Cnotliwej Harmonii, pałac nefrytowych fal, pawilon Rozproszonych Chmur, świątynia Morza Mądrości, marmurowy parowiec, pagody Porcelanowa i Wiecznego Szczęścia). Na północ od Pekinu w Shisanling główną atrakcją turystyczną są grobowce Mingów (13 grobowców: Tailing, Kangling, Maoling, Yuling, Oingling, Xianling, Changling, Jing-ling, Zhaoling, Siling, Dingling, Yongling, Deling; Droga Duchów, Brama Triumfalna i Muzeum Dinling).
Nankin (Nanjing) stolica Chin Jianye w okresie Trzech Królestw (w latach 222-280) stolica Jiankang (w latach 317-589) stolica Yingtian (w początkowym okresie panowania Mingów). Położony jest nad rzeką Jangcy, a wschodnią część miasta stanowią góry Zijin Shan (Purpurowe), gdzie znajduje się m.in. mauzoleum Sun Yat-sena, świątynia Linggu, obserwatorium astronomiczne, mauzoleum Mingxiano. Na zachód od gór Zijin Shan ciągną się parki i ogrody z jeziorem Xuanwu z wysepkami i groblami. Do głównych zabytków Nankinu należy pałac cesarski pierwszych Mingów, Wieża Bębna i Brama Zhonghua oraz mury miejskie (dł. 33,4 km i wys. 12 m). Nankin jest też ośrodkiem uniwersyteckim. W
Luoyang słynie z pierwszego buddyjskiego klasztoru Paima (16 r. n.e.). Koło Luoyang w grotach Longmen znajdują się skalne świątynie i Wielki Posąg Buddy (VII w.) oraz Pagoda w Świątyni Białego Konia z okresu Tang.
W Ningbo znajduje się świątynia Tianjeng (III w.) z pagoda (VII w.), drewniany klasztor Baoguo (XI w.) i najstarsza w Chinach biblioteka Tianyige (XI w.).
Wuhan to miasto portowe nad rzeką Jangcy, ośrodek uniwersytecki. Największą atrakcją miasta jest Jezioro Wschodnie (z możliwością żeglowania) z Pawilonem Huguang na grobli, ponadto świątynia Guiyan, pomnik Sun Yat-sena, oraz spadochronowe miasteczko dla dzieci i młodzieży.
W Suzhou znajduje się około 30 słynnych ogrodów z pałacykami, świątyniami, pagoda-mi i pawilonami z okresu Ming i Qing oraz Tygrysia Pagoda (X w.). W okresie Tang miasto było ulubionym miejscem spotkań poetów.
W Wuxi w parku Xihui mieści się fabryka glinianych figurek.
O wielkiej atrakcyjności turystycznej regionu decydują też plaże i kąpieliska nadmorskie: Beidaihe nad zatoką Bo Hai, Qing-dao, systemy irygacyjne i tamy (tama Gezhouba w prowincji Hubei), Wielki Kanał, mosty, np. w Wuhanie i Nankinie.
Chiny Centralne
Chiny Centralne (prowincje: Shaanxi, Gansu, wschodnia część prowincji Oinghai, Sichuan, Guizhou, Yunnan) obejmują obszar przejściowy pomiędzy nizinami na wschodzie a wyżynami i górami Tybetu na zachodzie: Wyżynę Lessową, góry Qin Ling, Kotlinę Syczuańską, Wyżynę Jiinnańsko-Kuejczouską. Chiny Centralne, podobnie jak Wschodnie, były kolebką największych chińskich systemów filozoficznych. Najważniejsze miejsca kultu to święta góra Hua Shan koło Xi'an, święta góra Emei Shan, Heng Shan, groty Yungkang koło Datongu z największymi sanktuariami buddyjskimi, 71-metrowy Siedzący Budda w Leshan. Najważniejsze centra turystyczne tego regionu to miasta: Xi'an, Datong, Kunming i Chengdu.
Xi'an (d. Chang'an, stolica Chin za dynastii Han w latach 206 p.n.e.-23 n.e., następnie w latach 557-581 i 618-907) jest to miasto o bogatej historii i kulturze, ośrodek uniwersytecki. Do głównych zabytków Xi'an należy pagoda Dayan, czyli Duża Pagoda Dzikich Gęsi z VII w., Baszta Bębna i Baszta Dzwonu z okresu Ming, park Xingqinggong z pawilonami z okresu Tang.
U stóp góry Li Shan w miejscowości Lin-tong w odległości 35 km od Xi'an znajduje się Muzeum Terakotowej Armii i cesarza Chin Qinshilunga. Jest to największe odkrycie archeologiczne w Chinach (1974-76 r.). Atrakcją przyciągającą turystów pod górę Li Shan są również gorące źródła oraz znajdujące się w ich otoczeniu ogrody z pawilonami i pagodami.
Datong jest ważnym centrum wydobycia węgla kamiennego. >• Do głównych atrakcji miasta należy świątynia Huayan (XI w.) i Sha-hua (XIII w.). W odległości 16 km na zachód od miasta znajdują się słynne groty Yungkang (53 groty) z licznymi posągami Buddy.
Chengdu — dawna stolica Chin z epoki Trzech Królestw (221 -263), zwana jest "miastem brokatu" lub „miastem hibiscusa". Do atrakcji turystycznych należą tu: świątynia Markizów Wu, grobowiec Wang Jian (X w.), buddyjski klasztor Baoguang (III w.), park Wangjianglou z pawilonami i pagodami, Dom Pod Strzechą dynastii Do Fu, oraz wielki 71-metrowy posąg Buddy w Leshan (VIII w.). W odległości 57 km na północny zachód od Chengdu znajdują się systemy irygacyjne i zapora Dujiangyan sprzed 2 tys. lat.
O atrakcyjności turystycznej Chin Centralnych decydują też tamy i systemy irygacyjne (np. tama Sanmenxia na Huang He), wilgotne
lasy w dorzeczu Jangcy, rezerwaty wielkiej pandy Wenchuan (Wolong — 240 km na pn.-zach. od Chengdu).
Chiny Północno-Wschodnie (Mandżuria)
Chiny Północno-Wschodnie obejmują 3 prowincje (Liaoning, Jilin i Heilongjiang). W skład regionu wchodzi Nizina Mandżurska, Mały i Wielki Chingan oraz góry Changbai Shan. Obszarem najwcześniej zaludnionym przez koczownicze plemiona Mandżurów i Dagurów. Główne centra turystyczne to: Harbin — stare miasto z gmachami Zarządu Wschodniochińskiej Kolei Żelaznej, dworzec kolejowy, magistrat, poczta, banki, teatry, gmach Gospody Polskiej, kościoły Św. Jozefata i Stanisława, Politechnika Harbińska, oryginalną budowlą jest drewniana rosyjska cerkiew. Inne większe miasta tego regionu to: Shenyang, Fushun i Anshan, będące dużymi ośrodkami nowoczesnego przemysłu. W Shenyang znajduje się pałac cesarski OJngów i mauzoleum Nurchaciego (XVII w.) Shanhaiguan słynie z twierdzy (XIV w.) położonej na wschodnim krańcu Wielkiego Muru. W Chengde mieści się dawna letnia rezydencja cesarzy Oingów i zespół 8 świątyń (świątynia Fokuansy imituje pałac Potala w Lhasie). W północnej części regionu znajdują się ruiny miasta Czingis-chana (VII-XIII w.).
Góry Mandżurii znane są z najatrakcyjniejszych w Chinach terenów myśliwskich (drapieżniki i zwierzyna płowa, a w dolinie rzeki Sungari ptactwo wodne). Ponadto góry, zwłaszcza Changbai Shan, słyną z doskonałych terenów narciarskich oraz tras dla turystyki pieszej i uzdrowisk. Na wybrzeżu Morza Żółtego (głównie Półwysep Liaotuński) znajdują się dogodne plaże i kąpieliska.
Xiamen — dawne Amoj, ważne centrum turystyczne ze względu na plaże i kąpieliska, centrum naukowe (liczne szkoły średnie, uniwersytet i miasteczko uniwersyteckie — XIX w.). Najcenniejsze zabytki to: Południowy Klasztor Putuo i Świątynia Nefrytowego Buddy (X w.), twierdza Zheng Chenggonga (XVII w.), twierdza Hulishan Poata (XIX w.). Na wyspie Gulang usytuowane są bulwary kwiatowe i ogrody. W północno-zachodniej części miasta położony jest ogród botaniczny Wanshi z 4000 gatunków roślin tropikalnych i subtropikalnych, urządzony w stylu chińskich ogrodów ze źródełkami, jaskiniami, mostkami, skałami itp.
Foshan to słynne starożytne miasto związane z buddyzmem, miasto sztuki i rzemiosła. Główne zabytki to: świątynia Przodków (XI w.), liczne świątynie buddyjskie z epoki Tang, Posąg Buddy z okresu Ming i Qing, stare manufaktury produkujące wyroby ceramiczne, jedwab, figurki z kruszców, papier czerpany. Specyficznego uroku dodają miastu liczne galerie ceramiki oraz tradycyjne latarnie chińskie.
W odległości 40 km od Foshan znajduje się wygasły wulkan o obwodzie krateru 20 km. Na południe od miasta rozciąga się obszar delty rzeki Sui Jiang z wodospadami, jaskiniami, źródłami.
Miejscami atrakcyjnymi pod względem turystycznym są też Zhuhai i Zhongshan — ośrodki turystyczno-rekreacyjne (w drugim gorące źródła). Ponadto plaże i kąpieliska na wybrzeżu i wyspie Hajnan.