1. Bezpośrednie Inwestycje Zagraniczne (def., cechy, paradygmat OLI - 3 warunki, których jednoczesne spełnienie jest konieczne, aby przedsiębiorstwo podjęło decyzję o inwestowaniu za granicą, motywy eksportu BIZ).
Bezpośrednie inwestycje zagraniczne: polega na tworzeniu za granicą nowych przedsiębiorstw, wykupie istniejących w całości lub w części, ale gwarantującej suwerenne nim zarządzaniem. Inwestycje bezpośrednie mają charakter transferów długookresowych. Cechą charakterystyczną BIZ jest nie tylko transfer zasobów, ale również dążenie do uzyskania prawa kontroli. Powstająca filia, oprócz zobowiązań finansowych w stosunku do przedsiębiorstwa macierzystego, jest także częścią tej samej struktury i kultury organizacyjnej.
Jedną z najbardziej znanych i akceptowanych teorii wyjaśniających motywy lokowania kapitału w formie B1Z jest eklektyczna teoria produkcji międzynarodowej J.H. Dunninga, nazywana również paradygmatem OLI (ownership, location, internalization). Paradygmat OLI określa trzy warunki, których jednoczesne spełnienie jest konieczne, aby przedsiębiorstwo podjęło decyzję o inwestowaniu za granicą.
1. Istnienie specyficznej przewagi własnościowej (ownership-specific advantages). Firma, która wchodzi na rynek zagraniczny, znajduje się zwykle w gorszej sytuacji niż producenci lokalni. Na niekorzyść firmy przemawiają takie czynniki, jak bariery kulturowe i językowe, ograniczona informacja o rynku lokalnym, wyższe koszty komunikacji i transportu itp. Aby stawić czoło miejscowej konkurencji, firma musi posiadać specyficzną przewagę własnościową, tzn. dysponować aktywami, których nie mają inne firmy działające na rynku zagranicznym. Takimi aktywami mogą być najnowocześniejsza technologia i techniki produkcji, patenty, znaki towarowe, reputacja, umiejętności zarządcze i marketingowe i wiele innych.
2. Istnienie walorów lokalizacyjnych (location-specific advantages). Dysponowanie specyficzną przewagą własnościową nie przesądza jeszcze o dokonaniu zagranicznej lokaty bezpośredniej, gdyż dla firmy bardziej opłacalne od inwestowania może się okazać wejście na rynek zagraniczny poprzez eksport towarów. Do lokowania produkcji za granicą mogą zachęcić walory lokalizacyjne. Na atrakcyjność kraju będącego ewentualnym celem inwestycji ma wpływ obecność taniej siły roboczej, duży i szybko rozwijający się rynek, stabilna sytuacja polityczna, przyjazne nastawienie społeczeństwa do inwestorów zagranicznych, podobieństwa kulturowe itp. Jeżeli kraj będący celem inwestycji stosuje bariery handlowe chroniące rynek, przeniesienie produkcji daje dodatkową korzyść w postaci ominięcia tych barier.
3. Występowanie korzyści internalizacji (internalization-specific advantages). Rozwiązaniem dla firmy planującej ekspansję na rynki zagraniczne może być niekiedy sprzedaż licencji lub franchising. Istnienie korzyści internalizacji powoduje jednak, że dla firmy korzystniejsze jest transferowanie specyficznych przewag, jakie posiada, wewnątrz własnej firmy niż ich sprzedaż obcym przedsiębiorstwem. Przykładowo, jeżeli przewaga własnościowa przedsiębiorstwa wynika z posiadania silnej marki, sprzedaż licencji wiąże się z ryzykiem, że licencjobiorca nie zapewni odpowiedniej jakości produkcji i przyczyni się do obniżenia wartości marki. W tym przypadku zdecydowanie się na inwestycję bezpośrednią umożliwia utrzymanie pełnej kontroli nad specyficznymi zasobami przedsiębiorstwa.
Firma, która dokonuje ekspansji na rynki zagraniczne w formie BIZ, liczy na osiągnięcie z tego tytułu określonych korzyści. Rozróżnia się cztery podstawowe motywy eksportu BIZ19.
1. Poszukiwanie rynków. Inwestycje są podejmowane z myślą o uzyskaniu dostępu do rynku danego kraju zagranicznego (kraju przyjmującego, goszczącego BIZ, host country). Determinantami decyzji inwestycyjnych są w tym przypadku: wielkość rynku (wielkość PKB oraz populacja), dochód na głowę mieszkańca, wzrost rynku, dostęp do rynków regionalnych i globalnych, specyficzne preferencje konsumentów, struktura rynku.
2. Podnoszenie efektywności. Celem inwestycji jest zwiększenie efektywności prowadzonej działalności poprzez racjonalizację istniejącej struktury korporacyjnej. Podniesieniu zyskowności przedsiębiorstwa będą służyć korzyści wynikające zarówno ze skali produkcji i zakresu działania, jak i dywersyfikacji ryzyka na różnych rynkach.
3. Poszukiwanie zasobów. Celem inwestycji jest wykorzystanie możliwości związanych z występowaniem surowców naturalnych, zasobów taniej i niewykwalifikowanej siły roboczej, zasobów wykwalifikowanej siły roboczej itp. w kraju przyjmującym inwestycje. Nie bez znaczenia pozostaje tutaj również dostępność infrastruktury (porty, drogi, sieć energetyczna, telekomunikacja).
4. Pozyskiwanie aktywów strategicznych. Inwestor zmierza przede wszystkim do nabycia aktywów, których posiadanie ma umożliwić utrzymanie lub zwiększenie konkurencyjności na rynkach regionalnych i globalnych. Może to być nowa technologia, know-how, nowe kanały dystrybucji, itp.