RÓWNOWAGA
W życiu jest jak w przyrodzie, w wodzie i na ziemi, jak w biologii, fizyce, ekonomii, chemii... obowiązuje zasada, która żyć pomaga - że układ jest stabilny, gdy jest... równowaga.
Równowaga dotyczy każdej sfery życia: nadmiar jedzenia przecież prowadzi do tycia, nadmiar trosk i kłopotów do depresji wiedzie, a bezrobotny dość ma swych codziennych niedziel.
Każdy, kto żyje skromnie i ciężko pracuje wie, że bułka bez szynki też niezłe smakuje, więc umie świetnie znaleźć równowagę między dochodem a ilością wydanych pieniędzy.
Trzeba też równowagę zachowywać w mowie, „mówienie" i „słuchanie" dziel więc po połowie lub nawet bardziej skracaj wypowiedzi swoje; masz przecież jedne usta, a uszu masz dwoje.
Mieć poczucie humoru jest zaletą piękną, ale przecież są ludzie, co mało nie pękną, kiedy się śmieją z innych... Lecz są zagniewani, gdy zostaną przez innych tak samo wyśmiani.
Więc tu też równowagę zachować należy, choć przy okazji warto przypomnieć młodzieży, że z kalectwa, starości i niskiego wzrostu żartować oraz śmiać się nie wolno po prostu.
Brak równowagi także być przyczyną może tego, że między ludźmi wciąż jest coraz gorzej, bo reklama i media nacisk wywierają: „Lepsi są ci co biorą, niż ci, którzy dają!"
I w związku z tym powszechną praktyką się staje, że ktoś, kto bardzo rzadko coś od siebie daje chciałby brać jak najwięcej, brać wciąż bez umiaru.. Życie z takim człowiekiem ma posmak koszmaru!
Równie trudne i przykre bywają też związki z człowiekiem, co pomija swoje obowiązki lekceważąc je stałe, lecz twierdzi, że inni należne obowiązki wypełniać powinni.
Równowaga zachwiana jest tu też dlatego,
że taki człowiek zwykle domaga się „swego",
bardzo wyraźnie widzi swoje przywileje,
choć z własnych obowiązków z pogardą się śmieje.
Nie bacząc więc na przyszłość zajmijmy się żwawo równowagi korektą, proporcji poprawą. Pierwszy krok zróbmy sami. Przecież to nie cuda Udało się już innym, więc i nam się udał