Temat 10: Decyzje produkcyjne przedsiębiorstwa w warunkach konkurencji doskonałej.

1. Założenia modelu przedsiębiorstwa.

• Gałąź - zbiór przedsiębiorstw wytwarzających ten sam produkt.

• Struktura (forma) rynku - opis zachowa kupujących i sprzedających na tym rynku.

• Główne struktury rynku - doskonała konkurencja, monopol pełny, oligopol, konkurencja monopolistyczna Założenia modelu przedsiębiorstwa w warunkach konkurencji doskonałej:
  1) bardzo duża liczba producentów (każdy z nich ma mały udział w rynku)
  2) homogeniczny produkt (-> brak konkurencji niecenowej)
  3) każdy producent jest ceno biorcą
  4) swoboda wejścia i wyjścia z gałęzi
  5) każdy uczestnik rynku posiada doskonałą informację o rynku. Od równowagi rynkowej na rynku dobra A do popytu na produkt pojedynczego przedsiębiorstwa (producenta dobra A), mechanizm ceno biorczości.

2. Popyt na produkty przedsiębiorstwa.

• Od równowagi rynkowej na rynku dobra A do popytu na produkt pojedynczego przedsiębiorstwa (producent dobra A) mechanizm cenobiorczości.

• Utarg krańcowy - przyrost utargu całkowitego spowodowany zwiększeniem produkcji i sprzedaży dobra o jedną dodatkową jednostkę.

• W doskonałej konkurencji utarg krańcowy jest równy cenie oraz utargowi przeciętnemu.

• Utarg całkowity rośnie liniowo wraz ze wzrostem sprzedaży.

• Równowaga przedsiębiorstwa, wyznaczanie zysku i straty.

• Równowaga przedsiębiorstwa (optimum ekonomiczne) - wielkość produkcji maksymalizująca zysk przedsiębiorstwa (ewentualnie minimalizująca stratę);

• To wielkość produkcji, przy której utarg krańcowy zrównuje się z kosztem krańcowym: Qeop Uk = Kk




4. Krzywa podaży przedsiębiorstwa w krótkim okresie, graniczne punkty rentowności.




• Krzywa podaży przedsiębiorstwa - krzywa przedsiębiorstwa wielkości produkcji danego dobra, jakie przedsiębiorstwo zdecyduje się wytwarzać przy różnych poziomach ceny, dążąc do maksymalizacji zysku.




• Przy cenie P₁ przedsiębiorstwo osiąga zysk ekonomiczny i kontynuuje produkcję na tym samym poziomie.

• Przy cenie P₂ przedsiębiorstwo nie osiąga zysku ekonomicznego, ale nie ponosi też straty. Przeciętny koszt jest równy cenie. Przedsiębiorstwo kontynuuje produkcję na poziomie Q₂. Utargi przedsiębiorstwa pokrywają pełne koszty ekonomiczne, więc wszystkie czynniki produkcji mają swoje wynagrodzenie. Zatem jest to sytuacja równoważna z korzyściami osiąganymi w alternatywnej formie działalności. (Nie jest to sytuacja zła, ale średnio korzystna).

• Przy cenie P₃ przedsiębiorstwo ponosi straty, ale powinno kontynuować produkcję na poziomie Q₃ zgodnie z zasadą minimalizacji strat krótkookresowych. Przy zaprzestaniu produkcji strata przedsiębiorstwa byłaby równa kosztom stałym. Przy kontynuacji strata będzie mniejsza, gdyż przy cenie P₃ pokrywane są koszty zmienne oraz przynajmniej część kosztów stałych. (Lepiej kontynuować produkcję, niż zaprzestać).

• Tak będzie dopóty cena nie obniży się do P₄ (ceny zamknięcia). Przy cenie P₄ przedsiębiorstwo może kontynuować produkcję na poziomie Q₄, ale cena P₄ nazywana jest ceną zamknięcia, gdyż każda cena niższa od P₄ nie będzie pozwalała na kontynuowanie produkcji (strata byłaby zbyt duża).

• Krzywa podaży przedsiębiorstwa doskonale konkurencyjnego w krótkim czasie pokrywa się z rosnącym fragmentem krzywej kosztu krańcowego, począwszy od minimum przeciętnego kosztu zmiennego

• W krótkim okresie przedsiębiorstwo zaprzestaje produkcji, gdy cena rynkowa jest niższa od przeciętnego kosztu zmiennego (dla wielkości produkcji odp. optimum ekonomiczne) - to granica racjonalnych strat.

5. Krzywa podaży przedsiębiorstwa w długim okresie, cena wejścia i wyjścia.

• W długim okresie, ze względu na łatwość wejścia do gałęzi, zyski będą „przyciągały” nowe przedsiębiorstwa.

• Wzrost liczby przedsiębiorstw wzrost podaży rynkowej danego dobra spadek ceny rynkowej dobra.




• Długookresowa krzywa podaży przedsiębiorstwa w konkurencji doskonałej pokrywa się z rosnącym fragmentem krzywej długookresowego kosztu krańcowego, począwszy od minimum długookresowego kosztu przeciętnego (cena wejścia i wyjścia).

• W długim okresie przedsiębiorstwo zaprzestaje produkcji, gdy cena nie pokrywa długookresowego kosztu przeciętnego (likwidacja działalności, przeniesienie do innej gałęzi).

• Krzywa podaży przedsiębiorstwa w długim okresie w porównaniu z krzywą krótkookresową:

• Jest bardziej elastyczna, ze względu na pełne możliwości dostosowawcze.

• Rozpoczyna się przy wyższym poziomie ceny, ze względu na niedopuszczalność strat.

• Krzywa podaży gałęzi. Długookresowa równowaga w gałęzi.

• Krzywa podaży gałęzi - suma wielkości podaży wszystkich przedsiębiorstw gałęzi przy różnych poziomach ceny wytwarzania dobra.

• Krzywa podaży gałęzi w długim okresie jest zwykle bardzo elastyczna; decydują o tym:

• Możliwości dostosowawcze przedsiębiorstw,

• Możliwości zmian liczby przedsiębiorstw w gałęzi (wejścia i wyjścia).

• W długim okresie pozostaną w gałęzi przedsiębiorstwa, których długookresowe koszty maja zbliżony poziom (firmy reprezentatywne).

• Firmy o kosztach przeciętnych zbyt wysokich będą zmuszone opuścić gałąź.

• Firmy, którym udało się obniżyć przeciętne koszty, będą osiągały zyski zachęta do wejścia dla nowych firm.

• Równowaga gałęzi - oznacza, że ustają wejścia i wyjścia (z gałęzi, do gałęzi).

• Nastąpi to, gdy wszystkie przedsiębiorstwa w gałęzi znajdują się w stanie równowagi długookresowej.

• Cena rynkowa wytwarzanego dobra zrówna się wtedy z minimum długookresowego kosztu przeciętnego w tych przedsiębiorstwach.

---