Otrzymywanie glinu.
Metaliczny glin otrzymywany jest na skutek przeróbki rudy metalu to tlenku glinu, a ten z kolei do czystego metalicznego glinu. Jak wiemy przeróbka rudy boksytowej ma na celu głównie usunięcie wszelkich zanieczyszczeń związanych z występowaniem tlenku żelaza i krzemionki.
Według metody Bayera surowy boksyt traktuje się roztworem NaOH w temperaturze 430-450 K pod ciśnieniem od 0.5 do 0.7 MPa, w ten sposób powstaje łatwo rozpuszczalny glinian sodu. Po odfiltrowaniu nierozpuszczalnych zanieczyszczeń strąca się pod działaniem gazowego CO2 krystaliczny α-Al(OH)3 , który następnie w czasie ogrzewania w temperaturze 1500 K przechodzi w α-Al2O3.
Glin produkuje się metodą Halla. Opiera się ona na zasadniczo prostym procesie elektrolitycznym, dostosowanym do skali przemysłowej. Jako elektrolit stosuje się tlenek glinu Al2O3, łatwo otrzymywany z naturalnego boksytu.
Elektrolitem jest mieszanina tlenku glinu z kriolitem (Na3AlF6) i fluorytem (CaF2). Dodatki te stanowią topniki, obniżające temperaturę topnienia elektrolitu. Podczas elektrolizy przebiega reakcja:
2Al2O3 ---> 4Al + 3O2
(tlenek glinu ---> glin + tlen
W wyniku reakcji na katodzie wydziela się stopiony glin, a na anodzie tlen. Katodę stanowi węglowa wykładzina elektrolizera. Glin opada na dno, skąd jest odprowadzany i odlewany w bloki.
Glin, gal i tal występują w skorupie ziemskiej w bardzo małych ilościach i w dużym rozproszeniu. Gal i ind nie tworzą żadnych minerałów. Metodami spektroskopowymi zostały wykryte te związki zanim jeszcze zostały one wydzielone w postaci określonych związków chemicznych. Jednym z najważniejszych źródeł galu jest blenda cynkowa i boksyt. Stanowi on także zanieczyszczenie rzadkiego minerału Germaniku. Ind natomiast otrzymuje się zazwyczaj przy okazji przeróbki blendy cynkowej, a tal z przeróbki pirytów.