Wprowadzenie do psychologii ogólnej- wykłady , Pedagogika


Spis treści

Sprawdzić, czy to jest pierwszy wykład - notatka cudza !!!

Ocena wystawiona na podstawie pracy, oraz oceny z ćwiczeń z psychologii!

20.10.2012

Podział psychologii:

Psychologia dzieli się na działy:

  1. Psychologia ogólna- zajmuje się dookreśleniem pojęć, którymi się posługujemy, opisem zjawisk społecznych, opracowaniem metod, za pomocą których badamy dane zjawiska, a także badaniem związków, jakie zachodzą między psychologią, a innymi dziedzinami nauki.

  2. Psychologia rozwoju człowieka- zajmuje się stanami i zjawiskami psychicznymi w aspekcie rozwoju.

  3. Psychologia stosowana- styk psychologii naukowej, teoretycznej, a psychologii praktycznej:

SEN - CZUWANIE

Dwa podstawowe stany psychiczne

Sen- stan fizjologiczny, który pojawia się periodycznie(okresowo) zsynchronizowany z rytmem dobowym, ewentualnie z innymi rytmami obniżenia ogólnej aktywności ustroju. W latach 20 ub. wieku Hans Berger dokonał rejestracji czynności bioelektrycznej mózgu na powierzchni głowy, co pozwoliło na utrwalenie zapisu regularnych fal o częstotliwości ok. 10 cykli na sekundę, które występują w stanie odprężenia psychicznego i zostały nazwane falami alfa. Prowadzone w następstwie badania pozwoliły na stwierdzenie, że sen ma charakter cykliczny, a każdy cykl składa się z poszczególnych stadiów i tak:

  1. stadium- pośrednie między snem, a czuwaniem. Zachodzi tu proces zasypiania.

Do czynników ułatwiających zasypianie należą:

- uprzednio wymuszone bezsenność

- zmęczenie

- znudzenie

- monotonne bodźce

- trudne sytuacje, które nie dają się pozytywnie rozwiązać

- użycie środków uspokajających, bądź nasennych

Do czynników utrudniających zasypianie należą:

- poprzednie wyspanie

- aktywne uczestnictwo i zaangażowanie w coś

- oczekiwanie

- niepokój

- użycie środków pobudzających

  1. stadium- liczne procesy życiowe przygasają, obniża się ciepłota ciała o kilka dziesiętnych stopnia, oddech i tętno zwalniają, spada ciśnienie tętnicze, zapis jaszcze bardziej zwalnia, mięśnie są bardzo rozluźnione, gałki oczne się nie poruszają i pojawia się sen właściwy

  2. stadium- zapis zwalnia jeszcze bardziej, pojawiają się fale o częstotliwości od 1 do 4 cykli na sekundę i są to fale delta. Jeśli w zapisie jest ich od 20%- 50% to jest to stadium III, jeśli jest ich powyżej 50%, to jest to stadium IV.

  3. Stadium to wciąż głęboki sen

R E M- po stadium IV nagle zmienia się obraz, pojawia się nagły wzrost napięcia mięśni, śpiący zmienia pozycje i pojawia się na kilka minut stadium II i zaraz w ciągu paru minut pojawia się cisza bioelektryczna w zakresie napięcia mięśni, to świadczy o pełnym rozluźnieniu, a zapis wygląda tak, jak w stadium I, czyli zasypianiu. Pojawiają się wówczas szybkie ruchy gałek ocznych- jest to faza snu paradoksalnego. Mózg w stanie fazy I, ciało w stanie fazy III i IV. Faza REM z każdym kolejnym cyklem wydłuża się kosztem snu głębokiego i w ostatnim cyklu może trwać 20 minut.

Zapotrzebowanie na sen

typ wieczorny- człowiek długo chodzi zmęczony, rozespany, niewiele jada na śniadanie i całe przedpołudnie jest w złej formie. Po południu samopoczucie poprawia się, wzrasta sprawność, wraca energia

typ ranny- budzi się sam, wstaje bez wysiłku, od razu jest wypoczęty a jego sprawność jest

najlepsza przed południem. Po południu wzrasta zmęczenie i kładą się wcześniej spać.

Zaburzenia snu- narkolepsja, przejawia się napadami snu w ciągu dnia, może pojawiać się kilkakrotnie w ciągu doby.

Sen polekowy- po zażyciu środków nasennych. Leki wpływają na zmianę zapisu EEG, tłumią głęboki sen wolnofalowy ( nie występuje faza III i IV), powodują obniżenie sprawności w godzinach porannych, mogą uzależniać.

Choroby związane ze snem:

na bezsenność częściej chorują kobiety. Pojawia się coraz częściej w miarę starzenia się. Bezsenność odczuwana jest w sposób bólowy. Wyróżniamy trzy rodzaje bezsenności:

Przyczyny: mogą wskazywać na proces chorobowy, zaburzenia psychiczne, częste zaburzenia somatyczne, zmartwienia, radosne przeżycia. Wszelkiego typu choroby, ból, niekorzystne czynniki zewnętrzne(sąsiedzi, zgiełk wielkiego miasta) nowe łóżko hotelowe, meteoropaci, wysiłek fizyczny, wytężona praca umysłowa, ciężkostrawne posiłki w godzinach późnych,

somnabulizm- napad, który zaczyna się w głębokim śnie (może zmieniać pozycję, jeżeli jest to duży napad, to osoba ta może wstać, zacząć chodzić, jeżeli napad się skończy osoba zasypia w tym miejscu, gdzie się skończył napad)

narkolepsja- napady snu w ciągu dnia, towarzyszy jej

katapleksja- napadowy spadek napięcia mięśniowego wyzwalany przez silne przeżycia

chrapanie- spada napięcie mięśni, zapada się języczek, jest to uciążliwe dla towarzysza snu

bezdech nocny- może trwać krótko, schorzenie nieleczone pogłębia się. W przypadku osób dorosłych wiąże się z niedotlenieniem.

Przytomność i świadomość w fazie czuwania

Wyróżniamy dwa rodzaje świadomości:

Aktualna (treści, które wypełniają świadomość w momencie naszego działania)

latentna( treści, które zostały przyswojone wcześniej, a teraz w każdym momencie mogą zostać zaktualizowane) Treści aktualne i latentne mogą się zamieniać miejscami w każdym momencie. Przedmiotem świadomości mogą być, po pierwsze wszystkie zjawiska psychiczne typu: spostrzeżenia, uczucia, myśli, samoświadomość(poczucie własnego „ja”), modalność świadomości (ilość elementów zawartych w czasoprzestrzeni)

Wyróżniamy też dwa pola świadomości: małe i duże (struktura pola świadomości- przestrzenna, związana ze spostrzeganiem, czasowa- związana ze słyszeniem, logiczna- związana ze zrozumieniem, sposób przeżywania czegoś)

Introspekcja- (samoopis) metoda, za pomocą której budujemy świadomość

18.11.2012

Procesy psychiczne

  1. grupa: emocjonalno- motywacyjne

  2. grupa: poznawcze

Procesy emocjonalno- poznawcze pełnią rolę pośredniczącą w regulacji pomiędzy człowiekiem, a otoczeniem. Mają one wpływ na to, jaki poziom energii organizm zmobilizuje w danym momencie, oraz na to czy energia ta będzie zużyta na zachowanie stanu rzeczy, który ją wyzwolił, bądź na jego likwidację.

Komponenty emocji:

- pobudzenie emocjonalne

- znak emocji,

- modalność emocjonalna.

  1. Pobudzenie emocjonalne, to zmiana ogólnego stanu wzbudzenia, który wiąże się ze wzrostem aktywacji, a wyraża się w 3 formach:

  1. forma wzrostu napięcia mięśniowego tzw. aktywacja motoryczna, która może przybrać:

a) formę ogólną,

b) lokalną. (charakterystyczna dla dzieci i alkoholików, ponieważ w części podkorowej mózgu następuje hamowanie pewnych emocji- u dziecka kora nie jest jeszcze ukształtowana, u alkoholików alkohol zniszczył tę strukturę.)

  1. wzrost intensywności procesów umysłowych (przyspieszony bieg kojarzeń)

  2. pobudzenie wegetatywne- oparte na pobudzeniu autonomicznego układu nerwowego (zwłaszcza sympatycznego - narządy wewnętrzne) Może być maksymalne lub minimalne.

U dzieci przeważa pobudzenie motoryczne i maksymalne. Alkoholicy również preferują maksymalne pobudzenie motoryczne.

  1. Znak emocji (drugi komponent): dodatni i ujemny

  1. cechą emocji ujemnych jest wytwarzanie tendencji do zerwania wytwarzania aktywność, która tę emocję wywołała, bądź przerwania kontaktu ze źródłem tej emocji, ale przerwanie kontaktu ze źródłem emocji negatywnej nie jest równoznaczne z przerwaniem samej emocji. Emocja może trwać przez jakiś czas po ustaniu czynnika, który ją wywołał, a nawet w pewnych wypadkach może wzmagać się wraz z upływem czasu i jest to tzw. efekt inkubacji.

  2. emocje dodatnie- podstawową tendencją jest zachowanie kontaktu ze źródłem emocji dodatniej, ale jeżeli emocje trwają przez dłuższy czas, mają tę samą formę i natężenie, to mogą z czasem zobojętnieć, a nawet przekształcić się w emocje ujemne.

  1. Modalność (jakość) emocji

Emocje różnią się jakościowo, co wiąże się z różnorodnością czynników wywołujących emocje i różnorodnością reakcji przez emocje wywołanych. Niektóre emocje wywołują tendencje do reagowania w określonym kierunku, czyli w taki sam sposób u wszystkich osób. Należą do nich:

- ciekawość(do czynności badawczych),

- gniew(pobudza do ataku),

- wstręt (do odsuwania od siebie),

- nadzieja(do zachowań, które ją umacniają),

- strach (kobiety reakcja bierno- obronna, mężczyźni reagują ucieczką, lub podjęciem walki)

Siła emocji - Emocje można scharakteryzować przez ich siłę. Siła procesów emocjonalnych jest to nasilenie tendencji do wykonywania reakcji odpowiadającej danej emocji. Tendencji takiej można przypisać tym większą siłę, im większe przeszkody muszą się pojawić, aby powstrzymać wystąpienie reakcji emocjonalnej. Emocje bardzo silne, które charakteryzują się wysokim stopniem pobudzenia i mają gwałtowny przebieg nazywamy afektami.

Grupy czynników wywołujące emocje (źródło emocji):

  1. Pierwotne bodźce emocjonalne, naturalne czynniki, czyli takie, które wywołują emocje dzięki wrodzonym właściwościom organizmu. Należą da nich bodźce zmysłowe.

Bodźce pochodzące z narządów wewnętrznych, należą do nich tzw. niespecyficzny stan ogólny (niezaspokojenie potrzeb biologicznych, procesy patologiczne)

  1. Wtórne emocje- bodźce neutralne, czyli te, które same przez się nie wywołują procesu emocjonalnego, bądź też bodźce emocjonalne mające tylko zabarwienie emocjonalne mogą nabywać zdolności do wywoływania silnych emocji dzięki powiązaniu z bezwarunkowymi bodźcami emocji. Powiązanie to dokonuje się dzięki procesowi warunkowania, bądź dzięki zjawisku generalizacji.

Niektóre bodźce wywołują tylko i wyłącznie zabarwienie emocjonalne, które definiujemy jako niewielkie zmiany pobudzeniowe o charakterze dodatnim, lub ujemnym, które prowadzą jednak do uformowania się procesu emocjonalnego o wyraźnych cechach jakościowych.

W ciągu pierwszych 3 miesięcy życia pojawia się rozkosz i cierpienie, 5 m-cy gniew i wstręt, 10-11 m-cy radość i czułość, 7 m-cy strach. Do 12 m-ca rozwój emocjonalny jest mniej więcej taki sam.

Motywacje

Proces motywacyjny, to proces regulacji, który pełni funkcję sterowania czynnościami tak, aby doprowadziły one do osiągnięcia określonego wyniku, którym może być zarówno zmiana zewnętrzna stanu rzeczy, zmiana swojego położenia jak i zmiana w samym sobie. Aby powstał proces motywacyjny muszą być spełnione dwa warunki:

Po pierwsze -wynik musi być oceniony przez podmiot, jako użyteczny,

po drugie- podmiot musi mieć przeświadczenie, że wynik da się w danych warunkach osiągnąć z prawdopodobieństwem wyższym od zera (>0).

Motywacja może być scharakteryzowana przez dwie główne właściwości: kierunek i natężenie.

a) siła procesu motywacji, czyli stopień, w jaki dany motyw koreluje dane zachowanie

motyw jest tym silniejszy, im trudniej skłonić człowieka do zmiany kierunku podjętej działalności

b) wielkość motywu, właściwość, od której zależy rozmiar wyniku, bądź liczba czynności konsumacyjnych, potrzebnych do jego zaspokojenia. Motyw jest tym większy, im więcej potrzeba, aby go zaspokoić, a ile pragniemy skonsumować w życiu świadczy nasz poziom aspiracji.

c) intensywność właściwości, od której zależy poziom mobilizacji organizmu, związany z realizacją danego motywu.

Intensywność motywacji zależy od ogólnej dojrzałości osobowości.

Te trzy parametry wykazują współzmienność, tj. im silniejsza motywacja, tym większa i bardziej intensywna.

Motywacja jest uruchamiana przez działalność bodźców dodatnich, bądź ujemnych, ale działanie bodźców negatywnych szybciej uruchamia jednostkę, niż działanie bodźców dodatnich.

Emocje wywołuje nasza aktywność. U osób niedojrzałych, lub pod wpływem alkoholu emocje powstają bardzo szybko i są bardzo intensywne.

Napięcie motywacyjne- specyficzny stan pobudzenia aparatu regulacji, wyrażający się w tendencji do mniej, lub bardziej sprecyzowanej aktywności. Może mieć charakter ujemny- powstaje wówczas, gdy człowiek coś traci, dodatnie - kiedy człowiek coś zyskuje. Może mieć charakter:

- doraźny - które wpływa na przebieg aktualnej czynności.

- trwały - które przybiera postać napięcia potencjalnego

Wielkość napięcia zależy od poziomu potrzeb, wielkości szkody, poziomu aspiracji.

Formy redukcji napięcia motywacyjnego

Prawidłową formą redukcji napięcia motywacyjnego jest osiągnięcie przez jednostkę wyniku, realizacja celu, do którego dąży.

Ocena użyteczności wyników

Rodzaje motywów:

Fizyczne (biologiczne) popędy, które implikują stan braków w organizmie, co nadaje zachowaniu pewną gwałtowność- popęd głodu pragnienia

społeczne popęd macierzyński, motyw afiliacji (chęć stowarzyszania się w syt. zagrożenia), popęd płciowy (regulowany ze społecznego punktu widzenia)

osobiste związane z jaźnią, samorealizacją

Sfera poznawcza:

Procesy poznawcze

(spostrzeganie, uwaga, pamięć, myślenie, podejmowanie decyzji)

Procesy poznawcze - odebranie informacji z otoczenia, zakodowanie, przetworzenie i wykorzystanie np. w adaptacji, podejmowaniu decyzji.

spostrzeganie: proces, za pomocą którego pozyskujemy informacje pochodzące z zewnątrz i wewnątrz naszego organizmu

zewnątrz- odbywa się za pomocą węchu, wzroku, smaku, dotyku, słuchu

wewnątrz- odbieramy bodźce pochodzące ze wszystkich organów wewnętrznych, mięśni i stawów.

Informacje te służą, jako materiał do myślenia, sprawiają one, że można dokonać oceny położenia, w którym się znajdujemy.

Uwaga - pełni rolę selekcyjną. Decyduje o odbiorze informacji, jest ona procesem, którego celem jest selekcja informacji odbieranych przez podmiot. Człowiek nie odbiera wszystkich pobudzeni, ale tylko te, które dla niego z jakiegoś powodu są ważne. Owa selekcja decyduje o sposobie odbioru rzeczywistości. Pojawia się wtedy, kiedy jest problem do rozwiązania, selekcjonuje informacje i ta selekcja ma charakter subiektywny.

Podział uwagi na dowolną i mimowolną

Uwaga mimowolna wywołana jest pewnymi właściwościami obiektu, który ją przyciągnął, bez odpowiedniego zamiaru ze strony osobnika. Uwaga mimowolna oparta jest na fizycznych właściwościach bodźca i w związku z tym ma charakter przedmiotowy.

Cechy przedmiotu powodują, że koncentrujemy na nich uwagę.

I. Determinanty zewnętrzne:

II. Determinanty wewnętrzne:

Uwaga dowolna jest skupiona na przedmiocie, który sam przez siebie nie posiada cech skupiających uwagę, nie jest przyciągający, a koncentracja uwagi odbywa się na skutek aktywnego zamiaru i wysiłku. W tym przypadku uwaga ma charakter podmiotowy, intencjonalny.

Uwaga na wejściu- uwaga wzrokowa, słuchowa, dotykowa- pełnią rolę w trakcie codziennego funkcjonowania

Uwaga umysłowa- cel: rozwiązywanie problemów, pokazywanie problemów, dokonywanie analizy

Uwaga na wyjściu- w zakresie czynności wykonawczych, uwaga motoryczna, uwaga w trakcie wykonywania czynności manualnych, czynności werbalne.

Cechy uwagi

(decydują o sposobie funkcjonowania)

    1. Zakres uwagi- ilość przedmiotów objętych zasięgiem uwagi, przy jednoczesnym ich spostrzeganiu. Zakres uwagi zależy zarówno od złożoności przedmiotów spostrzeganych, jak i od zadania i charakteru działalności człowieka spostrzegającego. Najczęściej 7±2

    2. Koncentracja uwagi- związek z określonym przedmiotem, lub stroną rzeczywistości jest przejawem związku między przedmiotem i wolą psychiczną.

  1. Trwałość uwagi- utrzymywanie uwagi na jakimś przedmiocie lub zjawisku, podporządkowanym jednemu wspólnemu działaniu.

  2. Podzielność uwagi- umiejętność intensywnego skupiania uwagi równocześnie na, co najmniej dwóch osobach, przedmiotach, lub czynnościach

  3. Przerzutność uwagi- zdolność szybkiego przenoszenia uwagi z jednego przedmiotu na drugi

24. 11. 2012

Osobowość

Uważa się, że pochodzi od posopos (gr. maska), łac. persona (maska w teatrze rzymskim). Maska i osoba o określonych właściwościach.

Olport wyróżnia 5 grup:

- psychologiczne:

1) zespół różnych cech i właściwości,

2) zorganizowany zespół cech i właściwości,

3) zespół cech i właściwości zorganizowanych hierarchicznie,

4) wytwór i styl przystosowania jednostki,

5) coś, co odróżnia jednego człowieka od drugiego, jako coś, co indywidualizuje.

Definicja:

Osobowość, to organizacja nabytych i wrodzonych dyspozycji i schematów reagowania jednostki względnie stała (uzupełnić) specyficzna dla osoby, powstała, jako wynik uczenia się i przystosowania, determinująca dalszy rozwój i przystosowanie jednostki. Osobowość jest, więc centrum, które organizuje aktualne zachowanie człowieka.

Teorie osobowości są próbami opisania w systematyczny i uporządkowany sposób tego, co nazywamy strukturą osobowości:

    1. Teorie typów, które wyróżniają różne typy - badacze poszukują kryteriów, które je wyróżniają.

  1. Teoria typów fizycznych (osobowość = temperament) - typ budowy ciała,

  2. Teoria typów fizjologicznych - oparta na chemizmie krwi i równowadze endokrynologicznej:

  1. Teoria typów psychicznych (Jung)