Osoby:

Narrator

Królowa Bałaganiara

Cień królowej

Damy

Paziowie

Lokaje

Kat

Giermkowie

Marszałek

Przed kurtyną

Narrator po chwili zaglądając za kurtynę.

Za siódmą górą stał zamek stary

- Zamek królowej Bałaganiary.

Kurtyna odsłania się.

W zamku okropny był nieporządek:

Zwalona wieża, ogród bez grządek.

Kwiaty sadzono w kącie kredensu....

Wszystko bez ładu, wszystko bez sensu.

Ciągle tam słychać było okrzyki:

Dama I Gdzie są królowej nowe kolczyki?

Wołając wbiega Dama zaczyna poszukiwanie

podobnie będą zachowywać się inni

Dama II Gdzie suknia nowa?

Lokaj Suknia na drzewie.

Dama II Ale dlaczego?

Narrator Tego nikt nie wie.

Dama I Gdzie są klejnoty?

Marszałek Gdzie jest korona?

Wchodzi Królowa, a za nią Cień, który ją dokładnie naśladuje.

Narrator A królowa zamyślona,

A królowa roztrzepana,

Od wieczora, aż do rana

Tak wołała do swych dam:

Damy podchodzą, rozkładają ręce, jakby o coś pytały.

Królowa Ja nic nie wiem! Co mi tam!

Narrator Każdy biegał - rad nie rad,

Damy dworu, rycerz, kat.

Każdy jęczał cały dzień,

A najbardziej - chyba Cień.

Wszyscy opuszczają scenę zostaje tylko Królowa i Cień,

wiernie ją naśladujący.

Narrator Bardzo wierny czarny Cień.

Wierny w nocy, wierny w dzień.

Po pałacu wraz z Królową

Zawsze chodził. Daję słowo!

Po ogrodzie, po krużgankach

Od wieczora, aż do ranka.

Lecz ostatnio nieboraczek,

Coraz częściej chlipie, płacze

Cień załamuje ręce, ociera oczy.

I tak mówi:

Na przedzie sceny Cień, w głębi naśladując go - Królowa.

Cień Królowa nigdy nie ma grzebienia

Nie czesze włosów swoich i Cienia.

A gdy ją pyta któraś z Dam:

Wchodzi Dama pytając.

Dama Gdzie grzebień?

Narrator Mówi:

Królowa Co mi tam.

Dama wychodzi.

Cień pokazując

Butów Królowa nigdy nie wiąże,

Nie robi kokard z długich wstążek,

Wciąż coś się za nią ciągnie i wlecze...

A to na Cieniu widać przecież!

Wśród róż Królowa na skróty chodzi!

A mnie to kłuje, a mnie to szkodzi!

Królowo, ścieżką trzeba chodzić.

Królowa - A co mi tam! Co mnie obchodzi!

Narrator Aż wreszcie nadszedł taki dzień,

Że od Królowej uciekł Cień.

Cień oglądając się ucieka.

Uciekł z pałacu, no i już,

I usnął koło klombu róż.

A w pałacu sądny dzień.

Wszyscy potrącając się biegają i szukają Cienia.

Damy Gdzie jest Cień?

Lokaje Królewski Cień?

Narrator Królowa krzyczy tak do Kata:

Królowa „Kacie!

Wbiega Kat

Złotego dam dukata

Mów - nie widziałeś mego Cienia?

Możeś go wtrącił do więzienia?

Może w ciemnicy lub na wieży

Mój Cień nieszczęsny cicho leży?”

Kat kręci głową. Królowa smutna, załamując ręce wychodzi,

a za nią Kat.

Wchodzą giermkowie grając na trąbkach, za nimi wszyscy

z królewskiego dworu, szukając Cienia.

Narrator Po kraju rozesłano gońców.

Szukają w cieniu, szukają w słońcu.

Tamci z zapałem... ci od niechcenia

Lecz nigdzie... nigdzie nie ma Cienia.

Wszyscy szukając wychodzą. Powoli wchodzi Królowa trzymając się za głowę.

Narrator A Królową boli głowa.

Na dwór wyszła więc Królowa,

By zaczerpnąć wreszcie tchu.

Chodzi tam i chodzi tu...

Już gwiazdy błyszczą ponad zamkiem

Zaspany duch sunie krużgankiem

W dali przechodzi biała postać.

A tuż przy klombie, pod krzakiem róż

Czarny Cień siedzi. Zbudził się już

I smutno, i najsmutniej

Gra coś na cieniu lutni.

Cień cichutko gra na lutni.

Królowa woła:

Królowa Cieniu wróć!

Narrator I załamuje ręce

Królowa Nie chcę być sama, wracaj więc

Do zamku jak najprędzej.

Cień siedzi nie ruszając się, a po chwili opiera głowę

na splecione na kolanach ręce.

Cień mają przecież wszyscy wokoło:

Kwiaty, drzewa i liście

I dama dworu w krynolinie

Swój cień ma oczywiście.

Cień ma pasterka, rycerz, kat,

A nie ma go królowa?

Ach, Cieniu wróć!

Pod krzakiem róż

Już dłużej się nie chowaj

Uczeszę włosy i ty też

Wszystko pokazuje sama Królowa.

Zawiążę wstążki, jeśli chcesz

I pobiegniemy znów po schodach!

Narrator Cień myślał... myślał i rzekł:

Cień Zgoda.

Królowa podaje Cieniowi rękę, podnosi go i obejmując się wychodzą.

Po dłuższej chwili, tak by Królowa i Cień mogli odpowiednio przygotować się.

Narrator I w pałacu dziś od rana

Już Królowa uczesana

Wchodzi Królowa i Cień.

Złotą szczotką i grzebieniem.

Cień czesany szczotki cieniem

Podskakuje, śpiewa ciągle

Nic się za nim już nie ciągnie,

Cień wszystko to pokazuje.

Zawiązane ma buciki

Świeżą suknię, dwa kolczyki...

Narrator Ej, Królowo, a klejnoty?

Królowa Leżą w skrzyni oczywiście!

Narrator A Cień śmieje się cieniście.

KURTYNA

2

Królowa Bałaganiara

---